W ciemnym, mrocznym lesie

To już piąta książka Ruth Ware, jaką czytałam – i niestety najsłabsza (co nie oznacza, że zła, ale niekorzystnie wypada w porównaniu z pozostałymi). Postacie niesympatyczne, a motywy ich działań często nieprzekonujące. Początek wypadł ciekawiej niż zakończenie – zapowiadało się intrygująco, a zakończyło się "tak sobie". Odpowiadał mi natomiast klimat opowieści, niepokojąca atmosfera, dziwny dom w tytułowym mrocznym lesie, no i ten popularny, klasyczny motyw grupy osób zamkniętej w odciętym od świata miejscu. Fanom thrillerów nie odradzam.

To już piąta książka Ruth Ware, jaką czytałam – i niestety najsłabsza (co nie oznacza, że zła, ale niekorzystnie wypada w porównaniu z pozostałymi). Postacie niesympatyczne, a motywy ich działań często nieprzekonujące. Początek wypadł ciekawiej niż zakończenie – zapowiadało się intrygująco, a zakończyło się "tak sobie". Odpowiadał mi natomiast klimat opowieści, niepokojąca...

Tego mi właśnie było trzeba. Książki, której historia mnie pochłonie tak, że trudno będzie mi się z nią rozstać.

Jak na debiutancką powieść Ruth Ware, to naprawdę dobra historia. Dużo widziałam głosów, że jest przewidywalna, co sprawiło, że trochę zwątpiłam w swoje umiejętności detektywistyczne, bo sama przez większość czasu stawiałam, że historia pójdzie w innym kierunku. A za osobą podejrzaną przeze mnie przez większość czasu nawet zapłakałam na koniec książki.

Dobrze się bawiłam, śledząc wydarzenia. Tak, są pewne luki w historii. Tak, są pewne dziwne ruchy bohaterów, którym brakuje trochę logiki. Ale, o dziwo ani mnie to nie irytowało, ani nie odebrało mi to dobrej zabawy z czytania.

Nie miałam większych oczekiwań co do tej książki i mimo dość makabrycznych wydarzeń odbieram tę książkę jako taką lekką rozrywkę.

Tego mi właśnie było trzeba. Książki, której historia mnie pochłonie tak, że trudno będzie mi się z nią rozstać.

Jak na debiutancką powieść Ruth Ware, to naprawdę dobra historia. Dużo widziałam głosów, że jest przewidywalna, co sprawiło, że trochę zwątpiłam w swoje umiejętności detektywistyczne, bo sama przez większość czasu stawiałam, że historia pójdzie w innym kierunku....

Bardzo lubię, gdy w książce jest motyw grupki znajomych. Każdy ma swoje tajemnice i chce czegoś innego, często kosztem przyjaciół. Ciekawie zarysowane postaci, fajny, ciężki klimat. Jeden z fajniejszych thrillerów, jakie ostatnio czytałam.

Bardzo lubię, gdy w książce jest motyw grupki znajomych. Każdy ma swoje tajemnice i chce czegoś innego, często kosztem przyjaciół. Ciekawie zarysowane postaci, fajny, ciężki klimat. Jeden z fajniejszych thrillerów, jakie ostatnio czytałam.

Ruth Ware serwuje taki wieczór panieński, na który nikt nie chciałby się wybrać. I to nie tylko z powodu jego zakończenia, ale już wcześniej czuć, że coś wisi w powietrzu.

Ogólnie mi się podobała ta książka, o dziwo, bo z autorka łączą mnie takie sinusoidalne stosunki

"W ciemnym, mrocznym lesie" od początku jest fajny klimat, takiego trochę niepokoju, mała grupka bohaterów, którzy się do końca nie lubią i tajemnice z przeszłości, które czekają na rozwiązanie.

I było dobrze, aż do momentu w którym nastąpiła (powiedzmy) kulminacja wydarzeń...mamy morderstwo, na które nie ukrywajmy czekaliśmy od początku książki i wtedy...no właśnie...akcja zaczyna zwalniać i zamiast śledzić odkrywanie prawdy z wypiekamy na twarzy, to czekałam aż to się już w końcu skończy...szczególnie, że autorka daje tak wyraźne wskazówki i tropy, że praktycznie zakończenie nie było dla mnie żadnym zaskoczeniem.

Dobijała mnie głupota głównej bohaterki...ja wiem, że w takich historiach one muszą wolno kojarzyć fakty, ale ta była wyjątkowo oporna na łączenie wątków...szczególnie jeśli chodzi o sytuację z jej imieniem i zdrobnieniami, na punkcie których miała obsesję - kto czytał ten będzie wiedział o co chodzi.

