Kissing Tolstoy

Mimo że pasją Anny I. Harris są książki, swą zawodową przyszłość wiąże z naukami ścisłymi i technologią. Pragnie, aby przyszłe dochody zapewniały jej swobodę w oddawaniu się swojemu hobby czyli czytaniu. Tak to w świecie od zawsze było - argumentuje - że bez mecenatu bogatych rozwój literatury i sztuki nie byłby możliwy. A źródłem pomnażania bogactwa ludzi i państw są naukowe odkrycia i wynalazki. W ten sposób wyjaśnia Anna dlaczego nie wybrała literatury jako akademickiej specjalizacji. Słuchaczem jej argumentacji jest Luca Kroft, profesor literatury rosyjskiej, sfrustrowany że swój uniwersytecki etat zawdzięcza dotowaniu uczelni przez swojego majętnego ojca.

Po raz pierwszy Anna i Luca spotykają się podczas randki w ciemno, na którą on przyjechał, cały odziany w skórę, na swoim motocyklu i wywarł na seksualnie wyposzczonej dziewczynie spore wrażenie. Jeszcze większy szok oboje przeżywają, gdy on okazał się błyskotliwym wykładowcą wybranego przez nią dodatkowego przedmiotu, czyli literatury rosyjskiej, a ona od razu daje się poznać jako jego najlepsza, najbardziej oczytana studentka. Na przeszkodzie obopólnej fascynacji erotycznej, wspomaganej przez niezmiernie ciekawe - i doskonale opisane - wymiany poglądów na temat literackich arcydzieł, stoją oczywiście względy proceduralne.

Anna stara się w swych decyzjach być konsekwentna, a w każdym razie podczas bezpośrednich słownych utarczek nie daje sobie w kaszę dmuchać. Luca coraz bardziej się miota i pogrąża. Najbardziej kompromitująco wypada, moim zdaniem, w dwóch częściach Epilogu.

Epilogue (in two parts) - jak ten fragment powieści nazwała autorka - jest zapewne dodatkiem do pierwszej, prawie dwukrotnie krótszej wersji opowieści, o której w zapowiedzi do książki wspomina Penny Reid, sama w przeszłości parająca się nauką. Na jej stronie można przeczytać, że: „She used to spend her days writing federal grant proposals as a biomedical researcher”. Czy dlatego w tym trochę dziwacznym Epilogu starała się upchnąć, obok zwyczajowego happy endu, relację, jak wreszcie udało się jej bohaterowi uniezależnić od pieniędzy ojca? Mimo tego niezbyt fortunnego naddatku, i tak w mojej ocenie atuty książki przeważają nad jej wadami.

Mimo że pasją Anny I. Harris są książki, swą zawodową przyszłość wiąże z naukami ścisłymi i technologią. Pragnie, aby przyszłe dochody zapewniały jej swobodę w oddawaniu się swojemu hobby czyli czytaniu. Tak to w świecie od zawsze było - argumentuje - że bez mecenatu bogatych rozwój literatury i sztuki nie byłby możliwy. A źródłem pomnażania bogactwa ludzi i państw są...

To krótka, ale przyjemna historia w akademickich klimatach. Spodziewałam się, że relacja między bohaterami będzie ciut bardziej rozwinięta (chwilami miałam wrażenie, że wszystko potoczyło się za szybko) oraz pojawi się więcej pobocznych problemów w życiu bohaterów (niektóre wątki zostały zasugerowane, ale szybko porzucone). Więc zamiast problematycznej historii, otrzymujemy lekką, niewymagającą i dość zabawną lekturę.

Najwięcej w kwestii humoru robi główna bohaterka, Anna, która swoimi przemyśleniami oraz porównaniami nie raz doprowadziła mnie do śmiechu. Od razu ją polubiłam, choć liczyłam, że dowiemy się nieco więcej o jej przeszłości. Tego również spodziewałam się po Luce.

Generalnie uważam, że ta historia miała podstawy, aby zostać bardziej rozbudowana. Niestety to się nie wydarzyło. Jednak mimo to spędziłam przy niej miły wieczór :)

To krótka, ale przyjemna historia w akademickich klimatach. Spodziewałam się, że relacja między bohaterami będzie ciut bardziej rozwinięta (chwilami miałam wrażenie, że wszystko potoczyło się za szybko) oraz pojawi się więcej pobocznych problemów w życiu bohaterów (niektóre wątki zostały zasugerowane, ale szybko porzucone). Więc zamiast problematycznej historii, otrzymujemy...

Kontakt z "Kissing Tolstoy" był dosyć krótki (183 strony),ale za to intensywny, emocjonujący i momentami frustrujący ;). Główni bohaterowie od pierwszego wejrzenia mają się ku sobie, ale z racji na pełnione przez nich różne role społeczne (profesor-studentka) zapierają się nogami i rękami, by nie dać porwać się fali wzajemnego zauroczenia. Ci, którzy nieco znają książki Penny Raid wiedzą, że jest to fala a la tsunami i główni bohaterowie raczej nie mają żadnych szans. Co nie zmienia faktu, że przyjemnie (choć czasami, jak wspomniałam, nieco frustrująco)obserwować te zmagania z perspektywy swojego bezpiecznego fotela ;). "Kissing Tolstoy" to odpowiednia lektura na deszczowe, jesienne popołudnie, gdy chcemy się oderwać i... nieco zarumienić ;).
PS. Drobne kłopoty przy lekturze mogą sprawiać nawiązania do literatury rosyjskiej (jeśli ktoś zupełnie, absolutnie i totalnie nie ma pojęcia o czym jest np. "Wojna i pokój") lub filmów - może są tacy, którzy nie oglądali "Pokoju z widokiem", jednak nie powinno to przeszkadzać w ogólnym odbiorze książki, zwłaszcza że autorka stara się między wierszami wyjaśniać jak ma się dane odwołanie do akcji powieści.

Kontakt z "Kissing Tolstoy" był dosyć krótki (183 strony),ale za to intensywny, emocjonujący i momentami frustrujący ;). Główni bohaterowie od pierwszego wejrzenia mają się ku sobie, ale z racji na pełnione przez nich różne role społeczne (profesor-studentka) zapierają się nogami i rękami, by nie dać porwać się fali wzajemnego zauroczenia. Ci, którzy nieco znają książki...