Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak można napisać tak słabą książkę? Wielokrotnie zastanawiałem się nad tym pytaniem,mając przeświadczenie,że nawet wyjątkowo słaba książka ma jakieś swoje zalety. W "Kamieniach na Szaniec" nie mogłem doszukać się niczego na korzyść tego utworu. W tej powieści wszystko jest głupie,infantylne i grafomańskie. Powieść Kamińskiego powiela schemat myślowy- dobrzy Polacy i źli Niemcy. Postaci literackie są tu wyraźnie patetyzowane. Wiem,że literackie charaktery oparte są na prawdziwych młodych ludziach-to kolejny zarzut. Przecież z pewnością ci ludzie mieli jakieś swoje słabości,wady,coś,co pokazałoby ich na wskroś ludzkie odbicie.Nie można tak infantylnie patetyzować bohaterów. Współczesny czytelnik(przynajmniej ja)to rozumie.Ci chłopcy kreowani są przez Kamińskiego na istoty bliższe olimpijskim bogom niż zwykłym ludziom.
Pod względem warsztatowym jest jeszcze gorzej. Powieść pisana jest koszmarnie. Język ciężki,surowy i wyjątkowo ubogi.Autor próbuje nawiązać wiersz z czytelnikiem,co niestety mu nie wychodzi.
Czy tematyka 2 wojny światowej jest nudna,że nie da się stworzyć portretu literackiego,który pokazałby ją w ciekawym świetle? Oczywiście,że nie. Jest na polskim rynku wydawniczym(i wciąż będzie)masa książek traktujących o tej tematyce w sposób wyrafinowany i ciekawy. Mamy w polskiej poezji przecież tak wysmakowane dzieła poetyckie Krzysztofa Kamila Baczyńskiego,czy chociażby liryczne arcydzieła Tadeusza Różewicza.Czy Ministerstwo Edukacji nie wpadło na pomysł,by przybliżyć tę epokę poprzez poezję wyżej wymienionych autorów,czy choćby ciekawe dzieła innych autorów. "Kamienie na Szaniec" nigdy nie powinny być na liście lektur. Dyskredytują czasy 2 wojny poprzez grafomańską patetyzację i idealizację Kamińskiego.Nikomu nie życzę kontaktu z literaturą tak niskich lotów.

Jak można napisać tak słabą książkę? Wielokrotnie zastanawiałem się nad tym pytaniem,mając przeświadczenie,że nawet wyjątkowo słaba książka ma jakieś swoje zalety. W "Kamieniach na Szaniec" nie mogłem doszukać się niczego na korzyść tego utworu. W tej powieści wszystko jest głupie,infantylne i grafomańskie. Powieść Kamińskiego powiela schemat myślowy- dobrzy Polacy i źli...

