Metro 2035

Część trochę słabsza od pierwszej i znacznie lepsza od drugiej. Powraca w nim warstwa polityczno-socjologiczna.

Część trochę słabsza od pierwszej i znacznie lepsza od drugiej. Powraca w nim warstwa polityczno-socjologiczna.

tak jak pierwszy i drugi tom połknęłam tam 3. męczyłam dwa miesiące i na koniec wqurwiłam się jak nie wiem, na kacapstwo tego narodu, na jego zamiłowanie do bycia pod butem i w wiecznym upatrywaniu wroga , którym są oni sami dla siebie, w tym ciągłym przeświadczeniu, że są tak zajefajni, że wszyscy chcą ich zniszczyć bo im qwa tego dobrobytu zazdroszczą , w tym przypadku dobrobytem jest jedzenie gó**na, siebie nawzajem ( świnie karmione paszą z ludziny) i udawanie ,że tak się nie dzieje a ludzie nie mogą tego wiedzieć, tworzenie aparatu terroru nawet w takich warunkach i trzymanie w przeświadczeniu, że trzeba żyć w zamknięciu bo na powierzchni wszystko zniszczone ..... tymczasem jak się okazuje...... najlepiej samemu przeczytać.
Polecam oczywiście.

tak jak pierwszy i drugi tom połknęłam tam 3. męczyłam dwa miesiące i na koniec wqurwiłam się jak nie wiem, na kacapstwo tego narodu, na jego zamiłowanie do bycia pod butem i w wiecznym upatrywaniu wroga , którym są oni sami dla siebie, w tym ciągłym przeświadczeniu, że są tak zajefajni, że wszyscy chcą ich zniszczyć bo im qwa tego dobrobytu zazdroszczą , w tym przypadku...

Metro 2035 - jak dla mnie niesamowicie polityczny tom, pokazujący, że gdzieś tam u szczytu władzy ktoś pociąga za sznurki. A ludzie są jak kukiełki lub pionki na szachownicy...i nic nie jest takie jak im się wydaje.

Metro 2035 - jak dla mnie niesamowicie polityczny tom, pokazujący, że gdzieś tam u szczytu władzy ktoś pociąga za sznurki. A ludzie są jak kukiełki lub pionki na szachownicy...i nic nie jest takie jak im się wydaje.

Porażka. W porównaniu do dwóch poprzednich części to nieśmieszny żart. Autor chyba zapomniał co pisał w metrze 2033. Ta cześć jest istną parodią naprawdę świetnej książki. To co zostało zawarte w tej części jest wprost niedorzeczne. Po co? Bo gra? Bo ludzie nie przywykli do nowości, które kazały się w 2034?

Porażka. W porównaniu do dwóch poprzednich części to nieśmieszny żart. Autor chyba zapomniał co pisał w metrze 2033. Ta cześć jest istną parodią naprawdę świetnej książki. To co zostało zawarte w tej części jest wprost niedorzeczne. Po co? Bo gra? Bo ludzie nie przywykli do nowości, które kazały się w 2034?

Niesamowita. Aż mi smutno, że już nigdy nie przeczytam tego zakończenia pierwszy raz.

Niesamowita. Aż mi smutno, że już nigdy nie przeczytam tego zakończenia pierwszy raz.

Fantastyczne zwieńczenie trylogii oraz doskonała wiwisekcja rosyjskiego społeczeństwa, tak bardzo przydatna, zwłaszcza w dzisiejszych czasach. Nie bez wad, które są praktycznie powielane w każdej z części Metra, więc powinniśmy przywyknąć do stylu pisania (z długimi filozoficznymi rozważaniami naszych bohaterów) oraz prowadzenia akcji (gdzie wiele rzeczy dzieje się z przypadku lub z nieograniczonych pokładów szczęścia życiowego Artema). Zgadzam się również z zarzutami, że w tej części nie pozostało nic z wcześniejszego mistycyzmu, a w zamian dostajemy political fiction w świecie post-apo. Tylko mi to wszystko zupełnie nie przeszkadza, bo to fenomenalny podręcznik, dzięki któremu możemy postarać się zrozumieć rosyjskiego ducha i rzeczy, które nim kierują. Ubrane jest to w najdłuższą i najbardziej efektowną podróż Artema, która angażowała mnie cały czas. Plot twist (chociaż nie wiem czy można go tak określać) był strzałem między oczy i właśnie dlatego uważam, że ta książka oprócz tego, że jest dobra, to jest też po prostu ważna z punktu widzenia człowieka chcącego zrozumieć otaczający nas świat :)

Fantastyczne zwieńczenie trylogii oraz doskonała wiwisekcja rosyjskiego społeczeństwa, tak bardzo przydatna, zwłaszcza w dzisiejszych czasach. Nie bez wad, które są praktycznie powielane w każdej z części Metra, więc powinniśmy przywyknąć do stylu pisania (z długimi filozoficznymi rozważaniami naszych bohaterów) oraz prowadzenia akcji (gdzie wiele rzeczy dzieje się z...

Tak samo jak pierwsza część, ciekawa opowieść o Artemie, pełna zwrotów akcji. Spodziewałem się troszeczkę innego zakończenia, jednak sumując całość, trzecia część troszkę ciekawiej wypada od swojego poprzednika.

Tak samo jak pierwsza część, ciekawa opowieść o Artemie, pełna zwrotów akcji. Spodziewałem się troszeczkę innego zakończenia, jednak sumując całość, trzecia część troszkę ciekawiej wypada od swojego poprzednika.

Dziwne to jakieś. Niby książka ok, ale nie spójna z poprzednimi tomami. Nie ma już tego klimatu i grozy.

Gdzie potwory na powierzchni?
Gdzie wieża, w którą nie można patrzeć?
Co z niebezpieczeństwem w tunelach, jak np. gaz wywołujący halucynacje?
Co z tajemniczą częścią metra, której nie ma na mapie?
Te i wiele innych pytań kotłują mi się w głowie, a nie znam na nie odpowiedzi.

Z postapo z elementami fantastyki przeszliśmy na political fiction.

Dziwne to jakieś. Niby książka ok, ale nie spójna z poprzednimi tomami. Nie ma już tego klimatu i grozy.

Gdzie potwory na powierzchni?
Gdzie wieża, w którą nie można patrzeć?
Co z niebezpieczeństwem w tunelach, jak np. gaz wywołujący halucynacje?
Co z tajemniczą częścią metra, której nie ma na mapie?
Te i wiele innych pytań kotłują mi się w głowie, a nie znam na nie...

audiobook

audiobook

Dobre zwieńczenie tryologi, tylko mocno gorzkie, pewnie jak rosyjska wódka. Autor mocno jak dla mnie rozprawia się z kondycją wspólczesnych Rosjan i diagnozuje państwo, stąd ja osobiście odczuwałem nieco zmęczenie przy słuchaniu. Najbardziej zaangażowana politycznie post-apo jakie czytałem.

Dobre zwieńczenie tryologi, tylko mocno gorzkie, pewnie jak rosyjska wódka. Autor mocno jak dla mnie rozprawia się z kondycją wspólczesnych Rosjan i diagnozuje państwo, stąd ja osobiście odczuwałem nieco zmęczenie przy słuchaniu. Najbardziej zaangażowana politycznie post-apo jakie czytałem.