Nawałnica mieczy: Krew i złoto

Bardzo dobra część, akcja zdecydowanie przyspiesza. Bez zwłoki zabieram się za kolejny tom.

Bardzo dobra część, akcja zdecydowanie przyspiesza. Bez zwłoki zabieram się za kolejny tom.

Pod kątem akcji to chyba najlepsza część. Póki co.

Pod kątem akcji to chyba najlepsza część. Póki co.

Największą wadą cyklu jest duża liczba postaci - można się zgubić. Za to największą zaletą cyklu jest duża liczba postaci - pełnokrwistych, głębokich, intrygujących. Dawno postacie książkowe nie wzbudzały we mnie takich emocji. Cały świat - jak z bajki choć brutalnej. Akcja nie pozwala odpocząć. Świetne

Największą wadą cyklu jest duża liczba postaci - można się zgubić. Za to największą zaletą cyklu jest duża liczba postaci - pełnokrwistych, głębokich, intrygujących. Dawno postacie książkowe nie wzbudzały we mnie takich emocji. Cały świat - jak z bajki choć brutalnej. Akcja nie pozwala odpocząć. Świetne

Po co się rozpisywać, świetna jak zwykle.

Po co się rozpisywać, świetna jak zwykle.

Mega! Najbardziej wciągająca dla mnie część. I w końcu bohaterowie zaczynają się zmieniać, w końcu te wydarzenia zaczynają na nich jakoś wpływać

Mega! Najbardziej wciągająca dla mnie część. I w końcu bohaterowie zaczynają się zmieniać, w końcu te wydarzenia zaczynają na nich jakoś wpływać

To jest po prostu iskra geniuszu zeby stworzyc cos takiego.
Wspaniale, madre, GLEBOKIE. Watek Jona, walka Oberyna z Gora, konfrontacja Tyriona z ojcem - brak slow zeby opisac jakie to jest dobre. To jest po prostu EPICKIE. Absolutna perfekcja, dzielo ktore mozna czytac 5x i zawsze znajdziemy cos nowego co nas zaskoczy i zachwyci. 10/10 to za niska ocena, to jest inny poziom. Nigdy nic lepszego nie czytalem i watpie zebym kiedykolwiek przeczytal.

To jest po prostu iskra geniuszu zeby stworzyc cos takiego.
Wspaniale, madre, GLEBOKIE. Watek Jona, walka Oberyna z Gora, konfrontacja Tyriona z ojcem - brak slow zeby opisac jakie to jest dobre. To jest po prostu EPICKIE. Absolutna perfekcja, dzielo ktore mozna czytac 5x i zawsze znajdziemy cos nowego co nas zaskoczy i zachwyci. 10/10 to za niska ocena, to jest inny...

No tu to się działo, a epilog zwala z nóg. A części wydarzeń się można domyślić. Postaci są naprawdę świetnie wykreowane. A to, że nie przewijam scen bitewnych świadczy o tym, że jest to arcydzieło. Wspaniała opowieść. Ani minuty nudy!

No tu to się działo, a epilog zwala z nóg. A części wydarzeń się można domyślić. Postaci są naprawdę świetnie wykreowane. A to, że nie przewijam scen bitewnych świadczy o tym, że jest to arcydzieło. Wspaniała opowieść. Ani minuty nudy!

Ależ akcja się niesamowicie rozwinęła w tej części. Nie było nawet chwili przestoju, cały czas się coś działo. Krwawe gody i zdrada Freyów, powrót do Królewskiej Przystanie bezrękiego Jamiego (chyba moja ulubiona postać w całej sadze),otrucie młodocianego króla Joffreya i oskarżenie Tyriona o morderstwo, niesamowita walka księcia Oberyna z Górą, zabójstwo lorda Tywina, a do tego duży wątek Jona Snow i walki z dzikimi w obronie Muru. Nie można też zapomnieć o dalszych losach Dany, odkryciu zdrady Joraha Mormonta, ucieczka Sansy z przebiegłym Littlefingerem. W zasadzie każdy wątek był ciekawy. Już się nie mogę doczekać kolejnych części.

Ależ akcja się niesamowicie rozwinęła w tej części. Nie było nawet chwili przestoju, cały czas się coś działo. Krwawe gody i zdrada Freyów, powrót do Królewskiej Przystanie bezrękiego Jamiego (chyba moja ulubiona postać w całej sadze),otrucie młodocianego króla Joffreya i oskarżenie Tyriona o morderstwo, niesamowita walka księcia Oberyna z Górą, zabójstwo lorda Tywina, a...

Ta oraz pierwsza część nawałnicy mieczy to zdecydowanie najlepsze książki jakie kiedykolwiek przeczytałem. A wydanie ilustrowane dodatkowo poprawia przyjemność z czytania.

Ta oraz pierwsza część nawałnicy mieczy to zdecydowanie najlepsze książki jakie kiedykolwiek przeczytałem. A wydanie ilustrowane dodatkowo poprawia przyjemność z czytania.

Martin stworzył świat, który siłą rzeczy, przez rozbudowanie intrygi i wielowątkowość chce się porównywać do Władcy Pierścieni. No nie jest to najlepszy pomysł, ponieważ te dzieła idą w zupełnie inne strony. I nie mam tu na myśli jedynie odmiennych wartości (ich braku?) prezentowanych w obu światach, ale to, z czym zostawiają czytelnika.
Do Śródziemia chce się wracać, odkrywać kolejne miejsca na mapie. Za to wciągnięcie się do tego świata nie należy do najprostszych. Z kolei Westeros jest światem, w którym za nic znaleźć byśmy się nie chcieli, ale forma jego zaprezentowania jest niesamowicie intrygująca, może przez to, że może być eksplorowany na fotelu i z herbatą w dłoni.
Nie chcę ich przez to wartościować, są inne i odpowiadają na inne potrzeby czytelnika.

Martin stworzył świat, który siłą rzeczy, przez rozbudowanie intrygi i wielowątkowość chce się porównywać do Władcy Pierścieni. No nie jest to najlepszy pomysł, ponieważ te dzieła idą w zupełnie inne strony. I nie mam tu na myśli jedynie odmiennych wartości (ich braku?) prezentowanych w obu światach, ale to, z czym zostawiają czytelnika.
Do Śródziemia chce się wracać,...