Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jean Louise powraca z Nowego Jorku, aby zająć się schorowanym ojcem. Jej postać w książce była dla mnie dość irytująca - miałam wrażenie, jakby wciąż pozostała tą kilkuletnią dziewczynką z "Zabić drozda". Przez połowę książki niewiele się działo, nagle wybuchł dramat, który szybciutko rozwiązano (dosłownie w ciągu kilku niedługich rozdziałów) i finito. Widzę, że autorka miała koncepcję na tę powieść, problem do przedstawienia, jednakże duży chaos w głowie - i być może z tego wynika zaburzona struktura książki.
Co doceniam w "Idź, postaw wartownika"? Z pewnością odwagę w podjęciu trudnego tematu. Uważam, że problemy zostały zauważone i zdiagnozowane w sposób dojrzalszy niż w pierwszej części. Harper Lee podważyła nieco autorytety, które w pewnym sensie sama wykreowała w "Zabić drozda" i zrobiła to bardzo umiejętnie.

Jean Louise powraca z Nowego Jorku, aby zająć się schorowanym ojcem. Jej postać w książce była dla mnie dość irytująca - miałam wrażenie, jakby wciąż pozostała tą kilkuletnią dziewczynką z "Zabić drozda". Przez połowę książki niewiele się działo, nagle wybuchł dramat, który szybciutko rozwiązano (dosłownie w ciągu kilku niedługich rozdziałów) i finito. Widzę, że autorka...

Książka bardzo interesująca, napisana przystępnym językiem. Mniej zachęcające było życie Nama, które możemy prześledzić w trakcie czytania. Dorastanie w biedzie i kraju ogarniętym wojną, "szkoła przetrwania" w Chińskiej Republice Ludowej, studia w Polsce, gdzie na każdym kroku był obserwowany i jego dalsze losy-to wszystko jest nie tylko historią tego człowieka, ale również nauką, jak się nie poddawać, pracować nad sobą cały czas...

Książka bardzo interesująca, napisana przystępnym językiem. Mniej zachęcające było życie Nama, które możemy prześledzić w trakcie czytania. Dorastanie w biedzie i kraju ogarniętym wojną, "szkoła przetrwania" w Chińskiej Republice Ludowej, studia w Polsce, gdzie na każdym kroku był obserwowany i jego dalsze losy-to wszystko jest nie tylko historią tego człowieka, ale również...

Książka bardzo wymagająca. Inaczej się ją czyta, gdy za naszą wschodnią granicą toczy się okrutna wojna. Ze względu na te dwa fakty dziś nie umiem jej jeszcze ocenić.

Książka bardzo wymagająca. Inaczej się ją czyta, gdy za naszą wschodnią granicą toczy się okrutna wojna. Ze względu na te dwa fakty dziś nie umiem jej jeszcze ocenić.

Bardzo rzetelne opracowanie niezwykle złożonego tematu.

Bardzo rzetelne opracowanie niezwykle złożonego tematu.

Niezwykle interesująca pozycja, ale okropnie chaotyczna-i to niestety sprawiło, że nie byłam w stanie dokończyć.

Niezwykle interesująca pozycja, ale okropnie chaotyczna-i to niestety sprawiło, że nie byłam w stanie dokończyć.

Mistrzostwo reportażu, rzadko kiedy widzę tak rzetelną pracę.
Opisuje nam nie tylko tę jedną sprawę, ale cały mechanizm państwa, dla którego najważniejsze jest dobro "resortu". Miejscami nie byłam w stanie uwierzyć, do czego niektórzy są w stanie się posunąć, aby tylko ochronić swój interes kosztem życia wielu ludzi. I to bez najmniejszego wahania.

Mistrzostwo reportażu, rzadko kiedy widzę tak rzetelną pracę.
Opisuje nam nie tylko tę jedną sprawę, ale cały mechanizm państwa, dla którego najważniejsze jest dobro "resortu". Miejscami nie byłam w stanie uwierzyć, do czego niektórzy są w stanie się posunąć, aby tylko ochronić swój interes kosztem życia wielu ludzi. I to bez najmniejszego wahania.

Przepadłam...

Chciałabym wymazać sobie pamięć, aby znów przeczytać ją po raz pierwszy

Przepadłam...

Chciałabym wymazać sobie pamięć, aby znów przeczytać ją po raz pierwszy

Starożytność zawsze była moją najmniej ulubioną epoką i książki z akcją umiejscowioną w tym okresie z reguły nie przypadały mi do gustu. W tym przypadku było jednak inaczej. Powieść jest napisana lekkim stylem, bardzo dobrze opisuje rzymskie realia, daje do myślenia, ale ma sporo zabawnych fragmentów. W pewnych momentach nie wiedziałam tylko, kto jest czyim synem, kto stryjem, a kto żoną :).

Starożytność zawsze była moją najmniej ulubioną epoką i książki z akcją umiejscowioną w tym okresie z reguły nie przypadały mi do gustu. W tym przypadku było jednak inaczej. Powieść jest napisana lekkim stylem, bardzo dobrze opisuje rzymskie realia, daje do myślenia, ale ma sporo zabawnych fragmentów. W pewnych momentach nie wiedziałam tylko, kto jest czyim synem, kto...

