Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Teraz w wiosce pustki, nieraz chciałoby się kogoś zobaczyć, a cały dzień przesiedzisz i nikogo nie ma.

(mówi Ukrainka) Niektórzy Niemcy jeszcze zdążyli się pożenić i dopiero wyjechali. My zostaliśmy tu, oni pojechali na zachód, a Polacy zajęli na wschodzie to, co było nasze. Choć różne narody, to jednak dom stracił każdy.

Urodziła się w 1928 roku. To było pierwsze w życiu wykonane przez nią zdjęcie, a dla mnie jedyne, które to ja otrzymałam od napotkanej po drodze osoby.

Kobieta zawsze sobie da radę, i jeszcze dzieci wychowa. Mężczyzna jest słaby i jak jest ciężko, to się załamie. A jak się załamie, to pije.

- Dziecko drogie, chcieć sobie można w mieście, na wsi człowiek musi.

- Ludzie u nas jak te drogi - powiedziała Lidia, wskazując na bruk - stare.

- Co za czasy, że młodzi nie mają gdzie mieszkać, a po wsiach tyle pustych domów stoi na zmarnowanie. Na wsi życie się skończyło.

- Pani bierze, ile chce. Ogród rodzi dużo, a im więcej się rozda, choćby i warszawiance, tym więcej potem dobrego do człowieka wróci.

Pięćdziesiąt kilometrów na północ stąd bieda aż piszczała, tutaj kipiał dostatek, a przecież jedno i drugie miejsce to "ściana wschodnia", o której przyjęło się mówić i myśleć, że jest zabita dechami.

- Kto ma pszczoły, ten ma miód, kto ma dzieci, ten ma smród - powiedziała sołtyska rano na powitanie, siedząc na schodach
i łuskając fasolę.

Że katolicy, prawosławni, Białorusini? Wszyscy w jednej knajpie piwo piją, tylko do innych kościołów chodzą.

Człowiek jest mocny, wszystko wytrzyma.

Podlasie kojarzyło mi się głównie z tym, co zaraz może zniknąć.

Nie wiedziałam, że przy wschodniej granicy handel jest jak moja fotografia - obwoźny.