Franciszek. Papież z końca świata

Plus za przyznanie, że Franciszek to jednak trochę komunista...

Plus za przyznanie, że Franciszek to jednak trochę komunista...

Bez względu na to, czy człowiek jest dobry, czy też przeżarty złem...
I tak i tak zostanie oceniony, skomentowany, wychwalony albo skrytykowany. Wszystkie oczy patrzą, obserwują wnikliwie.

Wielu nie dowierza ascezie, skromności, pokorze, szczerości papieża Franciszka. Opinie i argumenty aż się przelewają po brzegi ludzkich sądów.
Nikt nie wiem jaka jest prawda. W każdej opinii czy plotce jest ziarenko prawdy, ale nie cała prawda, nawet nie pół prawda, zaledwie ziarenko, mała garstka...
Ludzie coś usłyszą, przekręcą, wyolbrzymią i powstaje ploteczka, tak zwana dezinformacja...
Nie wiem czemu, ale po prostu wierzę w papieża Franciszka. Każdy ma jakąś przeszłość, w której mógł popełnić jakiś błąd, zrobić coś, czego później mógłby żałować. Człowiek jest człowiekiem. Lecz co komu do tego. Ci, którzy liczą grzechy i błędy innych, tak naprawdę chcą odwrócić uwagę od swojej osoby, stanu własnej duszy. Niech każdy pilnuje siebie.
Ja w papieżu Franciszku wyczuwam dobrą osobę i wierzę w jego czyny, symboliczne gesty i ogólną postawę.

"(...) kiedy był młodzieńcem, przypominał źródło tryskające spomiędzy kamieni, w średnim wieku był jak rzeka płynąca z impetem, a jako starzec jest jak stojąca woda. Są takie chwile w życiu, w których trzeba się zatrzymać i być stojącą wodą. Temu służą wszelkie ćwiczenia duchowe. Współczesny człowiek o tym zapomina, bo tak pochłania go tempo życia. Czasami do releksji nad sobą i do odwołania się do Boga skłania go dopiero jakaś skórka od banana, na której się przewraca: choroba, rozczarowanie, kryzys." ( str. 67 )

W dzisiejszym zapędzonym świecie, brakuje ludziom spokoju, cierpliwości ciszy. Wszędzie hałas, charmider, zgiełk. Ludzie krzyczą, pędzą, gonią za przyszłością. Chcą zdobyć jak najwięcej, osiągnąć najwyższe szczyty. Otaczają się tym, co opływa w przepychu, nowości, blasku pieniądza. Im więcej tym lepiej.
Miejska dżungla z betonu i stali zajmuje coraz większą powierzchnię. Życie w miejskiej dżungli nie pozwala się wyciszyć, uspokoić, napełnić cierpliwością. Nie ma gdzie złapać równowagi, miejsca, w którym człowiek zapanuje nad wewnętrznym nieporządkiem, chaosem, który raz na jakiś czas rujnuje w człowieku poczucie szczęścia i radości.
Człowiek nie jest w stanie wytrzymać w ciągłym biegu. Prędzej czy później jasność i klarowność myślenia, podejmowania decyzji, patrzenia na świat z właściwej perspektywy przestanie działać tak jak trzeba. Wtedy człowiek zderzy się ze ścianą własnej codzienności, wówczas zbłądzi i dotychczasowa stabilność otaczającej go rzeczywistości rozbije sie na kawałeczki...
Trzeba mieć w swym życiu miejsce, własną przestrzeń, pełną ciszy, spokoju, dającą wolność, lekkość, poczucie wznoszenia. Ludzka świadomość raz na jakiś czas musi się zresetować, odświeżyć, naładować akumulator, by do następnego spadku formy jakoś trwać i wytrzymywać trudy codzienności.
Musimy mieć zakątek, gdzie sami ze sobą porozmawiamy, zastanowimy się nad własnym życiem, nad tym, co jest w nim dobrego i złego.
Jeśli jeszcze nie znaleźliście takiego miejsca, nie poddawajcie i nie ustawajcie w ciągłym jego szukaniu.

