Ze wspomnień Ijona Tichego

Po lekturze przecietnych 'Dzienników gwiazdowych' pozycja jeszcze bardziej rozczarowująca. Właściwie godne uwagi są 3 rozdziały: 'Ratujmy kosmos' (bardzo, bardzo),'Profesor A. Dońda' (dość bardzo) i 'Pożytek ze smoka' (bardzo). Nużąca narracja według schematu: 1-osobowe wprowadzenie w rozdział a potem dialog bohatera głównego z bohaterami poszczególnych rozdziałów, doktorami bądź profesorami wynalazcami. Obcowanie z przebogatym słownikiem, wszechstronną wiedzą i swoistą lemowską futurystyką daje sporo satysfakcji jednak czyni również książkę niełatwą w odbiorze. Lem napawający się potokiem własnych słów nie zachwyci, nie podbije ani nie zainteresuje każdego. Pozycja przede wszystkim dla fanów Lema. Za to Barwiński jako lektor sprawdził się.

Po lekturze przecietnych 'Dzienników gwiazdowych' pozycja jeszcze bardziej rozczarowująca. Właściwie godne uwagi są 3 rozdziały: 'Ratujmy kosmos' (bardzo, bardzo),'Profesor A. Dońda' (dość bardzo) i 'Pożytek ze smoka' (bardzo). Nużąca narracja według schematu: 1-osobowe wprowadzenie w rozdział a potem dialog bohatera głównego z bohaterami poszczególnych rozdziałów,...

Ciekawe opowiadania, najlepsze o pralkach i o robocie-planecie.

Ciekawe opowiadania, najlepsze o pralkach i o robocie-planecie.

Zabawne przygody galaktyczne słynnego badacza Iljona Tichego w podaniu wielkiego klasyka literatury sci-fi Stanisława Lema. Bardzo interesujący koncept, który polecam czytelnikom. Książka daje wiele różnych ciekawych tematów do przemyśleń.

Zabawne przygody galaktyczne słynnego badacza Iljona Tichego w podaniu wielkiego klasyka literatury sci-fi Stanisława Lema. Bardzo interesujący koncept, który polecam czytelnikom. Książka daje wiele różnych ciekawych tematów do przemyśleń.

7,5
Opowiadania lubię zdecydowanie mniej. Często opowiadania kończą się dla mnie za szybko i nie wiem co autor miał na myśli, co chciał przekazać. Jednak każde z wspomnień Tichego niesie jakąś myśl i dlatego słuchanie tego zbioru dało mi dużo przyjemności. Każde opowiadanie poświęcone jest niej idei. Dlatego też sporo możemy dowiedzieć się o poglądach filozoficznych oraz o wizji przyszłości Lema.

7,5
Opowiadania lubię zdecydowanie mniej. Często opowiadania kończą się dla mnie za szybko i nie wiem co autor miał na myśli, co chciał przekazać. Jednak każde z wspomnień Tichego niesie jakąś myśl i dlatego słuchanie tego zbioru dało mi dużo przyjemności. Każde opowiadanie poświęcone jest niej idei. Dlatego też sporo możemy dowiedzieć się o poglądach filozoficznych oraz...

Poczatek swietny, z tematami godnymi glebokich przemyslen. Pierwsze opowiadania poruszaja kwestie, ktore mnie osobiscie nurtuja i ciekawia. Potem, jak to w zbiorach opowiadan, jest niestety slabiej. Klimat ulega totalnej zmianie, wg mnie bardzo na niekorzysc. Za ten brak konsekwencji musze obnizyc ocene calosci.

Poczatek swietny, z tematami godnymi glebokich przemyslen. Pierwsze opowiadania poruszaja kwestie, ktore mnie osobiscie nurtuja i ciekawia. Potem, jak to w zbiorach opowiadan, jest niestety slabiej. Klimat ulega totalnej zmianie, wg mnie bardzo na niekorzysc. Za ten brak konsekwencji musze obnizyc ocene calosci.

Świetna opowieść o przygodach i podróżach galaktycznego podróżnika Ijona Tichego. Fantastyczne teksty i gagi.

