Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rodzimy się sami, żyjemy sami, umieramy sami. Samotność jest naszą naturą, ale nie jesteśmy tego świadomi. Z powodu braku tej świadomości pozostajemy obcy dla samych siebie. Zamiast postrzegać naszą samotność jako niezwykłe piękno i błogosławieństwo, jako ciszę i spokój, jako pogodzenie z egzystencją - interpretujemy ją błędnie jako osamotnienie.

Miłość to dzielenie się; pożądanie to gromadzenie. Pożądanie zawsze chce, ale nigdy nie daje, a miłość zna jedynie dawanie i nigdy nie prosi o nic w zamian; jest bezwarunkowym dzieleniem się.

Człowiek to miejsce spotkania ziemi z niebem, spotkania ciała z duszą.

Miłość jest lotosem, pożądanie to błoto, z którego ten lotos wyrasta.

To, co obecnie nazywasz miłością, jest skierowane do kogoś, ograniczone do jego osoby. A miłość nie jest czymś, co można ograniczać. Możesz ją trzymać w otwartych dłoniach, lecz nie w garści. Gdy zamkniesz dłonie, okaże się, że są one puste; gdy je otworzysz, cała egzystencja stanie do twojej dyspozycji.

Gdy raz nawiążesz kontakt ze swoją duszą, miłość przestaje być dla ciebie związkiem, staje się twoim cieniem.

Osoba szczęśliwa należy sama do siebie.

Istnienie jest najwspanialszym cudem - a medytacja otwiera do niego drzwi.

Jeśli miałbym wybierać między słowem "miłość" a słowem "Bóg", wybrałbym miłość; zapomniałbym o Bogu, ponieważ ci, którzy znają miłość, i tak poznają Boga. Nie działa to jednak w drugą stronę: ci, którzy myślą i filozofują o Bogu, być może nigdy nie poznają miłości; zresztą Boga też nie.

Miłość jest naturalną modlitwą, której nikt nikomu nie narzuca.

Wielka muzyka jest syntezą dźwięku i ciszy. A im doskonalsza synteza, tym głębiej wkracza muzyka. Dźwięk stwarza ciszę, a cisza stwarza możliwość odbioru dźwięku. Dźwięk stwarza więcej miłości dla muzyki, więcej możliwości dla ciszy. Słuchając wielkiej muzyki, odbierasz ją jak modlitwę, jak pełnię. Coś jednoczy się w tobie. Przenosisz się do środka, zapuszczasz korzenie. Ziemia i niebo spotykają się ze sobą, już nie są oddzielone. Ciało i dusza spotykają się i scalają ze sobą, tracą swoje definicje. I to jest wielka chwila, chwila mistycznego połączenia.

Jedna chwila miłości znaczy więcej niż cała wieczność".

Być" to znaczy być miłością. Móc oddychać wystarczy, aby móc kochać. Miłość jest jak oddech. Miłość jest dla duszy tym, czym oddech dla ciała. Bez oddychania ciało umiera; bez miłości umiera dusza.

Tylko miłość może być odważna. Czy kochasz siebie? Czy kochasz Istnienie? Czy kochasz to piękne życie, które jest darem? Zostało Ci ono podarowane choć się tego nie spodziewałeś, chociaż nie miałeś jakiś szczególnych zasług, chociaż nie jesteś go wart. Jeśli kochasz Istnienie, które dało ci życie, które zapewni ci każdy kolejny dzień życia i opieki, to na pewno znajdziesz odwagę. A ta odwaga pomoże ci stać w pojedynkę jak libański cedr - wysoki, sięgający gwiazd, ale nie sam.