Dan Ozzi

To książka w dużej mierze o powstaniu zespołu Against me! Nie tylko. To również walka frontmana z samym sobą, bo choć urodził się mężczyzną - całe swoje życie czuł, że nim nie jest. Chciał być kobietą. To nie była zwykła fanaberia frontmana punkowego zespołu, to rzeczywista potrzeba tłumiona od dzieciństwa. Przyznaję, czytanie książki o początkach zespołu z jednoczesnym słuchaniem ich piosenek to niesamowite doświadczenie. Wsłuchanie się w ich teksty rozjaśnia odbiór i pozwala głębiej wczuć się w to co “autor ma na myśli”. Umówmy się, kto nie lubi czytać książki przy dobrej muzyce? Tom Gabel to chłopiec, który urodził się w wojskowej rodzinie. Od małego nie miał swojego miejsca na ziemi, do którego mógłby wracać z poczuciem “dom”. Z tym właśnie wiązało się bycie synem wojskowego, nieustanna wędrówka z miejsca na miejsce. W zasadzie jego dorosłe życie w tym aspekcie nie różni się tak bardzo. Kto wie, może potrzebę ciągłego przemieszczania się, wyniósł z domu. Pewnego razu, mając zaledwie kilka lat, ubrał pończochy należące do matki. Tak zaczęła się jego walka. Jako mały chłopiec, później nastolatek nie rozumiał swoich potrzeb. Po prostu przebierał się w damskie ciuchy, potajemnie i to sprawiało mu radość. To czyniło go szczęśliwym i nieszczęśliwym jednocześnie. Nie potrafił się odnaleźć, zawsze musiał balansować między Tomem, a Laurą. Idealnego balansu nie odnalazł, przez co jego życie do łatwych nie należało. Początki, jak i większość kariery zespołu Against me!, to historia mocno zakrapiana wszelkiego rodzaju używkami, gdzie alkohol to najsłabsze z nich. Rzekłabym, że droga, którą obrał Tom wydaje się mocno autodestrukcyjna. Wczytując się w kolejne lata kariery jego jako muzyka, a także lidera grupy zdaje się, że prowadząc taki tryb życia po prostu zagłuszał wewnętrzne głosy. Uciekał od nich, jedynie od czasu do czasu pozwalając im ujrzeć światło dzienne. Podejmując decyzję o ujawnieniu się i przejściu tranzycji zdobył się na nie lada odwagę. W końcu nie był już samotnym muzykiem, miał rodzinę. Żonę, dziecko. Koniec końców, książkę kończymy już z Laurą Jane Grace, która do dziś aktywnie działa na rzecz osób transpłciowych. Tom Gabel przestał istnieć. Nie sposób nie wspomnieć tu o niesamowitej pracy autora. Sam zaznaczył na pierwszych kartach książki, że to tłumaczenie do najłatwiejszych nie należało. Biorąc pod uwagę, że w języku angielskim nie ma różnicy czy opowiada coś mężczyzna czy kobieta, to w języku polskim już taką odmianę mamy: “byłam” “byłem”. Dopasować poszczególne odmiany do konkretnych momentów w życiu autora, tak żeby dla czytelnika było to spójne i logiczne to nie lada wyzwanie! Chylę czoła, a książkę polecam. Najlepiej z dobrą whisky