Książka idealna na jedno popołudnie.
Zgadzam się z większością opinii tutaj, że mieszkania przedstawione w książce zostały dobrane pod konkretny, pasujący autorce klucz, przez co każde kolejne jest bardzo przewidywalne.
W wywiadach można spotkać te same rady odnośnie aranżacji, design poszczególnych mieszkań nie różni się od siebie.
Niemniej, przyjemnie się czytało.

Książka idealna na jedno popołudnie.
Zgadzam się z większością opinii tutaj, że mieszkania przedstawione w książce zostały dobrane pod konkretny, pasujący autorce klucz, przez co każde kolejne jest bardzo przewidywalne.
W wywiadach można spotkać te same rady odnośnie aranżacji, design poszczególnych mieszkań nie różni się od siebie.
Niemniej, przyjemnie się czytało.

Zbiór "spojrzeń" na przestrzeń zamieszkałą w głównej mierze przez architektów i projektantów. Wszyscy tworzą nietuzinkowe mieszkania, które w książce okazują się być.... łudząco do siebie podobne. Każdy kocha parkiet w jodełkę, białe ściany, szary jako kolejny kolor i oczywiście vintige 🤦‍♀️ Trudno o coś faktycznie zaskakującego i inspirującego.

Zbiór "spojrzeń" na przestrzeń zamieszkałą w głównej mierze przez architektów i projektantów. Wszyscy tworzą nietuzinkowe mieszkania, które w książce okazują się być.... łudząco do siebie podobne. Każdy kocha parkiet w jodełkę, białe ściany, szary jako kolejny kolor i oczywiście vintige 🤦‍♀️ Trudno o coś faktycznie zaskakującego i inspirującego.

Zacznę może od pozytywnych stron publikacji. Książka jest pięknie wydana, na dobrym papierze. Widać, że w tej kwestii (może ze względu na tematykę) wydawnictwo nie oszczędzało ;) W środku znajdziemy ładne zdjęcia i jasny, przejrzysty układ. Wszystko jest przemyślane i zgrabnie składa się w całość.
Żeby jednak nie było, że tylko słodzę... Wszystkie pokazane projekty mieszkań są do siebie bardzo podobne i w zasadzie po czterech pierwszych Czytelnik już wie, że zaskoczenia nie będzie. A szkoda.
Są też rozbawiające mnie do łez banały typu: "Lubię urok zmian, dlatego czasem chodzę do pracy inną niż zazwyczaj drogą." Lub porad: jeśli nie masz już miejsca na książki, niech stoją na podłodze - zaoszczędzisz na meblu.
Reasumując: pięknie się ogląda, szybko czyta, ale fajerwerków odnośnie treści brak.

Zacznę może od pozytywnych stron publikacji. Książka jest pięknie wydana, na dobrym papierze. Widać, że w tej kwestii (może ze względu na tematykę) wydawnictwo nie oszczędzało ;) W środku znajdziemy ładne zdjęcia i jasny, przejrzysty układ. Wszystko jest przemyślane i zgrabnie składa się w całość.
Żeby jednak nie było, że tylko słodzę... Wszystkie pokazane projekty mieszkań...

Książka utwierdziła mnie w przekonaniu, że dizajnerki są bardziej praktyczne w planowaniu wnętrz niz dizajnerzy. Wiele zaprezentowanych tu wnętrz przez panów pozwala sądzić, że kuchni używają tylko do parzenia kawy lub herbaty. Może jeszcze jako miejsca pracy, bo do gotowania z pewnością nie.

Książka utwierdziła mnie w przekonaniu, że dizajnerki są bardziej praktyczne w planowaniu wnętrz niz dizajnerzy. Wiele zaprezentowanych tu wnętrz przez panów pozwala sądzić, że kuchni używają tylko do parzenia kawy lub herbaty. Może jeszcze jako miejsca pracy, bo do gotowania z pewnością nie.

Idealne mieszkanie wg Aleksandry Koperdy - krótka instrukcja:
1. Pomaluj wszystkie ściany i podłogi na biało
2. Wyrzuć wszystkie meble, które mają mniej niż 20 lat
3. Na ich miejsce wstaw meble znalezione na śmietnikach i targach staroci, w ostateczności kupione w jakimś krakowskim vintage butiku
4. W każde wolne miejsce wstaw roślinę doniczkową - nie musi to być miejsce praktyczne, na wannie i kuchennym zlewie też pasuje
5. W losowe miejsca (czym mniej praktyczne tym lepiej) wstaw kilkanaście książek i kilka grafik/abstrakcyjnych obrazów/plakatów teatralnych
Voilà! Gratuluję, masz idealne mieszkanie.

Oczywiście ironizuję, ale podobieństwo wnętrz, zdjęć i rozmówców było naprawdę ogromne - wszystko wyglądało w gruncie rzeczy tak samo i wszyscy mówili w gruncie rzeczy to samo. A słowa ze ze wstępu, że wnętrza nie są stylizowane do zdjęć... taaak...

