Celtowie

Zniechęca do nauki o celtach, aż do przeczytania tej książki nie wiedziałem że aż tak można zanudzać na ich temat.

Zniechęca do nauki o celtach, aż do przeczytania tej książki nie wiedziałem że aż tak można zanudzać na ich temat.

Friedrich Schlette jest po prostu rzetelny i definiuje Celtów wąsko - jako twórców kultury lateńskiej. Dzięki ostrożności w wyciąganiu wniosków jego niewielka książka jest dziś bardziej aktualna niż np. znacznie obszerniejsza praca Mylesa Dillona i Nory K. Chadwick. Mianowicie ominął rafę rzekomego osadnictwa celtyckiego na Wyspach Brytyjskich. Przy obecnym stanie badań pewne jest tylko to, że plemiona określone przez Cezara jako Belgae migrowały na tereny dzisiejszej Anglii. Irlandczycy nie są Celtami, lecz Goidelami. Podział na języki p- i q-celtyckie nie ma sensu - języki galijskie są bliżej spokrewnione z łaciną niż z językami goidelskimi. Nie istnieją lokalne (wyspiarskie) warianty kultury lateńskiej. Podobieństwa kulturowe wynikają z osadnictwa goidelskiego w Szkocji i Walii i zwykłej wymiany kulturowej między sąsiadami.

Friedrich Schlette jest po prostu rzetelny i definiuje Celtów wąsko - jako twórców kultury lateńskiej. Dzięki ostrożności w wyciąganiu wniosków jego niewielka książka jest dziś bardziej aktualna niż np. znacznie obszerniejsza praca Mylesa Dillona i Nory K. Chadwick. Mianowicie ominął rafę rzekomego osadnictwa celtyckiego na Wyspach Brytyjskich. Przy obecnym stanie badań...

Niestety, komentujący tę książkę tutaj mają rację...

Bardzo mało z niej zapamiętałam. Pan Schlette przynudza. Styl nie jest jakiś szczególnie naukowy czy skomplikowany, ale to nie oznacza że jest strawny.
I te cytaty z Engelsa... kłują w oczy. ;_;

Niestety, komentujący tę książkę tutaj mają rację...

Bardzo mało z niej zapamiętałam. Pan Schlette przynudza. Styl nie jest jakiś szczególnie naukowy czy skomplikowany, ale to nie oznacza że jest strawny.
I te cytaty z Engelsa... kłują w oczy. ;_;

Trudna pozycja. Bardzo trudna.

Mimo niewątpliwej zalety, jaką jest rzetelne, naukowe opisywanie kultury Celtów w Europie w czasach 700 p.n.e. do około 600 roku n.e. - książka posiada solidną wadę.

Opisuje kulturę celtycką rozwiniętą WYŁĄCZNIE na kontynencie.

Autor zdaje się nie zauważać, że Celtowie żyli też na Wyspach, że stamtąd przybyli, i rozwinęli swoją kulturę. Mocno skupia się też na opisach z czasów rzymskiego panowania w Europie, zdając się wręcz budować na pismach starożytnych niemal kanon, biblię i wytyczną działań. Trochę to raziło w trakcie czytania. Na spore uznanie jednak zasługuje rzetelność opisywanych działań i sytuacji, wskazuje Celtów jako zdolnych rzemieślników, metalurgów, wojowników. Obrazuje również wyznania i religię, jaka w tym okresie była wyznawana... z rzecz jasna, wpływami rzymskimi.

Sporym minusem (a może minusami?) jest fakt, że brak jest przypisów: tłumaczenie do najnowszych nie należy, tłumacz nie popisał się przystępnością w przekładzie tekstu, stąd też znajdujemy wiele, trudnych teraz słów, których bez słownika trudno jest pojąć. Z pewnością nie jest to pozycja dla kogoś, kto dopiero zagłębia się w temat. minusem też (ale ciężko się dziwić) jest fakt, że się pozycja trochę... za stara zrobiła. Archeologia ruszyła z kopyta, wiele odkryć dokonano, nieco uzupełniono poziom naszej wiedzy, a tu wciąż mamy toporne niekiedy myślenie, ograniczone i zdecydowanie, nie do końca wiarygodne w świetle współczesnych wiadomości. Jednak jest to bezspornie, pozycja najlepsza, choć trudna w odbiorze. rzetelna, pozbawiona upiększeń. Należy jednak solidnie się zaprzeć, chcąc przebrnąć przez momentami bardzo trudny język i archaizmy.

Na uwagę zasługuje również całkiem duża, jak na taką pozycję, ilość zdjęć, obrazujących zabytki sztuki celtyckiej na Starym Kontynencie. Wiadomo - jakość adekwatna jest do jakości wydania (czyli słaba, patrząc na fakt, że to rok 1987 był rokiem wydania, papier znacznie się zażółcił, a zdjęcia nie miały tej ostrości co teraz),jednak można śmiało powiedzieć, że jest dobrze. Choć wciąż rozbraja mnie zdjęcie niedźwiedzia ze Ślęży, podane jako "celtycka figurka (?)" - z oczywiście, Wrocławiem podpisanym jako "Zobten". To wydawnictwo mogłoby sobie oszczędzić. Podobnie jak trochę rzymskich i greckich zabytków, które, wedle autora publikacji mają zdecydowanie "celtyckie" elementy, a których jakoś nie dopatrzyłam się przy analizie tekstu.

