Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sama sobie się dziwię, że tak przegadana powieść, potrafi tak mocno wciągnąć. Autorka powoli zarzuca kolejne przynęty i zanim człowiek się obejrzy, każdą wolną chwilę spędza z książką w ręku.

Sama sobie się dziwię, że tak przegadana powieść, potrafi tak mocno wciągnąć. Autorka powoli zarzuca kolejne przynęty i zanim człowiek się obejrzy, każdą wolną chwilę spędza z książką w ręku.

Nie mam pojęcia skąd tak pochlebne opinie o tej pozycji. Być może nie potrafię jej należycie docenić, jednak historia w niej przedstawiona w tak wielu momentach wydawała mi się zupełnie nierealna, a postacie, szczególnie współczesne, irytowały bez końca - rozkrzyczana i emocjonalnie niestabilna Lena, bezpłciowy Wojtek, który bez słowa w obcej chacie staje za garami i pichci wegańskie smakołyki, do tego Artur nie wiedzieć czemu rozkochujący nagle wnuczkę Natashy. To wszystko spowodowało, że zakończyłam czytanie książki jedynie z poczucia obowiązku. Nie, nie i jeszcze raz nie.

Nie mam pojęcia skąd tak pochlebne opinie o tej pozycji. Być może nie potrafię jej należycie docenić, jednak historia w niej przedstawiona w tak wielu momentach wydawała mi się zupełnie nierealna, a postacie, szczególnie współczesne, irytowały bez końca - rozkrzyczana i emocjonalnie niestabilna Lena, bezpłciowy Wojtek, który bez słowa w obcej chacie staje za garami i pichci...

Ta książka to złodziejka serc! Już dawno nie czytałam tak niezwykłej pozycji. Podziwiam autora za jej koncepcje. Personifikacja śmierci - strzał w dziesiątkę, pierwsza rzecz, która mnie zaintrygowała. Im dłużej czytałam książkę, tym większą sympatią darzyłam tego osobliwego narratora, co było dziwne. Historia Liesel była bardzo wciągająca i choć pełna smutnych wydarzeń, to jednak miała w sobie wiele ciepła. Szczerze polecam tą książkę.

Ta książka to złodziejka serc! Już dawno nie czytałam tak niezwykłej pozycji. Podziwiam autora za jej koncepcje. Personifikacja śmierci - strzał w dziesiątkę, pierwsza rzecz, która mnie zaintrygowała. Im dłużej czytałam książkę, tym większą sympatią darzyłam tego osobliwego narratora, co było dziwne. Historia Liesel była bardzo wciągająca i choć pełna smutnych wydarzeń, to...

Dobra książka na nudny weekend. To nie arcydzieło, ale czyta się bardzo przyjemnie.

Dobra książka na nudny weekend. To nie arcydzieło, ale czyta się bardzo przyjemnie.

Ktoś tu napisał, że Król wciąga szybciej niż Szapiro kreskę - otóż to. Lepszej rekomendacji nie trzeba. Chociaż przy niektórych motywach, nachodziły mnie natrętne myśli, czy przypadkiem i pan Twardoch też nie wspomagał wyobraźni ;).

Ktoś tu napisał, że Król wciąga szybciej niż Szapiro kreskę - otóż to. Lepszej rekomendacji nie trzeba. Chociaż przy niektórych motywach, nachodziły mnie natrętne myśli, czy przypadkiem i pan Twardoch też nie wspomagał wyobraźni ;).

Moje pierwsze i dość przypadkowe spotkanie z tą autorką, okazało się strzałem w dziesiątkę. Wiele się po książce nie spodziewałam, a jednak tak lekko i przyjemnie się ją czyta, że przez nią zarwałam nockę. :) Ciekawa historia, podobało mi się w jaki sposób autorka opisuje postawy i emocje bohaterów. Zwraca uwagę na przyczyny, a dopiero potem skutki. Same postacie również wydały mi się interesujące, a niektóre wzbudziły nawet moją sympatię. Gdybym była nastolatką, to bym chyba pozostała fanką Santosa :D.

Moje pierwsze i dość przypadkowe spotkanie z tą autorką, okazało się strzałem w dziesiątkę. Wiele się po książce nie spodziewałam, a jednak tak lekko i przyjemnie się ją czyta, że przez nią zarwałam nockę. :) Ciekawa historia, podobało mi się w jaki sposób autorka opisuje postawy i emocje bohaterów. Zwraca uwagę na przyczyny, a dopiero potem skutki. Same postacie również...