Papież Franciszek jest zwykłym człowiekiem, mimo tego, że piastuje i reprezentuje to najwyższe kościelne stanowisko. On pokazuje, jak trzeba przechodzić przez życie, co należy w sobie pielęgnować. Swoim postępowaniem i czynami w mojej opinii udowadnia, że posiada w swym życiu spokój, taką wewnątrzną harmonię. Świat dookoła jest pełen zwariowania, a on daje przykład i uczy jak w nim nie zwariować. Jak znaleźć sens życia oraz spokój na ścieżce naszego przeznaczenia...
To jedna z wielu książek o nim. Pozwala w pewnym stopniu nam go poznać i dowiedzieć się z kim mamy do czynienia. Moim zdaniem warto poznać kogoś takiego. A ta książka daje taką możliwość...

"Lekarstwem dla duszy zawsze była dla niego modlitwa. - Odczuwam przeżycie religijne, gdy odmawiam na głos różaniec albo Psalmy, lub też gdy z wielką radością odprawiam Eucharystię. Ale najżywiej dociera do mnie spotkanie z Bogiem, gdy jestem w ciszy przed Najświętszym Sakramentem i nic nie ogranicza czasu, jaki tam spędzam. Patrzę na Boga, ale bardziej przyzwalam jemu patrzeć na mnie, czuję, jakby mnie brał za rękę... - mówi. " ( str. 67 )

Bez względu na to, czy człowiek jest dobry, czy też przeżarty złem...
I tak i tak zostanie oceniony, skomentowany, wychwalony albo skrytykowany. Wszystkie oczy patrzą, obserwują wnikliwie.

Wielu nie dowierza ascezie, skromności, pokorze, szczerości papieża Franciszka. Opinie i argumenty aż się przelewają po brzegi ludzkich sądów.
Nikt nie wiem jaka jest prawda. W każdej...

Bardzo ciekawa pozycja. Poza samą biografią, trochę informacji z sytuacji politycznej i społecznej Argentyny. Trochę historii. I jedna ciekawa rzecz, Argentyna również ma swojego Adama Michnika.

Bardzo ciekawa pozycja. Poza samą biografią, trochę informacji z sytuacji politycznej i społecznej Argentyny. Trochę historii. I jedna ciekawa rzecz, Argentyna również ma swojego Adama Michnika.

Od 13 marca tego roku mamy Papieża-Franciszka. I wiemy już,że to pierwszy Papież o tym imieniu,pierwszy jezuita,pierwszy spoza Europy i Bliskiego Wschodu. Cieszę się ,że mam wśród swoich książek tę biografię,gdyż należałoby ( no i chcę) wiedzieć cos więcej na temat naszego obecnego przywódcy duchowego.
Zwróciłam szczególnie uwagę na takie słowa, jakimi zwrócił się do obecnego papieża Jego Ojciec i pozwólcie ,że zacytuję,bo mi się wydają bardzo aktualne -właściwie cały czas....
"Kiedy wdrapujesz się na szczyt,pozdrawiaj kazdego człowieka po drodze.Bo kiedy będziesz potem spadał w dół,spotkasz tych samych ludzi"

Od 13 marca tego roku mamy Papieża-Franciszka. I wiemy już,że to pierwszy Papież o tym imieniu,pierwszy jezuita,pierwszy spoza Europy i Bliskiego Wschodu. Cieszę się ,że mam wśród swoich książek tę biografię,gdyż należałoby ( no i chcę) wiedzieć cos więcej na temat naszego obecnego przywódcy duchowego.
Zwróciłam szczególnie uwagę na takie słowa, jakimi zwrócił się do...

Papież, który niegdyś uwielbiał tańczyć tango...

