Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Kiedyś naprawdę sama cię zabiję(...)
- Zapewne. Swoimi głupimi pomysłami.

Widziałam ciemną, kłębiącą się w jego wnętrzu moc, o wiele potężniejszą, niż zapewne był tego świadom. Lecz zamknięto ją w zbyt kruchej formie umysłu: był jak kryształowe naczynie, tysiące razy potrzaskane i sklejane od nowa, z rysami i pęknięciami, których nic już nie mogło naprawić".

Ludzie, którzy budzą się tacy radośni o poranku, a w dodatku próbują budzić w ten sposób innych, zasługują na specjalny krąg w piekle".

Gdyby wszyscy, którzy dużo mówią o ocaleniu światowego pokoju, po prostu przestali go zakłócać, to może nie wymagałby on ciągłego ratowania".

Patrząc na historię, czy naprawdę nie wydaje ci się, że są śmierci, które byłyby błogosławieństwem dla ludzkości?

(…) W pokoju było ciemno. Grube, granatowe zasłony nie przepuszczały pierwszych promieni wiosennego słońca. I dobrze. Nie miałam ochoty gapić się na kwiatki, ptaszki i pszczółki. Światła też szczególnie nie lubiłam, co otwierało pole do rozważań, czy przypadkiem nie jestem wampirem….”.

W polityce trzeba umieć korzystać ze wszystkich dostępnych środków i czekać na właściwy moment, by zaatakować.