Wybitna powieść Michela Houellebeqa. Wydana we Francji w latach 90,wzbudziła ogromne kontrowersje,dzieląc francuskich krytyków na dwie frakcje-entuzjastów Houellebeqa i jego krytyków. Krytycy powiedzą,że to książka przepełniona brutalną pornografią,nienawiścią i tanim szokowaniem. Entuzjaści nazwą Houellebeqa nowym prorokiem,profetą współczesności.Jeden fakt połączy obie frakcje- Houellebeq krytykuje cywilizację współczesną,robi to bardzo boleśnie.
Powieść "Cząstki elementarne" opowiada historię dwóch braci. Bruno jest skrzywionym psychicznie erotomanem i pasjonatem dobrej literatury(szczególnie dzieł Kafki). Michel natomiast,to zblazowany naukowiec,oderwany od świata,zajmujący się biologią molekularną.Dzieło Houellebeqa skupia się na historii życia obu braci-ich porażkach,sukcesach,pierwszych zauroczeniach.
"Cząstki elementarne",to swoiste studium rozpadu cywilizacji zachodniej. Skrytykowane zostaje dokładnie wszystko-rozpasanie seksualne,rewolucja seksualna,feminizm,a nawet powieśći Aldousa Huxleya.Houellebeq opisuje współczesność,jako epokę przepełnioną pustką i ciągłym kultem młodości.Nie ma tu miejsca na absolut i transcendencję. Duchowość zostaje zastąpiona krótkowzroczną zmysłowością i fascynacją religiami wschodu,które w ostateczności nie są w stanie zabić lęku Europejczyków przed śmiercią.
"Cząstki elementarne",to dzieło,które boli. Sprawia ból ciągłymi opisami upadku. Narracja jest zimna,pozbawiona emocji. Narrator patrzy z góry na bohaterów,nie ocenia ich,jedynie relacjonuje decyzje i plany,które zrealizowali. Brutalne,poronograficzne opisy świetnie ukazują pustkę i wewnętrzny ból samotności,procesu animalizacji człowieka,swoistego zbydlęcenia.Nawet relacje rodzinne ulegają destrukcji-zastąpione samczą,zwierzęcą rywalizacją. Społeczeństwo zostaje pokazane,jako grupa zwierząt,brutalnie rywalizująca o zaspokajanie potrzeb zmysłowych. Jedyną szansą na zmianę zwierzęcej rzeczywistości jest miłość,która jednak gaśnie z powodu egoizmu i indywidualizmu.
Z Houellebeqiem można się nie zgadzać (sam z wieloma jego kontrowersyjnymi poglądami się nie zgadzam),ale nie można krytykować tak wybitnej(pod względem socjologicznym,psychologicznym i literackim)prozy.Houellebeq momentami odziera się o arcydzieło ( zarówno w brutalnych,mizantropicznych opisach seksu ,jak i w pięknym,wrażliwym relacjonowaniu sztuki,czy miłości pomiędzy bohaterami).
Europa dawno pożegnała swoich literackich geniuszy. Dawno nie żyje już Proust,Mann,Rimbaud ,Kafka,Gombrowicz,Miłosz. Brakuje kogoś,kto wyróżniłby się literacką wrażliwością i wyjątkowością postrzegania świata,pięknym,lekkim stylem pisania. Myślę,że na naszych oczach rodzi się twórczość geniusza-pesymisty i mizantropa. Człowieka,którym zachwycają się krytycy zarówno prawicowi,jak i skrajnie lewicowi.
"Cząstki elementarne" polecam każdemu,kto ceni sobie dobrą,solidną literaturę. Literaturę,która potrafi szokować,wzruszyć,wywyołać sarkastyczny śmiech.

Wybitna powieść Michela Houellebeqa. Wydana we Francji w latach 90,wzbudziła ogromne kontrowersje,dzieląc francuskich krytyków na dwie frakcje-entuzjastów Houellebeqa i jego krytyków. Krytycy powiedzą,że to książka przepełniona brutalną pornografią,nienawiścią i tanim szokowaniem. Entuzjaści nazwą Houellebeqa nowym prorokiem,profetą współczesności.Jeden fakt połączy obie...

Wyjątkowe dzieło francuskiego pisarza,to dzieło o nas-o świecie,relacjach międzyludzkich. Książka napisana językiem niezwykle wrażliwym i subtelnym. Czyta się przyjemnie,ujmuje wyjątkową znajomością ludzkiej duszy i jej mechanizmów.

Wyjątkowe dzieło francuskiego pisarza,to dzieło o nas-o świecie,relacjach międzyludzkich. Książka napisana językiem niezwykle wrażliwym i subtelnym. Czyta się przyjemnie,ujmuje wyjątkową znajomością ludzkiej duszy i jej mechanizmów.

Jak najbardziej nie polecam. Książka oparta na tępych schematach,narracja nudna,świata przedstawiony niedopracowany.Nie wnosi nic nowego i ciekawego do historii II wojny światowej.Pod względem językowym napisana surowo i topornie.

Jak najbardziej nie polecam. Książka oparta na tępych schematach,narracja nudna,świata przedstawiony niedopracowany.Nie wnosi nic nowego i ciekawego do historii II wojny światowej.Pod względem językowym napisana surowo i topornie.

Książka dla osób,które chcą poznać poezję Adama Zagajewskiego. Napisana lekko,melancholijnie. Polecam !

Książka dla osób,które chcą poznać poezję Adama Zagajewskiego. Napisana lekko,melancholijnie. Polecam !

