Patrząc na okładkę książki "Tam, gdzie mój dom", myślałam, że sięgnę po kolejną historię dotyczącą II wojny światowej. A jednak pozory mylą. To powieść, która całkowicie mnie zaskoczyła.

Poznajemy w niej Irenę, która po wielu latach wraca do Polski. Wraz z innymi Żydami zmuszona była do emigracji przez ówczesną władzę. Wracają wspomnienia, przepełnione żalem, tęsknotą, zarówno za ojczyzną, jak i utraconym życiem.

Początkowo książka wydała mi się nieco chaotyczna. Nie mamy tu bowiem fabuły, która zaczyna się w danym momencie, a wydarzenia są ułożone chronologicznie. Przypomina ona bardziej pamiętnik, zbiór wspomnień Ireny. W taki oto sposób poznajemy jej historię.

Głównym tematem książki jest ukazanie sytuacji ludności żydowskiej. Wielu Żydów zostało po wojnie wysiedlonych do Izraela. Wywiezieni do zupełnie obcego kraju, pozbawieni możliwości życia w państwie, w którym się wychowali, czuli się tu niczym intruzi. Autorka na przykładzie Ireny ukazuje problem przynależności narodowej. Kobieta w pewnym momencie sama już nie wiedziała, który kraj może nazwać swoją ojczyzną. Dodatkowo przez całe swoje życie musiała mierzyć się z samotnością, stratą, odrzuceniem.

Książka pokazuje, jak ogromne skutki wywołała wojna, a jej konsekwencje były odczuwane jeszcze długo po jej zakończeniu.

Choć poruszane są tu trudne tematy, to książkę czyta się bardzo przyjemnie. Nie odczuwa się ciężaru opisywanych wydarzeń, który przytłacza. Wręcz przeciwnie, czuć swego rodzaju lekkość. Autorka w niezwykle umiejętny sposób przedstawiła nam tę historię. Zachowała idealny balans między tematyką a stylem pisania. To w moim odczuciu zasługuje na duży plus.

Moim zdaniem to całkiem ciekawy debiut, który polecam uwadze. Jestem ciekawa kolejnych książek Autorki.

Patrząc na okładkę książki "Tam, gdzie mój dom", myślałam, że sięgnę po kolejną historię dotyczącą II wojny światowej. A jednak pozory mylą. To powieść, która całkowicie mnie zaskoczyła.

Poznajemy w niej Irenę, która po wielu latach wraca do Polski. Wraz z innymi Żydami zmuszona była do emigracji przez ówczesną władzę. Wracają wspomnienia, przepełnione żalem, tęsknotą,...

Serwus

,,Tam gdzie mój dom " Marleny Jarosz to książka, którą zapamiętam i z pewnością to nie jest kolejna miłosna historia.

Czytając książkę ma się wrażenie jakby czytało się pamiętnik albo słuchało opowieści babci o dawnych, minionych latach.
Irena starsza kobieta po trzydziestu latach przyjeżdża do Polski, gdzie została zaproszona na wykład z jej udziałem.
Wracają wspomnienia i ogromny żal za utraconym życiem, samotność i złość, że została zmuszona do emigracji z kraju przez uwczesną politykę władz.
Ta książka ukazuje problem jaki spotkał ludność żydowską ale i nie tylko ich.
Wojna się skończyła, ale zaczoł się inny problem wysiedleń i przesiedleń ludności
cywilnej.
Złość i żal, zajmowanie majątków Żydów ale nie tylko.
Książka opowiada o wielu aspektach jakie nastąpiły po wojnie i jak bardzo zmieniły i zachwiały życiem. Nawet po wielu latach od zakończenia wojny ( lata 60 ).

Czy Irena odnalazła i zbudowała swoje życie na nowo w Izraelu?

Ta książka to debiut autorki i muszę Wam powiedzieć, że to książka warta przeczytania. Mi osobiście bardzo przyjemnie się czytało i napewno przeczytam kolejne książki autorki.

Serwus

,,Tam gdzie mój dom " Marleny Jarosz to książka, którą zapamiętam i z pewnością to nie jest kolejna miłosna historia.

Czytając książkę ma się wrażenie jakby czytało się pamiętnik albo słuchało opowieści babci o dawnych, minionych latach.
Irena starsza kobieta po trzydziestu latach przyjeżdża do Polski, gdzie została zaproszona na wykład z jej udziałem.
Wracają...

"Teraz przychodzi mi na myśl, że moje życie jest jak notatki czynione na zagiętych rogach zeszytu: nieskładne, zawsze w pośpiechu, nieprzemyślane, wynikające z potrzeby chwili."

"Tam gdzie mój dom" Marleny Jarosz to książka, która naprawdę zaskakuje. Nie oceniajmy jej po okładce - to nie jest jedna z wielu książek o tej tematyce!

