Bardzo piękna książka. Cała jaskrawość i inne utwory przybliżają nam życie wewnętrzne i zewnętrzne Edwarda Stachury ( Steda ). Niezwykle wrażliwy człowiek który nie mógł tak do końca odnaleźć się w świcie w którym przyszło mu żyć. Zwiedził trochę świata, bywał w wielu miejscach, a mimo to mam wrażenie, że Edward wiecznie szukał swojego miejsca w życiu.
Barwny opis normalnego, szarego wydawać by się mogło życia, dla mnie jednak jest to opowieść niezwykle kolorowa i pełna uroku, magii. Pogłębianie stawu w miejscu wczasowym, rozmowy z ludźmi, pomieszkiwanie u Potęgowej niczym u matki, przyjazdy, wyjazdy, oczekiwania, czekanie, jazda stopem, wycinanie drzewa , pamiętny słoik smalcu ze skwarkami, młócka w ogrodzie, żniwa, zupa wiśniowa, placki ziemniaczane- samo życie. Mieszkanie u mamy - opis życia w rodzinnych stronach, obrzędy, obrządki , rozmowy, życie codzienne, normalne. Opis życia dorosłego, pierwsze wiersze, próby pisarskie, ale także autor wraca do czasów dzieciństwa ojciec szewc i pijak , ucieczka z domu, potem emigracja z domu na długie lata/ w końcu powrót do domu rodzinnego do mamy, po śmierci ojca / , szukanie swojego ,, ja '', próba zrozumienia świata, jego mesjanizacja która jednak Stachurze się nie udaje. Świat go przytłoczył, wypadek, dochodzą do bólów duszy , bólów egzystencjalnych , bólów metafizycznych , ból ciała.
Piękna i zarazem momentami niezwykle smutna opowieść o człowieku, który miał paradoksalnie ciężkie, ale i ciekawe życie. Ja osobiście wzruszyłem się w wielu miejscach, bo opis życia Edwarda Stachury to momentami opis mojego życia własnego osobistego.
Miłość, no cóż kocha się w życiu tylko raz prawdziwie, mocno i szczerze. I widać to ewidentnie w wierszach, piosenkach czy opowiadaniach Stachury. Ja osobiście zawsze będę cenił Steda z kilku powodów. Pierwszy powód - przypomina mnie osobiście w jakiś stopniu, w jakiejś dużej części, drugi powód podobne życie tu i tam.....trzeci powód ogromna siła uczuć, wrażliwość którą emanują jego teksty i za to m.in oraz za dużo więcej....szanuję i uwielbiam słuchać , czytać Edwarda S.
Dziękuję, osobiście polecam nadwrażliwcom.

Bardzo piękna książka. Cała jaskrawość i inne utwory przybliżają nam życie wewnętrzne i zewnętrzne Edwarda Stachury ( Steda ). Niezwykle wrażliwy człowiek który nie mógł tak do końca odnaleźć się w świcie w którym przyszło mu żyć. Zwiedził trochę świata, bywał w wielu miejscach, a mimo to mam wrażenie, że Edward wiecznie szukał swojego miejsca w życiu.
Barwny opis...

Dziś przyszło mi się zmierzyć z dziełem wybitnego autora. "Cała jaskrawość i inne utwory" to obszerny zbiór tekstów wybranych przez bratanicę pisarza Monikę. Zbiór najznamienitszych tekstów został wybrany w oparciu o konsultacje z literaturoznawcami. Pierwszą część to "Cała jaskrawość" a kolejną część stanowią teksty uzupełniające, w tym gratka dla koneserów poezji. Ah jakie to wszystko jest wspaniałe i jak pięknie dopracowane.