Świetna opowieść o przygodach i podróżach galaktycznego podróżnika Ijona Tichego. Fantastyczne teksty i gagi.

Ach ten smoczy związek radziecki.

Ach ten smoczy związek radziecki.

Czytać/słuchać raczej po "Dziennikach". O ile tam Tichy rozbija się w czasie i przestrzeni, tu raczej odwiedza na ziemi różne dziwne indywidua, ewentualnie jego odwiedzają.

"Wspomnienia" to taka trochę zabawa formą pamiętnika, dostajemy historyjki na różne filozoficzne tematy, są oczywiście rzeczy lepsze jak historia skrzyń profesora Corcorana (inspiracja filmu Matrix?),ale też słabsze jak wizyta u Zazula. Są i rzeczy absolutnie genialne i prześmieszne, jak "Tragedia pralnicza". Choć mniej tu chyba śmieszkowania, także tego nadmiernego skoncentrowania nonsensu, które przeszkadzało mi momentami w "Dziennikach". Niektóre wspomnienia ocierają się nawet o horrorowatość, a i dotykają też, mam wrażenie, poważniejszych rzeczy.

Problemy są dwa, po pierwsze historie są trochę przemieszane z "Dziennikami" zależnie od wydania i jako że słuchałem obu rzeczy w audiobookach, ciężko przyporządkować niektóre teksty, bo chyba "skakały" między wydaniami (a i nie chce mi się też tego sprawdzać, szczerze mówiąc). Ale zestaw dwóch audiobooków jest chyba spójny, niczego nie brakuje i nic się nie powtarza.

Drugi problem, to mimo że czytałem dawno temu, sporo rzeczy kojarzę po tych dwudziestu paru latach... Tak więc historia wynalazku duszy, niejakiego Decantora, pozbawiona była efektu 'wow'. Jakie więc wrażenie musiała zrobić na małym mnie... Więc to może jednak zaleta książki, a problem tylko mój?

Koniecznie, jako uzupełnienie "Dzienników gwiazdowych".

Czytać/słuchać raczej po "Dziennikach". O ile tam Tichy rozbija się w czasie i przestrzeni, tu raczej odwiedza na ziemi różne dziwne indywidua, ewentualnie jego odwiedzają.

"Wspomnienia" to taka trochę zabawa formą pamiętnika, dostajemy historyjki na różne filozoficzne tematy, są oczywiście rzeczy lepsze jak historia skrzyń profesora Corcorana (inspiracja filmu Matrix?),...

* opinia na podst audiobooka

Lem miał niesamowitą wyobraźnię :)

Książka to seria opowiadań pisanych w pierwszej osobie, jako wspomnienia kapitana Ijona Tichego. Kilka razy się bardzo uśmiechałem, gdy autor opisywał np wymyślone rośliny, które łapią ludzkie aparaty fotograficzne, to było jak podróż w snach.

Kilka opowieści były futurystyczne, nawet jak na dziś, wizjonerskie i bardzo aktualne. Jak kwestie prawne robotów, świadomość ludzka i kontakt ludzi z robotami.

Słuchało sie bardzo miło, gorąco polecam.

* opinia na podst audiobooka

Lem miał niesamowitą wyobraźnię :)

Książka to seria opowiadań pisanych w pierwszej osobie, jako wspomnienia kapitana Ijona Tichego. Kilka razy się bardzo uśmiechałem, gdy autor opisywał np wymyślone rośliny, które łapią ludzkie aparaty fotograficzne, to było jak podróż w snach.

Kilka opowieści były futurystyczne, nawet jak na dziś,...

Kolejny raz łapię się na tym że u Lema na pierwszym miejscu jest człowiek a nie technologia. Ciekawa odmiana po ‘nowoczesnym’ si-fi. Do tego erudycja i piekny język autora. Polecam

Kolejny raz łapię się na tym że u Lema na pierwszym miejscu jest człowiek a nie technologia. Ciekawa odmiana po ‘nowoczesnym’ si-fi. Do tego erudycja i piekny język autora. Polecam