"Cierń" T. Kingfisher to baśń w zupełnie nowym wydaniu, która zachwyca swoją oryginalnością i zaskakującymi zwrotami akcji. Autorka nie tylko odświeża znane motywy baśniowe, ale także zmienia zasady gry, prezentując bohaterów, którzy są zupełnie odmienni od tych znanych nam z klasycznych opowieści. Główną bohaterką jest Ropuszka, niezwykle nieśmiała i odpowiedzialna żaba, która od lat pilnuje sekretu ukrytego za ciernistym żywopłotem. Jej życie zmienia się, gdy do wieży przybija rycerz Halim, z zamiarem uratowania księżniczki uwięzionej w wieży. Jednak prawda o klątwie i prawdziwej naturze tej historii okazuje się o wiele bardziej przewrotna, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać.Książka skłania do refleksji nad prawdziwym pięknem i znaczeniem odwagi oraz empatii. Postacie, choć baśniowe, są pełnokrwiste i niezwykle zaskakujące, co sprawia, że czytelnik nie może oderwać się od lektury. Autorka prowadzi nas przez świat pełen magicznych stworzeń, nieoczywistych sytuacji i trudnych wyborów, pozostawiając nas z mieszaniną emocji, od tęsknoty po nadzieję.Choć książka ma zaledwie sto sześćdziesiąt stron, czyta się ją jak prawdziwą opowieść z wielowątkową fabułą i głębią psychologiczną. Mimo krótkiego formatu, autorka nie upraszcza tematów poruszanych w książce, wnosząc do nich nową jakość i złożoność. Jednocześnie, mimo że historia jest pełna cierniowych i smutniejszych wątków, nie brakuje w niej ciepła i humoru, co sprawia, że lektura jest nie tylko fascynująca, ale także wzruszająca.Podsumowując, "Cierń" T. Kingfisher to niezwykła i inspirująca opowieść, która skłania do refleksji nad wieloma uniwersalnymi tematami. Dla tych, którzy szukają czegoś więcej niż tylko bajkowej przygody, ta książka będzie idealnym wyborem. To podróż do magicznego świata, który pozostaje z czytelnikiem na dłużej, zostawiając niezapomniane wrażenia i wzbogacając o nowe spojrzenie na znane motywy baśniowe.

"Cierń" T. Kingfisher to baśń w zupełnie nowym wydaniu, która zachwyca swoją oryginalnością i zaskakującymi zwrotami akcji. Autorka nie tylko odświeża znane motywy baśniowe, ale także zmienia zasady gry, prezentując bohaterów, którzy są zupełnie odmienni od tych znanych nam z klasycznych opowieści. Główną bohaterką jest Ropuszka, niezwykle nieśmiała i odpowiedzialna żaba,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Takiej baśni jeszcze nie czytałam. Wszystko jest tu na opak: jest śpiąca królewna, ale w sumie to jeszcze dziecko i to rodem z "Omena", jest wieża i taki mur z cierni wokół jakby strzegł tajemnic zamku Książ, jest strażniczka wieży, ale przedziwna choć jest człowiekiem i jest rycerz ale jakiś taki niemrawy...o przepraszam, już więcej nie zdradzam tylko gorąco zachęcam do przeczytania...bo mnie ta baśń wciągnęła, zaskoczyła i rozśmieszyła. "Cierń" to wspaniała przygoda okraszona wodnicami, kelpiami i żabą ☺️

