Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawa powieść z klasycznej Anglii dżentelmenów i służących. Sama historia ciekawa, choć po jej przeczytaniu wydaje mi się bardzo prosta (ponieważ jej nie znałem udało się autorce pisać w sposób nieprzewidywalny, nie było więc beznadziejnie). Książkę oceniłbym na zwyczajnie polecaną powieść (czyli u mnie 8pkt), jednak chwilami, z przyczyn które nie umiem jasno określić, historia mnie nużyła. Za te chwile gdy walczyłem z sobą, żeby czytać to "dalej" ustalam ocenę na 6.

To jest klasyka, można jednak śmiało czytać, brak filozofowania, politykowania, gadania od rzeczy. Jest bardzo obyczajowo, opisy, rozmowy...
Na plus oceniłbym umiejętne charakterystyki postaci, na minus lekki brak napięcia akcji.

Ciekawa powieść z klasycznej Anglii dżentelmenów i służących. Sama historia ciekawa, choć po jej przeczytaniu wydaje mi się bardzo prosta (ponieważ jej nie znałem udało się autorce pisać w sposób nieprzewidywalny, nie było więc beznadziejnie). Książkę oceniłbym na zwyczajnie polecaną powieść (czyli u mnie 8pkt), jednak chwilami, z przyczyn które nie umiem jasno określić,...

Książka przenosi w erę przed automobilową, kiedy ludzie z końmi żyli w znacznej symbiozie.

Od razu skojarzyła się mi z "domkiem na prerii" z racji omawianych problemów jakże innych od tych we współczesnych książkach. Było dla mnie ogromnym wytchnieniem czytać o trudnościach w tamtych czasach zamiast o nadmiarze dwutlenku węgla.

Wg. mnie książka jest napisana bardzo dżentelmeńsko, gdzie złe decyzje się tłumaczy, a nie robi raban, jest również bardzo dobra technicznie gdyż wszystko co się dzieje przedstawiane jest z punktu widzenia tylko oczu konia (który przecież nie zagląda do ludzkich siedzib itp.), a autorka tak prowadzi akcję że się tego nie odczuwa. Książka jest jasna i klarowna. No i na koniec drobna wada - jest bardzo dydaktyczna i jednostronna w moralizatorstwie, wręcz czarno-biała (co nie znaczy, że nie podaje przykładów - odstępstw od reguły, ale też jednoznacznie). Za tę nadmierną nadopiekuńczość nad czytelnikiem, któremu wszystko trzeba wytłumaczyć, odejmuję jeden punkcik od max. Nie odczułem przy tym, że jest to książka dla dzieci, choć na takową się nadaje (tylko dzisiejsze dziecko niewiele zrozumie z problemów tamtych czasów).

Czasami warto przeszukiwać różne zestawienia top książek, bo jak w tym przypadku można odkryć coś niezwykłego. To bardzo ciekawa pozycja. Krótko - Polecam.

Książka przenosi w erę przed automobilową, kiedy ludzie z końmi żyli w znacznej symbiozie.

Od razu skojarzyła się mi z "domkiem na prerii" z racji omawianych problemów jakże innych od tych we współczesnych książkach. Było dla mnie ogromnym wytchnieniem czytać o trudnościach w tamtych czasach zamiast o nadmiarze dwutlenku węgla.

Wg. mnie książka jest napisana bardzo...

Gruba książka która pochłonęła mnie na długi czas.

Bardzo ciekawa historia, przemyślana, wielowątkowa - podobała mi się.

Moja ocena jest jednak słaba, a wiąże się to z faktem, że główny wątek jest przeplatany luźno związanymi z treścią tematami nurtującymi autora. Całość wzbogacana jest często odwołaniami do historii starożytności. Takie odejścia od akcji, gdy już się zdarzały trwały tyle co mniejsza książka. Rozpraszało mnie to i irytowało, bo przecież w innych fragmentach autor pokazywał, że jest świetnym pisarzem. Nie mogę tego oceniać pozytywnie.
Mogę polecić tylko osobom nie dającym się wytrącić z rytmu czytania, no i wytrwałym w czytaniu objętościowych książek.