Choć napisana lekkim językiem, opowiada o ciągłej samotności, która mamy wrażenie była jej przeznaczeniem. Nie mamy tu fabuły opowiadającej wydarzenia od - do danego okresu, za to wiele wspomnień, niczym wyrwane z zeszytu notatki, dzięki którym poznajemy życie Ireny. Wspomnienia, które z jakiegoś powodu są dla bohaterki ważne.

Gdyby pominąć te wspomnienia poznamy Irenę, starszą kobietę, która przyjeżdża po wielu latach do Polski, gdzie została zaproszona na wykład z jej udziałem. Po kilku dniach pobytu wraca do Izraela. Gdzie jest właściwie jej dom? W Polsce, w której czasy pokazały jej, jak jest niechciana, w kraju w którym się urodziła? Czy w Izraelu, do którego musiała wyemigrować z nakazu ówczesnych władz?

Książka pokazuje wiele trudności z jakimi spotkała się ludność żydowska, jak nie na miejscu czuło się wiele osób w obcym dla nich kraju, w którym ciężko było im się zaaklimatyzować. Nie bagatelizuje też istotnej kwestii "wepchnięcia" się w rodzime strony Palestyńczyków. Ogólnie książka traktuje o wielu ważnych aspektach, jakie były skutkiem wojny. Myślę że warto ją rozważyć nie tylko personalnie wczuwając się w bohaterkę i jej życie, naznaczone ciągłym odrzuceniem, nielicznymi przyjaciółmi oraz ciągłą stratą najbliższych. Warto przyjrzeć się tłu tej powieści - a jest ono naprawdę bogate.

Powieść stworzona przez Marlenę Jarosz hipnotyzuje, wciąga.
Serdecznie Wam polecam!

"Teraz przychodzi mi na myśl, że moje życie jest jak notatki czynione na zagiętych rogach zeszytu: nieskładne, zawsze w pośpiechu, nieprzemyślane, wynikające z potrzeby chwili."

"Tam gdzie mój dom" Marleny Jarosz to książka, która naprawdę zaskakuje. Nie oceniajmy jej po okładce - to nie jest jedna z wielu książek o tej tematyce!

Choć napisana lekkim językiem, opowiada o...

Irena, z pochodzenia Żydówka, po trzydziestu latach przyjeżdża do Polski, którą musiała opuścić w związku z akcją wysiedleńczą przeprowadzoną wtedy końcem lat 60. Wraz z powrotem wracają do niej wspomnienia. Te z beztroskich lat dziecięcych, spędzonych wśród swojej rodziny, ale niestety także te traumatyczne, jak lata wojenne, czas ukrywania się i wszystko co miało miejsce „po” - gdy całkiem sama musiała na nowo zbudować swój świat.
.
„Tam gdzie mój dom” to najnowsza powieść autorstwa Marleny Jarosz.
.
Nie jest to błaha opowiastka, tematyka jest bardzo poważna, bo żydowskie pochodzenie głównej bohaterki i czas, w którym rozgrywają się zdarzenia już samo w sobie nakreśla kierunek, w którym idzie ta historia.
Następnie lata szarego PRL-u, dalsze ukrywanie własnego pochodzenia, a w końcu opuszczenie ojczyzny i budowanie swojego życia na nowo, już w Izraelu.
Mimo tego styl pisania Autorki sprawia, że powieść wydaje się być lekką i przyjemna - na przekór tematyce!
Jest sporo humoru, przede wszystkim tego czarnego, a także ironii - które poniekąd nakreślają także postać samej Ireny.
I tak, jak już wspomniałam, przez tę „lekkość” przekazu po zakończeniu lektury nie jesteśmy mocno straumatyzowani, a mimo tego dociera do nas cały ten smutek i sedno tej opowieści.
.
Nie zdziwi Was zatem, że książkę czytało mi się bardzo dobrze.
Pochłonęłam ją niemal na raz!
Od razu chciałam poznać zakończenie, sprawdzić, jak Irena poradziła sobie w tym niełatwym życiu, jak odbudowywała siebie samą na gruzach tego, co pozostało.
Nie zamierzam Wam tutaj spamować, po prostu zachęcam do lektury!

Irena, z pochodzenia Żydówka, po trzydziestu latach przyjeżdża do Polski, którą musiała opuścić w związku z akcją wysiedleńczą przeprowadzoną wtedy końcem lat 60. Wraz z powrotem wracają do niej wspomnienia. Te z beztroskich lat dziecięcych, spędzonych wśród swojej rodziny, ale niestety także te traumatyczne, jak lata wojenne, czas ukrywania się i wszystko co miało miejsce...