Chata za wsią

O ostracyzmie społecznym.

Mało powiedzieć o Józefie Ignacym Kraszewskim, że był płodnym pisarzem. Przez nieco ponad pół wieku swojej pracy pisarskiej napisał niemal 250 powieści. I raczej nie były to czasy ghost writerów, wiec tym bardziej chapeau bas. 😉

Mało tego, niewtajemniczonym zdradzę, że uznawany jest za pierwszego polskiego powieściopisarza, który poświęcił znaczną część twórczości realistycznie ujętemu bohaterowi ludowemu.

A "Chata za wsią" to opowieść o tym, co może uczynić zazdrość, zawiść i zmowa ludzka. To też historia zakazanej miłości i hartu ducha.

Osobiście uwielbiam melodię dziewiętnastowiecznych polskich powieści, wiec czytałam z żywym zainteresowaniem, jak potoczą się losy Motruny, Tumrego, Azy i Aprasza oraz czy głupi Janek na pewno jest tak glupi, jak go wołają.

Jako że życie to nie bajka, opowieść praktycznie zaczyna się od wesela, bo - jak podkreśla Kraszewski - to po nim zaczyna się prawdziwe życie, któremu warto poświęcić historię. A skoro jednak czytamy powieść, a nie dokument, poza gorzkim smakiem chłopskiego życia smakujemy także słodkiej fikcji.

W "Chacie za wsią", poza bohaterami ludowymi, znajdujemy też gorący temat w czasach autora, czyli wątek cygański/romski. Tym samym otrzymujemy egzotyczną opowieść o uprzedzeniach, plotce i... czarach.

W zasadzie "Chata za wsią", choć niedługa, jest przepełniona licznymi wątkami i o wszystkich nie sposób tu opowiedzieć. Liczba tych wątków na tak małej objętości sprawia, że niektóre są dość okrojone, ledwie napoczęte lub dość banalne. Niemniej - czytało mi się świetnie i polecam wszystkim miłośnikom XIX-wiecznej polskiej prozy.

O ostracyzmie społecznym.

Mało powiedzieć o Józefie Ignacym Kraszewskim, że był płodnym pisarzem. Przez nieco ponad pół wieku swojej pracy pisarskiej napisał niemal 250 powieści. I raczej nie były to czasy ghost writerów, wiec tym bardziej chapeau bas. 😉

Mało tego, niewtajemniczonym zdradzę, że uznawany jest za pierwszego polskiego powieściopisarza, który poświęcił...

Wspaniała, pięknie napisana powieść, którą czytałam jak najwolniej, żeby się nią delektować. Na pewno można jej treści coś zarzucić (chociażby prostotę fabuły),ale należy pamiętać, że Kraszewski stworzył ją prawie 200 lat temu. Fabuła i atmosfera powieści przypomina baśnie. Jest w tej książce ta specyficzna, tajemnicza atmosfera, dobre i złe postacie, mnóstwo tragicznych wydarzeń, przeciwności losu, trafne spostrzeżenia/sentencje, które skłaniają do zastanowienia, a zjawiska przyrodnicze/pogodowe towarzyszą ważnym wydarzeniom. Mamy też zakończenie typowe dla baśni, o czym zresztą wspomina sam narrator. Na pewno będę tę książkę długi pamiętać i do niej wracać.

Wspaniała, pięknie napisana powieść, którą czytałam jak najwolniej, żeby się nią delektować. Na pewno można jej treści coś zarzucić (chociażby prostotę fabuły),ale należy pamiętać, że Kraszewski stworzył ją prawie 200 lat temu. Fabuła i atmosfera powieści przypomina baśnie. Jest w tej książce ta specyficzna, tajemnicza atmosfera, dobre i złe postacie, mnóstwo tragicznych...

Powieść napisana pięknym językiem ujawniająca w swojej treści wiele prawd życiowych. Fabuła należy do tych spokojniejszych. Czytelnik nie znajdzie w niej wielkich zwrotów akcji i skrajnych emocji, za to pozna realia życia na wsi. Ukazane zostaje podejście społeczeństwa do grup cygańskich, brak otwartości i wszelkie trudności z jakimi tamtejsi ludzie muszą się zmagać. Dobra książka, zwłaszcza przez piękno stylu i opisów w niej zawartych.

