Syn zakonnicy

W porównaniu z innymi książkami autorki, brakowało mi akcji, trzymania w napięciu. Ogólnie spokojna lektura, która daje do myślenia.

W porównaniu z innymi książkami autorki, brakowało mi akcji, trzymania w napięciu. Ogólnie spokojna lektura, która daje do myślenia.

"Historia fikcyjna, inspirowana wydarzeniami, które mogły mieć miejsce w rzeczywistości. Zakazana miłość z czasów wojny, między oficerem niemieckim i siostrą zakonną. Owocem tego związku jest dziecko, które po latach dowiaduje się prawdy o swoich rodzicach i próbuje odzyskać tożsamość, jednak wciąż napotyka na mur milczenia. Kluczem do rozwiązania zagadki jest pamiętnik zakonnicy, który pisała przez niemal całe swoje życie, a który po jej śmierci znika w tajemniczych okolicznościach. Komu zależy na tym, by człowiek będący owocem trudnej i niespełnionej miłości nigdy nie poznał prawdy? Czy ma to związek z ogromnym majątkiem? Co kierowało rodzicami, którzy oddali własne dziecko pod opiekę obcych ludzi? Czy zdołali odkupić swoją winę? W tej powieści nic nie jest czarno-białe ani oczywiste, a autorka kolejny raz prowadzi nas przez meandry ludzkiej duszy i trudnych życiowych wyborów."
.
Książka podzielona jest na II części.
Pierwsza opowiada historię mężczyzny, który dowiaduje się od brata, że jest synem zakonnicy oraz niemieckiego oficera.
Mężczyzna postanawia odkryć prawdę o sobie i swoich rodzicach jednak ma pod górkę, ponieważ prawdę ukrywa zakon.
Siostra przełożona kręci i mąci, fałszuje dowody.
Zakon ma swój interes w tym by mężczyzna nie poznał prawdy.
Druga część opowiada historię miłosną siostry i jej ukochanego oraz opisuje jej ból po stracie syna.
W tej części dowiadujemy się dlaczego oddała swoje dziecko w ręce obcych ludzi, czemu wyrzekła się go.
Historia smutna, ale i nudna. Momentami nudziłam się podczas czytania, a nawet oko mi leciało do spania, bo akcja ciągnęła się niemiłosiernie.
Muszę przyznać, że po tytule liczyłam na coś lepszego, coś mocniejszego i takiego co wbije w fotel.

"Historia fikcyjna, inspirowana wydarzeniami, które mogły mieć miejsce w rzeczywistości. Zakazana miłość z czasów wojny, między oficerem niemieckim i siostrą zakonną. Owocem tego związku jest dziecko, które po latach dowiaduje się prawdy o swoich rodzicach i próbuje odzyskać tożsamość, jednak wciąż napotyka na mur milczenia. Kluczem do rozwiązania zagadki jest pamiętnik...

Umierająca matka Judyta, przełożona zakonu Posłuszanek, przekazała swojej młodej opiekunce, siostrze Miriam, złoty medalion z ukrytym kluczykiem i tajemnicę. To, co znalazła (dzienniki) miała oddać jej bratanicy. Nie zdążyła, bo zostały skradzione. Nie zrobił tego nikt z zewnątrz...
...
Jerzy Rosiak, siedemdziesięciolatek, dowiedział się od swojego starszego brata, że nie są rodzeństwem a on jest synem zakonnicy i niemieckiego oficera oraz, że naprawdę ma na imię Seweryn. Postanowił to sprawdzić. Początkowo z żoną, ale potem poprzez znanego, krakowskiego dziennikarza.
...
Wersje wydarzeń sprzed lat różniły się od siebie diametralnie. Dwutorowo prowadzona narracja pozwalała spojrzeć na poruszany temat oczami świata zakonnego (z wyjątkiem) i samego zainteresowanego. Podejście rodziny zmarłej zakonnicy do sprawy było natomiast ... wyjątkowo nieciekawe. A obecna siostra przełożona coś z nimi "kombinowała", o czym przypadkiem dowiedziała się Miriam. I zaczęła mieć coraz więcej wątpliwości...
Jeśli chodzi o ojca, sprawa też nie była prosta, bo brakowało wielu dokumentów. Żyli jego potomkowie w Niemczech (również niechętni do współpracy). Kwestia ustalenia i potwierdzenia tożsamości stanęła w martwym punkcie.
...
Powieść w stylu retro. Z kwestiami majątkowymi, dziedziczeniem, konwenansami, powinnościami wobec rodziny, zakazaną miłością i jej konsekwencjami a także patriotyzmem w tle.
Bardzo ciekawym zabiegiem było włączenie do fabuły dzienników, pamiętników siostry Judyty. Wiele wyjaśniły.
...
Hipokryzja i okrucieństwo zakonu. Podłość rodziny. Niemoc zainteresowanego wobec procedur. Dziennikarskie śledztwo.