Pomimo tego, że ocena kiepska, szczerze lubię serię o Harrym Hole'u. Bardzo dobrze się je czyta, historie są zajmujące, klimat taki jaki powinien być w kryminale. Jesteśmy dobrymi znajomymi. Tym razem czytając książkę pojawiła się w mojej głowie pewna niepokojąca i natarczywa myśl: przecież Harry jako nałogowy alkoholik (czytaj: chory człowiek), który pije "do odcięcia", zawala robotę i sprawy rodzinne, a taka sytuacja ma miejsce od dłuższego czasu, nie może być równocześnie atrakcyjnym, błyskotliwym i wysportowanym (bo trochę musi być, skoro biega po dachach i gzymsach by dostać się do cudzych mieszkań) policjantem. Powoli staje się postacią mało prawdopodobną - taki turbo alkoholik. No ale, mocno przymrużam oko i spotykam się z nim dalej, bo wiadomo kobiety potrafią być czasem niepoprawnymi optymistkami.

Pomimo tego, że ocena kiepska, szczerze lubię serię o Harrym Hole'u. Bardzo dobrze się je czyta, historie są zajmujące, klimat taki jaki powinien być w kryminale. Jesteśmy dobrymi znajomymi. Tym razem czytając książkę pojawiła się w mojej głowie pewna niepokojąca i natarczywa myśl: przecież Harry jako nałogowy alkoholik (czytaj: chory człowiek), który pije "do...

Nie obawiajcie ilości stron, dzięki ciekawej akcji, krótkim rozdziałom, książkę się dosłownie połyka w kilka dni. Świetna, wciągająca historia, choć przyznam, że w pewnym momencie musiałam się posilić notatką, żeby nie pogubić powiązań pomiędzy postaciami. Łatwiej będą miały osoby z małych miejscowości, gdzie połowa mieszkańców to bliższa lub dalsza rodzina, a prawie wszyscy się od pokoleń znają. Tacy czytelnicy odnajdą się w klimacie. Brawa za poruszenie ważnej, choć tragicznej i tragicznie przemilczanej cząstki historii naszego pięknego kraju. Ogromnym plusem były też świetnie scharakteryzowane postacie. Ogółem same plusy, ale jak w każdej beczce miodu, tak i w tej, łyżką dziegciu okazało się zakończenie. Po pierwsze pozostawiło mnie z 100 pytań, bez odpowiedzi i pourywanymi wątkami. Po drugie, w pewnym miejscu, bez ostrzeżenia przeniesiono mnie w przestrzeń sci fiction i to trochę zbiło mnie z pantałyku. Trzeciego zarzutu brak :).

Nie obawiajcie ilości stron, dzięki ciekawej akcji, krótkim rozdziałom, książkę się dosłownie połyka w kilka dni. Świetna, wciągająca historia, choć przyznam, że w pewnym momencie musiałam się posilić notatką, żeby nie pogubić powiązań pomiędzy postaciami. Łatwiej będą miały osoby z małych miejscowości, gdzie połowa mieszkańców to bliższa lub dalsza rodzina, a prawie...

Wbrew wszystkim negatywnym opiniom, mnie książka przypadła do gustu. Fakt, że nie można jej porównywać do innych pozycji Nesbo np. "Trzeciego klucza" gdzie wątki są splątane, i naprawdę trudno za nimi wszystkimi podążyć i rozwiązać zagadkę. Tu jest inaczej, prościej, spokojniej ale też wszystko widzimy z innej perspektywy. Z perspektywy mordercy. Poznajemy jego myśli, refleksje, z czasem wspomnienia, bohater zaczyna wzbudzać sympatię, do tego stopnia, że stajemy się wspólnikami zbrodni i trzymamy kciuki za to, żeby z powodzeniem dokonał kolejnej likwidacji.Historia prosta i krótka, ale też wciągająca, napisana z odrobiną czarnego humoru i ironii, plus ciekawy bohater. Myślę, że to dobra książka na początek przygody z Nesbo.

Wbrew wszystkim negatywnym opiniom, mnie książka przypadła do gustu. Fakt, że nie można jej porównywać do innych pozycji Nesbo np. "Trzeciego klucza" gdzie wątki są splątane, i naprawdę trudno za nimi wszystkimi podążyć i rozwiązać zagadkę. Tu jest inaczej, prościej, spokojniej ale też wszystko widzimy z innej perspektywy. Z perspektywy mordercy. Poznajemy jego myśli,...

Przyjemna pozycja, taka Indiana Jones w spódnicy i do tego absolutnie nie wymagająca silnych nerwów. Zaskoczył mnie tylko mocno rozwinięty wątek romantyczny/ miłosny, we wcześniejszych książkach Christie, które przeczytałam takie epizody w ogóle nie nie pojawiały. Chyba lepiej bez takich "urozmaiceń".