Gruba książka która pochłonęła mnie na długi czas.

Bardzo ciekawa historia, przemyślana, wielowątkowa - podobała mi się.

Moja ocena jest jednak słaba, a wiąże się to z faktem, że główny wątek jest przeplatany luźno związanymi z treścią tematami nurtującymi autora. Całość wzbogacana jest często odwołaniami do historii starożytności. Takie odejścia od akcji, gdy już się...

Książka bez akcji (choć uważnie szukając pewną opowieść można z treści wydobyć). Autor stawia na krótkie często niezwiązane ze sobą dykteryjki, których tematem przewodnim jest śmierć. Taka książka może mieć ocenę od 1 (np. za głupie gadanie) do 10 (za przekaz artystyczny). Moja ocena też niech będzie przewrotna: wysoko 8, ale... nie polecam.

Książka bez akcji (choć uważnie szukając pewną opowieść można z treści wydobyć). Autor stawia na krótkie często niezwiązane ze sobą dykteryjki, których tematem przewodnim jest śmierć. Taka książka może mieć ocenę od 1 (np. za głupie gadanie) do 10 (za przekaz artystyczny). Moja ocena też niech będzie przewrotna: wysoko 8, ale... nie polecam.

Historia o żegnaniu się z rzeczami i wspomnieniami po zmarłej osobie.

Z początku autor pisze ciekawie rzucając odkrywcze spostrzeżenia i nieszablonowe reakcje. Ale nie starcza mu zapału na całą książkę. Często - jak to bywa w książkach bez akcji - popada w chaotyczny zmienny słowotok co powodowało u mnie kompletną utratę wątku. Niestety. Czy polecam - nie. Ale oceniam wysoko intencje oraz udane fragmenty stąd aż 7/10.

Historia o żegnaniu się z rzeczami i wspomnieniami po zmarłej osobie.

Z początku autor pisze ciekawie rzucając odkrywcze spostrzeżenia i nieszablonowe reakcje. Ale nie starcza mu zapału na całą książkę. Często - jak to bywa w książkach bez akcji - popada w chaotyczny zmienny słowotok co powodowało u mnie kompletną utratę wątku. Niestety. Czy polecam - nie. Ale oceniam...

Dobrze, że to już koniec bo autorka nauczyła się (bo nie robiła tego w początkowych tomach) pisać rozwlekle i o niczym. Najgorsze jest, że fan historii powinien poznać jej zakończenie i musi się przebijać przez 75% nieistotnych faktów aby osiągnąć cel czytelniczy. Ocena więc niska, ale przeczytać trzeba.

Dobrze, że to już koniec bo autorka nauczyła się (bo nie robiła tego w początkowych tomach) pisać rozwlekle i o niczym. Najgorsze jest, że fan historii powinien poznać jej zakończenie i musi się przebijać przez 75% nieistotnych faktów aby osiągnąć cel czytelniczy. Ocena więc niska, ale przeczytać trzeba.

Doskonała książka w tematyce życia młodocianych gangów w Ameryce, tak "od kuchni". Powieść krótka, ale wypełniona akcją, świetnie nakreślone role i tło, nieustające napięcie. Już miałem dać "10", lecz autorka przerysowała zbytnio głównego bohatera, który stał się chodzącym ideałem. Książka traci więc na wiarygodności, ale i tak polecam ją ogromnie.

Doskonała książka w tematyce życia młodocianych gangów w Ameryce, tak "od kuchni". Powieść krótka, ale wypełniona akcją, świetnie nakreślone role i tło, nieustające napięcie. Już miałem dać "10", lecz autorka przerysowała zbytnio głównego bohatera, który stał się chodzącym ideałem. Książka traci więc na wiarygodności, ale i tak polecam ją ogromnie.

Bardzo dobre SF które mógłbym zaliczyć do literatury kryminalnej.

Na minus nie potrafię wchłonąć się w kreacje świata pana Dicka, który jest (pomimo dobrego opisu) minimalistyczny i uproszczony.