Powieść napisana pięknym językiem ujawniająca w swojej treści wiele prawd życiowych. Fabuła należy do tych spokojniejszych. Czytelnik nie znajdzie w niej wielkich zwrotów akcji i skrajnych emocji, za to pozna realia życia na wsi. Ukazane zostaje podejście społeczeństwa do grup cygańskich, brak otwartości i wszelkie trudności z jakimi tamtejsi ludzie muszą się zmagać. Dobra...

Trudy życia na wsi. Cygan poznaje dziewczynę i próbujaą stworzyć rodzinę. Jak to się kończy na wsi można się domyślić.

Trudy życia na wsi. Cygan poznaje dziewczynę i próbujaą stworzyć rodzinę. Jak to się kończy na wsi można się domyślić.

Chyba nikt inny nie potrafi czytelnika przenieść w przeszłość jak Kraszewski. Przeszłość niezbyt daleką, bo gdy czyta się dialogi jego powieści coś w uchu dźwięczy jakby się to gdzieś niedawno słyszało - a czy to w babcinej opowieści, a czy to w starym czarno-białym dokumencie filmowym.
"Chata za wsią" - to hołd złożony i Cyganom i Gadziom ( czyli obcym dla Romów) to wieś z chłopem zakotwiczonym na ojcowiźnie i Cyganem którego niesie wiatr, ale od czasu do czasu i on musi przysiąść przy osadzie, a co z tego może wyniknąć ... Kraszewski wie :)

Chyba nikt inny nie potrafi czytelnika przenieść w przeszłość jak Kraszewski. Przeszłość niezbyt daleką, bo gdy czyta się dialogi jego powieści coś w uchu dźwięczy jakby się to gdzieś niedawno słyszało - a czy to w babcinej opowieści, a czy to w starym czarno-białym dokumencie filmowym.
"Chata za wsią" - to hołd złożony i Cyganom i Gadziom ( czyli obcym dla Romów) to wieś...

Stara baśń, którą warto przeczytać.

Stara baśń, którą warto przeczytać.

"Czy to się da jeszcze czytać?" - zastanawiał się @almos widząc „Chatę za wsią” wśród książek jakie wybrałam na czytelnicze wyzwanie września. Przeczytałam i mogę odpowiedzieć @almosowi z całą mocą: DA SIĘ. Należy jedynie wziąć pod uwagę, że książka ma już swoje lata, więc czytanie wymaga większego skupienia przez wzgląd na język i trochę inną składnię. Ponadto trzeba uwzględnić też fakt, że nie jest to lektura z gatunku lekkich, łatwych i przyjemnych, że trzeba się przy niej srodze posmucić.

Tytułowa chata za wsią to ledwo trzymająca się kupy chałupka, którą dla swojej żony pochodzącej z chłopskiej rodziny, zbudował zakochany w niej Cygan. Z czasem rodzina powiększa się o córkę. Powieść opowiada o losach tej ubogiej wykluczonej przez wiejską społeczność, rodziny. Ostatnia część poświęcona jest właśnie córce, Marysi, i trzeba Wam wiedzieć, że kiedy tę część czytałam, często na myśl przychodziły mi modne jak nie wiem co (i nie wiem dlaczego?) „Gdzie śpiewają raki”. „Chata za wsią” jest od produktu amerykańskiej pop-kultury o niebo lepsza. Jej karty zapełniają różnorodne, wspaniale nakreślone postaci, zaś fabuła powieści jest, moim zdaniem, znacznie bardziej autentyczna, a poruszane problemy - tak się składa - wciąż w jakimś stopniu aktualne. Zatem jeśli ktoś czytał i zachwycił się „Rakami”, tym bardziej powinien sięgnąć po „Chatę” (cudze chwalicie, swego nie znacie).

Sam Kraszewski, zachęcając do lektury, pisał: „Może też na końcu téj bajki znajdziecie i do waszego życia pożyteczny sens moralny, który często mimo woli nawija się autorowi, bo autor każdy wzoruje z dzieła bożego, a w bożych tworach sens moralny jest w najdrobniejszym kamyczku. Chodzi tylko o to, żeby kamyczek przemówił a człowiek zrozumiał”.

