Świetna książka, jak najbardziej polecam.

Dobrze mi się ją czytało, była wciągająca, a jednocześnie nie miałam wrażenia, że autor szuka taniej sensacji (jest to coś, czego w biografiach i książkach historycznych nie znoszę). Opisy pewnych burzliwych wydarzeń - głównie z życia rodzinnego Tołstoja - zdają się raczej mieć na celu ukazanie atmosfery, w której żył, która częściowo ukształtowała go i doprowadziła do ucieczki od żony. Bo warto wiedzieć, że to właśnie to wydarzenie obrał Basiński jako przyczynek do rozważań o życiu Tołstoja i że od tego momentu snuje retrospekcję. Uważam to z jednej strony za ciekawy zabieg, ale z drugiej nieco budzący moje wątpliwości. Dlatego, że oznacza to, że autor, który w wielu miejscach swojej pracy rozmontowuje narodowe mity na temat Tołstoja, poniekąd sam interpretuje żywot rosyjskiego mistrza. Być może robi to trafnie, a być może jest tylko "kolejnym  głosem w dyskusji". Tego niestety nie umiem ocenić, bo musiałabym najpierw przeczytać całą literaturę na zadany temat.

Ostatecznie jednak nie ma to dla mnie aż tak wielkiego znaczenia, bo w gruncie rzeczy chciałam dopiero poznać Tołstoja, jego życiorys, poglądy itp. a nie roztrząsać w najdrobniejszych szczegółach, co w danym momencie działo się w jego duszy. I tę funkcję książka spełnia. Ale jednocześnie mam apetyt na więcej. Nie tylko o samym bohaterze, ale nawet o osobach z jego otoczenia, zwłaszcza o jego żonie. Nie mam przez to na myśli, że ta biografia jest niedokładna czy mało szczegółowa. Rozumiem, że by ją rozwinąć, potrzeba by nastu opasłych tomiszcz. Zatem podsumowując, uważam, że "Lew Tołstoj: Ucieczka z raju" to świetna opcja na wstęp do poznania tego pisarza i już planuję sięgnąć po kolejną pracę Basińskiego - "Lew kontra święty. Historia pewnej wrogości".

Ach, no i muszę jeszcze wspomnieć, jak ładnie ta książka jest wydana! Znajdziemy w niej naprawdę wiele starannie wyselekcjonowanych fotografii. A ta "ikona" Lwa Tołstoja aż domaga się tego, by prezentować ją na regale okładką do przodu!

Świetna książka, jak najbardziej polecam.

Dobrze mi się ją czytało, była wciągająca, a jednocześnie nie miałam wrażenia, że autor szuka taniej sensacji (jest to coś, czego w biografiach i książkach historycznych nie znoszę). Opisy pewnych burzliwych wydarzeń - głównie z życia rodzinnego Tołstoja - zdają się raczej mieć na celu ukazanie atmosfery, w której żył, która...

Nie wiem czy to moje oczekiwania były ustawione na zbyt wysokim poziomie, czy za mało uwagi poświeciłem samemu opisowi książki.
Liczyłem na ciekawą książkę biograficzną a otrzymałem nudnawą, przeładowaną nieistotnymi szczegółami opowieść. Męczyłem tę ksiązkę przez kilka miesięcy.

Nie wiem czy to moje oczekiwania były ustawione na zbyt wysokim poziomie, czy za mało uwagi poświeciłem samemu opisowi książki.
Liczyłem na ciekawą książkę biograficzną a otrzymałem nudnawą, przeładowaną nieistotnymi szczegółami opowieść. Męczyłem tę ksiązkę przez kilka miesięcy.

