No, biorąc pod uwagę ostatnią poezję, którą czytam, trzy to bardzo wysoka ocena! To oznacza, że w co być może ciężko uwierzyć, może być gorzej. Naprawdę lubię poezję i chcę się zapoznawać ze współczesnymi twórcami, z ich debiutami, ale nie wiem czy ja to udźwignę. Jak czytam kolejne wypociny kogoś, kto ewidentnie nie urodził się do bycia poetą, to mi jest zwyczajnie przykro, bo ktoś tak bardzo mnie nie szanuje, ktoś nie zdaje sobie z prawy z tego, że to co pisze nie jest dobre!
Pani Gajos nie jest tragiczną poetką. Owszem, te wiersze są infantylne, źle złożone, naszpikowane caps lockiem, jak niby chce coś podkreślić, pogrubieniami o wiele zbyt często i tematyką płytką, ale nie przyprawiają o mdłości, co jest komplementem w obliczu ostatnio czytanej przeze mnie poezji.
W środku sporo zdjęć marnej jakości, jej syna jak mniemam - na duży minus, bo naprawdę mnie nie interesują cudze dzieci. Na minus także sporo rymów częstochowskich. No nie. Czyta się i się wcale nie chce, żeby dalej był następny wiersz, się za to bardzo chce, żeby to już był koniec.

No, biorąc pod uwagę ostatnią poezję, którą czytam, trzy to bardzo wysoka ocena! To oznacza, że w co być może ciężko uwierzyć, może być gorzej. Naprawdę lubię poezję i chcę się zapoznawać ze współczesnymi twórcami, z ich debiutami, ale nie wiem czy ja to udźwignę. Jak czytam kolejne wypociny kogoś, kto ewidentnie nie urodził się do bycia poetą, to mi jest zwyczajnie...