Brama Mandelbauma

Myślałam, że tego nie przeczytam. Pierwsze kilka stron nieco mnie zastopowało, zniechęciło, utknęłam. Wzięłam do ręki ponownie tylko po to, żeby nie mieć wyrzutów sumienia, że nie próbowałam.
I udało się. Zaskoczyło, nawet nie wiem kiedy. I tak, jak znużyły mnie wierszyki Freddy'ego Hamiltona, tak porwała mnie szalona historia Barbary Vaughan - historia jej miłości, narzeczeństwa, nowo odkrytej religijności i ducha przygody.
Końcówka powieści ociera się o absurd, ale tak jest dobrze, bo inaczej nie udałoby się wiarygodnie przedstawić różnorodności, wielokulturowości, wewnętrznych sprzeczności u występujących w niej postaci. Dziwaczne, fajne... inne niż to, co zwykle czytam. :)

Myślałam, że tego nie przeczytam. Pierwsze kilka stron nieco mnie zastopowało, zniechęciło, utknęłam. Wzięłam do ręki ponownie tylko po to, żeby nie mieć wyrzutów sumienia, że nie próbowałam.
I udało się. Zaskoczyło, nawet nie wiem kiedy. I tak, jak znużyły mnie wierszyki Freddy'ego Hamiltona, tak porwała mnie szalona historia Barbary Vaughan - historia jej miłości,...

Czytałam ją dość dawno ale pamiętam, że bardzo mnie wciągnęła. Lekko tajemnicza, trochę intrygi, zaskakująca i przyjemny styl. Tyle zapamiętałam i mogę naprawdę polecić:)

Czytałam ją dość dawno ale pamiętam, że bardzo mnie wciągnęła. Lekko tajemnicza, trochę intrygi, zaskakująca i przyjemny styl. Tyle zapamiętałam i mogę naprawdę polecić:)