Masakra!
Mam mocno mieszane uczucia. Z jednej strony to książka solidna, dobrze zdokumentowana, z drugiej przeładowana i nużąca. Najbardziej męczący jest jednak sam bohater i jego historia. To opowieść o tym, jak w imię najwyższych wartości, urządzić sobie i najbliższym z życia piekło. Trochę jakbyśmy przesiedzieli te 600 stron w salonie rozwodzących się przez pół wieku sąsiadów. No makabra! (Ok, 15 lat pożycia uważali za udane)
Generalnie, jestem wrogo nastawiona do wszelkich „Projektów”, typu: „Projekt: dziecko”, „Projekt: prawda”. Zawsze skutek okazuje się dokładnie przeciwny do zamierzonego, bo zazwyczaj chodzi o to, by wcisnąć drugiego człowieka we własne, jedynie słuszne o nim wyobrażenia. Projektant wie, jakim ten drugi powinien być, jaką ma rolę odegrać i jak to zrobić. To uprzedmiotowienie. Niszczenie tego, kim on na prawdę jest. Dla mnie to odrażające i wręcz głupie. Tołstoj wydumał i wprowadził w życie swój „Projekt: rodzina”. Wybrał młodziutką panienkę, zrobił jej trzynaścioro dzieci, obarczył prowadzeniem domu i gospodarstw, a następnie, jak już się nieco zestarzała, w imię najszczytniejszych idei, ogłosił bankructwo projektu, uznał go za nieudany i chciał odciąć rodzinę od spadku, własnego dorobku i pieniędzy. Mizoginem był obrzydliwym, oderwanym od życia kompletnie. W moim przekonaniu, zrujnował tej dziewczynie życie i doprowadził ją do choroby psychicznej. Z Bogiem na ustach rzecz jasna, w imię dobra i świętości. Wszystko to nieustannie podlewane sosikiem smutnych wyznań miłości i sugestii, że widocznie nie była wystarczająco jakaś na bycie z geniuszem. No odrażające!
Dla mnie to książka o głębokiej niedojrzałości. (Obojga)

Masakra!
Mam mocno mieszane uczucia. Z jednej strony to książka solidna, dobrze zdokumentowana, z drugiej przeładowana i nużąca. Najbardziej męczący jest jednak sam bohater i jego historia. To opowieść o tym, jak w imię najwyższych wartości, urządzić sobie i najbliższym z życia piekło. Trochę jakbyśmy przesiedzieli te 600 stron w salonie rozwodzących się przez pół wieku...

Przeczytanie tej książki zajęło mi troche czasu. W zasadzie dłuzej, niż podejrzewałam. Kocham dzieła Tołstoja od wielu lat i wydawało mi się, że jestem tak spragniona wiedzy o jego życiu prywatnym, że dosłownie pożrę tą książkę w jednym kawałku. Nic bardziej mylnego. Czytając kolejne rozdziały poznawałam Tołstoja od nowa, często było to dla mnie bardzo męczące, bo jego zachowanie nie pasowało mi do obrazu, jaki sobie stworzyłam, z drugiej strony liczne powtórzenia dodatkowo utrudniały lekturę. Autor często wraca do tych samych stwierdzeń i wniosków, które przepisuje na nowo. Bardzo mnie to zniechęcało, bo przecież wątki te były mi już znane z poprzednich rozdziałów. Mimo to polcam serdecznie, bo naprawdę warto wybrać się z Tołstojem w tą ostatnią wędrowkę oraz w podróż poprzez całe jego życie.

Przeczytanie tej książki zajęło mi troche czasu. W zasadzie dłuzej, niż podejrzewałam. Kocham dzieła Tołstoja od wielu lat i wydawało mi się, że jestem tak spragniona wiedzy o jego życiu prywatnym, że dosłownie pożrę tą książkę w jednym kawałku. Nic bardziej mylnego. Czytając kolejne rozdziały poznawałam Tołstoja od nowa, często było to dla mnie bardzo męczące, bo jego...

Książka Basińskiego jest ciekawym spojrzeniem na życie Lwa Tołstoja, ale jest też niekompletna i stronnicza, jeśli chodzi o przedstawienie życia rodzinnego pisarza, w szczególności relacji z żoną. Zofia przez wiele lat była oczerniana, jako kłótliwa małżonka, zatruwająca Tołstojowi życie - Basiński stara się jej bronić, ale nie bardzo mu to wychodzi, skoro w stosunku do pisarza przyjmuje pozycję "na klęczkach". Czytając tę biografię należałoby przedtem zapoznać się z podstawowymi faktami o Tołstoju, jak również sięgnąć po inne źródła i bardziej obiektywne interpretacje, zwłaszcza tyczące Zofii Andriejewny.