Edward Stachura pozostanie nieocenionym i wybitnym twórcą. Jego wszechstronność wciąż zaskakuje, choć od jego śmierci minęło ponad czterdzieści lat. Edward Stachura wydał w swoim życiu dwie powieści pisane prozą, jedną z nich jest właśnie debiutancka w tej kategorii "Cała jaskrawość", wydana po raz pierwszy w 1969 roku. Kolejną powieść "Siekierezada" Stachura wydał zaledwie dwa lata później i była to już ostatnie jego prozatorskie dzieło, które jednak doczekało się ekranizacji. Stachura ma na swoim koncie jednak wiele innych obiecujących dzieł, najlepiej dał się poznać jako poeta i w tej poetyckiej niecce zostanie na zawsze w sercach fanów jego twórczości.

"Cała jaskrawość" to powieść opowiadająca o losach Edmunda i Witka. Jednak w powieści nie brakuje wątków biograficznych. Edmund jest bowiem alter ego Edwarda Stachury (nosi nawet te same inicjały, co autor). Powieść Stachury jest cała naszpikowana filozoficznymi rozważaniami. Wszystko to jest mocno owiane sprawami egzystencjalnymi, powojenna mentalność nadal tkwi w bohaterach i nie sposób się od niej uwolnić. Te niezrozumiałe wydarzenia odcisnęły piętno na życiu wszystkich ludzi, nie sposób jest wyzbyć się przeświadczenia, że niewola przyniosła ogromne straty także w psychice tych, którzy przeżyli. Człowiek cały czas tkwi w przeświadczeniu, że zło wciąż może powrócić.

Ta przenikliwa osobliwość tej powieści pozwala na to, by zatrzymać się przy każdym zdaniu i sensownie obracać je w głowie i tuz za zębami. Tę powieść się smakuje i razem z nią myśli. Nie zawsze jest jednak łatwo, są momenty, w których pragniesz odłożyć książkę i wrócić do niej za jakiś czas. Każda część wymaga od czytelnika dużej ostrożności, przez co nie raz i nie dwa musiałam wracać do poprzednich fragmentów.

Im dalej w las, tym mroczniej, ale też lżej. Pojawiają się teksty poetyckie, coś co uwielbiam i przy czym odpoczywam. Choć u Stachury poezja jest wyrażaniem siebie, to każdy z nas odnajdzie coś, co leży mu głęboko w sercu. Jest to też duży ukłon wobec tego, co dzieje się w świadomości autora. Dla Stachury dorosłe życie to skomplikowany twór, w którym uwięziona jest zagubiona dusza. To zapis tego, co gościło w myślach autora, to rozważania o życiu i śmierci, a także jego zmagania z chorobą psychiczną, która w ostateczności doprowadziła do śmierci autora.

Dziś przyszło mi się zmierzyć z dziełem wybitnego autora. "Cała jaskrawość i inne utwory" to obszerny zbiór tekstów wybranych przez bratanicę pisarza Monikę. Zbiór najznamienitszych tekstów został wybrany w oparciu o konsultacje z literaturoznawcami. Pierwszą część to "Cała jaskrawość" a kolejną część stanowią teksty uzupełniające, w tym gratka dla koneserów poezji. Ah...

Edward Stachura. . Dla mnie najbardziej charakterystyczny autor. Jego twórczość rozpoznam po dwóch przeczytanych zdaniach. Mistrz oksymoronów i mistrz w nazywaniu uczuć. Zawsze, kiedy chcę przypomnieć sobie, że życie jest pięknem, cierpieniem, przyjaźnią, zachwytem, zadziwieniem, rozpaczą, tęsknotą i drogą, sięgam po jego twórczość.

Edward Stachura. . Dla mnie najbardziej charakterystyczny autor. Jego twórczość rozpoznam po dwóch przeczytanych zdaniach. Mistrz oksymoronów i mistrz w nazywaniu uczuć. Zawsze, kiedy chcę przypomnieć sobie, że życie jest pięknem, cierpieniem, przyjaźnią, zachwytem, zadziwieniem, rozpaczą, tęsknotą i drogą, sięgam po jego twórczość.