Były w tej opowieści momenty wzruszenia i śmiechu, ale również złości i rozgoryczenia. Była mądrość i głupota. Były trudne wybory i decyzje. Było "Co ludzie powiedzą?".
Był też kawałek historii.

Umierająca matka Judyta, przełożona zakonu Posłuszanek, przekazała swojej młodej opiekunce, siostrze Miriam, złoty medalion z ukrytym kluczykiem i tajemnicę. To, co znalazła (dzienniki) miała oddać jej bratanicy. Nie zdążyła, bo zostały skradzione. Nie zrobił tego nikt z zewnątrz...
...
Jerzy Rosiak, siedemdziesięciolatek, dowiedział się od swojego starszego brata, że nie...

To piękna a zarazem smutna powieść. Mimo, że autorka zaznaczyła że to fikcja itd, to czyż nie mogła się zdarzyć w tamtych czasach? a ile podobnych historii się wydarzyło?. Nie żałuję spędzonego czasu z tą historią.

To piękna a zarazem smutna powieść. Mimo, że autorka zaznaczyła że to fikcja itd, to czyż nie mogła się zdarzyć w tamtych czasach? a ile podobnych historii się wydarzyło?. Nie żałuję spędzonego czasu z tą historią.

Ciągnie się jak flaki z olejem, przewidywalna i chyba najsłabsza z pod pióra autorki. Matko Bosko Kochano jakie nudy. A przyznam, że twórczość Pani Joanny lubię i szanuje.

Ciągnie się jak flaki z olejem, przewidywalna i chyba najsłabsza z pod pióra autorki. Matko Bosko Kochano jakie nudy. A przyznam, że twórczość Pani Joanny lubię i szanuje.

Niesamowita historia pewnej kobiety. Historia świetnie opowiedziana. Bardzo wciągająca, mimo tego, że wiadomo, jak się skończy. Książka została podzielona przez autorkę na dwie części, obie świetne. Bardzo polecam :)

Niesamowita historia pewnej kobiety. Historia świetnie opowiedziana. Bardzo wciągająca, mimo tego, że wiadomo, jak się skończy. Książka została podzielona przez autorkę na dwie części, obie świetne. Bardzo polecam :)

Autorka podejmuje trudny i poważny problem, ciągle jednak chyba aktualny. Przenosi czytelnika w różne epoki i różne środowiska. Młoda zakonnica Miriam dostaje do wykonania bardzo trudne zadanie. Umierająca matka Judyta przekazuje jej swoje pamiętniki oraz misję odnalezienia tytułowego syna. Joanna Jax wspaniale operuje słowem, kreśli ciekawe portrety psychologiczne bohaterów.

Autorka podejmuje trudny i poważny problem, ciągle jednak chyba aktualny. Przenosi czytelnika w różne epoki i różne środowiska. Młoda zakonnica Miriam dostaje do wykonania bardzo trudne zadanie. Umierająca matka Judyta przekazuje jej swoje pamiętniki oraz misję odnalezienia tytułowego syna. Joanna Jax wspaniale operuje słowem, kreśli ciekawe portrety psychologiczne bohaterów.