Książka Basińskiego jest ciekawym spojrzeniem na życie Lwa Tołstoja, ale jest też niekompletna i stronnicza, jeśli chodzi o przedstawienie życia rodzinnego pisarza, w szczególności relacji z żoną. Zofia przez wiele lat była oczerniana, jako kłótliwa małżonka, zatruwająca Tołstojowi życie - Basiński stara się jej bronić, ale nie bardzo mu to wychodzi, skoro w stosunku do...

Bardzo dobra i bardzo szczegółowa. Momentami w tych szczegółach można się zakopać i trochę zgubić. Ale to tylko pokazuje jak pogmatwane i dziwne były stosunki pisarza z bliskimi. Ich przyczyna to oryginalna filozofia hrabiego, którą wielu podziwiało i chciało naśladować. Nie zdawali sobie sprawy jak trudne jest życie zgodne z wytycznymi Tołstoja. Nawet Tołstoj miał z tym problem.

Książka dobrze przetłumaczona, elegancko wydana, sporo zdjęć. Warto.

Bardzo dobra i bardzo szczegółowa. Momentami w tych szczegółach można się zakopać i trochę zgubić. Ale to tylko pokazuje jak pogmatwane i dziwne były stosunki pisarza z bliskimi. Ich przyczyna to oryginalna filozofia hrabiego, którą wielu podziwiało i chciało naśladować. Nie zdawali sobie sprawy jak trudne jest życie zgodne z wytycznymi Tołstoja. Nawet Tołstoj miał z tym...

Co skłoniło najwybitniejszego rosyjskiego pisarza, by blisko 50 latach małżeństwa, w wieku 82 lat, uciec z domu i ukrywać się przed własną żoną, by w końcu umrzeć, w domu kolejarza, w miasteczku zagubionym gdzieś w Rosji? Ta książka to próba odpowiedzi na to pytanie. A odpowiedź nie jest łatwa. Czy chodziło o chorobę żony? A może o kwestie finansowe? Jest też wątek zazdrości żony o współpracowników Tołstoja. To niezwykle ciekawa i ważna książka. I skłoniła mnie do sięgnięcia po pamiętniki Zofii Tołstoj. Może tam będzie odpowiedź?

Co skłoniło najwybitniejszego rosyjskiego pisarza, by blisko 50 latach małżeństwa, w wieku 82 lat, uciec z domu i ukrywać się przed własną żoną, by w końcu umrzeć, w domu kolejarza, w miasteczku zagubionym gdzieś w Rosji? Ta książka to próba odpowiedzi na to pytanie. A odpowiedź nie jest łatwa. Czy chodziło o chorobę żony? A może o kwestie finansowe? Jest też wątek...

Czytało się przyjemnie, przemiła długa podróż w życie Tołstoja. Aczkolwiek pewien niedosyt pozostał. Zbyt mało o konflikcie Pisarza z władzą, państwem, a przecież już za życia był geniuszem i miał ogromny wpływ na kształtowanie ówczesnej myśli społeczeństwa, a to przecież ważny aspekt w biografii twórcy. Nieco (podkreślam, nieco) chaotyczna, autor powtarza swe myśli, wnioski, trochę się w mojej opinii, miotał z oceną czy pisarz w końcu był szczęśliwy z żoną czy nie był. Wiadomo, szereg okoliczności, sploty wydarzeń, czynników, więc nie chodzi mi o konkretną ocenę zero-jedynkową, ale o ogólną myśl wiodącą i prowadzącą czytelnika przez całą biografię. Jednym słowem odniosłam wrażenie, że autor raz opiniuje: Tołstoj nigdy nie był szczęśliwy z Sofią, a raz, że małżeństwo to wszystko co najlepsze mu się przytrafiło. Nie czytałam innych biografii tego pisarza, zatem tę pozycję czytało się dobrze (i trochę ufnie),utwory Tołstoja znam, ale utkwił mi w pamięci artykuł z "Książek" Wyborczej o trudnych relacjach pisarzy ze swoimi dziećmi (podchodzące pod patologię i tyranię). Była spora część właśnie o Tołstoju, gdzie był przedstawiony w dość czarnym świetle, a u Basińskiego? Raczej nic z tych rzeczy. No nic, pozostaje mi doczytać w innych źródłach, bo okazuje się, że jest ich całkiem sporo. W każdym razie książkę polecam.

