Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie ufaj temu, co widzisz. To tylko iluzja.

Płacz ro­dzi­ca to naj­gor­sze, co można usły­szeć. To tak bar­dzo boli, gdy widzisz, że ktoś, kto od­dał­by dla cie­bie wszyst­ko, co ma, tak po prostu płacze.

Nie da się zabić tego, co już od dawna jest martwe.

Gdy nie wiesz o co chodzi, to chodzi o pieniądze.

Przez całe moje życie nie mia­łam po­czu­cia, że ktoś mógł­by mnie potrzebo­wać. Bar­dzo chcia­łam być dla kogoś tak ważna, że aż po­trzeb­na. Po prostu chcia­łam zna­leźć swoje miej­sce na tym świe­cie.

W końcu po burzy zawsze przychodzi słońce.

Nie był trucizną. Był lekiem na całe Zło, które we
mnie istniato. Był jak narkotyk.

Śmierć nigdy nie jest roz­wią­za­niem – wtrą­ci­łam. – Nie da się uciec od proble­mów.

Żadna wódka nie zdołała mnie jeszcze zabić.

Myślę, że większość z nas nigdy nie zastanawiała się, jak to jest kogoś stracić".

Kłamstwo stawało się moją codziennością, a ja wpawałam sobie, że to dla ich dobra. Prawda była taka, że kierowałam się chęcią zemsty. Byłam taka samolubna.

Byliśmy tacy sami.

Pieprzyć to. I tak wszyscy umrzemy.

Początek był końcem. Co za ironia.

Nie po­tra­fi­łam zro­zu­mieć, jak w tak krót­kim cza­sie ten chło­pak stał się dla mnie de­fi­ni­cją bez­piecz­nej przy­sta­ni. Bo wła­śnie tym dla mnie był. Bez­piecz­ną przy­sta­nią, przy któ­rej mo­głam za­cu­mo­wać. Nawet jeśli dla in­nych wy­da­wa­ło się to ab­sur­dem, bo w końcu to Venom. Ten nie­bez­piecz­ny typ z Ma­li­bu, który dla po­zo­sta­łych nie był nikim wy­jąt­ko­wym.

W teo­rii po­win­ni­śmy wy­cho­dzić na­prze­ciw pro­ble­mom. I pew­nie spora część osób tak ro­bi­ła, ale nie ja. Jeśli mia­łam szan­sę cze­goś unik­nąć, to wy­ko­rzy­sty­wa­łam ją w stu pro­cen­tach. Byłam w sta­nie od­wle­kać jakąś rzecz do mo­men­tu, gdy już na­praw­dę mu­sia­łam się z czymś zmie­rzyć.

Japończycy uważają, ze człowiek ma trzy twarze.
Pierwszą pokazuje całemu światu, drugą - rodzinie oraz bliskim przyjaciołom, a trzeciej nie pokazuje nikomu.

Żyjemy w świecie, w którym nastolatki nie potrafią wyrazić swoich emocji i uczuć przez obawę, że ich problemy zostaną zbagatelizowane. Bo w końcu inni mają gorzej, prawda? Niektórzy nie mają co jeść, więc nasze problemy nie są wcale tak ważne. Może właśnie dlatego tak często sięgamy po używki ?

(…) każdy człowiek ma coś na sumieniu.

(…) młodzi jesteśmy tylko raz.

Wyrzuty sumienia nie pozwalały mi zapomnieć.

Nigdy nie przy­pusz­cza­ła­bym, że będę w sta­nie aż tyle po­świę­cić dla czło­wie­ka, któ­re­go ledwo zna­łam. Mia­łam prze­cież przy­ja­ciół­kę i za­ufa­nie ojca. Nie po­win­nam w żaden spo­sób ry­zy­ko­wać utra­ty tego, co było dla mnie tak zna­jo­me i bez­piecz­ne. Ła­twiej żyć w spo­sób, w jaki się zna. Wy­cho­dze­nie ze stre­fy kom­for­tu może być znacz­nie trud­niej­sze, niż się wy­da­je. Wi­dzia­łam to na przy­kła­dzie wszyst­kie­go, co zro­bi­łam w ciągu mie­sią­ca. Nie żeby mnie to nie prze­ra­ża­ło.

Więk­szość ludzi naj­pierw robi, a potem myśli. I nie­ste­ty, ale za­li­cza­łam się do tej więk­szo­ści.

Byliśmy trochę jak ogień i woda. Całkowite przeciwieństwa, ale łączyło nas jedno - oboje byliśmy w stanie zniszczyć wszystko na swojej drodze. Nikt nie miał nad nami kontroli.

Ale czy naprawdę byliśmy przyjaciółkami? Czy tylko to sobie wmawiałam, by poczuć się lepiej?

Pra­cu­ją dla mnie, ale mimo wszyst­ko nie ufam im, bo to fa­ce­ci. Ko­bie­ty znacz­nie ła­twiej prze­stra­szyć i zmu­sić do po­słu­szeń­stwa.

Ciekawość to pierwszy stopień do piekła.

Życie miało to do sie­bie, że żeby żyć, mu­sie­li­śmy prze­zwy­cię­żać swoje lęki i iść na­przód, po­ko­nu­jąc wy­zwa­nia. Moim obec­nym wy­zwa­niem było przeży­cie roz­mo­wy z ojcem.

Jednak gdy w końcu odsłonił swoje wnętrze, okazało się ono zgniłe… martwe. Było dokładnie tak, jak mówili wszyscy wokół. W tym on.
Ale ja nie chciałam im wierzyć.
I właśnie to było moim największym błędem.

Długo wierzyłam, że to, co było między nami, było szczere. Każdego dnia wstawałam z myślą, że w końcu mam prawdziwych przyjaciół. A potem to wszystko okazało się kłamstwem.
My okazaliśmy się kłamstwem.