Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie znalazłam tej głębi, na którą liczyłam.

Nie znalazłam tej głębi, na którą liczyłam.

Zapowiada się całkiem ciekawa seria, choć ta pierwsza część nie należy do genialnych.

Zapowiada się całkiem ciekawa seria, choć ta pierwsza część nie należy do genialnych.

Bardzo lubię styl Jakuba Małeckiego. Wygląda tak, że jest bohater, którego bierzemy za rękę i idziemy z nim przez życie. Obserwujemy jego wzloty, upadki, słuchamy przemyśleń.
Polecam.

Bardzo lubię styl Jakuba Małeckiego. Wygląda tak, że jest bohater, którego bierzemy za rękę i idziemy z nim przez życie. Obserwujemy jego wzloty, upadki, słuchamy przemyśleń.
Polecam.

Każdy z nas oglądał kiedyś amerykański film, niezbyt inteligentny, ale jest w nim dużo zamieszania, wybuchów, odliczanie czasu itp.
Ta książka to właśnie taki film. Pilotowi porywają rodzinę i dostaje on wybór: rozbije samolot który pilotuje albo terroryści zabiją jego rodzinę. Akcja nie do końca się klei, ale nie szkodzi, bo pilot jest przystojny. Mamy też krnąbrnego agenta FBI, który prawie jak terminator obija się o wszystkie hydranty, ale to nie szkodzi, grunt że kosztem swojej kariery uratuje obcą mu rodzinę. I oczywiście mamy żonę głównego bohatera, która wystosowała apel do prezydenta, żeby uwierzył w jej męża, bo on nigdy nie doprowadzi do katastrofy lotniczej, a o jego odwadze będą pisać pieśni, jego imieniem nazwą szkoły i parki, a lodziarnie do końca jego życia będą dawały mu gratisowe lody.
Podsumowując: bez logiki, ale dużo się dzieje.

Każdy z nas oglądał kiedyś amerykański film, niezbyt inteligentny, ale jest w nim dużo zamieszania, wybuchów, odliczanie czasu itp.
Ta książka to właśnie taki film. Pilotowi porywają rodzinę i dostaje on wybór: rozbije samolot który pilotuje albo terroryści zabiją jego rodzinę. Akcja nie do końca się klei, ale nie szkodzi, bo pilot jest przystojny. Mamy też krnąbrnego...

Całkiem ok. Andrzej Pilipiuk zdecydowanie bardziej sprawdza się w krótkiej formie typu opowiadania niż w powieściach. Książka raczej dla młodzieży.

Całkiem ok. Andrzej Pilipiuk zdecydowanie bardziej sprawdza się w krótkiej formie typu opowiadania niż w powieściach. Książka raczej dla młodzieży.

Sięgnęłam po tę książkę nie robiąc sobie nadziei, że to będzie coś wyjątkowego. I nie było, ale jednak w ciągu dnia wracałam myślami do głównej bohaterki, a wieczorami chętnie czytałam kilka rozdziałów, bo ciekawość nie dawała mi spokoju.
Czyta się szybko, sama historia całkiem zgrabna i interesująco toczą się wydarzenia.

Sięgnęłam po tę książkę nie robiąc sobie nadziei, że to będzie coś wyjątkowego. I nie było, ale jednak w ciągu dnia wracałam myślami do głównej bohaterki, a wieczorami chętnie czytałam kilka rozdziałów, bo ciekawość nie dawała mi spokoju.
Czyta się szybko, sama historia całkiem zgrabna i interesująco toczą się wydarzenia.

Książka dla osób, które lubią przemyślenia i podążanie po głębiach umysłu głównego bohatera.

Książka dla osób, które lubią przemyślenia i podążanie po głębiach umysłu głównego bohatera.

Literatura faktu to jednak coś innego niż autor tutaj pokazuje. Owszem, fakty są przedstawione, ale jednocześnie mamy opis tego, co myślała ofiara i niektóre osoby z jej otoczenia, a opisy tortur są też aż nadto obrazowe.

Literatura faktu to jednak coś innego niż autor tutaj pokazuje. Owszem, fakty są przedstawione, ale jednocześnie mamy opis tego, co myślała ofiara i niektóre osoby z jej otoczenia, a opisy tortur są też aż nadto obrazowe.

Uważam, że to jedna z książek, które powinien przeczytać każdy rodzic.

Uważam, że to jedna z książek, które powinien przeczytać każdy rodzic.

Krótka historia o tym jak mijamy zło, które nas nie dotyka.

Krótka historia o tym jak mijamy zło, które nas nie dotyka.

