Rotmistrz Polonia

Swego czasu myślałem, że dużo wiem na temat polskiego komiksu, że znam jego korzenie. Jakby nie patrzeć, w młodości zaczytywałem się "Tytusem, Romkiem i A'Tomkiem", "Kajkiem i Kokoszem", historiami z Klossem i Żbikiem czy przygodami Jonka, Jonki i Kleksa. Wtedy byłem święcie przekonany, że to od nich właśnie wszystko się zaczęło. Tymczasem album "Rotmistrz Polonia" pokazał mi, że tak naprawdę moja wiedza była znikoma. Dowiedziałem się bowiem, że korzenie polskich historii graficznych sięgają początku dwudziestego wieku. Szok... I to właśnie postać Rotmistrza była tą, która wszystko zapoczątkowała. Także wyposażony w nową wiedzę wyruszyłem na poszukiwanie komiksowych wrażeń, zagłębiając się w jego najnowsze przygody. Zapraszam zatem do recenzji.

Był żywą legendą, najlepszym żołnierzem jakiego nosiła polska ziemia. Teraz to wszystko przeszłość, którą stara się utopić w litrach alkoholu. Tymczasem ojczyzna postanawia wezwać go jeszcze raz do boju, ponieważ zagraża jej nowe niebezpieczeństwo - śmiercionośna rasa Reptilian. Rotmistrz Polonia podejmuje rękawicę i staje do walki o przyszłość Polski i całego świata...

Kurcze, co jak co, ale niesamowicie podobają mi się czarno-białe grafiki. To chyba zostało mi z czasów, jak dorwałem po raz pierwszy w łapska "Szninkiela". W ten trend wpisuje się również bardzo dobra, realistyczna kreska Łukasza Godlewskiego. Świetnie oddaje klimat całej opowieści, z każdym najdrobniejszym szczegółem. Fabuła Łukasza Kowalczuka być może nie należy do najoryginalniejszych, ale nie zmienia to faktu, że czyta się ją bardzo dobrze. Czuć w niej echa "Nocy Żywych Trupów" połączonych z "Resident Evil" (sceny na farmie) czy "Oni Żyją" Johna Carpentera (kadry z życia Reptilian między ludźmi). Wszystko to natomiast w klimacie klasycznej opowieści superbohaterskiej, przywodzącej na myśl opowieści z Wolverine w roli głównej. Szczególnie widać to w początkowej scenie, kiedy główny bohater robi po pijaku rozróbę w barze.

Jeżeli chodzi o wydanie, to składa się ono z trzech elementów. Oprócz omówionej wcześniej opowieści graficznej o tytule "Rotmistrz Polonia: Misja 10", dostajemy jeszcze krótkie opowiadanie "Rotmistrz Polonia: Terra Incognita", które stanowi w pewnym stopniu kontynuację komiksu. Fajnie napisane, uzupełnione o świetne grafiki. Dodatkowo mamy jeszcze artykuł Łukasza Kowalczuka i Jacka Frąsi "Od Rotmistrza Polonii do Kapitana Polski", który przybliża nam postać głównego bohatera i jego metamorfozę na przestrzeni lat i zmian zachodzących w naszym kraju, począwszy od 1919 roku. To właśnie ten tekst pokazał mi, jak jednak niewiele wiem o polskim komiksie.

Podsumowując, jestem bardzo zadowolony z przeczytanej historii. Był to dla mnie naprawdę miły comeback do komiksowej formy, przy której mam nadzieję pozostać na dłuższy czas. Natomiast samą opowieść o przygodach dzielnego Rotmistrza Polonii, z całego serducha polecam!!!

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu 23.

Swego czasu myślałem, że dużo wiem na temat polskiego komiksu, że znam jego korzenie. Jakby nie patrzeć, w młodości zaczytywałem się "Tytusem, Romkiem i A'Tomkiem", "Kajkiem i Kokoszem", historiami z Klossem i Żbikiem czy przygodami Jonka, Jonki i Kleksa. Wtedy byłem święcie przekonany, że to od nich właśnie wszystko się zaczęło. Tymczasem album "Rotmistrz Polonia"...