Na plus niewątpliwie odczułem niejednoznaczność książki, możliwość dyskusji nad przesłaniem. Pomimo braku jednoznaczności nad wymową dzieła książka jest pisana prosto i zrozumiale.

Choć moja ocena daleka jest od najwyższej zachęcam do zapoznania się z tą pozycją - jest bardzo ciekawa.

Bardzo dobre SF które mógłbym zaliczyć do literatury kryminalnej.

Na minus nie potrafię wchłonąć się w kreacje świata pana Dicka, który jest (pomimo dobrego opisu) minimalistyczny i uproszczony.

Na plus niewątpliwie odczułem niejednoznaczność książki, możliwość dyskusji nad przesłaniem. Pomimo braku jednoznaczności nad wymową dzieła książka jest pisana prosto i...

W trzecim tomie bohaterka musi rozstrzygnąć problem którego chłopaka naprawdę kocha.

Niestety autorka nauczyła się pisać rozwlekle, zbyt dużo wałkuje oczywisty problem. Pisze też czasem zupełnie nie na temat. Pisze w ogóle jakby nie miała o czym pisać - całość powieści zmierza do jednej sceny kulminacyjnej a pani Meyer robi z tego grubaśne tomiszcze.

Zostawiłem ocenę 8/10 bo mimo wszystko książka jest przejrzysta, pisana przyjemnie, a wprowadzenie postaci nadprzyrodzonych czyni młodzieżowy romans oryginalnym i ciekawym.

W trzecim tomie bohaterka musi rozstrzygnąć problem którego chłopaka naprawdę kocha.

Niestety autorka nauczyła się pisać rozwlekle, zbyt dużo wałkuje oczywisty problem. Pisze też czasem zupełnie nie na temat. Pisze w ogóle jakby nie miała o czym pisać - całość powieści zmierza do jednej sceny kulminacyjnej a pani Meyer robi z tego grubaśne tomiszcze.

Zostawiłem ocenę...

Przeczytałem tę książkę gdyż w powieści czytanej tuż przed nią (Tajemnica zielonej pieczęci) było do niej wiele odnośników - musiałem więc poznać w pełni kontekst poprzedniego dzieła.

Książka opowiada o przygodach trójki przyjaciół w leśnej głuszy.

Autorka opowiada o przyrodzie z dużą znajomością. Inaczej tez niż dzisiaj bym oczekiwał zachowują się chłopcy w lesie, świat się zmienił! Niestety zmieniła się też polszczyzna a ta książka pisana jej "starą" odmianą była chwilami bardzo męcząca. Przemęczyłem więc treść, nie mogę dać z tego tytułu wysokiej oceny ani polecać. Pozostanie mi jednak w pamięci unikalny klimat tej książki, który broni ją przed zapomnieniem w zalewie współczesnej literatury.

Przeczytałem tę książkę gdyż w powieści czytanej tuż przed nią (Tajemnica zielonej pieczęci) było do niej wiele odnośników - musiałem więc poznać w pełni kontekst poprzedniego dzieła.

Książka opowiada o przygodach trójki przyjaciół w leśnej głuszy.

Autorka opowiada o przyrodzie z dużą znajomością. Inaczej tez niż dzisiaj bym oczekiwał zachowują się chłopcy w lesie, świat...

Jest to opowieść o dosyć zwyczajnym szkolnym życiu 12-14 latków w powojennej Polsce. Owszem są tajemnice, dobrze się czyta, jednak cała książka jest jakaś "bez charyzmy" w porównaniu do tej samej autorki "Głowy na tranzystorach". Jedynie samo życie w tamtych czasach bez TV i elektroniki jest warte "obserwacji" dlatego polecam tę książkę tym, którzy chcą się dowiedzieć więcej jak żyło się całkiem niedawno temu.

Jest to opowieść o dosyć zwyczajnym szkolnym życiu 12-14 latków w powojennej Polsce. Owszem są tajemnice, dobrze się czyta, jednak cała książka jest jakaś "bez charyzmy" w porównaniu do tej samej autorki "Głowy na tranzystorach". Jedynie samo życie w tamtych czasach bez TV i elektroniki jest warte "obserwacji" dlatego polecam tę książkę tym, którzy chcą się dowiedzieć...