Książka jest niewątpliwie bolesna, bo opowiada o osobach, które powinny być szczególnie chronione-dzieciach. A nie były, czego dowiadujemy się niemalże od razu. Akcja jest interesująca, czytanie szło mi sprawnie. Warto się zapoznać, bo ostatecznie ta powieść należy do klasyki.

Książka jest niewątpliwie bolesna, bo opowiada o osobach, które powinny być szczególnie chronione-dzieciach. A nie były, czego dowiadujemy się niemalże od razu. Akcja jest interesująca, czytanie szło mi sprawnie. Warto się zapoznać, bo ostatecznie ta powieść należy do klasyki.

Wow! Naprawdę nie spodziewałam się, że aż tak się wciągnę. Aż było mi przykro, kiedy ją skończyłam...

Wow! Naprawdę nie spodziewałam się, że aż tak się wciągnę. Aż było mi przykro, kiedy ją skończyłam...

Szokująca i trudna. Dużo metafor, które trafiają po prostu w punkt. Same opisy wewnętrznych przeżyć są tak indywidualne, że nie mogę ich ocenić. Od bohaterki wyraźnie czuć potrzebę bycia zrozumianą-niestety, w latach 60. nie mogła na to liczyć. W trakcie czytania chciałam powiedzieć Esther (oraz samej Sylvii) "nie jesteś sama".

Szokująca i trudna. Dużo metafor, które trafiają po prostu w punkt. Same opisy wewnętrznych przeżyć są tak indywidualne, że nie mogę ich ocenić. Od bohaterki wyraźnie czuć potrzebę bycia zrozumianą-niestety, w latach 60. nie mogła na to liczyć. W trakcie czytania chciałam powiedzieć Esther (oraz samej Sylvii) "nie jesteś sama".

Książka, którą możemy interpretować na tysiąc sposobów. Bardzo polecam.

Książka, którą możemy interpretować na tysiąc sposobów. Bardzo polecam.

Frapująca, ale niesamowicie ciężko mi się ją czytało, poza tym to zupełnie nie moje klimaty. Pełna symbolizmu i niejednoznaczności.

Frapująca, ale niesamowicie ciężko mi się ją czytało, poza tym to zupełnie nie moje klimaty. Pełna symbolizmu i niejednoznaczności.

Moja ulubiona część z całej Jeżycjady. Szczególnie polubiłam Kreskę, jest jedną z moich ulubionych bohaterek.

Szkoda tylko, że u mnie w szkole omawiano ją tak wcześnie. Poruszane są tam tematy [np. inwigilacja, depresja], które nie zawsze są dobrze rozumiane przez dziesięciolatków.

Moja ulubiona część z całej Jeżycjady. Szczególnie polubiłam Kreskę, jest jedną z moich ulubionych bohaterek.

Szkoda tylko, że u mnie w szkole omawiano ją tak wcześnie. Poruszane są tam tematy [np. inwigilacja, depresja], które nie zawsze są dobrze rozumiane przez dziesięciolatków.

Bardzo lubię twórczość J. Jagiełło. Bohaterowie to nie są "Mary Sue", tylko ludzie z krwi i kości, posiadający wady.

Jedyne, co nie do końca mi się spodobało, to fakt, że Natalia doszła do końca bez praktycznie żadnego potknięcia. Nie miała napadów, od razu ze zwykłej liczby kalorii zeskoczyła do 200-400. Widać, że autorka nie miała osobiście styczności z anoreksją [co oczywiście mnie bardzo cieszy, bo nikomu tego nie życzę] i bazowała raczej na opowieściach innych osób.

Co nie zmienia faktu, że książka była bardzo dobra i z radością mogę wystawić 8 gwiazdek.

Bardzo lubię twórczość J. Jagiełło. Bohaterowie to nie są "Mary Sue", tylko ludzie z krwi i kości, posiadający wady.

Jedyne, co nie do końca mi się spodobało, to fakt, że Natalia doszła do końca bez praktycznie żadnego potknięcia. Nie miała napadów, od razu ze zwykłej liczby kalorii zeskoczyła do 200-400. Widać, że autorka nie miała osobiście styczności z anoreksją [co...

Trzecia część zdecydowanie różni się od wcześniejszych. W pierwszym tomie poznaliśmy dziewczynkę, w drugim-młodą dziewczynę, a tu mamy kobietę, zmagającą się z wieloma dorosłymi problemami. Klimat, który stwarza Maud, jest zdecydowanie nie do podrobienia.

Jedyne, co niezbyt przypadło mi do gustu, to końcówka drogi do zakończenia. Wyglądało to trochę tak, jakby autorka nie miała już pomysłu, jak doprowadzić do szczęśliwego zakończenia, ale chciała napisać je na siłę.

Trzecia część zdecydowanie różni się od wcześniejszych. W pierwszym tomie poznaliśmy dziewczynkę, w drugim-młodą dziewczynę, a tu mamy kobietę, zmagającą się z wieloma dorosłymi problemami. Klimat, który stwarza Maud, jest zdecydowanie nie do podrobienia.

Jedyne, co niezbyt przypadło mi do gustu, to końcówka drogi do zakończenia. Wyglądało to trochę tak, jakby autorka nie...