Zabiorę Was dziś w podróż po skalistych urwiskach i mrocznych grotach surowych i niebezpiecznych gór. 🗻 Będzie to jednak wyprawa nie tylko w nieznane rejony, ale też w głąb ludzkiego umysłu. 😌 Zapraszam na recenzję mojego patronatu - "Grotołazki", czyli trzeciego tomu serii "Legenda o źrenicy oka" Karin Erlandsson.

Miranda, Syrsa i Lydia wyruszają na poszukiwania źrenicy oka - perły, której pożądają wszyscy, ale która jest bardzo niebezpieczna i zła. 🫣 Nie każda z dziewczyn ma jednak taki sam powód, dla którego chce odnaleźć klejnot. Syrsa i Lydia pragną go zniszczyć, aby nie stanowił więcej zagrożenia, Miranda zaś chce zatrzymać perłę dla siebie. 😲 Czy poławiaczkom uda się odnaleźć źrenicę oka? I co z nią zrobią, jeśli ich poszukiwania się powiodą❓️🤔

"Grotołazka" to najbardziej mroczna część serii, ale to tylko dodaje jej uroku i niesamowitego klimatu. ❤️ Jednak nieprzewidywalne i niebezpieczne górskie szczyty oraz ciemne i ciasne, skrywające tajemnice jaskinie, to nie jedyny mocny element tej historii. 🙅‍♀️ Niezwykle ważnym i skłaniającym do przemyśleń elementem są też wewnętrzne dylematy Mirandy i jej walka z własnymi pragnieniami oraz słabościami. Jakiego wyboru dokona dziewczyna? Czy pokieruje się sercem, czy może górę weźmie jej samolubne pragnienie❓️ Tego autorka nie zdradza do samego końca. Mimo, iż jest to książka skierowana do młodszego czytelnika, Erlandsson nie boi się pokazać w niej mroku – zarówno tego czającego się w górskich jaskiniach, jak i tego skrywanego głęboko w ludzkiej duszy. 🫣

"Grotołazka" to historia, w której trzy niezwykle wyraziste bohaterki zmagają się nie tylko z przeciwnościami losu, ale i z moralnymi dylematami. To opowieść o miłości, ❤️ przyjaźni, o walce z własnymi słabościami i odkrywaniu, co w życiu powinno stawiać się na pierwszym miejscu. 😌 Momentami mroczna, trzymająca w niepewności, pełna tajemnic i niebezpieczeństw, ale też niezwykle wciągająca, wartościowa i skłaniająca do refleksji. Gorąco polecam❗️☺️

Zabiorę Was dziś w podróż po skalistych urwiskach i mrocznych grotach surowych i niebezpiecznych gór. 🗻 Będzie to jednak wyprawa nie tylko w nieznane rejony, ale też w głąb ludzkiego umysłu. 😌 Zapraszam na recenzję mojego patronatu - "Grotołazki", czyli trzeciego tomu serii "Legenda o źrenicy oka" Karin Erlandsson.

Miranda, Syrsa i Lydia wyruszają na poszukiwania źrenicy...

⛰️🪨

,,Grotołazka" to trzeci tom Legendy o źrenicy oka. Podobnie jak w poprzednich częściach, Miranda wraz z towarzyszkami poszukuje mitycznej źrenicy oka - perły, która jest obiektem pożądania w niemal całym państwie. Tym razem przenosimy się w górskie tereny regionu wschodniego i razem z Mirandą, Syrsą i Lydią wyruszamy w niebezpieczną podróż.

👣🧭

Czekałam na tę książkę od momentu, gdy skończyłam poprzedni tom i zdecydowanie się nie zawiodłam.

Jestem pod wrażeniem pióra autorki i tego, jak barwnie potrafi ona odmalowywać przeróżne krajobrazy. W ,,Poławiaczce pereł" mogłam zanurzyć się w morzu pełnym niezwykłych, kolorowych pereł. ,,Poskramiaczka ptaków" ukazała mi piękno zimowego lasu i kołyszących się wierzchołków drzew, a podczas lektury ,,Grotołazki" miałam okazję poznać piękne, ale też surowe i bezwzględne górskie rejony.