Inspirować ta pozycja może tylko ktoś, dla kogo powyższe punkty są synonimem idealnego wnętrza. Natomiast trudno mi uwierzyć, że naprawdę wszyscy jak jeden mąż artyści i architekci Warszawy i Krakowa mają tak jednolity gust. Raczej zadziałał tu klucz autorki, która uznała, że żaden inny styl nie jest wart prezentowania. Cóż, szkoda. Bo pomysł na książkę był fajny. A wyszło nudno i mdło.

Idealne mieszkanie wg Aleksandry Koperdy - krótka instrukcja:
1. Pomaluj wszystkie ściany i podłogi na biało
2. Wyrzuć wszystkie meble, które mają mniej niż 20 lat
3. Na ich miejsce wstaw meble znalezione na śmietnikach i targach staroci, w ostateczności kupione w jakimś krakowskim vintage butiku
4. W każde wolne miejsce wstaw roślinę doniczkową - nie musi to być miejsce...

Uwielbiam książki o dizajnie i między innymi tą mam na swojej półce. Ciekawe wnętrza i interesujące rozmowy. Polecam ale odejmuję kilka gwiazdek za wybór prezentowanych wnętrz. Wiele z nich jest do siebie bardzo podobnych, przydałyby się większa różnorodność.

Uwielbiam książki o dizajnie i między innymi tą mam na swojej półce. Ciekawe wnętrza i interesujące rozmowy. Polecam ale odejmuję kilka gwiazdek za wybór prezentowanych wnętrz. Wiele z nich jest do siebie bardzo podobnych, przydałyby się większa różnorodność.

Faktycznie, nie zauważyłam, że czytam rozmowy z samymi architektami ;) Ale to już moje niedopatrzenie. Książka ciekawa. Lubię zaglądać w mieszkania ludzi słuchając nieco opowieści dlaczego wygląda ono tak, a nie inaczej. Tu jednak książka ma dużą wadę: nie wszystkie elementy, o których opowiadają właściciele są przedstawione na zdjęciach. Mamy więc przykładowo opowieść o tym, jak to w łazience jest jakaś zabudowana betonem wanna, ale zero do tego zdjęcia.

Stylistyka wszystkich mieszkań jest dosłownie taka sama. Wszyscy mieszają meble stare polskich produkcji z nowoczesnymi elementami, ale gdy patrzę na to moim okiem laika to widzę to samo. Białe ściany, stare krzesła. Różnica jedyna, jaką widzę, to to, że kilku właścicieli lubi minimalizm i mają bardziej pusto niż inni.

Faktycznie, nie zauważyłam, że czytam rozmowy z samymi architektami ;) Ale to już moje niedopatrzenie. Książka ciekawa. Lubię zaglądać w mieszkania ludzi słuchając nieco opowieści dlaczego wygląda ono tak, a nie inaczej. Tu jednak książka ma dużą wadę: nie wszystkie elementy, o których opowiadają właściciele są przedstawione na zdjęciach. Mamy więc przykładowo opowieść o...

Rozmowy bardzo przyjemne, może nie jakieś mocno merytoryczne, ale ja też tego nie potrzebowałam. Nie szukałam poradnika i na szczęście nie jest to poradnik ani kompendium wiedzy. Tyko właśnie swobodne rozmowy o różnym spojrzeniu na mieszkanie, takie odwiedziny u kogoś. Historie o mieszkaniach i ich ludziach, bo mieszkanie to swego rodzaju opowieść. Do tego dobre zdjęcia.

Rozmowy bardzo przyjemne, może nie jakieś mocno merytoryczne, ale ja też tego nie potrzebowałam. Nie szukałam poradnika i na szczęście nie jest to poradnik ani kompendium wiedzy. Tyko właśnie swobodne rozmowy o różnym spojrzeniu na mieszkanie, takie odwiedziny u kogoś. Historie o mieszkaniach i ich ludziach, bo mieszkanie to swego rodzaju opowieść. Do tego dobre zdjęcia.

Niestety po kilkudziesięciu stronach czytanie staje się męczarnią. A szkoda, bo zapowiadało się nieźle.

Niestety po kilkudziesięciu stronach czytanie staje się męczarnią. A szkoda, bo zapowiadało się nieźle.

Lubię gdy zapada wieczór, ludzie zapalają światła w swoich mieszkaniach. Wtedy można dyskretnie popatrzeć jak się urządzili.
I o tym jest ta książka, tylko, że autorka nie musiała kukać zza okna ale mogła wejść do środka za dnia :)

Lubię gdy zapada wieczór, ludzie zapalają światła w swoich mieszkaniach. Wtedy można dyskretnie popatrzeć jak się urządzili.
I o tym jest ta książka, tylko, że autorka nie musiała kukać zza okna ale mogła wejść do środka za dnia :)