Zagłada domu Usherów

„Zagłada domu Usherów” to po prostu klasyka a sam autor to protoplasta gatunku grozy. Mamy tutaj coś co w dzisiejszych czasach jest standardem: dom osadzony na stepach nad mrocznym stawem, który kryje tajemnicę. Główny bohater podróżuje do swego przyjaciela, którego rodzina jest owiana tajemnicą. Mrok towarzyszy nam na każdej stronie. W tym krótkim opowiadaniu, zanikają granicę między rzeczywistością a koszmarem, a finałem staje się potworne zniszczenie starego domostwa. W sumie na tych jedynie szesnastu stronach poznajemy historię Roderica i Magdaleny Usher oraz ich tajemnicę.
Autorowi wystarczyło jedynie szesnaście stron aby stworzyć ciekawe opowiadanie grozy. W dzisiejszych czasach miało by pewnie ponad trzysta stron. Opowiadanie jest krótkie jednak uważam, że warto się z nim zapoznać ze względu na kunszt w jakim jest zapisane.

„Zagłada domu Usherów” to po prostu klasyka a sam autor to protoplasta gatunku grozy. Mamy tutaj coś co w dzisiejszych czasach jest standardem: dom osadzony na stepach nad mrocznym stawem, który kryje tajemnicę. Główny bohater podróżuje do swego przyjaciela, którego rodzina jest owiana tajemnicą. Mrok towarzyszy nam na każdej stronie. W tym krótkim opowiadaniu, zanikają...

Po zachwytach nad netflixową adaptacją tego opowiadania chyba liczyłam na więcej wszystkiego. Opowiadanie całkiem w porządku, krótkie, treściwe z odpowiednią dozą mroku. Nie wiem, chyba spodziewałam się czegoś innego :)

Po zachwytach nad netflixową adaptacją tego opowiadania chyba liczyłam na więcej wszystkiego. Opowiadanie całkiem w porządku, krótkie, treściwe z odpowiednią dozą mroku. Nie wiem, chyba spodziewałam się czegoś innego :)

Poe to jednak Poe. Uwielbiam jego opowiadania. Nastrój, który tworzy od pierwszych słów i utrzymuje do samego końca.
Zagłada od razu wprowadza czytelnika w atmosferę niepokoju, podskórnie czujemy, że coś jest nie tak. Z każdą stroną ulegamy „rozstrojowi” nerwowemu, poddając się emocją bohaterów.
Jest to świetny przykład noweli gotyckiej ze wszystkimi jej cechami. Polecam ją wszystkim, którzy lubią dreszcz emocji i fabułę, od której nie można się oderwać.

Poe to jednak Poe. Uwielbiam jego opowiadania. Nastrój, który tworzy od pierwszych słów i utrzymuje do samego końca.
Zagłada od razu wprowadza czytelnika w atmosferę niepokoju, podskórnie czujemy, że coś jest nie tak. Z każdą stroną ulegamy „rozstrojowi” nerwowemu, poddając się emocją bohaterów.
Jest to świetny przykład noweli gotyckiej ze wszystkimi jej cechami. Polecam ją...

Muszę poczytać więcej opowiadań tego autora bo czuję niedosyt , ale atmosfera niepokoju i mroku sprawia że ma się ochotę na więcej.

Muszę poczytać więcej opowiadań tego autora bo czuję niedosyt , ale atmosfera niepokoju i mroku sprawia że ma się ochotę na więcej.