Niby reportaż, a książka tak naprawdę ma formę zbioru prostych opowiadań. Dużo dialogów, mało opisów, a całość czyta się bardziej jak relacje z rozmów niż prawdziwy reportaż. Do tego ma się wrażenie, że wszędzie jest więcej Autorki niż napotkanych i poznanych postaci, a do tego sama Rosja, jej mieszkańcy i miejsca, są jakimś tam odległym, nieistotnym tłem. Wiem, że niektórzy lubią tego rodzaju literaturę, włącznie z elementem romansu, ale do mnie jakoś to nie przemówiło żeby było powyżej 5/10.

Niby reportaż, a książka tak naprawdę ma formę zbioru prostych opowiadań. Dużo dialogów, mało opisów, a całość czyta się bardziej jak relacje z rozmów niż prawdziwy reportaż. Do tego ma się wrażenie, że wszędzie jest więcej Autorki niż napotkanych i poznanych postaci, a do tego sama Rosja, jej mieszkańcy i miejsca, są jakimś tam odległym, nieistotnym tłem. Wiem, że...

Podoba mi się wrażliwość pani Wojtachy. Czytając jej opowieści czułam się jakbym tam była. Kielicha też bym mogła z nią wychylić.

Podoba mi się wrażliwość pani Wojtachy. Czytając jej opowieści czułam się jakbym tam była. Kielicha też bym mogła z nią wychylić.

książka, którą jeszcze kilka dni się trawi - albo i dłużej. Polecam!!!!

książka, którą jeszcze kilka dni się trawi - albo i dłużej. Polecam!!!!

Dość wciągająca książka.
Opowieści ciekawe.
Bardzo fajnie się czyta.

Dość wciągająca książka.
Opowieści ciekawe.
Bardzo fajnie się czyta.

W książkę się wpada jak w studnię, złapie fantastycznym opisem osób, które poznajemy razem z autorką. Bohaterowie reportażu tak jak sama Wojtacha są charakterne, wyraziste, niespotykane. Poznajemy ich pogląd na Rosję, na władzę, historię ich życia. Po przeczytaniu zostałam z dziwnym poczuciem pustki i niewiedzy co dalej czytać. Co wybrać, żeby wciągnęło na równi z opowieściami z kolei transsyberyjskiej.

W książkę się wpada jak w studnię, złapie fantastycznym opisem osób, które poznajemy razem z autorką. Bohaterowie reportażu tak jak sama Wojtacha są charakterne, wyraziste, niespotykane. Poznajemy ich pogląd na Rosję, na władzę, historię ich życia. Po przeczytaniu zostałam z dziwnym poczuciem pustki i niewiedzy co dalej czytać. Co wybrać, żeby wciągnęło na równi z...

„-Ty masz fajną robotę, wiesz?
-Tak?
-No bo ty zawodowo gadasz z ludźmi, dobrze zrozumiałem?
-Tak by to w sumie można ująć...Tak, Igor, ja zawodowo gadam z ludźmi”.

Powyższy dialog znakomicie oddaje charakter reporterki i korespondentki wojennej, Anny Wojtachy, i jej najnowszej książki „Zabijemy albo pokochamy. Opowieści z Rosji”. Dziennikarka odkrywa przed czytelnikiem różne oblicza Rosji doby Putina, poszukując ludzkiego wymiaru „rosyjskości”. Jej świetny literacki reportaż to właściwie zbiór portretów ludzi zwyczajnych, lecz w swej zwyczajności niezwykłych, bo prawdziwych. Razem z dziennikarką poznajemy losy pracujących w tajdze budowniczych rurociągu, czeczeńskiej rodziny, moskiewskiej prostytutki, bezdomnego z Ułan Ude. Każda z osób odsłania przed autorką najskrytsze myśli, przedstawia meandry pokręconych życiorysów. Wojtacha do mistrzostwa opanowała sztukę rozmowy, która jest przestrzenią spotkania, dyskusją o poważnych sprawach lub luźną gadką przy wódce. Jest ze swoimi bohaterami szczera do bólu, czasem twarda i obcesowa, zgodnie z sugestią jednego z nich: „z nami to jest prosta sprawa: albo cię zabijemy, albo cię pokochamy”. Sama autorka okazuje się postacią fascynującą, otwarta i odważną, pakującą się niekiedy w niezłe tarapaty (w książce opisuje m.in. pobicie przez policję, kłopoty ze służba bezpieczeństwa, leczenie przez nadbajkalską szamankę, czy...romans ze snajperem Specnazu). Każdy rozdział to nowa historia, nowy życiorys, w który dziennikarka aktywnie wkracza, niekiedy próbując inicjować pozytywne zmiany – z różnym skutkiem.