Choć seria kierowana jest do czytelników 9+, jestem pewna, że pokochają ją osoby w każdym wieku. Krótkie rozdziały i wartka akcja sprawiają, że bardzo łatwo można wsiąknąć w świat wykreowany przez Karin Erlandsson. Styl autorki jest oszczędny, ale jednocześnie bardzo poruszający. Nie stroni ona od trudnych emocji ani nie lukruje stworzonej przez siebie rzeczywistości.

Jeśli lubicie historie o niebezpiecznych podróżach, przyjaźni i pięknie natury, koniecznie dajcie szansę tej serii!

🪸🪼

[współpraca reklamowa z @wydawnictwo_dwukropek]

⛰️🪨

,,Grotołazka" to trzeci tom Legendy o źrenicy oka. Podobnie jak w poprzednich częściach, Miranda wraz z towarzyszkami poszukuje mitycznej źrenicy oka - perły, która jest obiektem pożądania w niemal całym państwie. Tym razem przenosimy się w górskie tereny regionu wschodniego i razem z Mirandą, Syrsą i Lydią wyruszamy w niebezpieczną podróż.

👣🧭

Czekałam na tę książkę...

Czekaliśmy niecierpliwie na dalszy ciąg Legendy o Źrenicy Oka Karin Erlandsson, bo dwa poprzednie tomy urzekły nas jako opowieść. Nic więc dziwnego, że na Grotołazkę nie zdążył opaść ani jeden pyłek kurzu. Bo i temat pragnień, które potrafią przysłonić cały świat, jest interesujący, i bohaterki serii polubiłam. A najnowsza część nie zawiodła nadziei.

Trzecia część cyklu znów urzeka okładką, hipnotyzującą dającym złudzenie głębi geometrycznym kształtem i idealnie do tytułu i treści pasującym wizerunkiem skalistego zbocza. Jednak najważniejszym jej atutem jest sama historia - niebanalna, emocjonująca, niezapomniana.

Autorka nie pędzi z opowieścią na łeb, na szyję, pozwalając, by kolejny etap historii rozwijał się równomiernie i obok akcji rozwijały się też relacje między bohaterkami. Mamy tu więc podróż w poszukiwaniu legendarnej perły, ale przede wszystkim emocje, jakie towarzyszą Mirandzie, Syrsie i Lydii. Syrsa wciąż urzeka dziecięcą ciekawością i energią, której nie zdusiły przykre doświadczenia. Lydia ma w sobie ten rodzaj spokoju, który jest oparciem dla otoczenia. Za to w Mirandzie kotłują się uczucia. Ona najbardziej jest podatna na palące pragnienie odnalezienia Źrenicy Oka i ona najprędzej może się w tej obsesji zatracić. Do rozstrzygnięcia pozostaje pytanie, czy przyjaźń jest w stanie utrzymać ją na powierzchni i zawrócić ze zgubnej drogi.

Erlandsson tworzy niebanalną historię, której przyglądać się można na wielu różnych poziomach. Czy to podążając za akcją, czy oddając refleksji nad naturą pragnień i kwestią ich zaspokajania. Kiedy marzenie przeradza się w obsesję? Kiedy realizujący swoje plany marzyciel przekracza granicę marzeń innych osób? Czy dla pragnienia można poświęcić wszystko i wszystkich? A to tylko część z zagadnień, które porusza autorka.

Baśniowy aspekt opowieści czujemy w rytmie, spokojnym tempie, napięciu budowanym nie na szalonej akcji, lecz starannie snutej opowieści i hipnotycznie kuszącej tajemnicy związanej z legendarną perłą i jej mocą. Czujemy też ten aspekt w pewnej uniwersalności świata, jego niedookreśleniu, pozwalającemu wyobrazić ją sobie w dowolnym miejscu i czasie. Nie detale tła mają tu bowiem kluczowe znaczenie, lecz temat i mądre przesłanie.

Czy historię z Legendy... dałoby się opowiedzieć w ramach jednej książki? Pewnie tak. Ale to podzielenie historii na etapy rozgrywające się w poszczególnych tomach pozwala skupić się na kolejnych istotnych aspektach, a przy tym rozsmakować w słowach. Poznać nowe miejsca na mapie świata, spotkać nowych ludzi. I przeżyć kolejne dramatyczne chwile, w których wcale nie ma gwarancji, że skończą się dla wszystkich szczęśliwie. Autorka bowiem nie lukruje rzeczywistości i każe bohaterom mierzyć się z konsekwencjami wydarzeń.