Postanowiłam zapoznać się z biografią tego niezwykłego człowieka, z uwagi na to, iż został Papieżem i dobrze byłoby wiedzieć na Jego temat coś więcej. Z fotografii, która znajduje się na okładce uśmiecha się do nas ciepła, sympatyczna osoba, takie robi na mnie pierwsze wrażenie "Papież z końca świata". Porównywany już bywa do naszego ukochanego Ojca Świętego, miejmy nadzieję, że będzie godnym następcą Jana Pawła II, szczególnie, że nie każdy nadaje się do pełnienia tej roli.
Jorge Mario Bergoglio urodził się 17 grudnia 1936 roku. Lubi czytać, "jest koneserem literatury pięknej. "Boską komedię" Dantego Alighieri i "Narzeczonych" Alessandra Manzoniego przeczytał cztery razy. Uwielbia wiersze Friedricha Holderlina, prekursora romantyzmu niemieckiego. Chętnie czyta też powieści Fiodora Dostojewskiego oraz psiarzy argentyńskich -Leopoldo Marechala i zwłaszcza Jorge Luisa Borgesa, z którym osobista znajomość bardzo sobie cenił."*
Ponadto jest miłośnikiem muzyki klasycznej, którą to miłość zaszczepiła mu matka. "Z dzieł malarskich najbardziej ceni "Białe ukrzyżowanie" Marca Chagalla. Do kina już nie chodzi, ale gdy był dzieckiem rodzice dbali o to, by poznał neorealizm włoski i nie opuścił żadnego filmu z Anną Magnani i Aldo Fabrizim. Z nowszych filmów duże wrażenie zrobiła na nim "Uczta Babette" z 1987 roku, a w młodości bardzo lubił filmy muzyczne z Titą Merello, sławną argentyńską tancerką tanga. Papież uwielbia tango i jest jego znawcą."*

Potrafi również gotować i żartuje mówiąc: "Do tej pory jeszcze nikogo nie otrułem."*. Nie jest zagorzałym miłośnikiem komputera, stroni od niego. Mówi po francusku, niemiecku, nieco gorzej po angielsku. Zawsze troszczył się o biednych i bezrobotnych, mówi często, że "praca jest człowiekowi niezbędna do zachowania godności".*

Najistotniejszą w jego życiu osobą była babcia Rosa. "To ona, tradycyjna i pobożna pani domu z północnych Włoch, w największym stopniu ukształtowała jego osobowość i pobożność. Była też jego powiernicą. Do dziś z rozrzewnieniem wspomina rady, jakie mu dawała i to, że zawsze go wspierała."*

Jak to się stało, że postanowił zostać księdzem? Miał 17 lat i wybierał się z kolegami na wagary, bowiem był to Dzień Wagarowicza. Wstąpił na moment do kościoła, by się pomodlić. Pod wpływem impulsu wyspowiadał się. "W czasie spowiedzi stało się coś dziwnego, nad czym nie mogłem zapanować, tak, jakby ktoś zaskoczył mnie ciosem, gdy miałem opuszczone ręce. Nagle uświadomiłem sobie, że Bóg na mnie czeka, że czekał na mnie cały czas ze swoją miłością i wyrozumiałością. Kiedy wyszedłem z kościoła, wiedziałem już, ze chcę zostać księdzem."*
Jest wiele ciekawych fragmentów w tej biografii, to nie nudna i mało interesująca analiza, wzniosłe, trudno zrozumiałe, czy pełne patosu i sztuczności słowa, tu wszystko opisane jest w sposób przystępny. Nie ma suchych faktów, to nie tego typu książka. Każdy z zaciekawieniem i zaintrygowaniem prześledzi losy przyszłego papieża, które budzą tak wiele kontrowersji w ostatnim czasie. Z tej pozycji literackiej dowiemy się, jak było naprawdę, co powodowało w Bergoglio takie, a nie inne odczucia, poglądy, dylematy.
"Dla każdego jest w Kościele przestrzeń miłosierdzia. Jedyne, czego nie toleruję, to prowadzenie podwójnego życia. Nie można gorszyć wiernych, żyjąc z kochanką i jednocześnie trwać w kapłaństwie. Na to nigdy nie przymykam oka."*
* wszystkie fragmenty pochodzą z książki