Przyjemna pozycja, taka Indiana Jones w spódnicy i do tego absolutnie nie wymagająca silnych nerwów. Zaskoczył mnie tylko mocno rozwinięty wątek romantyczny/ miłosny, we wcześniejszych książkach Christie, które przeczytałam takie epizody w ogóle nie nie pojawiały. Chyba lepiej bez takich "urozmaiceń".

Zanim rozpoczęłam czytanie tej pozycji, nie wiadomo dlaczego byłam przekonana, że będzie ciężko i poważnie. Spotkała mnie niespodzianka, pierwsze strony powieści daleko odbiegały od mojego wyobrażenia. Poznałam historię chłopca, który zderzył się z kawałkiem kosmosu i który na razie jest chyba najbardziej dociekliwą i szczegółową postacią literacką z jaką się spotkałam, a przy tym swoją "innością" wzbudził moją wielką sympatię. Jednak koniec końców chłopiec ten staje w obliczu egzystencjalnych pytań, problemu życia i śmierci. Zaczyna się niezwykle i niewinnie, kończy niezwykle poważnie. Zachęcam do poznania historii Alexa Woodsa.

Zanim rozpoczęłam czytanie tej pozycji, nie wiadomo dlaczego byłam przekonana, że będzie ciężko i poważnie. Spotkała mnie niespodzianka, pierwsze strony powieści daleko odbiegały od mojego wyobrażenia. Poznałam historię chłopca, który zderzył się z kawałkiem kosmosu i który na razie jest chyba najbardziej dociekliwą i szczegółową postacią literacką z jaką się spotkałam, a...

Niezwykła książka opisująca niezwykłe życie. Czytałam ją, płakałam, a potem śmiałam się przez te łzy. Tak własnie jest napisana. Dotyka wielu problemów i stereotypów krążących wokół niepełnosprawności, o których się mówi lub pomija milczeniem, albo nawet nie zdaje z tego sprawy. Mateusz, ten czasem złośliwy koleżka, budzi ogromną sympatię, ale to o czym opowiada wbija w fotel. Od dziś mój bohater.;)

Niezwykła książka opisująca niezwykłe życie. Czytałam ją, płakałam, a potem śmiałam się przez te łzy. Tak własnie jest napisana. Dotyka wielu problemów i stereotypów krążących wokół niepełnosprawności, o których się mówi lub pomija milczeniem, albo nawet nie zdaje z tego sprawy. Mateusz, ten czasem złośliwy koleżka, budzi ogromną sympatię, ale to o czym opowiada wbija w...

Ta książka ma klimat!

Ta książka ma klimat!

Wspaniała książka, w życiu bym nie pomyślała, że z takim zacięciem będę czytać książkę o historii sztuki, chociaż takie określenie nawet w części nie ujmuje treści tej pozycji, bo poruszana tematyka jest o wiele, wiele szersza i głębsza. Polecam gorąco każdemu, ta książka jest jak dobry literaturowy deser ;)

Wspaniała książka, w życiu bym nie pomyślała, że z takim zacięciem będę czytać książkę o historii sztuki, chociaż takie określenie nawet w części nie ujmuje treści tej pozycji, bo poruszana tematyka jest o wiele, wiele szersza i głębsza. Polecam gorąco każdemu, ta książka jest jak dobry literaturowy deser ;)

Ocena dość niska, może i nie adekwatna do treści książki, ale niestety popełniłam błąd i najpierw miałam okazję obejrzeć ekranizację, a dopiero potem przeczytać pozycję. Efekt był taki, że o ile film wciągnął mnie niesamowicie, wzruszył i poruszył, tak książka troszkę się dłużyła. Teraz żałuję tej kolejności.

Ocena dość niska, może i nie adekwatna do treści książki, ale niestety popełniłam błąd i najpierw miałam okazję obejrzeć ekranizację, a dopiero potem przeczytać pozycję. Efekt był taki, że o ile film wciągnął mnie niesamowicie, wzruszył i poruszył, tak książka troszkę się dłużyła. Teraz żałuję tej kolejności.

Fajna pozycja na wakacje. Wampiry w starej, klasycznej wersji, mroczna historia (chociaż trzeba przyznać, że niezbyt skomplikowana), intrygujący wstęp... można śmiało czytać ;) Chociaż szczerze, dla mnie nadal faworytami pozostają 4 pory roku :)

Fajna pozycja na wakacje. Wampiry w starej, klasycznej wersji, mroczna historia (chociaż trzeba przyznać, że niezbyt skomplikowana), intrygujący wstęp... można śmiało czytać ;) Chociaż szczerze, dla mnie nadal faworytami pozostają 4 pory roku :)

Ogólnie książka nie jest zła. Czytając początek faktycznie, co jakiś czas wertowałam strony w przód, żeby podglądnąć ile jeszcze do kolejnego rozdziału. Jednak z drugiej strony, zainteresowała mnie narracja głównego bohatera, z jego opowieści wyłaniał się intymny proces przechodzenia przez żałobę. Od połowy książki akcja zyskuje większą dynamikę, coraz częściej pojawiają się też wątki grozy, zjawisk paranormalnych. W pewnym momencie jak dla mnie było ich trochę zbyt wiele, ale ponieważ to dopiero moja 2ga książka Kinga (wcześniej czytałam 4pory roku), chyba jeszcze nie do końca miałam okazję oswoić się ze tego typu literaturą. Drugi raz tej książki nie przeczytam, ale nie żałuję, że to zrobiłam. Na pewno nie straciłam na nią czasu.