I o ironio Nora była jeszcze pisarką, autorką kryminałów...to nie chce wiedzieć jak te jej historie wyglądały
Wysłano
Napisz do:

Ruth Ware serwuje taki wieczór panieński, na który nikt nie chciałby się wybrać. I to nie tylko z powodu jego zakończenia, ale już wcześniej czuć, że coś wisi w powietrzu.

Ogólnie mi się podobała ta książka, o dziwo, bo z autorka łączą mnie takie sinusoidalne stosunki

"W ciemnym, mrocznym lesie" od początku jest fajny klimat, takiego trochę niepokoju, mała grupka...

Oj, trudno było dobrnąć do końca. Zagadka- nie taka zagadkowa, postacie- bardzo schematyczne, otoczenie- typowe. Nie sięgam więcej!

Oj, trudno było dobrnąć do końca. Zagadka- nie taka zagadkowa, postacie- bardzo schematyczne, otoczenie- typowe. Nie sięgam więcej!

To moja piąta książka Ruth Ware i podobała mi się najmniej ze wszystkich. Nie jest zła, ale jest mocno wtórna, niczym nie zaskakuje i nie oferuje niczego nowego. Czyta się ją dobrze i mogłaby być dobrym wyborem na rozpoczęcie przygody z thrillerem, ale dla kogoś, kto przeczytał już mnóstwo powieści z tego gatunku niczym się nie wyróżnia spośród setek innych. Druga połowa książki jest zdecydowanie ciekawsza niż początek, który jest po prostu nudny. Jest też tu trochę braku logiki, a zachowanie głównej bohaterki, z perspektywy której poznajemy wszystkie wydarzenia, jest dla mnie niezrozumiałe przez większość czasu. Zupełnie nie potrafiłam się z nią utożsamić i wydaje mi się, że logicznie myślący człowiek nie zrobiłby większości rzeczy, które ona zrobiła. Mimo wszystko nie odradzam tej książki. Może być dobrym wyborem na wakacje, na odprężenie, ponieważ jest to typowe czytadło, zupełnie niewymagający lekki thriller.

To moja piąta książka Ruth Ware i podobała mi się najmniej ze wszystkich. Nie jest zła, ale jest mocno wtórna, niczym nie zaskakuje i nie oferuje niczego nowego. Czyta się ją dobrze i mogłaby być dobrym wyborem na rozpoczęcie przygody z thrillerem, ale dla kogoś, kto przeczytał już mnóstwo powieści z tego gatunku niczym się nie wyróżnia spośród setek innych. Druga połowa...

Wymęczyłam tę historię. Infantylna, nielogiczna.

Wymęczyłam tę historię. Infantylna, nielogiczna.

Chyba jeszcze słabsza pozycja niż "Kobieta z kabiny 10". Nudziłam się przez całą książkę, a zakończenie tylko mnie dobiło brakiem zaskoczenia.

Chyba jeszcze słabsza pozycja niż "Kobieta z kabiny 10". Nudziłam się przez całą książkę, a zakończenie tylko mnie dobiło brakiem zaskoczenia.

Czwarta książka autorki i dalej mnie nie zawodzi. Doskonale rozumiem uwagi ludzi którym np. nie podchodzą rozwiązania akcji czy coś innego. Rzeczywiście końce często nie są doskonale lub bohaterowie robią coś dziwnego, ale akurat w tej tego nie odczuwałam tak jak np. w 'Śmierć pani Westaway'. Po tej czwartej książce widać też pewien schemat lub konkretny styl w jaki lubi prowadzić akcje autorka, ale wciąż to są niesamowicie wciągające książki. Autorka ma talent do budowania napięcia i niepokoju, przez co całość się pochłania często na raz. Tutaj stresowałam się nie raz z główną bohaterką. Uwielbiam to w książkach dlatego może dużo jej wybaczam.

Czwarta książka autorki i dalej mnie nie zawodzi. Doskonale rozumiem uwagi ludzi którym np. nie podchodzą rozwiązania akcji czy coś innego. Rzeczywiście końce często nie są doskonale lub bohaterowie robią coś dziwnego, ale akurat w tej tego nie odczuwałam tak jak np. w 'Śmierć pani Westaway'. Po tej czwartej książce widać też pewien schemat lub konkretny styl w jaki lubi...

Powieść całkiem niezła, ale zupełnie nielogiczne było dla mnie przyjęcie zaproszenia przez Norę na wieczór panieński byłej koleżanki, z którą nie miała żadnego kontaktu przez 10 lat. Fakt ten uwieral mnie przez całą lekturę, dlatego nie mogę dać wyższej oceny

Powieść całkiem niezła, ale zupełnie nielogiczne było dla mnie przyjęcie zaproszenia przez Norę na wieczór panieński byłej koleżanki, z którą nie miała żadnego kontaktu przez 10 lat. Fakt ten uwieral mnie przez całą lekturę, dlatego nie mogę dać wyższej oceny