Zabić Lincolna. Szokujący zamach, który zmienił Amerykę

Wiesz jak się skończy a i tak nie możesz oderwać się od lektury. Rzadkość, a szkoda. Opowieść o kulisach śmierci ikony Ameryki – prezydenta Lincolna. Zaczyna się na kilkanaście dni przed sławnym zamachem gdy generał Lee z resztkami armii próbuje uciec spod topora Granta. Nie udaje się, pomimo heroizmu kapituluje. W tle rozgrywają się historie przyszłych zamachowców oraz samego Prezydenta. Każdy prowadzi własne życie. Co jakiś czas wątki splatają się by znów się rozejść. W końcu kulminacja, rozpisana tak detalicznie że czuło się i słyszało każdy ruch i szelest. Świetna opowieść. Kapitalna narracja. Historia opowiedziana z wielkim polotem.

Wiesz jak się skończy a i tak nie możesz oderwać się od lektury. Rzadkość, a szkoda. Opowieść o kulisach śmierci ikony Ameryki – prezydenta Lincolna. Zaczyna się na kilkanaście dni przed sławnym zamachem gdy generał Lee z resztkami armii próbuje uciec spod topora Granta. Nie udaje się, pomimo heroizmu kapituluje. W tle rozgrywają się historie przyszłych zamachowców oraz...

Literacko świetna, czyta się jak dobrą powieść - z zapartym tchem. Historycznie i faktograficznie poprawnie jeśli chodzi o ogólny zarys, natomiast w całej tej historii wiele jest wątpliwości i niejasności. Na ich bazie powstało mnóstwo teorii. Niektóre z nich autor sprzedaje nam niemal w identyczny sposób jak znane fakty. Irytująca jest także stronniczość autora objawiająca się wręcz bałwochwalczym gloryfikowaniem postaci Abrahama Lincolna, jego polityki i polityki Unii oraz bardzo jednostronnym obrazem przyczyn wybuchu wojny secesyjnej. Momentami autor wpada w patos godny najlepszych dzieł propagandowych zeszłego stulecia co czasem potrafi nieźle rozbawić. Ogólnie książka wypada nieźle jako przyjemna lektura na wolne popołudnie oraz jako wstęp do mało znanej w Polsce historii Lincolna i jego zabójstwa. Trzeba mieć jednak na uwadze, że bliżej jej do opowiadania osadzonego w historycznych realiach niż naukowej książki historycznej.

Literacko świetna, czyta się jak dobrą powieść - z zapartym tchem. Historycznie i faktograficznie poprawnie jeśli chodzi o ogólny zarys, natomiast w całej tej historii wiele jest wątpliwości i niejasności. Na ich bazie powstało mnóstwo teorii. Niektóre z nich autor sprzedaje nam niemal w identyczny sposób jak znane fakty. Irytująca jest także stronniczość autora objawiająca...

Bardzo bogata w ciekawostki i informacje pozycja. Duży plus za wszystkie relacje z bitew i pościgu za sprawcą zamachu. Na uwagę zasługują też fotografie i mapy. Bardzo duży +

Bardzo bogata w ciekawostki i informacje pozycja. Duży plus za wszystkie relacje z bitew i pościgu za sprawcą zamachu. Na uwagę zasługują też fotografie i mapy. Bardzo duży +

Nie jestem fanem książek historycznych. Wolę powiedzieć to już na samym początku. Ta książka jest dobra, nawet świetna ale to zbyt mało by przekonać mnie do tego gatunku. Książka opowiada o schyłku wojny secesyjnej na sześć tygodni przed zamachem na Lincolna. Chciałbym Was przestrzec, że autor nawet nie stara się być neutralny. Jego poglądy widać bardzo dokładnie w opisach tak ludzi jak i scen.

------------

Okładka.
W dotyku jest delikatnie mówiąc oszczędna można nawet powiedzieć, że tania. Jakby użyto zwykłej tekstury, ale świetnie wpasowuje się ona w czas przedstawiony. Pamiętajcie w wojnie domowej nigdy nie ma wygranych i obie strony płacą wysoką cenę.