Powieść "Królowa" Elżbiety Cherezińskiej,to dobra polska powieść historyczna. Dawno już nie czytałem tak ciekawej pod względem literackim i historycznym narracji. Autorka ożywia czasy archaiczne i dawne,nadając im nowy koloryt i wyjątkowe poletko wrażliwości.Cherezińska pisze sprawnie i ciekawie.Autorka sprawia wrażenie osoby oczytanej i inteligentnej,co widać w książce. Świat przedstawiony jest barwny,ciekawy,obszerny i różnorodny. Zadziwiają ciekawe postaci(z krwi i kości) oraz interesujące wydarzenia. Wadą książki jest zbytni patos i mityzacja niektórych postaci.

Powieść "Królowa" Elżbiety Cherezińskiej,to dobra polska powieść historyczna. Dawno już nie czytałem tak ciekawej pod względem literackim i historycznym narracji. Autorka ożywia czasy archaiczne i dawne,nadając im nowy koloryt i wyjątkowe poletko wrażliwości.Cherezińska pisze sprawnie i ciekawie.Autorka sprawia wrażenie osoby oczytanej i inteligentnej,co widać w książce....

Kupując "Królową cukru",byłem do niej pozytywnie nastawiony. Ciekawa sceneria,tematyka rodziny,przyjaźni,miłości i tolerancji. Ta historia miała potencjał. Współczesna Luizjana-miejsce naznaczone historią i rasizmem,który wciąż boli. Jak wiele Baszile mogła pokazać? Z pewnością miała szerokie pole do popisu- opisując przestrzeń tak głęboko naznaczoną historią,mogła skupić się na ciężkich relacja ludzi czarnoskórych z tutejszymi białymi farmerami,na ciągłych uprzedzeniach i stereotypach. Mogła stworzyć bohaterów ciekawych pod względem dobrze nakreślonej psychologii i motywacji. Mogła również opisać współczesność,nowe pokolenie,które próbuje coś zmienić,nie zgadza się na rasizm i schematyzm w myślenu. Baszile poszła jednak drogą nudnej,typowej historii rodziny,odwołując się do banalnego schematu familijnej sielanki. Oczywiście,autorka próbowała stawiać dla tej rodziny przeszkody i zagrożenia,które zawsze jednak zostawały pokonane. Tanie i banalne opisy oraz cały świat przedstawiony,zniechęca do zrozumienia tej historii.Autorka naprawdę stworzyła ciekawych bohaterów- fenomenalna kreacja Prospera Dentona(zamkniętego w sobie czarnoskórego farmera,skrywającego dawną,bolesną przeszłość),Miss Honey,czy nawet Ralpha Angela(zbuntowanego i zagubionego człowieka).Baszile nie rozwinęła jendak tych charakterów,nie pogłębiła ich motywacji. Nie skupiła się na głębi psychiki postaci.Samo poprowadzenie wątku Prospera Dentona uratowałoby powieść. Denton,to postać niezwykle ciekawa,skrywająca w sobie demony przeszłości,jednocześnie niezwykle pracowita i życzliwa. Baszile mogła pokazać jego codzienność,może stworzyć kilka rozdziałów,poprowadzonych przez jego narrację. Zapomniała również o rozwoju postaci Miss Honey- jej postrzegania Boga,rodzin.Można by powórócić do młodości Honey,opisać wspomnienia tonem melancholijnym i refleksyjnym.Strasznie został również poprowadzony wątek Ralpha Angela-człowieka niejednoznacznego. Jego "ciemna strona",powinna zostać pogłębiona,uzasadniona ciężką historią. Z chęcią rozszerzyłbym na miejscu Baszile wątek stosunku Angela do wiary,jego refleksji na temat Boga i chrześcijaństwa. Wątek ten był jedynie lekko muśnięty.
Amerykańska prowincja naprawdę jest pełna literackich potencjałów.Trzeba jednak umieć ją opisać,wnikliwie sportretować.Baszile weszła do zbyt głębokiej wody-zniszczyła dobrze zapowiadających się bohaterów,opierając się na nudnych schematach narracyjnych. Rozumiem,że to debiut,dlatego przyznałem choć te dwie gwiazdki,licząc,że autorka poczyta dobrą literaturę,poćwiczy i w końcu zrozumie swoje błędy(jeszcze wszystko przed nią).
Pod względem językowym,ksiązka jest dobra. Baszile pisze sprawnie. Język uatrakcyjniają ciekawe opisy przyrody,oparte przy tym na interesujących metaforach. Za dobry język i kilka ciekawych scen fabularnych,należy tę nieudaną powieść pochwalić.