Takiej baśni jeszcze nie czytałam. Wszystko jest tu na opak: jest śpiąca królewna, ale w sumie to jeszcze dziecko i to rodem z "Omena", jest wieża i taki mur z cierni wokół jakby strzegł tajemnic zamku Książ, jest strażniczka wieży, ale przedziwna choć jest człowiekiem i jest rycerz ale jakiś taki niemrawy...o przepraszam, już więcej nie zdradzam tylko gorąco zachęcam do...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Retelingi baśni nieustannie mnie zaskakują. Zawsze niosą ze sobą powiew świeżości, który uwielbiam. Co takiego stworzyła T. Kingfisher, inspirując się opowieścią o Śpiącej Królewnie? Jedno jest pewne - przez tą historię płynie się równie szybko, jak na kelpie przez rwące rzeczne potoki!
Rycerz zakrada się do ciernistego żywopłotu. Przykuwa to zainteresowanie Ropuszki, która od lat stoi na straży pewnej klątwy. Nie może dopuścić, aby ktokolwiek przedostał się przez żywopłot. Ów rycerz jest bardzo uprzejmy i niebywale uparty, słyszał też o klątwie i o pięknej dziewczynie uwięzionej w wieży. Prawda o tej klątwie okaże się bardzo przewrotna i szczerze, nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy! Nie zdradzając, o co chodzi - “Cierń” to idealny przykład, że nie wszystko, co piękne, jest dobre. I analogicznie zupełnie odwrotnie - czasem postać, która z pozoru może wydawać się czarnym charakterem historii, może okazać się pozytywną postacią, która najzwyczajniej w świecie popełniła błąd, który zadecydował później o jej dalszym życiu. Przesłanie “Ciernia” jest uniwersalne - to książka, która spodoba się i młodszym, i starszym! Żałuję jedynie, że jest taka krótka i tak szybko przyszło mi się rozstać z bohaterami.
“Cierń” to niezwykła historia, skłaniająca do refleksji, ale jednocześnie ciepła i poruszająca, otulająca niczym kocyk w chłodny dzień. Idealnie się nada jako lektura na jeden wieczór, ale zapewniam, że w głowach zostaje na znacznie dłużej.

Retelingi baśni nieustannie mnie zaskakują. Zawsze niosą ze sobą powiew świeżości, który uwielbiam. Co takiego stworzyła T. Kingfisher, inspirując się opowieścią o Śpiącej Królewnie? Jedno jest pewne - przez tą historię płynie się równie szybko, jak na kelpie przez rwące rzeczne potoki!
Rycerz zakrada się do ciernistego żywopłotu. Przykuwa to zainteresowanie Ropuszki, która...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Są ludzie (głównie bardzo młodzi), którzy dostrzegłszy na swojej drodze kałużę, po prostu nie mogą w nią nie wskoczyć. Są tacy, którzy spotykając kota, czują nieodpartą chęć, by pogłaskać jego miękkie futro. Są też ci, którzy poznawszy utarty, baśniowy schemat, koniecznie muszą go przełamać - i do nich bez wątpienia należy T. Kingfisher, autorka krótkiej, ale jakże sugestywnej powieści "Cierń".

W tej baśni nie spotkacie swoich starych znajomych - niewinnej księżniczki, która cierpi tylko dlatego, że jest piękna i dobra, dzielnego księcia, który swym niesamowitych uśmiechem mógłby roztopić lodowiec ani złej wiedźmy, powodowanej zazdrością i okrucieństwem. Gwiazdą całej historii jest niepozorna Ropuszka - wróżka, która pod postacią żaby od wielu lat samotnie strzeże pewnej smutnej tajemnicy, ukrytej za wysokim, cierniowym murem. Dodajmy do tego rycerza o łagodnym usposobieniu, który, jak to rycerz, chciałby uratować jakąś atrakcyjną damę w opałach oraz kilka postaci o mrocznym usposobieniu i niezbyt przyjemnych zamiarach, a otrzymamy dynamiczną, przygodową opowieść, w której wszystko jest inne, niż wydaje się na pierwszy rzut oka.

Zalety "Ciernia" można by wymieniać w nieskończoność, ale ponieważ nikt nie chciałby czytać recenzji dłuższej niż sama książki (i narażać się na spoilery!), ograniczę się do zapewnienia, że klimat tej historii pozostawia po sobie silne wrażenie, akcja toczy się w doskonałym tempie, a cenny morał stanowi wisienkę na fabularnym torcie. To przejmująca powieść o odpowiedzialności, tęsknocie i poświęceniu, o samotnej walce, która spowija duszę smutkiem, a także o pięknie, które najlepiej dostrzega się sercem. Oryginalność, Złożoność i Głębia tworzą tu świetnie zgrane, literackie trio - jego harmonijne brzmienie będzie mi towarzyszyć bardzo długo!