"Czy to się da jeszcze czytać?" - zastanawiał się @almos widząc „Chatę za wsią” wśród książek jakie wybrałam na czytelnicze wyzwanie września. Przeczytałam i mogę odpowiedzieć @almosowi z całą mocą: DA SIĘ. Należy jedynie wziąć pod uwagę, że książka ma już swoje lata, więc czytanie wymaga większego skupienia przez wzgląd na język i trochę inną składnię. Ponadto trzeba...

Daje mocne 7 ponieważ no nie jest jakoś zadowalająca czytać nie mogłam dla mnie za trudny język ale jak się słucha to już inna bajka
Polecam ale audiobook 👍

Daje mocne 7 ponieważ no nie jest jakoś zadowalająca czytać nie mogłam dla mnie za trudny język ale jak się słucha to już inna bajka
Polecam ale audiobook 👍

Wspaniała, rewelacyjna! Mam nieodparte wrażenie, że to i tak będzie o wiele za mało z mojej oceny.. Fabuła książki przenosi nas do XIX-wiecznej wsi na pogranicze Wołynia i Podola. Tam dzień za dniem, noc na nocą płynie, tam też biją serca wszystkich bohaterów "Chaty za wsią". Skąd się wzięła taka tematyka pióra Kraszewskiego? Ponieważ autor powieści mieszkał właśnie w opisywanej w książce wsi przez pewien okres swojego życia. Tam bacznie obserwował codzienne życie chłopów, dworzan i Cyganów. Ich trudy, zmagania, wzloty i duże upadki. Uważnie słuchał dialogów i niektóre poruszające fakty z ich życia spisywał w jedną całość. A ta Całość? Miota człowiekiem kiedy czyta powieść, szarpie jego nerwy, serce zaczyna płakać. Kraszewski swoja powieścią potrafi sprawić, że Czytelnik spojrzy inaczej na swój chleb w chlebaku, czy też jedzenie w wypełnionej po brzegi lodówce. (Dlaczego tak napisałam? Zachęcam gorąco do przeczytania - tam w jednej ledwo stojącej chatce - lepiance zawarta jest moja odpowiedź). "Chata za wsią" sprawia że Czytelnikowi żal jest iść spać, bo nie wiadomo co też uczynią bohaterowie, gdzie wtedy pójdą, co też nowego wymyślą i to właśnie wydarzyć się może wtedy, kiedy Czytelnik będzie sobie spał... Powieść powala na kolana. Uczy niesamowitej pokory wobec słabszego, uboższego i maluczkiego świata. Według mnie, w fabule możemy znaleźć elementy kilka innych wspaniałych powieści. Mianowicie wielką zaciętość, zawziętość, upór, ciemnotę i zabobonność zwykłych chłopów z "Zaklętego kręgu" (Sigurd Hoel),dzieciństwo i ubóstwo poniewieranej przez chytrych ludzi małej cudownej dziewczynki Kozety z "Nędzników" (Victor Hugo),oraz problemy z przyszłymi teściami Marysi - młodej zakochanej z wzajemnością w paniczu Leszku dziewczyny, na tle społecznym, problemami związanych z pochodzeniem i jej majętnością "Znachor" (Tadeusz Dołęga- Mostowicz). "Chatę za wsią" polecam gorąco i z wypiekami na policzkach każdemu. Na pewno zostawi w sercu trwały ślad, który długo, oj długo nie zniknie. A więc idź Czytelniku daleko przed siebie, przenieś się w połowę XIX wieku, a przed Tobą ukaże się pogranicze dwóch dawnych wsi. Idź prędko, póki ta Chata Biedaczka za wsią stoi tam jeszcze....

Wspaniała, rewelacyjna! Mam nieodparte wrażenie, że to i tak będzie o wiele za mało z mojej oceny.. Fabuła książki przenosi nas do XIX-wiecznej wsi na pogranicze Wołynia i Podola. Tam dzień za dniem, noc na nocą płynie, tam też biją serca wszystkich bohaterów "Chaty za wsią". Skąd się wzięła taka tematyka pióra Kraszewskiego? Ponieważ autor powieści mieszkał właśnie w...

Lubię czytać książki z okresu gdy autorzy nie znali pojęcia poprawność polityczna.Dla mnie to wspaniała bajka z morałem i pięknie przedstawioną codziennością wsi.

Lubię czytać książki z okresu gdy autorzy nie znali pojęcia poprawność polityczna.Dla mnie to wspaniała bajka z morałem i pięknie przedstawioną codziennością wsi.