Ludzie i krasnoludki. Powinowactwa z wyboru

Świat reliktowych, ale wciąż żywych i organizujących zachowania ludzkie wyobrażeń fantazmatycznych ma dla psycho- i socjopedagogiki, a także dla bibliologii i folklorystyki, ważne znaczenie, gdyż te dziedziny muszą go obserwować, rejestrować przemiany i wypracowywać sposoby skutecznych podpowiedzi, jak uzgodnić sfery ludzkich potrzeb i zachowań z pokładami tradycji kulturowych, których współczesność już nie umie zracjonalizować, ale wciąż się stosuje do odziedziczonych systemów nakazów/zakazów. (…). Temat książki wręcz „leżał na ulicy”, zwłaszcza wrocławskiej, ale nikt go nie podejmował, choć większość humanistów zdawała sobie sprawę z jego wagi. Przygotowana do druku książka zbiorowa jest – rzec można – „strzałem w dziesiątkę”. (Fragment recenzji prof. Grażyny Wrony)

Europejską (światową) różnorodność znaczeń postaci krasnoludka (trolle, elfy, gnomy, duszki, demony, dwarfs, pignaeos, lary, penaty etc.) próbuje ogarnąć różnorodność optyk stosowanych przez badaczy w tej książce; od etnografów, etnologów, lingwistów, folklorystów, filozofów, socjologów, antropologów po literaturoznawców. (…) Pionierski wydaje się sam temat książki i sposoby jego Ujęcia. Można mieć nadzieję, że ta książka uchroni odrzucenie „krasnoludkowej” tradycji z lektury szkolnej. Zbuduje swoisty akapit do rozumienia tradycji. Opracowanie będzie interesujące dla szerokiego grona odbiorców, nie tylko samych badaczy kilku pokrewnych dziedzin. Wydaje się dość czytelne dla nieco popularniejszego odbiorcy, ponieważ intrygujący jest już sam tytuł. Koszałek Opałek śmieszył bowiem każdego polskiego ucznia (IV klasy) i każdy uczeń czuł się od niego mądrzejszy na lekcji przyrody, a może nieco później i historii. (Fragment recenzji prof. Marii Ostasz)