Są ludzie (głównie bardzo młodzi), którzy dostrzegłszy na swojej drodze kałużę, po prostu nie mogą w nią nie wskoczyć. Są tacy, którzy spotykając kota, czują nieodpartą chęć, by pogłaskać jego miękkie futro. Są też ci, którzy poznawszy utarty, baśniowy schemat, koniecznie muszą go przełamać - i do nich bez wątpienia należy T. Kingfisher, autorka krótkiej, ale jakże...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Spojrzenie na znane historie z innej perspektywy to nie jest żadna nowość (nie tylko w literackim świecie). Szczególnie, że ostatnio panuje moda na retellingi znanych opowieści (głównie mitologii). Różni autorzy zabierają się za takie historie w inny sposób i nie każdy podpasuje wszystkim czytelnikom. T. Kingfisher postanowiła unowocześnić znaną baśń ('Śpiącą królewnę') i tym sposobem zwróciła uwagę na inne postacie tej bajki magicznej. Jej nowelka ma kilka wad, ale zalety je przyćmiewają.

Autorka w dość krótkiej formie nakreśliła dwa światy, realny i magiczny. Dodała wiarygodnych bohaterów, z którymi łatwo można się zżyć (głównie dlatego, że nie są idealni, co jest kilkukrotnie podkreślone). A przede wszystkim wpadła na idealny zamysł, koncepcję tą rozwinęła w sposób satysfakcjonujący. Główną wadą książki jest jej długość. Szybko wchodzi się w wykreowaną opowieść i chciałoby się w niej pozostać na dłużej, brakuje także kilku detali, które w dłuższej formie musiałyby być opisane. Historia jest przedstawiona równolegle w dwóch liniach czasowych, co sprawia, że jeszcze bardziej intryguje, wciąga.

Liczę na to, że książka zostanie potraktowana jako kolejna wersja znanej baśni, z którą rodzice będą zapoznawać dzieci naprzemiennie z oryginałem, a może z czasem stanie się swoistym klasykiem. Jednak do takiej idealnej baśni (głównie dla młodszego czytelnika) brakuje w niej jakiś klimatycznych ilustracji, czy choćby delikatnych elementów graficznych, nad czym szczególnie ubolewam podziwiając przepiękną okładkę. Choć czyta się ją szybko i można ją pochłonąć w jeden dzień, równie dobrze można ją rozdzielić na kilka wieczorów, do poduszki, szczególnie, że jest podzielona na kilka rozdziałów i innych przerywników. Dla mnie przeczytanie jej było niczym powrót do dzieciństwa, do magicznej krainy baśni, dzięki czemu odczułam ogromny sentyment. Nowelka ta okazuje się potrzebna, gdyż odświeża motywy, które, choć uniwersalne, paradoksalnie stały się już przestarzałe.

'Cierń' należy do dość krótkiej formy, ale jeśli przymknie się oko na wynikające z tego błędy, zapewnia dobrą rozrywkę. Mimo to nie jest to wesoła opowiastka, bardziej ujmująca, często smuci, ale ostatecznie przynosi pewnego rodzaju pocieszenie. Autorka często korzysta z cech charakterystycznych dla gatunku, ale wychodzi także z ogranych schematów, co dodaje całej historii świeżości.

Spojrzenie na znane historie z innej perspektywy to nie jest żadna nowość (nie tylko w literackim świecie). Szczególnie, że ostatnio panuje moda na retellingi znanych opowieści (głównie mitologii). Różni autorzy zabierają się za takie historie w inny sposób i nie każdy podpasuje wszystkim czytelnikom. T. Kingfisher postanowiła unowocześnić znaną baśń ('Śpiącą królewnę') i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie jestem w stanie oderwać wzroku od książki, kiedy to główni występujący bohaterowie są, tak bardzo zróżnicowani charakterami są pod każdym możliwym, względem mający do wykonania konkretną misję.

Lubię poznawanie twórczości nowych pisarzy chcących przedstawić historię mogącą czegoś nauczyć nowego czytelnika bądź nie, bo na to nie ma z góry ustalonych reguł.

Ciekawiło, mnie co ma do powiedzenia w tej kwestii T. Kingfisher autorka książki pt.'' Cierń'' pod nadanym interesującym tytułem i jakie związane są  z nim tajemnice.

Doceniam autorkę za to, że ma pomysł na książkę, aby zawarta treść w opisie była zgodna oraz przebieg akcji był zrozumiany.

Na samym wstępie zaznaczę, że podobały się mi zadawane przez wróżkę przemyślenia dotyczące jej wyglądu, który nie był piękny, ale być może znaczył coś dla niej, a dla ludzi był niestety niemiły w odbiorze. Być może nie każdy docenia wygląd, lecz to, co się pod nim ukrywa na zewnątrz.

