Łowcy mikrobów

Dla mnie ciekawostka, ale też chyba po prostu lektura o czymś, o czym nie wiedziałem prawie nic. Warto przypomnieć kiedy to było pisane (zdaje się 1926),ale stan wiedzy sprzed 100 lat nie jest mankamentem książki. Raczej nie jest nim też również "bajkowy" sposób pisania, tak odmienny od współczesnej literatury popularnonaukowej. Kto wie, czy to nie jest skuteczniejsza forma podania wiedzy. Obrazy, plastycznie przedstawione przez de Kruifa raczej na dłużej zapadną mi w pamięć. Nie do końca rozumiem bardzo wysoką pozycję tej książki w anglojęzycznym kanonie na temat biologii (pojawia się w większości zestawień),ale faktycznie nie wydaje się, żeby czas odebrał jej wartość. Jako wprowadzenie w temat - można przeczytać.

Dla mnie ciekawostka, ale też chyba po prostu lektura o czymś, o czym nie wiedziałem prawie nic. Warto przypomnieć kiedy to było pisane (zdaje się 1926),ale stan wiedzy sprzed 100 lat nie jest mankamentem książki. Raczej nie jest nim też również "bajkowy" sposób pisania, tak odmienny od współczesnej literatury popularnonaukowej. Kto wie, czy to nie jest skuteczniejsza...

Tę książkę poleciła mi bardzo wiele lat temu moja Mama, która była lekarzem weterynarii i bakteriologiem... I choć nigdy nie podzieliłem jej zawodowych pasji, to pamiętam, że tę książkę przeczytałem wtedy z zapartym wręcz tchem. Trochę archaicznym językiem (który mnie jednak zupełnie nie przeszkadzał - trzeba pamiętać, kiedy książka została napisana) opowiada ona o początkach medycyny i bakteriologii, pozwala się dowiedzieć dlaczego dzisiejsi lekarze wiedzą, jak leczyć gruźlicę, wściekliznę, cholerę i inne choroby, które jeszcze 100 lat temu potrafiły wręcz dziesiątkować całe populacje... Dowiemy się z niej z jakimi problemami się borykali i w jakich warunkach pracowali tacy Giganci nauki, jak Pasteur, Koch, Flemming i inni... A wszystko opisane naprawdę ciekawie, interesująco i bez pozwolenia na znudzenie... A nieco niedzisiejszy język u mnie wywołał tylko ciepły uśmiech...

Mam w domu, odziedziczony po mojej Mamie, bardzo stary egzemplarz tej książki. Nie wiem, czy doczeka się ona jeszcze nowego wydania... Ale jeśli się doczeka, to zachęcam wszystkich, aby po nią sięgnęli.

Tę książkę poleciła mi bardzo wiele lat temu moja Mama, która była lekarzem weterynarii i bakteriologiem... I choć nigdy nie podzieliłem jej zawodowych pasji, to pamiętam, że tę książkę przeczytałem wtedy z zapartym wręcz tchem. Trochę archaicznym językiem (który mnie jednak zupełnie nie przeszkadzał - trzeba pamiętać, kiedy książka została napisana) opowiada ona o...

...

...

Książka, która powinna być obowiązkową lekturą szkolną. Świetna, wciągająca, napisana prostym językiem, jest w stanie zaciekawić każdego, nawet lebiegi nieznające się na biologii. Ale zamiast książek, z których można się czegoś nauczyć, lepiej jest czytać "Dziady", bo tak.

Pierwsze skojarzenie: Jurgen Thorwald. Kilka razy musiałem sprawdzić, czy aby na pewnie nie czytam kolejnego rozdziału "Stulecia chirurgów". Dostajemy nie tylko zapis najważniejszych odkryć na gruncie mikrobiologii i bakteriologii, ale przede wszystkim autor pokusił się o małe wycieczki w głąb psychiki "łowców mikrobów". Momentami więc interesująca, czasami bardzo zabawna, stworzona przez lekarza o wyjątkowo gawędziarskim stylu pisania. Z niecierpliwością czekam, aż zabiorę się za inne książki de Kruifa.

Książka, która powinna być obowiązkową lekturą szkolną. Świetna, wciągająca, napisana prostym językiem, jest w stanie zaciekawić każdego, nawet lebiegi nieznające się na biologii. Ale zamiast książek, z których można się czegoś nauczyć, lepiej jest czytać "Dziady", bo tak.

Pierwsze skojarzenie: Jurgen Thorwald. Kilka razy musiałem sprawdzić, czy aby na pewnie nie czytam...

Jedna z moich ulubionych książek. Pierwszy raz zetknęłam się z nią w podstawówce - zadziwiła mnie archaicznym językiem i wciągnęła w świat znaczących dla ludzkości odkryć z pogranicza medycyny. Stareńki, rozpadający się egzemplarz bez grzbietu mam do dziś i chyba zawsze będzie zajmował honorowe miejsce na półce.

Jedna z moich ulubionych książek. Pierwszy raz zetknęłam się z nią w podstawówce - zadziwiła mnie archaicznym językiem i wciągnęła w świat znaczących dla ludzkości odkryć z pogranicza medycyny. Stareńki, rozpadający się egzemplarz bez grzbietu mam do dziś i chyba zawsze będzie zajmował honorowe miejsce na półce.

Napisana jezykiem wrecz archaicznym, ukazuje podziw i niekiedy wrecz uwielbienie autora dla łowców mikrobów, ich badań i niezliczonych "teoryj". Warto przeczytać, nawet dla samego stylu. Ukazuje nauke w powijakach : odkrywca bakterii nie był profesorem tylko woźnym, Pasteur był z wykształcenia chemikiem, a Koch przez wiekszość życia - wiejskim lekarzem. Wzajemne relacje, rywalizacja o uznanie środowiska naukowego, stawiane sobie cele - czyta sie niczym powieść z dreszczykiem.

Napisana jezykiem wrecz archaicznym, ukazuje podziw i niekiedy wrecz uwielbienie autora dla łowców mikrobów, ich badań i niezliczonych "teoryj". Warto przeczytać, nawet dla samego stylu. Ukazuje nauke w powijakach : odkrywca bakterii nie był profesorem tylko woźnym, Pasteur był z wykształcenia chemikiem, a Koch przez wiekszość życia - wiejskim lekarzem. Wzajemne relacje,...

Znakomicie napisana, w starym stylu (momentami wręcz biblijnym). Czyta się jak beletrystykę.

Znakomicie napisana, w starym stylu (momentami wręcz biblijnym). Czyta się jak beletrystykę.