niewątpliwie Pola Negri zrobiła wielką karierę w Hollywood, wtedy była (chociaż dość krótko) jedną z gwiazd kina niemego, ale mówienie o sobie "to ja gwiazda" skromnością nie grzeszy. A tak jest w odniesieniu do tych fragmentów tekstu, w których sama mówi o swoich rolach scenicznych i filmowych. To jest jedno wielkie samouwielbienie - porażek zawodowych jakoś dziwnie nie było.
Ach!... i ta nieustająca miłość tłumów!...

Całość tej dość obszernej opowieści (457 stron) jest typowo amerykańską bajeczką, w stylu powieścideł dla ówczesnych gospodyń domowych. Początkowo zastanawiałam się dlaczego książka, napisana w 1969 roku, nie powstała w języku polskim. Dlaczego autorka, której nie podejrzewam o wyżyny intelektu, nie podyktowała tekstu osobie znającej język polski. Czy już tak bardzo zapomniała swoją mowę ojczystą? Czy dlatego, że jej związki z Polską tak bardzo osłabły? Bo chyba nie dlatego, że liczyła się z brakiem zainteresowania ze strony polskiego czytelnika po tak długiej nieobecności w kraju - a podejrzewam, że nie liczyła się z tym, bo do głowy jej nie przyszło, że polscy widzowie mogliby jej nie kochać i uwielbiać jako tej wielkiej światowej gwiazdy. A tak mogło być - kompletne oderwanie od realiów powojennej Europy w otoczce ogromu jej miłości własnej.

Całość na blogu: http://blogowaodskocznia.blogspot.com/2016/03/poli-negri-pamietnik-bardzo-subiektywny.html

niewątpliwie Pola Negri zrobiła wielką karierę w Hollywood, wtedy była (chociaż dość krótko) jedną z gwiazd kina niemego, ale mówienie o sobie "to ja gwiazda" skromnością nie grzeszy. A tak jest w odniesieniu do tych fragmentów tekstu, w których sama mówi o swoich rolach scenicznych i filmowych. To jest jedno wielkie samouwielbienie - porażek zawodowych jakoś dziwnie nie...

Wpadł mi w ręce ostatnio "Pamiętnik gwiazdy", czyli autobiografia Poli Negri. Moje pokolenie, ba! pokolenie moich rodziców może mieć problem z identyfikacją owej pani. Na pierwszą myśl przychodzi słowo AKTORKA, na drugą rozwinięcie - JEDYNA POLKA, KTÓRA ODNIOSŁA SUKCES W HOLLYWOOD. Jakieś szczegóły? Ciężka sprawa, gdyż pani ta urodziła się na przełomie wieków XIX i XX, natomiast lata świetności jej międzynarodowej kariery przypadły na okres 20. lecia międzywojennego. Tak, była to "gwiazda kina niemego".

Na początku książki poraził mnie infantylny język, przesadna egzaltacja i całkowity brak skromności - już sam tytuł mówi wiele za siebie. Przymknęłam oczy na składnię i błędy językowe, zrzucając winę na rok wydania - 1976. Mimo wszystko zaintrygowała mnie historia dziewczyny, której udało się wybić z "biedy", przeżyć obie wojny światowe, doskonale opanować biegle kilka języków i utrzymać się na topie przez tyle lat - podkreślę tu traumatyczne dla niektórych aktorów przejście z ery kina niemego do mówionego. To dało jej prawo w moich oczach do uznania i wcześniejszy "brak skromności" znalazł wytłumaczenie. Życiorys Poli Negri a właściwie Apolonii Chałupiec należy do jednej z ciekawszych historii życia, jakie miałam dotychczas przyjemność poznać. Z jakim zdziwieniem czytałam o jej romansie z Charlie Chaplinem, słynnym związku z Rudolfem Valentino, poznaniu takich ludzi jak Pablo Picasso, Alfred Einstein czy G.B. Shaw! Na jedyną poprawkę trzeba sobie wziąć to, że biografia musi być podkoloryzowana, jeżeli chodzi o np. dialogi - nigdy nie uwierzę, że ktoś mógłby zapamiętać słowa wypowiedziane 50 lat temu. Ach, ale nawet jeżeli coś zostało lekko "sfabrykowane" - książkę pochłania się jednym tchem.

Wpadł mi w ręce ostatnio "Pamiętnik gwiazdy", czyli autobiografia Poli Negri. Moje pokolenie, ba! pokolenie moich rodziców może mieć problem z identyfikacją owej pani. Na pierwszą myśl przychodzi słowo AKTORKA, na drugą rozwinięcie - JEDYNA POLKA, KTÓRA ODNIOSŁA SUKCES W HOLLYWOOD. Jakieś szczegóły? Ciężka sprawa, gdyż pani ta urodziła się na przełomie wieków XIX i XX,...

Autobiografia Poli Negri przedstawia spełnienie amerykańskiego snu- życie jak z bajki o Kopciuszki- od ubogiego dzieciństwa w Warszawie, po karierę w Stanach Zjednoczonych i status międzynarodowej gwiazdy. Możliwe, że jest tutaj wiele nieścisłości, wiadomo- gwiazdy często dopuszczają się przeróżnych przekłamań względem własnego życia, czy to prawda, nie wiem, nie znam innych wersji życiorysu Negri. Jednak ta książka przeniosła mnie w cudowny, bajkowy świat wielkich gwiazd i sztuki lat 20., do których mam taką słabość. Obok Poli pojawia się tutaj Charlie Chaplin, Rudolf Valentino, Greta Garbo i cała śmietanka ówczesnych sław.
Początki jej kariery i późniejsze życie bardzo przypominają historię Coco Chanel, obydwie dorastały w ubóstwie, marzyły o innych zawodach, niż te, które przyniosły im sławę, bezdzietne, po wielu nieudanych związkach i porażkach w miłości, zapamiętale oddały się pracy osiągając sławę i wpływy. Tak jak Coco pozostaje dla mnie niedoścignioną gwiazdą haute couture, tak Pola Negri jest dla mnie przykładem gwiazdy filmowej, prawdziwej gwiazdy- ponadczasowej, a nie celebrytki XXI wieku...

Autobiografia Poli Negri przedstawia spełnienie amerykańskiego snu- życie jak z bajki o Kopciuszki- od ubogiego dzieciństwa w Warszawie, po karierę w Stanach Zjednoczonych i status międzynarodowej gwiazdy. Możliwe, że jest tutaj wiele nieścisłości, wiadomo- gwiazdy często dopuszczają się przeróżnych przekłamań względem własnego życia, czy to prawda, nie wiem, nie znam...