Jesteśmy świadkami, którzy dowiadują się, gdzie obecnie przebywa królewnie uwięzionej w zamku, gdzie tarczą obronną są dla niej tytułowe ciernie i nie umożliwiają jej uwolnienie się do świata, w którym powinna przebywać i cieszyć się wolnością.

Należy, być bardzo czujnym poznając wróżkę, czy ona ma naprawdę dobre serce, czy jest wrażliwa, a może ma w sobie na tyle nienawiści, że nie chce, aby życie królewny zostało uratowane i podstępnie za schowanym uśmiechem wyśmiewa się z każdej podjętej próby uwolnienia jej przez odważnych śmiałków.

Nasuwa się wiele pytań po przeczytaniu pierwszego rozdziału dotyczących zachowania wróżki,  które nie każdemu się podoba ono, ale czy ona ma jakiś ukryty cel tego, czy jednak wisi w powietrzu coś innego?

Podobał mi się ciekawie przeprowadzony dialog Rozpuszki z kulturalnym, spostrzegawczym rycerzem Halimem.

Czy ich nieplanowane spotkanie będzie początkiem pięknej znajomości, która odmieni ich życie, czy królewna uwięziona na zamku zostanie uratowana, a może był to tylko długi sen zostawiający miłe wspomnienie w świecie przepełnionym samotnością i bezradnością?

Polecam przeczytać tę baśń, gdyż poznanie losów bohaterów wywołuje emocje, które są najpiękniejszym darem, jaki może, podarować autorka lubiąca sprawiać radość czytelnikom tworząc niezwykłą opowieść.

Nie jestem w stanie oderwać wzroku od książki, kiedy to główni występujący bohaterowie są, tak bardzo zróżnicowani charakterami są pod każdym możliwym, względem mający do wykonania konkretną misję.

Lubię poznawanie twórczości nowych pisarzy chcących przedstawić historię mogącą czegoś nauczyć nowego czytelnika bądź nie, bo na to nie ma z góry ustalonych reguł.

Ciekawiło,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością T. Kingfisher, ale już teraz wiem, że nie będzie ostatnie!
"Cierń" to historia która standardy baśni wywróciła do góry nogami i połowę konwenansów wyrzuciła przez okno, ciepła, zabawna, momentami trochę mroczą. 
Książka urzekła mnie otwartością i nawiązaniami do folkloru celtyckiego. Przedstawiony w książce świat niby taki jak nasz a zarazem zupełnie inny, magiczny. Bohaterowie są intrygujący i ciekawie czyta się o rozwoju ich relacji. Błyskotliwe i zabawne dialogi, dodają kolorytu całej historii. Książka porusza temat tęsknoty za domem i o świadomości swojego miejsca w świecie a może raczej o przynależność, wszak że czyi jesteśmy i kto jest nasz, definiuje nas tak samo jak istoty do których nam tęskno. 
Jest to opowieść o:
- wróżce, która trochę spaprała swoją robotę co prawda klątwa padła tylko kto tu tak naprawdę jest przeklęty.
- Księżniczce, tylko bez kija do niej nie podchodź, przynajmniej wtedy kiedy nie śpi, a w sumie nawet jak to robi.
- Rycerzu, otwartym na nieznane i
- dużej ilości chaszczy.
Czy po tym opisie byli byście wstanie powiedzieć, o jaką bajkę chodzi?
Jak nie to cel został osiągnięty, czas zabrać się za lekturę!

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością T. Kingfisher, ale już teraz wiem, że nie będzie ostatnie!
"Cierń" to historia która standardy baśni wywróciła do góry nogami i połowę konwenansów wyrzuciła przez okno, ciepła, zabawna, momentami trochę mroczą. 
Książka urzekła mnie otwartością i nawiązaniami do folkloru celtyckiego. Przedstawiony w książce świat niby taki jak...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Odgrzewane kotlety, czy powiew świeżości?

