Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) przeklinam własną płeć, która wiąże mi ręce i czyni ze mnie niewolnicę mężczyzn!

W dniu, w którym się rodzimy, stajemy się gorsze. Mają nas za słabsze, niezdolne do rządzenia istoty, czyhają na nasze potknięcia, wywlekają nasze grzechy, podczas gdy wszystkie niecne postępki mężczyzn są usprawiedliwiane. Nam najmniejsza przewina nie zostaje nigdy zapomniana. Każda staje się piętnem, którego nawet śmierć nie zmaże. Tylko dlatego, że jesteśmy kobietami.

(...) każdy jest kowalem swojego losu, lecz bywa, że ten los kują za nas inni.

- Wasza miłość, to szaleństwo. Jesteś królem.
- Ty, księże, nazywasz to szaleństwem, ja miłością.

(...) źle lokowane uczucia są udręką jeszcze większą niż brak miłości.

- Tak, mam skrupuły.
- Nie rozumiem, dlaczego.
- Bo jestem człowiekiem.

Do wszystkiego można przywyknąć, wszystko wytłumaczyć i usprawiedliwić. Nawet to, co w oczach jednych może zdać się okrucieństwem, dla innych jest koniecznością, by ocalić siebie...

Są rzeczy, przed którymi nie można uciec, i kroki, których nie można cofnąć(...) lecz trzeba iść śmiało do przodu. Po tym można poznać wodza, którego zwycięstwo częstokroć musi być usłane ofiarami.

(...) można oszaleć z miłości i dla niej popełnić każdą zbrodnię.

Tam, we Francji, będę królem, nie to, co tutaj, w tym dziwnym kraju, którego żadną miarą nie mogę zrozumieć.

Pamiętaj, nigdy pierwszej siebie nie obwiniaj, a wyrzuty sumienia pozostaw w konfesjonale.

(...) wolność można świętować, ale z bliską osobą, nigdy w samotności, bo wtedy nie ma ona wymiaru radości, lecz żałoby.

Z rozumienia trudnych spraw człowiek nie może spać po nocach, ci zaś, którzy niczego nie pojmują, dożywają starości nienękani wątpliwościami.

Czyż więc miłość nie jest tym, co człowieka uskrzydla, co z niemożliwego czyni możliwe? Pokona wszystko oprócz śmierci, nad którą jedynie Bóg ma moc.

(...) jedynie głęboka miłość zdoła odmłodzić człowieka i ożywić pragnienia, przywrócić nawet zdrowie. Jedynie gorące uczucie czyni cuda.

Czyż przeznaczeniem człowieka nie jest być szczęśliwym?

Narzucono mi miłość do Giana Galeazza, wpajano ją od najmłodszych lat, rozniecono uczucie uwielbienia i tęsknoty. Koryta tej miłości są głębokie, nie zasypie ich czas ani nienawiść, będę go kochać bez względu na wszystko, co przyniesie mi los, bo tak mnie wyćwiczono, jak konia, który ma równo maszerować w rzędzie.

Pożałowania godny jest los mężczyzny, który musi trwać przy kobiecie budzącej jego wstręt.

Z każdym dniem zmieniamy się, każdy dzień kształtuje nas, szlifuje jak kamień.

Każdy czegoś albo kogoś się lęka, nie ma ludzi tak mocarnych, których nie można pokonać.

Muszę się uśmiechać i schlebiać pijakom, którzy o patriotyzmie mówią i dobrem ojczyzny się zasłaniają, uprawiając przy tym ohydną prywatę".

Należy spętać ten naród, który tak pragnie uwielbienia, gdzie jedna kreatura zdaje się być szkaradniejsza od drugiej. Otworzyć im swoje pałace i piwnice, zamknąć jedynie serce, otoczyć je żelaznym kordonem hipokryzji, żeby wejść do ich domów, do sypialni i przeniknąć każdy skrawek ich życia".

Polacy nazywający siebie patriotami podawali podawali ręce zdrajcom, żeby przypieczętować sojusz dwóch drapieżnych mocarstw. Podczas milczącego sejmu zaprzedali dusze, a wypłakawszy się w zaciszu swoich pałaców, teraz robili dobrą minę do złej gry, by w ostatecznym rozrachunku coś jeszcze wydrzeć dla siebie".