Rany, jak ja się cieszę, że to już koniec. Czasem sprawdzałam, czy to na pewno kolejny tom, bo miałam wrażenie, że ciągle czytam jedno i to samo.
Seria miała potencjał, ale sam autor go zniszczył.

Rany, jak ja się cieszę, że to już koniec. Czasem sprawdzałam, czy to na pewno kolejny tom, bo miałam wrażenie, że ciągle czytam jedno i to samo.
Seria miała potencjał, ale sam autor go zniszczył.

Słabo czyta się kolejną część serii, w której wiadomo jaki będzie schemat. Czytało się tak sobie, historia taka sobie.

Słabo czyta się kolejną część serii, w której wiadomo jaki będzie schemat. Czytało się tak sobie, historia taka sobie.

Przeczytałam tę książkę w dobrym momencie. Potrzebowałam takiej spokojnej, ciepłej książki. Sama przyjemność. Wątpię, żeby została ze mną na dłużej, ale ma swój urok.

Przeczytałam tę książkę w dobrym momencie. Potrzebowałam takiej spokojnej, ciepłej książki. Sama przyjemność. Wątpię, żeby została ze mną na dłużej, ale ma swój urok.

Bardzo nijaka historia. Byłam nastawiona pozytywnie, ale się rozczarowałam. Bajka o niczym.

Bardzo nijaka historia. Byłam nastawiona pozytywnie, ale się rozczarowałam. Bajka o niczym.

To chyba najlepsza historia z Igorem Brudnym w roli głównej. Tylko jedna rzecz powstrzymuje mnie przed wyższą oceną - już trochę ta postać się mi nudzi.

To chyba najlepsza historia z Igorem Brudnym w roli głównej. Tylko jedna rzecz powstrzymuje mnie przed wyższą oceną - już trochę ta postać się mi nudzi.

Dawno nie czytałam takich bzdur. Powiedziałabym, że to historia pisana przez 7-latka, gdyby nie uprzedmiotowienie kobiet, a przecież dzieci tak głupie nie są.

Dawno nie czytałam takich bzdur. Powiedziałabym, że to historia pisana przez 7-latka, gdyby nie uprzedmiotowienie kobiet, a przecież dzieci tak głupie nie są.

Czytając, czułam niepokój i strach, ale jak już napięcie rosło, to pojawiał się tak fatalny dialog, że od razu sprowadzał mnie na ziemię. Bohaterowie są koszmarnie infantylni, dialogi to już w ogóle kompletna porażka.

Czytając, czułam niepokój i strach, ale jak już napięcie rosło, to pojawiał się tak fatalny dialog, że od razu sprowadzał mnie na ziemię. Bohaterowie są koszmarnie infantylni, dialogi to już w ogóle kompletna porażka.

Słaba książka, ale to debiut, więc cudów się nie spodziewałam.
Główny bohater ma kryzys wieku średniego, opisuje otaczający go świat, swoje wymagania względem kobiet i nie tylko, i ogólnie jest bardzo smutnym człowiekiem. Tak smutnym, że aż mnie jest smutno, że musiałam to czytać.

Słaba książka, ale to debiut, więc cudów się nie spodziewałam.
Główny bohater ma kryzys wieku średniego, opisuje otaczający go świat, swoje wymagania względem kobiet i nie tylko, i ogólnie jest bardzo smutnym człowiekiem. Tak smutnym, że aż mnie jest smutno, że musiałam to czytać.

Nigdy nie zrozumiem czytelników, którzy po thrillerze PSYCHOLOGICZNYM oczekują spektakularnych zwrotów akcji.
W książce mamy morderstwo, a następnie całą gamę uczuć głównej bohaterki, która miała romans z ofiarą. Czyta się całkiem nieźle, choć są momenty, które są nużące. Sam motyw zabójstwa jest mocno do przewidzenia, co znacząco wpłynęło na moją ocenę.

Nigdy nie zrozumiem czytelników, którzy po thrillerze PSYCHOLOGICZNYM oczekują spektakularnych zwrotów akcji.
W książce mamy morderstwo, a następnie całą gamę uczuć głównej bohaterki, która miała romans z ofiarą. Czyta się całkiem nieźle, choć są momenty, które są nużące. Sam motyw zabójstwa jest mocno do przewidzenia, co znacząco wpłynęło na moją ocenę.

Pomimo tego, że moc i życie Marka idzie do przodu, to mam wrażenie, że ciągle czytam o tym samym. Czyta się to wszystko świetnie, ale czekam na coś nowego.

Pomimo tego, że moc i życie Marka idzie do przodu, to mam wrażenie, że ciągle czytam o tym samym. Czyta się to wszystko świetnie, ale czekam na coś nowego.