Ogólnie książka nie jest zła. Czytając początek faktycznie, co jakiś czas wertowałam strony w przód, żeby podglądnąć ile jeszcze do kolejnego rozdziału. Jednak z drugiej strony, zainteresowała mnie narracja głównego bohatera, z jego opowieści wyłaniał się intymny proces przechodzenia przez żałobę. Od połowy książki akcja zyskuje większą dynamikę, coraz częściej pojawiają...

Bardzo ciekawy pomysł odniesienia się do mitologicznych prac Herkulesa we współczesnej odsłonie. Każda z zagadek świetna. Problem w tym, że ten świetny zbiór historii trochę mnie przytłoczył. Chyba wolę jednak zapoznawać się z jedną sprawą, powoli, systematycznie, typować, główkować, a nie tak gnać z szybkim tempem.

Bardzo ciekawy pomysł odniesienia się do mitologicznych prac Herkulesa we współczesnej odsłonie. Każda z zagadek świetna. Problem w tym, że ten świetny zbiór historii trochę mnie przytłoczył. Chyba wolę jednak zapoznawać się z jedną sprawą, powoli, systematycznie, typować, główkować, a nie tak gnać z szybkim tempem.

Wiem, że wiele osób pewnie mogłoby polemizować z tak wysoką oceną, jednak nie pamiętam, kiedy ostatnio to co przeczytałam wywołało we mnie taką masę emocji. Do Zdolnego ucznia myślami intensywnie wracałam chyba przez trzy dni. To opowiadanie chwilami napawało mnie obrzydzeniem, ale nasuwało też sporo pytań o naturę zła. Czy źli ludzie od zawsze noszą w sobie pierwiastek zła, czy tacy się dopiero stają pod wpływem pewnych okoliczności? Jeżeli tacy się stają, bo np. ich psychika nie potrafi unieść trudnych doświadczeń, co z karą za ich winy? Czy kara może z czasem ulec przedawnieniu? Czy można karać człowieka, który próbuje się odciąć od przeszłośći? Czy w ogóle można się od niej odciąć? Dobro i zło - nośny temat;) Kolejne moje ulubione opowiadanie spośród tych czterech to "Ciało". Tym razem lektura obudziła we mnie bardzo sympatyczne, ciepłe odczucia. Przywołała mi na myśl własne dzieciństwo i te wszystkie ważne dla mnie wydarzenia, które faktycznie, z perspektywy kogoś innego pewnie okazałyby się pierdołami. I chociaż nigdy (na szczęście) nie miałam okazji poszukiwać z ówczesnymi kolegami żadnych trupów, to jednak ten dziecięcy sposób myślenia o świecie, o przyjaźni, o robieniu czegoś wspólnymi siłami bardzo mnie zauroczył. Skazanych na Shawshank już kojarzyłam wcześniej za sprawą filmu. Opowiadanie, podobnie jak ekranizacja - świetne. Surowa opowieść klejona ze wspomnień pewnego więźnia, a także relacji, plotek, domysłów które zdołał zebrać od innych współwięźniów, o człowieku, który stał się w pewnym stopniu legendą. Symbolem nieustępliwości, odpowiednikiem kropli drążącej skałę. Ostatnie opowiadanie wydało mi się dziwne, nie zrobiło na mnie tak wielkiego wrażenia jak poprzednie, dlatego też sprawiedliwie odjęłam jedną gwiazdkę. Książkę jak najbardziej polecam. Najlepiej wyrobić sobie własną opinię na temat wszystkich 4 utworów ;)

Wiem, że wiele osób pewnie mogłoby polemizować z tak wysoką oceną, jednak nie pamiętam, kiedy ostatnio to co przeczytałam wywołało we mnie taką masę emocji. Do Zdolnego ucznia myślami intensywnie wracałam chyba przez trzy dni. To opowiadanie chwilami napawało mnie obrzydzeniem, ale nasuwało też sporo pytań o naturę zła. Czy źli ludzie od zawsze noszą w sobie pierwiastek...

Pozycja którą bardzo szybko się czyta, wartka i dynamiczna :)

Pozycja którą bardzo szybko się czyta, wartka i dynamiczna :)