W odróżnieniu od innych ocen mnie się ta seria podoba coraz bardziej.

Postacie się rozwinęły - to jest największy plus.
Neutralnie: Autorka dużo pisze nad czym rozmyśla bohaterka, jednak nie odczułem wciskania mi treści na siłę, same zaś wynurzenia są czytelne.
Na minus fakt, że czytelnik przez większość książki wie więcej od samej bohaterki i tylko obserwuje jak ta się miota poszukując prawdy. Cóż - taka książka.

Czy polecam czy nie - powiem potem, jeszcze dwa tomy podstawowej serii przede mną (z tego co widzę należy zachować kolejność czytania tomów). W tej chwili sprawiedliwe 8/10.

W odróżnieniu od innych ocen mnie się ta seria podoba coraz bardziej.

Postacie się rozwinęły - to jest największy plus.
Neutralnie: Autorka dużo pisze nad czym rozmyśla bohaterka, jednak nie odczułem wciskania mi treści na siłę, same zaś wynurzenia są czytelne.
Na minus fakt, że czytelnik przez większość książki wie więcej od samej bohaterki i tylko obserwuje jak ta się...

To książka którą przeczytałem, żeby poznać zakończenie historii. Nie była to szczególnie fascynująca podróż w ten dziwny świat. Niby dużo się działo, bo trzeba było sporo opowiedzieć, żeby przedstawić finał, lecz z drugiej strony... niewiele nowych idei, które by zaskakiwały i bawiły.

Spójność świata chwiała się dla mnie mocno.

Wstawki LGBT - po co??? Jaki to ma sens dla fabuły? No chyba, że polityczny (Ktoś odmówiłby nakręcenia filmu?). No i te zwroty w książce niewinne np. "Nowy porządek".

Książka tylko dla tych co chcą poznać zakończenie trylogii.

To książka którą przeczytałem, żeby poznać zakończenie historii. Nie była to szczególnie fascynująca podróż w ten dziwny świat. Niby dużo się działo, bo trzeba było sporo opowiedzieć, żeby przedstawić finał, lecz z drugiej strony... niewiele nowych idei, które by zaskakiwały i bawiły.

Spójność świata chwiała się dla mnie mocno.

Wstawki LGBT - po co??? Jaki to ma sens dla...

Główną zaletą książki jest wg. mnie akcja i przygoda. Postaci są charakterystyczne, doskonale wykreowane. Np. gdy spotykało się malarza - od razu wiedziałem, że będą momenty humorystyczne i zawsze się to sprawdzało. Historia jest wielowątkowa, tło bogate i zapadające w pamięć.

Są i minusy. Pierwszy rozdział był bardzo trudny, prawie nic się nie działo za to poznawaliśmy życiorysy przyszłych "aktorów". Było to jednak nie na miejscu, takie opowiadanie o kimś który nic konkretnego nie robi i nie wiadomo czy będzie ważną postacią czy też epizodem. Prawie mnie ten rozdział odrzucił, na szczęście potem było coraz lepiej. Innym minusem było dość zaawansowane pisarstwo, np. w długich sekwencjach dialogów autor nie kwapił się przypomnieć kto się aktualnie wypowiada, trzeba się było tego domyślać z kontekstu. Pewną wadą były stylizowane wypowiedzi w "łamanej angielszczyźnie" - zbyt niezrozumiałe... Kilka razy męczyły mnie zagrywki polityczne, w które trzeba się było głęboko wgryźć, aby je zrozumieć (choć będą osoby którym się spodoba taka głęboka analiza).

Aby nie zniechęcać zaznaczam, że 90% treści jest wspaniała i jasna, niesamowicie wciągająca.

Pomimo oznaczenia "tom" książki z sagi azjatyckiej można czytać w dowolnej kolejności, są zupełnie niezależne. Trudno mi polecić każdemu tę pozycję (patrz w/w wady), jeśli jednak odważysz się - przeżyjesz niezapomniane przygody z bohaterami.