Retellingi baśni towarzyszą nam od dawna. Niektórzy z użytkowników nawet sami dołożyli cegiełkę do tego nurtu. Niekoniecznie publicznie, ale może na którymś etapie edukacji, ktoś trafił zadanie typu „napisz inne zakończenie „tu wstawić tytuł”. Filmy, seriale, książki, przedstawiają nam nowe odsłony baśni. Temat jest mielony i mielony od dziesiątek lat. Jeden „remake” jest popularniejszy, inny mniej. Oczywiście jego przebicie się zależy od odpowiedniej reklamy. Po krótkich poszukiwaniach udało mi się znaleźć kilka książek i filmów przedstawiających nową odsłonę tematyki zbliżonej do „Ciernia”.

Sama historia jest poprawna i z pewnością daleka od oryginału. Dużym plusem są płynne przejścia między przeszłością, a teraźniejszością głównej bohaterki. Przyjemnie i zdecydowanie szybko docieramy od początku do końca. Chwilę możemy podumać nad problemami poruszanymi w książce i z czystym sumieniem, po przyznaniu racji T. Kingfisher odłożyć książkę na półkę.

Autorka, niczym Dr Frankenstein wycięła niepasujące jej wizji wątki. Z worka pt. „folklor, bajki i legendy” wyciągnęła kilka dodatkowych elementów i wszyła w swoje dzieło. Tu zabrała, tam dodała, tu odwróciła role i charaktery bohaterów. W ten sposób stworzyła swojego potworka. Niezbyt urodziwego odmieńca, będącego mroczniejszą karykaturą pierwowzoru.
Oczywiście, że jej wersja ciekawi i wciąga, bo przecież ile raz można wałkować disnejowski schemat pięknych księżniczek, złych wiedźm i dzielnych książąt. Jednak, czy jest na tyle wybitna, by nie zginąć wśród innych retellingów? Na to pytanie każdy powinien odpowiedzieć sobie sam.

Odgrzewane kotlety, czy powiew świeżości?

Retellingi baśni towarzyszą nam od dawna. Niektórzy z użytkowników nawet sami dołożyli cegiełkę do tego nurtu. Niekoniecznie publicznie, ale może na którymś etapie edukacji, ktoś trafił zadanie typu „napisz inne zakończenie „tu wstawić tytuł”. Filmy, seriale, książki, przedstawiają nam nowe odsłony baśni. Temat jest mielony i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Cierń" T. Kingfishera to podróż w niezwykły świat, który przewraca do góry nogami nasze wyobrażenia o bajkach. Zaczynamy od obietnicy unikalności i zaskoczenia. Czyż nie brzmi to obiecująco i zachęcająco? Już na starcie zostajemy zaproszeni do zanurzenia się w magii, ale jesteśmy również ostrzegani, by nie wchodzić do tego świata w pojedynkę. To przestroga, która dodaje smaku lekturze, bo tak naprawdę odkrywamy, że każdy bohater, nawet ten najbardziej klasyczny, ma w sobie coś nietuzinkowego.
Autorka nie tylko odświeża znane motywy, ale także zmienia zasady gry i przedstawia nam już znane i oswojone rzeczy w zupełnie nowym świetle. Rycerz nie jest obrzydliwie przystojny, a Ropuszka nie jest typową księżniczką w potrzebie - i całe szczęście. Ich nietuzinkowe cechy osobowości wciągają i intrygują, pozostawiając czytelnika z zaciekawieniem, co wydarzy się dalej. A dzieje się i to dużo!
Jednym z najmocniejszych punktów tej opowieści jest jej refleksyjność i to jakie emocje wzbudza w czytelniku. Mimo że to bajkowy świat, to poruszane tematy, takie jak tęsknota, samotność czy brak nadziei. Dobrze wiemy, że są to uniwersalne i dotykające każdego problemy. Tak przyziemne i ludzkie. Autorka w subtelny sposób prowadzi czytelnika przez te trudne tematy, pozostawiając zarówno smutek, jak i nadzieję. Działa jak prawdziwa terapeutka. Cierniowa terapia.

Co więcej, "Cierń" skłania również do refleksji nad tym, czym jest prawdziwe piękno i jakie cechy czynią człowieka naprawdę pięknym. Rycerz bez atutów fizycznej urody czy wielkich osiągnięć staje się symbolem tego, że piękno tkwi głębiej niż w zewnętrznych atrybutach, mięśniach czy bicepsach. Nie tkwi też w orderach czy majątku. To przesłanie, przekazane w sposób delikatny i subtelny, zostaje z czytelnikiem na dłużej.
Podsumowując, "Cierń" to nie tylko fascynująca i wzruszająca opowieść, ale także lekcja empatii i zrozumienia. To książka, która nie tylko wciąga, ale także inspiruje do głębszych przemyśleń. Dla tych, którzy szukają czegoś więcej niż tylko bajkowej przygody, "Cierń" będzie idealnym wyborem.