Temat poruszony w książce jest bardzo poważny i pewnie po części aktualny. Niestety autorka zrobiła z tego troszkę tani romans. To nie jest zła książka ale można by z tego tematu wycisnąć więcej. Jest to pozycja nacechowana emocjami, tymi dobrymi i złymi. Dużym minusem jest brak zakończenia i to jest naprawdę irytujące, poza tym mogła by być troszkę krótsza. Ogólnie źle się ją nie czyta ale pozostaje pewien niedosyt.

Temat poruszony w książce jest bardzo poważny i pewnie po części aktualny. Niestety autorka zrobiła z tego troszkę tani romans. To nie jest zła książka ale można by z tego tematu wycisnąć więcej. Jest to pozycja nacechowana emocjami, tymi dobrymi i złymi. Dużym minusem jest brak zakończenia i to jest naprawdę irytujące, poza tym mogła by być troszkę krótsza. Ogólnie źle się...

„Syn zakonnicy” jest pierwszą powieścią Joanny Jax, jaką przeczytałam. Akcja powieści toczy się na dwóch płaszczyznach. Część pierwsza rozgrywa się w 21 wieku na południu Polski. Młoda zakonnica, siostra Miriam zostaje poproszona przez umierającą matkę przełożoną – Judytę, o wypełnienie jej ostatniej woli. Zadanie jakie jej powierza związane jest z utrzymywaną przez zakon wieloletnią tajemnicą. Miriam zostaje zobowiązana do dyskretnego przekazania dziennika siostry Judyty, jej krewnej. Po śmierci siostry przełożonej, w zakonie daje się odczuć niepokój. Okazuje się, że dziennik Judyty, w którego posiadanie weszła Miriam jest poszukiwany przez nową matkę przełożoną. Miriam nie znajdując dobrej okazji do przekazania dziennika krewnej Judyty, sama go czyta i poznaje sekret utrzymywany przez zgromadzenie, mówiący o tym, że Judyta miała syna. Ta wiadomość wstrząsa młodą zakonnicą a szereg kolejnych wydarzeń wpływa na zmianę obrazu zakonu w jej oczach. Pomimo wielu trudności i stawaniu przeciwko wszystkiemu w co do tej pory wierzyła, młoda zakonnica postanawia wypełnić ostatnią wolę Judyty i oddać dziennik prawowitemu właścicielowi.
W drugiej części powieści przenosimy się w czasy II wojny światowej. Poznajemy wówczas koleje losu młodziutkiej Amelii Kessler, która po wstąpieniu do zakonu przyjmuje imię Judyta. Opowiedziana historia jej życia oraz przytoczone fragmenty dziennika, pomagają nam zrozumieć jej decyzje i dostrzec w jak trudnej sytuacji znalazła się młoda dziewczyna i jak trudną musiała podjąć decyzję.
Powieść Joanny Jax czytało mi się dobrze. Znacznie bardziej przypadła mi do gustu I część dziejąca się w czasach współczesnych. Troszkę przeszkadzał mi język powieści, było w nim za mało ładunku emocjonalnego na tak poważne sprawy i decyzje. Niemniej jednak chętnie sięgnę po pozostałe powieści tej autorki.

„Syn zakonnicy” jest pierwszą powieścią Joanny Jax, jaką przeczytałam. Akcja powieści toczy się na dwóch płaszczyznach. Część pierwsza rozgrywa się w 21 wieku na południu Polski. Młoda zakonnica, siostra Miriam zostaje poproszona przez umierającą matkę przełożoną – Judytę, o wypełnienie jej ostatniej woli. Zadanie jakie jej powierza związane jest z utrzymywaną przez zakon...

Bardzo ciekawa, polecam

Bardzo ciekawa, polecam