Tytuł "Franciszek Papież z końca świata. Biografia." polecam jak najbardziej, ponieważ przybliży nam osobę Ojca Świętego, pokaże, że to człowiek o gołębim sercu, mający wiele zalet. Autor umiejętnie przeprowadził nas przez ciekawe losy przyszłego Papieża, pokazał nam nie tylko te dobre i miłe okoliczności życia Bergoglio, lecz także te tematy, które bulwersują opinię publiczną, warto jednak zapoznać się z faktami, zanim wyda się osąd w jakiejkolwiek sprawie.
"Franciszek Papież z końca świata. Biografia.", Leszek Śliwa, Wydawnictwo WAM, 2013

Papież, który niegdyś uwielbiał tańczyć tango...

Postanowiłam zapoznać się z biografią tego niezwykłego człowieka, z uwagi na to, iż został Papieżem i dobrze byłoby wiedzieć na Jego temat coś więcej. Z fotografii, która znajduje się na okładce uśmiecha się do nas ciepła, sympatyczna osoba, takie robi na mnie pierwsze wrażenie "Papież z końca świata". Porównywany już bywa...

Książka obala wiele mitów i pogłosek, które krążyły i krążą w mediach wokoł Franciszka I. Czekam, aż do ręki dostanę szersze studium.

Książka obala wiele mitów i pogłosek, które krążyły i krążą w mediach wokoł Franciszka I. Czekam, aż do ręki dostanę szersze studium.

Książki o papieżu Franciszku pojawiają się na polskim rynku jak grzyby po deszczu. Jedną z pierwszych publikacji tego typu jest niewielka książeczka „Franciszek. Papież z końca świata” opublikowana przez wydawnictwo WAM.

Leszek Śliwa w przystępny i interesujący sposób kreśli zarys biografii Ojca Świętego. Urodzony 17 grudnia 1936 Jorge Mario Bergoglio, syn włoskiego imigranta, jezuita, pierwszy papież spoza Europy. A przy tym wszystkim niezwykle skromny człowiek, któremu woda sodowa nie uderzyła do głowy. Właśnie tą skromnością podbił serca wiernych z całego świata. Zamiast luksusowego mieszkania w Pałacu Apostolskim papież wybrał na swój dom Dom Świętej Marty. Nagminnie łamie zasady etykiety, chętnie spotyka się z wiernymi, błogosławi dzieci, przytula chorych. Właśnie te relacje ze spotkań z ludźmi są najbardziej ujmujące i chwytające za serce.
W swojej publikacji autor omawia kolejne szczeble kariery kościelnej, przytacza mnóstwo ciekawostek i anegdotek z życia Jorge. Przywołuje wypowiedzi bliskich mu osób oraz samego zainteresowanego. Dzięki temu z opowieści pana Śliwy wyłania się obraz wykształconego mężczyzny o dobrym sercu, głęboko wierzącego, wrażliwego na sztukę i kulturę. który ze wszystkich sił stara się pomagać najuboższym. Najbardziej zapadła mi w pamięć historia o tym, jak w 1985 r. Bergoglio wyjechał na pół roku do Niemiec, aby tam pracować nad doktoratem. W trakcie pobytu przyszły papież wybrał się na wycieczkę do Augsburga, gdzie w jednym z kościołów zachwycił go obraz Maryi rozwiązującej węzły. Zafascynowany barokowym malowidłem autorstwa Johanna Georga Melchiora Schmidtnera i jego dydaktyczną wymową Bergoglio nakupił sporo pocztówek z reprodukcją obrazu i przywiózł je do Buenos Aires. Na każdym kroku pokazywał je i rozdawał komu tylko się dało. Zamówił nawet kopię do rektoratu jezuickiego uniwersytetu, którego był rektorem. Dzięki temu wizerunek Maryi zdobywał coraz większą popularność, a w 1996 r. kopia płótna namalowana przez miejscowa malarkę zawisła w kościele San Jose del Talar. W zastraszającym tempie rozkwitł kult tego obrazu, a w chwili obecnej co miesiąc nawiedza go kilkadziesiąt tysięcy wiernych. Kult Maryi rozwiązującej węzły przeniósł się nawet z Argentyny do Brazylii, a w Europie malowidło nadal jest mało znane i cieszy się raczej lokalną popularnością.
Tomik autorstwa Leszka Śliwy spodoba się wszystkim zainteresowanym osobą papież Franciszka. Książka napisana została w przystępny sposób, autor posługuje się lekkim piórem, dzięki temu lektura nie sprawi nikomu kłopotu. Dzięki skondensowanej ilości informacji czytelnik nie zdąży się znudzić i faktycznie zapamięta najważniejsze informacje z życia Ojca Świętego. Lektura tego tomiku pogłębiła tylko moją sympatię do papieża Franciszka. Czego i wam życzę! Serdecznie polecam!

