Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytać i podać dalej.

Podejście typowo archeologiczne czyli rządzą twarde fakty - archeologiczna materiałówka - i na tej podstawie wyciagnięte są wnioski oraz wysnute hipotezy. Pierwszy rozdział napisany w sposób przypominający wykłady Waldemara Chmielewskigo: chaotyczny i mało klarowny. Z każdym następnym jest jednak coraz lepiej. W zwięzłej (nieco ponad 200 stron) syntezie, autorzy zaprezentowali różne, czasem skrajnie odmienne, koncepcje, dotyczące neandertalczyków: ich genezy, rozwoju kulturowego i wyginięcia a w to wszystko wpleciono historię badań. Przy czym jasno oddzielają stan wiedzy faktograficznej od hipotez. Choć starali się stworzyć publikację przybliżającą temat przeciętnemu czytelnikowi, to jednak styl typowy dla archeologów (suche omawianie stanowisk i artefaktów) nie każdemu będzie odpowiadać.

Książka pierwotnie wydana w 2013 roku polskiej edycji doczekała się dopiero w 2022, więc zaprezentowany stan wiedzy obowiązujący jest na rok 2012 (tak datowane najnowsze pozycje w bibliografii). Cała bogata naukowo dekada pomiędzy tymi wydaniami nie znalazła się w książce, więc wymaga uzupełnienia.

Kilka nieścisłości i wpadek tłumacza (specjalizującego się w ekonomii i sporcie), których nie wyłapały korektorki (specjalizujęce się w ortografii), z których najbardziej rzuca się w oczy wulkaniczna 'magma' zamiast 'materiału piroplastcznego' (bezmyślne powtórzenie za polską wikipedią). Słaba jakość czarno-białych ilustracji i bardzo dobra kolorowych wkładek, choć te ostatnie nie zawsze czytelnie opisane, ale brak skal przy rysunkach zabytków to archeologiczne uchybienie niewybaczalne. Część (znakomita) ostatniego rozdziału poświęcono neandertalczykowi w kulturze współczesnej w ujęciu mocno krytycznym, demaskującym liczne przekłamania i przestarzałe stereotypy.

Reasumując: dobra, zwięzła, syntetyczna pozycja pokazująca, że wciąż więcej jest zagadek dotyczących neandertalczyków niż konkretnej wiedzy. Znakomitym uzupełnieniem tej pozycji jest 'Człowiek - biografia' Dunbara (autor wspomniany w książce choć odnośnie swojej starszej i uboższej 'Nowej historii ewolucji człowieka'). Nie mniej przydałaby się solidna konsultacja merytoryczna w celu wyłapania wszystkich 'kwiatków' translatorskich'.

Przeczytać i podać dalej.

Podejście typowo archeologiczne czyli rządzą twarde fakty - archeologiczna materiałówka - i na tej podstawie wyciagnięte są wnioski oraz wysnute hipotezy. Pierwszy rozdział napisany w sposób przypominający wykłady Waldemara Chmielewskigo: chaotyczny i mało klarow...

Rozwiń Zwiń

Przeczytać - a raczaj pooglądać - ku relaxowi.

Ta publikacja to obrazki: zdjęcia, grafiki, freski i malowidła, częstokroć nieoczywiste, w znakomitej jakości lecz w niewielkich rozmiarach. Opis słowny ograniczny do lakoniczego minimum.

Jako pierwsze zetknięcie ze starożytnością albumik mógłby być całkim całkiem gdyby nie - na szczęście niezbyt liczne - błędy (najbardziej irytującym jest uporczywe nazywanie teatrów amfiteatrami) oraz brak jednego sposobu podpisywania ilustarcji, co może prowadzić do mylnego ich odczytywania. Aż dziw, że obaj autorzy spacjalizują sie w starożytności i mają tytuły doktora...

Przeczytać - a raczaj pooglądać - ku relaxowi.

Ta publikacja to obrazki: zdjęcia, grafiki, freski i malowidła, częstokroć nieoczywiste, w znakomitej jakości lecz w niewielkich rozmiarach. Opis słowny ograniczny do lakoniczego minimum.

Jako pierwsze zetknięcie ze starożytnością albumik mó...

Rozwiń Zwiń

Przeczytać i zrobić miejsce na półce.

Bardzo wstępny wstępniak dla bardzo początkujących.

W przeciwieństwie do podobnych publikacji, ta opisowo prowadzi czytelnika przez historię fizyki, stąd brak wzorów (tylko jeden: E=mc2) i wykresów (tylko 2: s.144 i s.366). Więc to książka dla tych, do których bardziej dociera słowo niż matematyka i grafika. Można ją również pobieżnie przelecieć wzrokiem. Część koncepcji naukowych tylko zasygnalizowana bez dogłębnych wyjaśnień (teoria inflacji, teoria względności jedna i druga, charakter czasoprzestrzeni, spin). Inne zaś nadmiernie exploatowane (model standardowy, zasada nieoznaczoności, teoria strun). Ale najgorzej jest z omówieniami kompletnie zagmatwanymi (QED, chaos dotyczący cząstek, ciemna energia i stała kosmologiczna). Z 'kronikarskiego obowiązku' trzeba oddać autorowi, że pewne rzeczy omówił dość jasno (4 kardynalne oddziaływania, ciemna materia, supersymetria). Jeśli po tym wszystkim początkujący czytelnik nie zrazi się do astrofizyki, będzie zmuszony sięgnąć po inny 'wstępniak'. Na szczęście jest indeks, który pomaga odnaleźć się w tej niezbyt poukładanej publikacji.

Końcowa część książki poświecona jest teorii strun a dokładniej specjalnej jej odmianie M-teorii, jako potencjalnej teorii wszystkiego, czym w ostatnich swych latach czynnie zajmował się Hawking (zresztą cała książka pozostawia wrażenie, że działaność nukowa Dine'a to zżynanie z innych naukowców).

Mniej więcej od połowy ksiażki język staje się mętny, autor zaczyna mieć problemy z klarownym przekazem. Do tego dużo w publikacji wycieczek osobistych ("kogo ja nie znam/znałem..."), za dużo wstawek "na siłę chcę być trendy": sexizm, ślad węglowy i swoista 'poprawność polityczna'. 'Wstępniak' w erze audiowizualnej bez ilustarcji?? Żółta kartka. Opinia Susskinda o tej książce jest ewidentnie protekcjonizmem, zwłaszcza że sam jest w niej wspominany wielokrotnie.

Przeczytać i zrobić miejsce na półce.

Bardzo wstępny wstępniak dla bardzo początkujących.

W przeciwieństwie do podobnych publikacji, ta opisowo prowadzi czytelnika przez historię fizyki, stąd brak wzorów (tylko jeden: E=mc2) i wykresów (tylko 2: s.144 i s.366). Więc to książka dla tych, ...

Rozwiń Zwiń