Grotołazka to opowieść o pragnieniach. Tych, które równoważą pragnienia innych, i tych, które każą się im poddać. Jest jednocześnie historią o przyjaźni i więziach rodziny z wyboru, przełamywaniu obsesji i rzeczach, które mają w życiu znaczenie. Tę baśniową opowieść doskonale przełożyć można na pozaksiążkowe życie, czerpiąc dla siebie z jej mądrego, czytelnego przesłania. Warto zanurzyć się w jej głębi. Ta wspaniała powieść znów urzekła mnie od pierwszej do ostatniej strony i zostawiła z ważną refleksją, choć i łzę uroniłam w jej trakcie. To idealna książka dla tych czytelników, którzy jedną nogą wciąż stoją w świecie baśni, a drugą coraz mocniej stąpają po ziemi.

Czekaliśmy niecierpliwie na dalszy ciąg Legendy o Źrenicy Oka Karin Erlandsson, bo dwa poprzednie tomy urzekły nas jako opowieść. Nic więc dziwnego, że na Grotołazkę nie zdążył opaść ani jeden pyłek kurzu. Bo i temat pragnień, które potrafią przysłonić cały świat, jest interesujący, i bohaterki serii polubiłam. A najnowsza część nie zawiodła nadziei.

Trzecia część cyklu...

W mrocznym, pełnym niebezpieczeństw wnętrzu gór toczy się walka. Jednak nikt nie walczy w niej z bronią w ręku. To walka wewnętrza, pomiędzy powinnością a pragnieniem, pomiędzy rozumem a sercem. Walka, która każe wybierać pomiędzy tymi, których się kocha, a samym sobą. Czy z tej bitwy można wyjść bez uszczerbku?

W trzeciej odsłonie Legendy o Źrenicy Oka Karin Erlandsson pt. „Grotołazka” czytelnik wyrusza w niebezpieczną drogę ku strzelistym górskim szczytom by w trakcie tej wyprawy zanurzyć się w nieprzyjaznym, przytłaczającym i przerażającym ciemnością wnętrzu góry. Podążając za trzema poławiaczkami pereł będzie z trudem piął się po niemal pionowych zboczach i przeciskał przez wąskie szczeliny nie wiedząc co czyha w ich wnętrzu. Napotka na swej drodze ludzi dobrych i złych, lecz zawsze interesownych. Wespół z Mirandą, Lydią i Syrsą będzie rozstrzygał jakie podjąć decyzje by uniemożliwić bezwzględnej Iberis zapanowanie nad światem. I wciąż rozważał jakie są prawdziwe przesłanki Mirandy. Czy uda jej się przezwyciężyć pragnienie, które okiełznało jej serce i rozum?

Spowita w szarości okładka odzwierciedla aurę powieści, w której dominuje trud wędrówki i wewnętrznej walki głównej bohaterki. Autorka trzyma czytelnika w napięciu prowadząc go przez meandry górskich szczelin i jaskiń oraz ludzkiego umysłu. Do końca trwa w suspensie nie zdradzając jaką decyzję podejmie Miranda. Niczym błysk słońca w ciemnej pieczarze w finale rozbłyska nadzieja, którą tłumi łamiąca serce strata. Nie ma w tej powieści bezwstydnie naiwnego happy andu, jest życie, które rzadko obchodzi się z ludźmi łagodnie, które coś daje i coś zabiera.

Cenię tę serię za nieprzewidywalność fabuły, za wyrazistość postaci i igranie z ludzkimi emocjami, które znakomicie podsycają atmosferę wykreowanego świata i opowieści. Urzeka mnie surowość i twardość literatury skandynawskiej, którą w tych powieściach odczuwa się w pełni. Kusi dosłowność i brak strachu przed pokazywaniem świata i ludzkich emocji takich, jakimi one są – nie zawoalowanych i ugładzonych, ale autentycznych.

W mrocznym, pełnym niebezpieczeństw wnętrzu gór toczy się walka. Jednak nikt nie walczy w niej z bronią w ręku. To walka wewnętrza, pomiędzy powinnością a pragnieniem, pomiędzy rozumem a sercem. Walka, która każe wybierać pomiędzy tymi, których się kocha, a samym sobą. Czy z tej bitwy można wyjść bez uszczerbku?