Czytało się przyjemnie, przemiła długa podróż w życie Tołstoja. Aczkolwiek pewien niedosyt pozostał. Zbyt mało o konflikcie Pisarza z władzą, państwem, a przecież już za życia był geniuszem i miał ogromny wpływ na kształtowanie ówczesnej myśli społeczeństwa, a to przecież ważny aspekt w biografii twórcy. Nieco (podkreślam, nieco) chaotyczna, autor powtarza swe myśli,...

Przebywanie z Tołstojami na ponad 600 stronach stanowi nie lada wyzwanie. Nie ze względu na pokaźną dawkę informacji zebranych przez Pawła Basińskiego, ale ze względu na przytłaczającą atmosferę Jasnej Polany dającą się odczuć również czytelnikowi. Powiedzieć bowiem, że Lwa Nikołajewicza i Sofię Andriejewnę łączyła skomplikowana relacja, to nic nie powiedzieć – w rzeczywistości ponad trzydzieści z wspólnie przeżytych 48 lat było dla obojga udręką.

Po lekturze tego opasłego tomu nie dziwię się już pisarzowi, że mimo podeszłego wieku postanowił nagle i bez planu opuścić domowe pielesze. Zmęczony ciągłymi pretensjami i intrygami najbliższych, w szczególności żony, miał prawo czuć się osaczony i rozgoryczony. Powodów tak radykalnej decyzji było więcej, jednak źródła nieporozumień między małżonkami należy dopatrywać się głównie w przemianie duchowej, jaką Tołstoj przeszedł na przełomie lat 70. i 80. XIX wieku, a która mogła mieć poważne (czyli nieprzyjemne) konsekwencje dla małżonki oraz dzieci. Pisarz uznał bowiem, że między naukami Chrystusa a praktyką wyznawców prawosławia istnieje duży rozdźwięk. Krytykował cerkiew, przeszkadzać zaczęło mu życie w rzekomym zbytku, stał się przeciwnikiem samodzierżawia. Sofia Andriejewna, na której barkach spoczywało zarządzanie Jasną Polaną, opieka nad liczną rodziną (urodziła 13 dzieci) oraz kuratela nad dorobkiem literackim Lwa Nikołajewicza, doskonale wiedziała, że idealistyczne zapędy męża mogły doprowadzić do katastrofy finansowej. Stąd jej podejrzliwość i zaborczość, stąd szpiegowanie i podstępy.

Basiński w przejrzysty sposób pokazuje genezę i narastanie wieloletniego konfliktu, przyglądając się życiorysom obojga małżonków. Posiłkuje się ich zapiskami z dzienników i listami, wspomnieniami bliskich oraz znajomych, a także utworami Tołstoja. Ilość przytoczonych źródeł oraz wiedza autora doprawdy imponują, podobnie jak duża łatwość w snuciu opowieści. Podkreślić należy też bezstronność, której tak często brakuje osobom piszącym o Tołstojach. Mówiąc krótko: warto zanurzyć się w świecie Jasnej Polany, jakkolwiek duszny może się wydawać.

http://czytankianki.blogspot.com/2015/12/ucieczka-z-raju.html

Przebywanie z Tołstojami na ponad 600 stronach stanowi nie lada wyzwanie. Nie ze względu na pokaźną dawkę informacji zebranych przez Pawła Basińskiego, ale ze względu na przytłaczającą atmosferę Jasnej Polany dającą się odczuć również czytelnikowi. Powiedzieć bowiem, że Lwa Nikołajewicza i Sofię Andriejewnę łączyła skomplikowana relacja, to nic nie powiedzieć – w...

Dla naprawdę wielkich (!!!) miłośników Lwa Tołstoja.

Dla naprawdę wielkich (!!!) miłośników Lwa Tołstoja.