Kupując "Królową cukru",byłem do niej pozytywnie nastawiony. Ciekawa sceneria,tematyka rodziny,przyjaźni,miłości i tolerancji. Ta historia miała potencjał. Współczesna Luizjana-miejsce naznaczone historią i rasizmem,który wciąż boli. Jak wiele Baszile mogła pokazać? Z pewnością miała szerokie pole do popisu- opisując przestrzeń tak głęboko naznaczoną historią,mogła skupić...

Powieść Manueli Gretkowskiej "Na linii świata",to utwór kontrowersyjny. Pełno tu nawiązań do polskiej polityki,skandalizujących wypowiedzi,nowych wizji świata. Pod względem językowym,powieść jest napisana dobrze. Przyjemny,lekki styl,ciekawi bohaterowie,dobre wyczucie współczesnych zagrożeń. Technicyzacja i robotyzacja społeczeństwa jest tu dobrze opisana,widoczne są fascynacje twórczością Dicka.Bohaterowie pod względem charakterologicznym poprowadzeni sprawnie.
W mojej opinii książce brakuje głębszej kreacji bohaterów i ciekawszej akcji. Warto jednak spędzić z nią kilka wieczorów-bowiem jest to powieść dobra,ciekawa,jak najbardziej aktualna w kontekście epokowych zmian i wydarzeń. Autorka rozumie współczesność i zagrożenia,jakie są jej częścią.

Powieść Manueli Gretkowskiej "Na linii świata",to utwór kontrowersyjny. Pełno tu nawiązań do polskiej polityki,skandalizujących wypowiedzi,nowych wizji świata. Pod względem językowym,powieść jest napisana dobrze. Przyjemny,lekki styl,ciekawi bohaterowie,dobre wyczucie współczesnych zagrożeń. Technicyzacja i robotyzacja społeczeństwa jest tu dobrze opisana,widoczne są...

Najnowsza powieść Michela Houellebeqa,to utwór traktujący o cierpieniu. Cierpieniu zarówno duchowym,jak i fizycznym. Ból miesza się tu z ulotnymi chwilami melancholii i dyskusjami na temat straceńczej cywilizacji zachodniej.
Główny bohater Florent Claude Labrouste,to pogrążony w depresji francuski inżynier agronom. Jego życie już dawno utraciło sens. Jest w stanie przeżyć jedynie dzięki tabletkom captorix,które powodują między innymi spadek libido i problemy z erekcją. Nie różni się zbytnio od innych bohaterów,których tworzy Houellebeq.

Książka pod względem warsztatowym, jest napisana naprawdę dobrze.Wrażenie robi lapidarny język i lekki,ciekawy styl Houellebeqa-mizantropiczny i pełen ironii. Częste nawiązywanie do sytuacji francuskiej gospodarki(szczególnie rolnictwa) często mnie przytłaczało. Wrażenie w tej książce robi ciekawe zakończenie i mrok,który wyłazi z dusz głównych bohaterów.
Książkę jak najbardziej polecam. Nie jest to najlepsze dzieło Michela Houellebeqa,trzyma jednak poziom dobrej francuskiej literatury-szczerej,ironicznej,na wskroś intelektualnej i psychoanalitycznej(w najlepszym tego słowa znaczeniu).

Najnowsza powieść Michela Houellebeqa,to utwór traktujący o cierpieniu. Cierpieniu zarówno duchowym,jak i fizycznym. Ból miesza się tu z ulotnymi chwilami melancholii i dyskusjami na temat straceńczej cywilizacji zachodniej.
Główny bohater Florent Claude Labrouste,to pogrążony w depresji francuski inżynier agronom. Jego życie już dawno utraciło sens. Jest w stanie...