W trzeciej odsłonie Legendy o Źrenicy Oka Karin Erlandsson...

Egzemplarz książki otrzymałam od wydawnictwa w zamian za recenzję.
Wydawnictwo nie miało wpływu na treść i formę recenzji.



"Grotołazka" to trzecia część
serii "Legenda o źrenicy oka" Karin Erlandsson.
Pierwsze dwie części mnie zachwyciły,
trzecia część jest równie dobra!

Główna bohaterka Miranda jest poławiaczką pereł, ale i drwalką.
Tym razem trafia w góry, na zbocza, do grot, jaskiń i tuneli.
Podąża śladem źrenicy oka - najbardziej pożądanej perły.
Kto będzie miał źrenicę oka, ten będzie miał wszystko.
Ale kto jej pożąda, niczego innego już nie będzie pragnął,
opuści rodzinę, przyjaciół, porzuci dotychczasowe życie,
opętany marzeniem, by ją mieć lub choćby być w jej pobliżu.

Miranda kiedyś oparła się temu pragnieniu,
zrezygnowała z perły; zamiast niej wybrała przyjaźń.
Teraz marzy o odzyskaniu źrenicy oka.

Razem z nią wędrują jej dwie przyjaciółki, które stały się dla niej rodziną:
Syrsa - młodziutka poławiaczka i zaklinaczka pereł, początkująca uzdrowicielka
oraz Lydia - była poławiaczka i zaklinaczka pereł, doświadczona uzdrowicielka.
Trafiają do górzystego, nieprzyjaznego regionu, gdzie nie rośnie nic,
wszystko jest przytłaczające, szare lub czarne, twarde lub pyliste.

Podczas górskiej wspinaczki Mirandzie i Syrsie po raz pierwszy dokucza brak ręki.
Ten brak nie był przeszkodą podczas wspinania się na drzewa i ich ścinania,
nie był przeszkodą w nurkowaniu i łowieniu pereł. Teraz jednak doskwiera.
W ogóle dziewczyny nie lubią gór, ani wspinania się na nie, ani czołgania tunelami.
Góra jest niewiadomą, przytłacza swoją obecnością i swoją wielkością.
Tylko Lydia nie narzeka, a nawet dobrze się w górach czuje,
lubi wspinaczkę i szuka tu składników do leków,
zbiera mech, lawę, srebro i minerały.

Miranda coraz bardziej pożąda źrenicy oka.
Lydia i Syrsa chcą odnaleźć tę perłę, by ją zniszczyć.
Wiedzą, że perła powoduje zło. Może nawet sama jest zła?
A teraz jest w rękach okrutnej Iberis, strzeżona przez jej strażników.

Jak ją odnaleźć?
Jak ją odebrać?
Jak ją zniszczyć?

Syrsa boi się Iberis.
Miranda ma obsesję.
I właściwie nie ma planu.

Wokół skalista, groźna i ponura szarość, potem ciemność,
nieznane szlaki, strome podejścia, wąskie tunele,
dziwny, nieprzyjazny górski lud.
Głód, chłód, niepewność jutra.

Z kim się układać?
Komu ufać?

Czasem wydaje się, że niewiele się dzieje,
bohaterki wspinają się lub czołgają,
ale sporo się dzieje w nich samych.
Nadzieje i lęki, odwaga i tęsknota.


Ten tom czytałam szybko.
Wróciłam do bohaterek jak do znajomych,
weszłam w tę historię z ciekawością.
I nie zawiodłam się.

Lektura jest nieco klaustrofobiczna,
mroczniejsza niż poprzednie,
ale równie ekscytująca.

Jutro premiera,
a ja już czekam na część czwartą!


https://bajdocja.blogspot.com/2024/03/grotoazka.html

Egzemplarz książki otrzymałam od wydawnictwa w zamian za recenzję.
Wydawnictwo nie miało wpływu na treść i formę recenzji.



"Grotołazka" to trzecia część
serii "Legenda o źrenicy oka" Karin Erlandsson.
Pierwsze dwie części mnie zachwyciły,
trzecia część jest równie dobra!

Główna bohaterka Miranda jest poławiaczką pereł, ale i drwalką.
Tym razem trafia w góry, na zbocza,...