W odbiciu

W tym miesiącu postawiłam na małeckość, tyle, że sięgając po starsze pozycje Kuby Małeckiego trudno czasem tę małeckość dostrzec.

W odbiciu ukazało się w 2011 roku i naprawdę gdybym nie wiedziała, kto jest autorem tej historii, nigdy bym nie zgadała.

W pewnym mieszkaniu bez kuchni i łazienki zamordowano starszego pana - od tego wszystko się zaczyna. Każdy, kto był w tym mieszkaniu już po dokonaniu zbrodni wychodzi z niego odmieniony, tak jak Karol, któremu od tego momentu życie zaczyna się sypać: ukochana żona zdradziła go, miał poważny wypadek na motocyklu, jego przyjaciel, teść i szwagier umierają... a wszystko to przez postać człowiek z głową psa i dziwne rysunki...

Książkę doczytałam, ale lekko nie było. Fantastyka, w której są elfy, hobbici, wiedźmini i czarodzieje to całkiem fajna sprawa, ale taka, w której człowieko-pies wieszczy koniec ludzkości trochę mnie przerasta. Do tego zakończenie - dobrnęłam do ostatniej strony, żeby je poznać, ale okazało się, go nie ma...

Jeśli jesteście fanami twórczości Kuby Małeckiego (jak ja) nie musicie czytać tej książki - zrobiłam to za Was - nic nie stracicie.

W tym miesiącu postawiłam na małeckość, tyle, że sięgając po starsze pozycje Kuby Małeckiego trudno czasem tę małeckość dostrzec.

W odbiciu ukazało się w 2011 roku i naprawdę gdybym nie wiedziała, kto jest autorem tej historii, nigdy bym nie zgadała.

W pewnym mieszkaniu bez kuchni i łazienki zamordowano starszego pana - od tego wszystko się zaczyna. Każdy, kto był w tym...

Akurat wczesny Małecki nie jest dla mnie. Nadal jednak bardzo doceniam, bo bez tamtego nie byłoby tego dzisiejszego:)

Akurat wczesny Małecki nie jest dla mnie. Nadal jednak bardzo doceniam, bo bez tamtego nie byłoby tego dzisiejszego:)

„W odbiciu” to wczesna powieść Jakuba Małeckiego, bo z 2011, czyli 7 lat przed powstaniem wszystkich jego największych hitów, które trafiły w sam środek mojego serca.

Podobnie, jak inne jego książki, ma ona wielu bohaterów, których losy splatają się w przeróżny sposób. Głównym elementem, który ich łączy jest mieszkanie bez łazienki i kuchni, w którym jest tylko pianino, mroczne napisy na ścianach, a w środku uduszono starca. Od tego morderstwa rozpoczyna się ciąg wydarzeń pełen zła i mroku..

Jest mniej płynna od innych książek autora, które czytałam. Zarówno w akcji, jak i w stylu pisania, który już ma w sobie coś pięknego, ale to ledwo przedsmak tego, jak autor będzie nas czarować językiem w kolejnych latach. Z początku miałam problem wgryźć się w tę historię, w której jest sporo chaosu, nad którym nie potrafiłam zapanować. Im dalej, tym bardziej jednak byłam zanurzona w tej opowieści, która mocno wpłynęła na moją wyobraźnię. Była taka.. brudna, jeśli wiecie o co mi chodzi.

Daleko mi do zachwytu, ale wywołała we mnie uczucie niepokoju i parę refleksji nad życiem, więc spotkanie zaliczam do udanych. Dobrze było poznać autora w zupełnie innej odsłonie!
https://www.instagram.com/p/CxDFPdfNdSM/

„W odbiciu” to wczesna powieść Jakuba Małeckiego, bo z 2011, czyli 7 lat przed powstaniem wszystkich jego największych hitów, które trafiły w sam środek mojego serca.

Podobnie, jak inne jego książki, ma ona wielu bohaterów, których losy splatają się w przeróżny sposób. Głównym elementem, który ich łączy jest mieszkanie bez łazienki i kuchni, w którym jest tylko pianino,...

Postanowiłem sięgnąć po wcześniejszą twórczość Jakuba Małeckiego, tę z początków jego kariery, sprzed „Dygotu”. Ciekawiły mnie jego pierwsze literackie kroki. Na pierwszy ogień poszła powieść „W odbiciu” i muszę przyznać, że mam mieszane uczucia. Owszem, widać tutaj ten specyficzny styl jaki Małecki rozwinie i udoskonali później ale widać też sporo niedociągnięć.