Książkę czyta się jak dobrą powieść, jest w niej wielka wrażliwość na człowieka, obfitość opisów i charakterystyk postaci, a przede wszystkim genialne, dynamiczne dialogi. Opowieści o ludziach składają się na wielką narrację o tajemnicy Rosji, nazywanej kapryśną damą, która „czasami gwałtownie kończy romanse”.

„-Ty masz fajną robotę, wiesz?
-Tak?
-No bo ty zawodowo gadasz z ludźmi, dobrze zrozumiałem?
-Tak by to w sumie można ująć...Tak, Igor, ja zawodowo gadam z ludźmi”.

Powyższy dialog znakomicie oddaje charakter reporterki i korespondentki wojennej, Anny Wojtachy, i jej najnowszej książki „Zabijemy albo pokochamy. Opowieści z Rosji”. Dziennikarka odkrywa przed czytelnikiem...

Bardzo dobra i wciągająca książka, zdecydowanie godna polecenia. Przygody autorki są niesamowite i niewiarygodne - ale jak widać takie rzeczy tylko w Rosji; a nawet jeśli całość jest odrobinę (lub bardziej) podkoloryzowana, to i tak doskonale się czyta.

Bardzo dobra i wciągająca książka, zdecydowanie godna polecenia. Przygody autorki są niesamowite i niewiarygodne - ale jak widać takie rzeczy tylko w Rosji; a nawet jeśli całość jest odrobinę (lub bardziej) podkoloryzowana, to i tak doskonale się czyta.

Serdecznie polecam dla każdego kto interesuje się Rosją i nie tylko. Pokazana została ona jednak ze strony zwykłych ludzi, różne zawody, różne historie. Bardzo wciąga i nie chce puścić. Muszę przyznać że aż nabrałem ochoty na bliższe poznanie z tym pełnym kontrastów i tajemnic krajem.

Serdecznie polecam dla każdego kto interesuje się Rosją i nie tylko. Pokazana została ona jednak ze strony zwykłych ludzi, różne zawody, różne historie. Bardzo wciąga i nie chce puścić. Muszę przyznać że aż nabrałem ochoty na bliższe poznanie z tym pełnym kontrastów i tajemnic krajem.

Wojtacha pali, Wojtacha pije, Wojtacha wyjada ze śmietnika, łazi po Moskwie z prostytutką, "rozmawia" z agentem FSB gdzieś na syberyjskim zadupiu, bzyka się w wagonie pierwszej klasy, na trasie do Jakucka. Dzięki temu, powstał fajny reportaż, o Rosji jakiej nie znamy, dalekiej od tego co zobaczymy w folderach turystycznych.

Wojtacha pali, Wojtacha pije, Wojtacha wyjada ze śmietnika, łazi po Moskwie z prostytutką, "rozmawia" z agentem FSB gdzieś na syberyjskim zadupiu, bzyka się w wagonie pierwszej klasy, na trasie do Jakucka. Dzięki temu, powstał fajny reportaż, o Rosji jakiej nie znamy, dalekiej od tego co zobaczymy w folderach turystycznych.

Bardzo wciągające reportaże z Rosji. Autorka opisuje historię napotkanych podczas swoich podróży po Rosji ludzi od Pani wynajmującej pokój, po robotników rurociągu w tajdze, bezdomnego, czy prostytutkę. Niezwykle wciągająca bo taka ludzka, bliska drugiej osobie.

Bardzo wciągające reportaże z Rosji. Autorka opisuje historię napotkanych podczas swoich podróży po Rosji ludzi od Pani wynajmującej pokój, po robotników rurociągu w tajdze, bezdomnego, czy prostytutkę. Niezwykle wciągająca bo taka ludzka, bliska drugiej osobie.