Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ezra postukał palcem w skroń. – Wszystko jest w głowie. Wystarczy wyobrazić sobie coś, co cię zachwyca, i stajesz się szczęśliwa. Evelina miała ochotę mu powiedzieć, że jest szczęśliwa przede wszystkim wtedy, gdy o nim myśli.

-Życie nie jest łatwe.
- Może być bardzo łatwe albo bardzo trudne. To zależy tylko od twoich wyborów.

Cieszę się, że zechciałaś mi o tym opowiedzieć. Wiesz, zamykanie tego wszystkiego w sobie nie jest dobre. Może to pomaga nie płakać, ale też nie pozwala na uleczenie. Jedyny sposób, by się uleczyć, to wpuścić światło w mroczne miejsca. Mówienie o tym i dzielenie się tym wpuszcza światło.

Świat był wielki, tylko o ile się pozwalało mu takim być.

- Nie boję się szybkości - odrzekła, nie zauważając jego rozczarowania.
- A czego się boisz? - zapytał.
Wzruszyła ramionami, dając mu do zrozumienia, że niczego się nie boi. Potem, w chwili szczerości, odpowiedziała:
- Prawdziwego świata. Nic nie jest bardziej przerażające.

Nie pozwól, żeby ci to odebrało radość z gry. Zatrać się w melodii. Nieważne, czy grasz dobrze, czy źle, liczy się to, że muzyka cię porusza i ponosi w inne miejsce. [...] Wyobraź sobie, że jesteś ptakiem odlatującym z parapetu. Kiedy grasz, niech muzyka poniesie cię jak skrzydła na wietrze, dokądkolwiek zechcesz. [...] Muzyka to klucz, który otwiera drzwi do głębi wyobraźni.

Zapach domu zawładnął jej zmysłami i zalała ją fala wspomnień . Z nostalgii zakręciło jej się w głowie. Na chwilę przymknęła oczy, smakując przyjemność i ból, w równych proporcjach. Westchnęła z rezygnacją . Nie było sensu emocjonować się czymś , co zabrała jej przeszłość , skoro teraźniejszość dawała tak wiele powodów do wdzięczności.

Kopciuszek znowu będzie musiał przywdziać łachmany. – Zaraz jednak uśmiechnęła się figlarnie, z twarzą jaśniejącą podnieceniem. – Ale może pojechać do miasta.