Książki o papieżu Franciszku pojawiają się na polskim rynku jak grzyby po deszczu. Jedną z pierwszych publikacji tego typu jest niewielka książeczka „Franciszek. Papież z końca świata” opublikowana przez wydawnictwo WAM.

Leszek Śliwa w przystępny i interesujący sposób kreśli zarys biografii Ojca Świętego. Urodzony 17 grudnia 1936 Jorge Mario Bergoglio, syn włoskiego...

Zaintrygowała mnie postać naszego, nowego papieża Franciszka – jest zupełnie inny niż jego poprzednicy. Papież nie mieszka w Pałacu Apostolskim, tylko w Domu Świętej Marty. Najchętniej porusza się pieszo i ogólnodostępnymi środkami lokomocji, zrezygnował z luksusów – żyje według swoich zasad. Stara się być bliżej wiernych, przyjmuje nawet niewielkie delegacje, odprawia msze święte, nie tylko w niedzielę na Anioł Pański, ale również w dni powszednie. Papież nie nosi mucetu i czerwonych papieskich butów, zachował również swój biskupi krzyż.
Jorge Mario Bergolio jest argentyńczykim i tym samym jest pierwszym papieżem spoza kontynentu europejskiego oraz pierwszym papieżem jezuitą. Urodził się w 1936 roku w Buenos Aires jako syn włoskiego imigranta. Jest osobą bardzo dobrze wykształconą i włada wieloma językami. Pomimo przywilejów papieskich, nadal pozostał skromną i otwartą na ludzkie potrzeby osobą.

W swoich kazaniach zawsze kładł nacisk na pomoc ubogim i publicznie krytykował politykę rządu argentyńskiego. Zachęcał do otwarcia się na niewierzących i udzielanie chrztu dzieciom ze związków pozamałżeńskich. Z drugiej jednak strony, jest gorącym przeciwnikiem pozwalania na ceremonie małżeńskie osobników tej samej płci oraz adopcji dzieci przez małżeństwa homoseksualne, czy lesbijskie.

Książka Leszka Śliwy przybliża nam postać papieża Franciszka nie tylko jako duchownego, ale przede wszystkim jako człowieka. Składa się z 4 rozdziałów i jest wzbogacona zdjęciami. Oprócz danych ogólnodostępnych, Autor przytacza wiele ciekawostek z życia Jorge Bergolio – m.in. jego uwielbienie dla argentyńskiej drużyny sportowej czy też posądzenie o kolaborację.
Papież Franciszek jest jezuitą z powołania i okazuje to na każdym kroku.

Książka jest napisana jasnym i przystępnym językiem, zawiera mnóstwo fotografii z całego życia papieża. To bardzo ciekawa pozycja, którą przeczytałam z przyjemnością.

Zaintrygowała mnie postać naszego, nowego papieża Franciszka – jest zupełnie inny niż jego poprzednicy. Papież nie mieszka w Pałacu Apostolskim, tylko w Domu Świętej Marty. Najchętniej porusza się pieszo i ogólnodostępnymi środkami lokomocji, zrezygnował z luksusów – żyje według swoich zasad. Stara się być bliżej wiernych, przyjmuje nawet niewielkie delegacje, odprawia msze...