Nie jestem fanem książek historycznych. Wolę powiedzieć to już na samym początku. Ta książka jest dobra, nawet świetna ale to zbyt mało by przekonać mnie do tego gatunku. Książka opowiada o schyłku wojny secesyjnej na sześć tygodni przed zamachem na Lincolna. Chciałbym Was przestrzec, że autor nawet nie stara się być neutralny. Jego poglądy widać bardzo dokładnie w opisach...

Trafiłem na książkę przez przypadek zwracając uwagę na ciekawą okładkę, nie miałem praktycznie żadnego kontaktu z historią USA, więc postanowiłem coś o tym przeczytać. Osobiście opisy ostatnich dni wojny secesyjnej dużo bardziej mi się podobały niż samego zamachu, ale moim zdaniem cała książka ma jakąś wartość dla takich przypadkowych czytelników; polecam.

Trafiłem na książkę przez przypadek zwracając uwagę na ciekawą okładkę, nie miałem praktycznie żadnego kontaktu z historią USA, więc postanowiłem coś o tym przeczytać. Osobiście opisy ostatnich dni wojny secesyjnej dużo bardziej mi się podobały niż samego zamachu, ale moim zdaniem cała książka ma jakąś wartość dla takich przypadkowych czytelników; polecam.

Dla miłośników historii książka rewelacyjna, dla mnie niestety tylko okej. Wydarzenia są ciekawe, ale bardzo trudno przebrnąć przez te opisy.

Dla miłośników historii książka rewelacyjna, dla mnie niestety tylko okej. Wydarzenia są ciekawe, ale bardzo trudno przebrnąć przez te opisy.

Krótko:
Bardzo ciekawa, imponująca praca autorów, ale napisana słabym językiem. Dla językowych purystów raczej droga na Golgotę niż przejażdżka rollercoasterem.

Krótko:
Bardzo ciekawa, imponująca praca autorów, ale napisana słabym językiem. Dla językowych purystów raczej droga na Golgotę niż przejażdżka rollercoasterem.