Główną zaletą książki jest wg. mnie akcja i przygoda. Postaci są charakterystyczne, doskonale wykreowane. Np. gdy spotykało się malarza - od razu wiedziałem, że będą momenty humorystyczne i zawsze się to sprawdzało. Historia jest wielowątkowa, tło bogate i zapadające w pamięć.

Są i minusy. Pierwszy rozdział był bardzo trudny, prawie nic się nie działo za to poznawaliśmy...

Chyba nie będzie spoilerem gdy napiszę, że w książce występują wampiry. Jest to książka o miłości nastolatków, jakich wiele. Jednak dzięki połączeniu uczuć oraz ludzi i wampirów powstało odmienne spojrzenie (niż w typowej literaturze tego typu) na kwestie romansów młodzieżowych. Było OK, choć zbyt słodko, a sama fabuła lekko naciągana.

Co do cech wampirów to jest tu znacznie mniej o nich niż wiedziałem skądkolwiek do tej pory, tak jakby ten rodzaj bohaterów fantasy dopiero ewoluował.

Zarzuciłbym autorce pewne nieobycie pisarskie, chwilami niejasne sformułowania, co mnie drażniło, "książka nie wchodziła gładko :P". Książka jest też do bólu liniowa. W rezultacie tylko "7" i to czy warto zaczynać z tą serią/czy ją polecam - po pierwszym tomie na prawdę nie wiem. Może się jeszcze akcja rozkręci...

Chyba nie będzie spoilerem gdy napiszę, że w książce występują wampiry. Jest to książka o miłości nastolatków, jakich wiele. Jednak dzięki połączeniu uczuć oraz ludzi i wampirów powstało odmienne spojrzenie (niż w typowej literaturze tego typu) na kwestie romansów młodzieżowych. Było OK, choć zbyt słodko, a sama fabuła lekko naciągana.

Co do cech wampirów to jest tu...

Bardzo prosta, niezbyt długa powieść. Opowiada o losach zwierząt (głównie zająca), które są antropomorfizowane. Pisane jest to staropolskim językiem, w którym pełno jest przekrętnego stylu zdań, trudnych nazw, niespotykanych czasowników odrzeczownikowych (i odwrotnie), więc czyta się nie najlepiej. Styl opisu przyrody mogę trochę porównać do Arkadego Fiedlera, ale ten jeden z moich ulubionych autorów pisze przynajmniej jasno i stosuje się do polskich reguł konstrukcji zdań.

Losy zwierząt przeplatane są z bardzo ubogą w akcję (a za to bogatą w treści umoralniające) losami kilku mieszkańców wsi. Nie da się nikogo z nich lubić, ani obstawiać czyjąś stronę :P

No można przeczytać, no dałem w końcu aż 5/10, no ale po co? No! A jeśli jakiś nauczyciel was do tego przymusza, bo to wybitny przykład naturalizmu - cóż...

Bardzo prosta, niezbyt długa powieść. Opowiada o losach zwierząt (głównie zająca), które są antropomorfizowane. Pisane jest to staropolskim językiem, w którym pełno jest przekrętnego stylu zdań, trudnych nazw, niespotykanych czasowników odrzeczownikowych (i odwrotnie), więc czyta się nie najlepiej. Styl opisu przyrody mogę trochę porównać do Arkadego Fiedlera, ale ten jeden...

Dramat to taka forma książki składająca się prawie wyłącznie z dialogów. Rzecz do napisania niełatwa-nie można przedłużać bo ludzie nie wysiedzą w teatrze. Tutaj udało się znakomicie - krótko, treściwie, jasno, ponadczasowo (bo to jest klasyka). Osobiście mnie ta sztuka bardzo wzbogaciła duchowo, treść też była wciągająca. Polecam.