Od wad może zacznę. Przede wszystkim mamy tu kompletny misz – masz gatunkowy. Od powieści obyczajowej, przez kryminał po wręcz fantasy. Nie wiem czy to był celowy i zamierzony zabieg, jeśli tak, to według mnie wymagał dopracowania. Pewne wątki czy zwroty akcji wypadały chwilami dość absurdalnie. Drugim, co mnie raziło to kwestie dialogowe. O ile opisowe wypadły naprawdę świetnie, tak dialogi były dość toporne i sztuczne.

Na plus pomysł. Małecki bowiem potrafi skonstruować ciekawą opowieść, która wciąga. Dodatkową zaletą jest w powieści obecność kilku narratorów, dzięki czemu historia jest wielowymiarowa i można na nią spojrzeć z kilku perspektyw. Zazwyczaj takie zabiegi bywają karkołomne, można się na nich wyłożyć, autorowi jednak udało się wyjść obronną ręką. Nie brakuje w tej powieści też cechy charakterystycznej dla autora czyli elementów realizmu magicznego, obecności w fabule czegoś obcego, ulotnego, nierzeczywistego. No i rzecz jasna język i styl autora – już na początku drogi literackiej wyróżniający się i na bardzo wysokim poziomie.

Podsumowując – to jeszcze nie ten Jakub Małecki, jakiego literacki świat pokochał dzięki „Dygotowi”, „Rdzy” czy „Śladom” ale zdecydowanie już wtedy było widać, że oto „rośnie” naprawdę interesujący pisarz, który ma talent, wyobraźnię, coś ciekawego do powiedzenia i niebanalny styl.

Postanowiłem sięgnąć po wcześniejszą twórczość Jakuba Małeckiego, tę z początków jego kariery, sprzed „Dygotu”. Ciekawiły mnie jego pierwsze literackie kroki. Na pierwszy ogień poszła powieść „W odbiciu” i muszę przyznać, że mam mieszane uczucia. Owszem, widać tutaj ten specyficzny styl jaki Małecki rozwinie i udoskonali później ale widać też sporo niedociągnięć.

Od wad...

Uwielbiam jak autor pisze… tak swojsko. Jego powieści zawsze czyta się dobrze, jednak fabuła tej konkretnej, chociaż ciekawa na początku, z każdą kolejną stroną była bardziej surrealistyczna. Wszystkie te ptaki i inne dziwa raczej nie dla mnie.

Uwielbiam jak autor pisze… tak swojsko. Jego powieści zawsze czyta się dobrze, jednak fabuła tej konkretnej, chociaż ciekawa na początku, z każdą kolejną stroną była bardziej surrealistyczna. Wszystkie te ptaki i inne dziwa raczej nie dla mnie.

Chyba najbardziej niezrozumiała książka, jaką w życiu czytałam.
W sumie przejrzana, a nie przeczytana. Ale chciałam wiedzieć, jak się skończy
Nie polecam na rozrywkę.
Jakieś ciężkie rozkminianie po wódce

Chyba najbardziej niezrozumiała książka, jaką w życiu czytałam.
W sumie przejrzana, a nie przeczytana. Ale chciałam wiedzieć, jak się skończy
Nie polecam na rozrywkę.
Jakieś ciężkie rozkminianie po wódce

Będę nudna ponieważ znów nie napiszę nic negatywnego. Staram się znaleźć w tej książce coś co nie pasuje. Jakiś zgrzyt. Tak żeby nie chwalić którejś już z kolei książki, ale nie mogę. Na pewno jeszcze do niej wrócę. Na razie chciałabym zapomnieć, Tak żeby móc przeczytać jeszcze raz na nowo. Czasami drugie życie rozpoczyna się gdy najmniej się tego spodziewamy. Będę sobie o tym przypominać za każdym razem gdy wrócę do tej książki.

Będę nudna ponieważ znów nie napiszę nic negatywnego. Staram się znaleźć w tej książce coś co nie pasuje. Jakiś zgrzyt. Tak żeby nie chwalić którejś już z kolei książki, ale nie mogę. Na pewno jeszcze do niej wrócę. Na razie chciałabym zapomnieć, Tak żeby móc przeczytać jeszcze raz na nowo. Czasami drugie życie rozpoczyna się gdy najmniej się tego spodziewamy. Będę sobie o...

"...każda historia ma wiele odbić, zawsze można wybrać to w które się uwierzy..."
Realizm magiczny💚 po polsku.
Jakuba polecam zawsze😊

"...każda historia ma wiele odbić, zawsze można wybrać to w które się uwierzy..."
Realizm magiczny💚 po polsku.
Jakuba polecam zawsze😊

Uwielbiam Małeckiego! Świetna książka jak każda tego autora która wpadła mi w ręce.

Uwielbiam Małeckiego! Świetna książka jak każda tego autora która wpadła mi w ręce.

Wczesny Małecki.

Wczesny Małecki.