Prochy

Przeczytałam ponownie po kilku latach od kiedy dowiedziałam się o dalszych częściach tej serii. Zapamiętałam ją jako zadziwiająco ciekawą zwłaszcza, że tematyka survivalowa, zombie nigdy mnie nie interesowały.
Pamiętałam szczątkowo bohaterów. Nie wiem czy to kwestia odzwyczajenia się od powieści post apokaliptycznych, ale niestety nie podzialam już tego zdania.
Zostawiam pierwszą ocenę. Ale nie sięgnę po kolejne części.

Przeczytałam ponownie po kilku latach od kiedy dowiedziałam się o dalszych częściach tej serii. Zapamiętałam ją jako zadziwiająco ciekawą zwłaszcza, że tematyka survivalowa, zombie nigdy mnie nie interesowały.
Pamiętałam szczątkowo bohaterów. Nie wiem czy to kwestia odzwyczajenia się od powieści post apokaliptycznych, ale niestety nie podzialam już tego zdania.
Zostawiam...

Reread po latach: meh, chyba nie sięgnę już po kontynuację...

Reread po latach: meh, chyba nie sięgnę już po kontynuację...

Polecam.

Polecam.

Świetna książka. Po prostu rewelacyjna. Nie wierzę, że nie ma po polsku drugiego tomu. Co za ból. Nienawidzę kiedy wydawnictwa to robią. Pewnie pierwszy tom słabo się wtedy sprzedawał i zrezygnowali, ale i tak... boli.
Główna bohaterka bardzo przypadła mi do gustu. Jedna z niewielu żeńskich, głównych postaci książkowych, która myśli. A ona wyjątkowo dobrze to robi. Jest dojrzała, ale ma też coś z nastolatki. Po prostu świetnie zbudowany charakter.
Sama fabuła też poprowadzona elegancko. Nie nudziłam się ani przez chwilę. Świat wykreowany przez Ilse J. Bick spodobał mi się tak, że nie tracę nadziei na to, że kiedyś może uda mi się przeczytać ten 2 tom w ojczystym języku.
Gorąco polecam!

Świetna książka. Po prostu rewelacyjna. Nie wierzę, że nie ma po polsku drugiego tomu. Co za ból. Nienawidzę kiedy wydawnictwa to robią. Pewnie pierwszy tom słabo się wtedy sprzedawał i zrezygnowali, ale i tak... boli.
Główna bohaterka bardzo przypadła mi do gustu. Jedna z niewielu żeńskich, głównych postaci książkowych, która myśli. A ona wyjątkowo dobrze to robi. Jest...

Lektura odświeżona po kilku latach. Nie robi takiego wrażenia, jak za pierwszym razem, ale generalnie jest to porządne, młodzieżowe postapo.

Lektura odświeżona po kilku latach. Nie robi takiego wrażenia, jak za pierwszym razem, ale generalnie jest to porządne, młodzieżowe postapo.

Nie najgorsze, ale te jej nastoletnie rozterki miłosne pt. "Któregoż to chłopaka naprawdę kocham?", zupełnie niepotrzebne i mocno psują odbiór.

Nie najgorsze, ale te jej nastoletnie rozterki miłosne pt. "Któregoż to chłopaka naprawdę kocham?", zupełnie niepotrzebne i mocno psują odbiór.

Jedna z lepszych postapokaliptycznych książek jakie czytałem, mimo że są ala-zombie, których nie cierpię. W klimacie przypomina trochę mój ulubiony "Dzień tryfidów". Całkiem dobry warsztat pisarki i całkiem udane tłumaczenie Pani Agnieszki Zajdy.
A żeby ludzie się nie denerwowali czytając, to teraz napiszę jakie jest zakończenie. Żartowałem :)
Smutna wiadomość dla fanów jest taka, że książka została wydana przez Amber w 2012 roku i dotąd nie pokuszono się o wydanie drugiego tomu, nie mówiąc już na razie o trzecim :(

Jedna z lepszych postapokaliptycznych książek jakie czytałem, mimo że są ala-zombie, których nie cierpię. W klimacie przypomina trochę mój ulubiony "Dzień tryfidów". Całkiem dobry warsztat pisarki i całkiem udane tłumaczenie Pani Agnieszki Zajdy.
A żeby ludzie się nie denerwowali czytając, to teraz napiszę jakie jest zakończenie. Żartowałem :)
Smutna wiadomość dla fanów...

Po prostu ŁAŁ!

Po prostu ŁAŁ!

Szlag mnie jasny trafia, kiedy czytam jakąś książkę i nagle opowieść urywa się w najmniej oczekiwanym momencie. No tak trafiłam na pierwszą część... Problem w tym, że następnych nie ma, a minęło już kilka lat.

Szlag mnie jasny trafia, kiedy czytam jakąś książkę i nagle opowieść urywa się w najmniej oczekiwanym momencie. No tak trafiłam na pierwszą część... Problem w tym, że następnych nie ma, a minęło już kilka lat.

"Prochy" poleciła mi moja Mama, a właściwie streściła mi fabułę, opowiadając o nastoletnich kanibalach, gdzieś w USA, grasujących w poszukiwaniu ofiar. Początkowo byłam dość sceptycznie nastawiona (duży eufemizm) i nie robiłam sobie wielkich nadziei względem dalszej zawartości powieści. Ale potem stwierdziłam, że co mi tam i jak będzie taka sobie, to przestanę czytać i na tym się skończy.
No i się okazało, że "Prochy" wciągnęły mnie od pierwszego rozdziału, mimo że nie jestem nastolatką a tematy związane ze zjawiskami paranormalnymi nieszczególnie mnie ciekawią.
Bohaterką jest 17-letnia Alex, która ma nieoperacyjnego guza mózgu. Jest z tym fantem sama, bo rodzice zginęli w wypadku, a rodzeństwa nie ma. W lesie, do którego przyjeżdżała jako dziecko, chce przemyśleć swoje życie a raczej jego koniec. I tu można by było zakończyć, bo wszystko co dzieje się dalej, jest tak cudownie nierealne, że aż chce się wiedzieć, co stanie się dalej. Nastoletni kanibale, brak łączności ze światem, brak prądu i internetu- cała ta Apokalipsa spowodowana tajemniczym elektrouderzeniem jest tak inna od wszystkiego, co do tej pory czytałam, że koniec końców przeczytałam książkę do samego końca. Można się czepiać dialogów i niektórych wątków, ale to ostatecznie powieść dedykowana nastolatkom i takie to już piękno tego stylu. Mimo to "Prochy" spodobały mi się tak bardzo, że nie dość, że zdążyłam wciągnąć je dwa razy, to jeszcze zniecierpliwiona brakiem polskiego przekładu drugiej części ( tak, tak, jest druga a nawet i trzecia część cyklu) zdobyłam się na heroiczny wysiłek i wzięłam się za wersję angielską. Mam nadzieję, że ten argument przekonał wszystkich, że nie taka zła ta nastolatkowa powieść :)

"Prochy" poleciła mi moja Mama, a właściwie streściła mi fabułę, opowiadając o nastoletnich kanibalach, gdzieś w USA, grasujących w poszukiwaniu ofiar. Początkowo byłam dość sceptycznie nastawiona (duży eufemizm) i nie robiłam sobie wielkich nadziei względem dalszej zawartości powieści. Ale potem stwierdziłam, że co mi tam i jak będzie taka sobie, to przestanę czytać i na...