Dramat to taka forma książki składająca się prawie wyłącznie z dialogów. Rzecz do napisania niełatwa-nie można przedłużać bo ludzie nie wysiedzą w teatrze. Tutaj udało się znakomicie - krótko, treściwie, jasno, ponadczasowo (bo to jest klasyka). Osobiście mnie ta sztuka bardzo wzbogaciła duchowo, treść też była wciągająca. Polecam.

Uwaga na wstępie - książkę należy czytać po przeczytaniu tomu 1.

Dokładnie jak w przypadku tomu pierwszego cała książka jest jednym wielkim życiorysem...

W przypadku tej powieści wystąpiło zdumiewające dla mnie zjawisko. Piękny język, jasna treść, brak sztucznych przedłużeń, ciekawe wydarzenia(!), nic tylko czytać - a tutaj zupełnie mnie nie ciągło, żeby się dowiedzieć co dalej.... Po namyśle uznałem, że za ten fakt opowiada właśnie styl życiorysu, taka jakaś bierna monotonia, brak umiejętności przedstawienia wydarzeń w jakiś bardziej dynamiczny sposób...

Mogę polecić jedynie fanom sag rodzinnych, to zdecydowanie książka nie dla każdego.

Uwaga na wstępie - książkę należy czytać po przeczytaniu tomu 1.

Dokładnie jak w przypadku tomu pierwszego cała książka jest jednym wielkim życiorysem...

W przypadku tej powieści wystąpiło zdumiewające dla mnie zjawisko. Piękny język, jasna treść, brak sztucznych przedłużeń, ciekawe wydarzenia(!), nic tylko czytać - a tutaj zupełnie mnie nie ciągło, żeby się dowiedzieć co...

Taka książka o przemijaniu. Pisana w nieco artystyczny sposób więc może uchodzić za literaturę ambitną. Jednak czyta się łatwo, króciutkie rozdziały, proste zdania.

W treści zbyt duże rozdrobnienie myśli. Prowadzona historia odwołuje się wciąż do różnych zdarzeń, wciąż coś jest wyjaśniane i przerywa główny wątek. Niestety taki styl nie pozwolił przywiązać mi się do bohaterów (ich bieżącej sytuacji) jak może byłoby gdybym poznawał wszystko po kolei. Stąd też powieść acz wzruszająca, nie poruszyła mnie bardzo.

Czyste 8/10 - polecam, ale nie przesadzajmy - nie zostałem rzucony na kolana. To po prostu bardzo dobra książka warta polecenia do przeczytania.

Taka książka o przemijaniu. Pisana w nieco artystyczny sposób więc może uchodzić za literaturę ambitną. Jednak czyta się łatwo, króciutkie rozdziały, proste zdania.

W treści zbyt duże rozdrobnienie myśli. Prowadzona historia odwołuje się wciąż do różnych zdarzeń, wciąż coś jest wyjaśniane i przerywa główny wątek. Niestety taki styl nie pozwolił przywiązać mi się do...

Książka której nie da się czytać... Przeczytałem i dotrwałem do końca aby napisać uczciwą recenzję. Dałem 1 punkt ponad najmniejszą ocenę gdyż z trudem wysupływana historia z słowolejstwa autora sprawiała, że chciało się poznać zakończenie.

Poza historią - główną część powieści stanowią zdania, które żeby zrozumieć należy analizować niczym wiersz. Jednak ile można "rozkładać" tekst nie do ogarnięcia dłuższy niż przeciętny utwór tego typu...

Żaden temat w literaturze nie jest wart, aby poznając go męczyć się. Trudna do zrozumienia książka nigdy nie jest jedyna w danej tematyce. Dlatego, nie zdradzając o czym jest ta powieść, daj sobie z nią spokój - jest wiele świetnych książek z których zdobędziesz wiedzę o świecie z wypiekami na twarzy.

Książka której nie da się czytać... Przeczytałem i dotrwałem do końca aby napisać uczciwą recenzję. Dałem 1 punkt ponad najmniejszą ocenę gdyż z trudem wysupływana historia z słowolejstwa autora sprawiała, że chciało się poznać zakończenie.

Poza historią - główną część powieści stanowią zdania, które żeby zrozumieć należy analizować niczym wiersz. Jednak ile można...