Reasumując, pozycja jest bardzo trudna i wymagająca. Dla kogoś, kto dopiero rozpoczyna swoją przygodę z Celtami i ich historią, może być niemal nie do przebrnięcia. niemal. Dla uparciucha wszystko da się przełknąć ;)

http://kaginbox.blox.pl/2016/04/Celtowie.html

Trudna pozycja. Bardzo trudna.

Mimo niewątpliwej zalety, jaką jest rzetelne, naukowe opisywanie kultury Celtów w Europie w czasach 700 p.n.e. do około 600 roku n.e. - książka posiada solidną wadę.

Opisuje kulturę celtycką rozwiniętą WYŁĄCZNIE na kontynencie.

Autor zdaje się nie zauważać, że Celtowie żyli też na Wyspach, że stamtąd przybyli, i rozwinęli swoją kulturę....

Książka z pewnością nie nadaje się dla kogoś, kto dopiero zaczyna interesować się kulturą Celtów. Toporny język sprawia, że książka zamiast cieszyć - męczy. Autor przytacza wiele słów, które są niezrozumiałe i niestety brakuje przypisów, co utrudnia zrozumienie tekstu zwłaszcza tym, którzy dopiero poznają temat.

Książka z pewnością nie nadaje się dla kogoś, kto dopiero zaczyna interesować się kulturą Celtów. Toporny język sprawia, że książka zamiast cieszyć - męczy. Autor przytacza wiele słów, które są niezrozumiałe i niestety brakuje przypisów, co utrudnia zrozumienie tekstu zwłaszcza tym, którzy dopiero poznają temat.

Książka ta byłaby całkiem niezłym popularnonaukowym opracowaniem na temat cywilizacji celtyckiej, gdyby nie miała dwóch bardzo brzydkich wad. Pierwszą z nich jest okropne skrzywienie marksistowskie: co rusz pojawiają się wspólnota pierwotna, rozdział środków produkcji oraz cytaty z Engelsa. Drugą skazą jest wadliwe tłumaczenie. Nazwy własne występują w wersjach niespotykanych (albo spotykanych rzadko) w polskiej literaturze starożytniczej, co utrudnia odbiór tekstu. Poza tym praca jest całkiem znośna, podaje sporo informacji pokazujących Celtów z wielu perspektyw, jako metalurgów, wojowników czy budowniczych. Nie zabrakło też rozdziału o celtyckiej religii i druidach.

Tomasz Babnis

Książka ta byłaby całkiem niezłym popularnonaukowym opracowaniem na temat cywilizacji celtyckiej, gdyby nie miała dwóch bardzo brzydkich wad. Pierwszą z nich jest okropne skrzywienie marksistowskie: co rusz pojawiają się wspólnota pierwotna, rozdział środków produkcji oraz cytaty z Engelsa. Drugą skazą jest wadliwe tłumaczenie. Nazwy własne występują w wersjach...

Całkiem niezłe wprowadzenie do archeologii Celtów. Jednak dotyczy tylko Celtów kontynentalnych (aż do bólu, nawet jeśli wspomnienie o wyspiarskich by się przydało). Do tego po tylu latach jest już odrobinę przestarzała.
Lepsza niż większość dostępnych polskojęzycznych wydawnictw, gorsza niż większość dostępnych w Polsce anglo- i niemieckojęzycznych, szczególnie nowszych.

Całkiem niezłe wprowadzenie do archeologii Celtów. Jednak dotyczy tylko Celtów kontynentalnych (aż do bólu, nawet jeśli wspomnienie o wyspiarskich by się przydało). Do tego po tylu latach jest już odrobinę przestarzała.
Lepsza niż większość dostępnych polskojęzycznych wydawnictw, gorsza niż większość dostępnych w Polsce anglo- i niemieckojęzycznych, szczególnie nowszych.

Przyznaję bez bicia, że to najnudniejsza pozycja na temat Celtów jaką przeczytałam, ale za to najbardziej wiarygodna, oczywiście trzeba wziąć pod uwagę, że to książka sprzed lat, więc wiele informacji w niej zawartych już jest nieaktualnych, bądź w pewnych kwestiach pojawiły się nowe informacje. Mimo wszystko polecam.

Przyznaję bez bicia, że to najnudniejsza pozycja na temat Celtów jaką przeczytałam, ale za to najbardziej wiarygodna, oczywiście trzeba wziąć pod uwagę, że to książka sprzed lat, więc wiele informacji w niej zawartych już jest nieaktualnych, bądź w pewnych kwestiach pojawiły się nowe informacje. Mimo wszystko polecam.