Historia jest krótka, choć naprawdę intrygująca. Trzeba przyznać, że pomysł rewelacyjny. Historia nietuzinkowa, zaskakująca, z wymyśloną, ale wiarygodną genezą bohatera. Forma też zaskakuje. Pierwsza cześć to typowy komiks. Obrazy surowe, gruba kreska. Rysownik skupia się tylko na tym, co istotne. Kadry sprawiają wrażenie negatywów ze starych klisz. Druga cześć to krótkie opowiadania poprzedzone pojedynczym kadrem. Całość to składa się na album o przygodach polskiego superbohatera, choć nawiązań do amerykańskich komiksów o superbohaterach jest kilka. Wśród nich słowa umierającego na rękach naszego bohatera prezydenta Narutowicza, że z wielką mocą wiąże się wielka odpowiedzialność.

Rotmistrz Polonia to komiks nietypowy. Łączy w sobie historie obrazkowe i opowiadania. Fabularnie jest bardzo krótki, ale treściwy. Idealnie wpisuje się w to co Wydawnictwo 23 sobą reprezentuje. Dziwactwo jest tu najważniejsze, a w tym komiksie jest tu tego mnóstwo.

http://kulturacja.pl/2020/04/rotmistrz-polonia-recenzja-komiksu/

Historia jest krótka, choć naprawdę intrygująca. Trzeba przyznać, że pomysł rewelacyjny. Historia nietuzinkowa, zaskakująca, z wymyśloną, ale wiarygodną genezą bohatera. Forma też zaskakuje. Pierwsza cześć to typowy komiks. Obrazy surowe, gruba kreska. Rysownik skupia się tylko na tym, co istotne. Kadry sprawiają wrażenie negatywów ze starych klisz. Druga cześć to krótkie...

Jak Ojczyzna wzywa, to Rotmistrz Polonia nie waha się: bierze swoje pół litra (no, nie takie znowu swoje!) i idzie. Porzuca dawne swoje uprzedzenia co do niektórych ludzi czy nawet ich braci bliźniaków, tych dobrych braci bliźniaków. Jakoś przełknie wiadomość o współpracy z kimś, kto wyglądem przypomina jego nemezis. Ważna jest Ojczyzna opanowana przez… jaszczuroludzi. Na szczęście eksperymentalne serum profesora Emiliana i pomoc młodego narratora, który staje się wręcz asystentem Rotmistrza, pozwala rozprawić się z gadami. To jednak nie koniec, bo gdzieś w czeluściach laboratorium właśnie roztapia się jaszczur Rzeźnik z Moskwy…

Jeśli szukacie jakiegoś głębokiego przekazu w tym komiksie, to chyba się nie doszukacie. To ma być typowa historia do wyśmiania utartych motywów komiksowych rodem z wielu superbohaterskich historii, jak choćby Spidermana. Mimo to jest to spójna opowieść, w której autor co rusz puszcza oko do czytelnika, by ten miał wrażenie, że Misja 10 jest częścią rozbudowanej historii.

Więcej na https://www.monime.pl/rotmistrz-polonia/

Jak Ojczyzna wzywa, to Rotmistrz Polonia nie waha się: bierze swoje pół litra (no, nie takie znowu swoje!) i idzie. Porzuca dawne swoje uprzedzenia co do niektórych ludzi czy nawet ich braci bliźniaków, tych dobrych braci bliźniaków. Jakoś przełknie wiadomość o współpracy z kimś, kto wyglądem przypomina jego nemezis. Ważna jest Ojczyzna opanowana przez… jaszczuroludzi. Na...

Komiks umiejętnie rozgrywa utarte motywy, jednocześnie często mrugając okiem do czytelnika. Mamy tu Reptilian, mamy odniesienia do Spidermana, ale też do powojennej, trudnej historii Polski. Konotacji i porównań z zachodnimi komiksowymi wzorcami nie sposób nie wspomnieć, jako że całość albumu jest pastiszem właśnie amerykańskiej szkoły opowieści obrazkowych. Jednak twórcy sami nie przekraczają tej cienkiej granicy pomiędzy żartem, a śmiesznością i udaje im się doprowadzić historię do końca, jednocześnie ujmując ją w taki sposób, jakby była częścią większej opowieści, szerzej rozbudowanego (jak marvelowskie) uniwersum.

Cała recenzja tutaj: https://tiny.pl/tvbz8

Komiks umiejętnie rozgrywa utarte motywy, jednocześnie często mrugając okiem do czytelnika. Mamy tu Reptilian, mamy odniesienia do Spidermana, ale też do powojennej, trudnej historii Polski. Konotacji i porównań z zachodnimi komiksowymi wzorcami nie sposób nie wspomnieć, jako że całość albumu jest pastiszem właśnie amerykańskiej szkoły opowieści obrazkowych. Jednak twórcy...