Zastanawiam się czy po tak wielu pozytywnych opiniach, moja - wyrażająca pewne wątpliwości - ma szansę zaistnieć na tym forum. A wątpliwości - moim zdaniem - jest wiele, choć nie przeczę, że plusy i przyjemności z czytania też są.
I może najpierw zacznę od pozytywów. Po pierwsze w Polsce okoliczności zabójstwa Abrahama Lincolna są mało znane i wiedza na ten temat jest zwykle bardzo ograniczona. Wiadomo kim był Lincoln, z czego zasłynął, jak wyglądał, jak również to, że był pierwszym prezydentem USA, który zginął z rąk zamachowca. Dlatego lektura tej książki nieco więcej powie nam o nim samym, jak i o okolicznościach historycznych w jakich przyszło mu żyć i rządzić (choć książka skupia się głównie na ostatnich tygodniach jego życia). Zresztą ten sam argument można podać w stosunku do innych "persona dramatis" - również bardzo mało znanych nam - Polakom, a zapewne równie ciekawych z punktu widzenia historiografii USA.
Po drugie niewątpliwym atutem książki są zamieszczone w niej (licznie) reprodukcje zdjęć i litografii przedstawiające portrety uwikłanych w zabójstwo osób, oraz ofiary zamachu, jak również miejsca, mapy, itp. Dzięki nim czytelnikowi łatwiej "przyswoić" skomasowane informacje, których ogrom naprawdę jest imponujący.
I to jest trzecia pozytywna cecha. Przedstawienie szerokiego spektrum zdarzeń, osób, miejsc, które przewijają się w opowiadanej historii, i które zdaniem autorów mają jakieś mniejsze lub większe znaczenie dla odtworzenia relacji z tamtych dni.
Jednak to, co jest w powyższym przypadku plusem, okazuje się być równocześnie największym minusem tej książki. Paradoksalnie tak szczegółowa analiza zdarzeń, wyprowadzanie licznych hipotez w konsekwencji prowadzi do "poczucia sztuczności" i powątpiewania w autentyczność relacji, tym bardziej jeśli weźmie się pod uwagę sposób prowadzonej narracji. Autorzy zdecydowali się utożsamiać z każdą ważniejszą postacią, przez co poszczególne fragmenty zapisane są w pierwszej osobie, czyniąc narratora wszechwiedzącym znawcą myśli, uczuć, lęków - słowem wszelkich stanów swoich bohaterów - co w moim odczuciu jest totalnym nieporozumieniem i fatalnym stricte prozaicznym nawykiem.
Z literatury faktu (historycznego śledztwa) książka przeradza się w zmyśloną beletrystykę niewiele różniącą się od powieści przygodowo-historycznej. Taki styl mnie osobiście irytuje, tym bardziej, że nie ma tak naprawdę rzetelnych, bezsprzecznych dowodów na prawdziwość przedstawionych zdarzeń (poza ogólnym zarysem). Po prostu fabuła jest zręcznie skonstruowaną historyjką wokół szkieletu jakim są autentyczne dokumenty, historyczne fakty, nie mającą jednak zapewne wiele wspólnego z tzw. "ostateczną prawdą".
Poza tym "Zabić Lincolna" jest książką jednowymiarową, wpisującą się w nurt bałwochwalczego peanu na cześć "wielkiego prezydenta". I choć niewątpliwie Abraham Lincoln przez potomnych uważany jest za największego przywódcę Stanów Zjednoczonych, to jednak bardzo często zapomina się o jego słabościach, wadach, minusach, które w mojej opinii należałoby przytoczyć jeśli chce się przedstawić obiektywny osąd wielkiego człowieka. Lincoln jawi się tu jak mesjasz; jak Chrystus umierający za ludzkość (obywateli Ameryki),mający w pełni świadomość swojej misji i swojego przeznaczenia. Jest więc owieczką godzącą się w pełni na rzeź, na którą idzie, i którą sam prowokuje, a nawet ją przepowiada.
Trudno zatem nie poczuć irytacji i powątpiewania gdy z kart książki czyta się takie "głupoty". Tym bardziej, gdy choć odrobinę zna się historię i tą postać i ma się pojęcie, że już za życia Lincoln był wysoce kontrowersyjną osobą, popełniającą liczne, często nawet poważne błędy (tajemnicą Poliszynela jest jakoby Lincoln cierpiał na syfilis, bardzo niebezpieczną chorobę, mającą częstokroć bardzo zgubny wpływ na mentalność, nastroje i decyzyjność chorego),które na pewno miały wpływ na życie i prowadzoną politykę.
Dlatego "Zabić Lincolna" nie można uznać za wybitną, ani rzetelną pozycję w bibliografii prezydenckiej. Jest to raczej luźna interpretacja, a często najzwyczajniej w świecie zmyślona relacja tamtych zdarzeń, przez co nasuwa się poważny dylemat - czy w ogóle warto sięgać do jej lektury?

Zastanawiam się czy po tak wielu pozytywnych opiniach, moja - wyrażająca pewne wątpliwości - ma szansę zaistnieć na tym forum. A wątpliwości - moim zdaniem - jest wiele, choć nie przeczę, że plusy i przyjemności z czytania też są.
I może najpierw zacznę od pozytywów. Po pierwsze w Polsce okoliczności zabójstwa Abrahama Lincolna są mało znane i wiedza na ten temat jest...

Polecam, bardzo ciekawe

Polecam, bardzo ciekawe

Świetna lektura, którą pochłonąłem w weekend. Czyta się niczym powieść sensacyjną bądź kryminał. Autorzy musieli wykonać kawał roboty aby odtworzyć dzień po dniu wszystkie wydarzenia.

Świetna lektura, którą pochłonąłem w weekend. Czyta się niczym powieść sensacyjną bądź kryminał. Autorzy musieli wykonać kawał roboty aby odtworzyć dzień po dniu wszystkie wydarzenia.