"Cierń" T. Kingfishera to podróż w niezwykły świat, który przewraca do góry nogami nasze wyobrażenia o bajkach. Zaczynamy od obietnicy unikalności i zaskoczenia. Czyż nie brzmi to obiecująco i zachęcająco? Już na starcie zostajemy zaproszeni do zanurzenia się w magii, ale jesteśmy również ostrzegani, by nie wchodzić do tego świata w pojedynkę. To przestroga, która dodaje...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Już od dawna zamierzałam sięgnąć po jedną z książek spod pióra T. Kingfisher. Autorki, której propozycje literackie spotykają się z szerokim pozytywnym przyjęciem, zwłaszcza przez komfortowy charakter opowiadanych historii. Toteż, gdy w nowościach na Legimi pokazał mi się “Cierń” nie zastanawiałam się długo. Od razu, zachęcona wieloma pozytywnymi odczuciami, weszłam w świat przedstawiony w tej powieści i przepadłam.

“Cierń” to retelling bajki o Śpiącej Królewnie. Książka jest niezwykle krótka, wręcz doskonała na jeden wieczór, choć angażuje czytelnika i skłania do rozmyślań na dłużej. To również pierwsza powieść, do której wróciłam chwilę po tym, jak skończyłam ją słuchać (wpływ na to miał, fenomenalny jak zawsze, Filip Kosior). Nie stało się tak tylko dlatego, że książka mi się podobała (choć tak było), jednak głównie dlatego, że chciałam jeszcze raz zagłębić się w snutą przez Kingfisher opowieść, ponownie się oczarować i poznać różne odmęty przedstawionego przez nią świata. Było to ciekawe doświadczenie, jednak książce nie mogę dać więcej niżeli 8⭐/10, ponieważ nawet po drugim przesłuchaniu uważam, że “Cierń” nie jest zakończoną historią. Pełno w niej błędów logicznych, na wiele spraw technicznych trzeba przymknąć oko, magia działa tak, jak autorka w danej chwili potrzebuje. Myślę, że gdyby książka była dłuższa i te kwestie bardziej poukładane, wszyscy by na tym skorzystali. To mój największy zarzut do tej pozycji, ale poza tymi uwagami, powieść tę czytało/słuchało mi się niezwykle dobrze.

Wiem, że na pewno sięgnę po kolejne książki T. Kingfisher. Autorka pisze niezwykle ujmującym językiem, ma wybujałą wyobraźnię i pomysły, które zachwycają, choć często mogą wydawać się absurdalne i niepokojące. “Cierń” jest fantastycznym rettelingiem znanej baśni, wychodzi z prostego założenia i bawi się formą poprzez ‘zamianę ról’. To także mroczna, fantastyczna opowieść, która łamie konwencję i relaksuje czytelnika. Wykreowani przez pisarkę bohaterowie (szczególnie Ropuszka), sprawiają, że człowiekowi od razu robi się cieplej na sercu. Ropuszka jest postacią, której nie da się nie lubić. Jej myśli powodowały u mnie niewyobrażalny smutek i chęć przytulenia - nomen omen - fikcyjnej postaci. Trzymałam za nią kciuki i cieszę się, w jaki sposób autorka przedstawiła jej historię.

“Cierń” to opowieść niezwykle krótka i smutna, jednak polecam ją każdemu, głównie czytelnikom, chcących przekonać się do lekkiej fantastyki i retellingów znanych opowiadań. Nie zawiedziecie się.

Już od dawna zamierzałam sięgnąć po jedną z książek spod pióra T. Kingfisher. Autorki, której propozycje literackie spotykają się z szerokim pozytywnym przyjęciem, zwłaszcza przez komfortowy charakter opowiadanych historii. Toteż, gdy w nowościach na Legimi pokazał mi się “Cierń” nie zastanawiałam się długo. Od razu, zachęcona wieloma pozytywnymi odczuciami, weszłam w świat...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej