Rzeczozmęczenie

Punktów aż tyle, bo po przeczytaniu niejednej książki o minimaliźmie, to w końcu coś we mnie ruszyła. Może potrzebowałam opisanego przez autora historycznego tła dla rozkręconego konsumpcjonizmu, czyli jak w skrócie doszliśmy z ilością rzeczy tu gdzie jesteśmy? Chce mniej rzeczy, a więcej życia.

Punktów aż tyle, bo po przeczytaniu niejednej książki o minimaliźmie, to w końcu coś we mnie ruszyła. Może potrzebowałam opisanego przez autora historycznego tła dla rozkręconego konsumpcjonizmu, czyli jak w skrócie doszliśmy z ilością rzeczy tu gdzie jesteśmy? Chce mniej rzeczy, a więcej życia.

Ciekawa książka na temat zjawiska, którego wielu z nas sobie nie uświadamia, a mianowicie - rzeczozmęczenia. Książka jest długa i pełna wielu informacji, jak też ciekawostek. Z uwagi jednak na rozległość, trudno to wszystko spamiętać.

Jednak płyną z niej też mądre wnioski:
- to, że pożądamy rzeczy wynika z konsumpcjonizmu,
- zastanów się, ilu rzeczy potrzebujesz, aby być szczęśliwym,
- kolekcjonuj doświadczenia, a nie przedmioty (tu przykład telewizora jak chcesz mieć duży ekran, aby wszyscy Ci go zazdrościli, to pożądasz telewizora jako przedmiotu. Jeśli jednak kupujesz telewizor, bo chcesz na nim oglądać filmy, to kupujesz go, aby czerpać z doświadczeń).
- liczba rzeczy, które posiadamy może, ale musi, czasem nas przytłoczyć.

Ciekawa książka na temat zjawiska, którego wielu z nas sobie nie uświadamia, a mianowicie - rzeczozmęczenia. Książka jest długa i pełna wielu informacji, jak też ciekawostek. Z uwagi jednak na rozległość, trudno to wszystko spamiętać.

Jednak płyną z niej też mądre wnioski:
- to, że pożądamy rzeczy wynika z konsumpcjonizmu,
- zastanów się, ilu rzeczy potrzebujesz, aby być...

Bardzo interesująca książka, podobała mi się. Dowiedziałam się jak doszło na świecie do konsumpcjonizmu na taką skalę, kto za tym stał i dlaczego. Ciekawe fakty i opowieści. Propozycja eksperientalizmu, zamiast minimalizmu. Chyba ten koncept trafia do mnie bardziej, niż całkowite wyzbycie się rzeczy. Ciekawe ujęcie tematu. Nie wiem tylko, czy autor dobrze to zaprognozował, bo wpisując eksperientalizm do wyszukiwarki lub hasztagów nie wyskakują informacje o nowym, międzynarodowym ruchu czy globalnej zmianie... Jakkolwiek polecam tą pozycję wszystkim, którzy czują się zmęczeni i przytłoczeni rzeczami.

Bardzo interesująca książka, podobała mi się. Dowiedziałam się jak doszło na świecie do konsumpcjonizmu na taką skalę, kto za tym stał i dlaczego. Ciekawe fakty i opowieści. Propozycja eksperientalizmu, zamiast minimalizmu. Chyba ten koncept trafia do mnie bardziej, niż całkowite wyzbycie się rzeczy. Ciekawe ujęcie tematu. Nie wiem tylko, czy autor dobrze to zaprognozował,...

Umieszczę po prostu dwa wymowne fragmenty.

1. Płynie opowieść o Sue i Bertrandzie, właścicielach trzypiętrowego wiktoriańskiego domu w Londynie, "klasycznej angielsko-francuskiej parze". Pewnego sobotniego poranka leżąc w łóżku i pijąc kawę w porannym słońcu, nasi bohaterowie dochodzą do wniosku, że tak naprawdę w życiu są ważne inne wartości niż materialne dobra. Dlatego Sue sprzedaje swoją firmę odzieżową, Bertrand powierza prowadzenie restauracji managerom (sprawdzając co jakiś czas jej dochodowość on line),wynajmują swój dom po uprzednim rozdaniu obrazów wśród przyjaciół i wreszcie, zabierają dzieci z prywatnych szkół. Wyruszają w podróż dookoła świata przeżywając różne (również nieprzyjemne) przygody.
Puenta?
"(....) udało im się w ten sposób udowodnić, że aby zostać eksperientalistą, wcale nie trzeba być osobą młodą, wolną i nieposiadającą rodziny. Lenetowie pokazali nam, że eksperientalizm to wybór dostępny dla osób mających dzieci oraz życiowe zobowiązania".

2.
Zdanie: "Pod koniec lat pięćdziesiątych stosowany w Stanach Zjednoczonych system rachunków narodowych obowiązywał już we wszystkich państwach świata" opatrzone jest przypisem ["Pisząc "we wszystkich państwach świata", miałem na myśli większość krajów tzw. Zachodu".]


Są w innych rozdziałach trochę głębsze analizy i trochę rozsądniejsze podejście, ale to co rzeczywiście warte uwagi, mogłoby być podane jako artykuł, a nie książka.

Umieszczę po prostu dwa wymowne fragmenty.

1. Płynie opowieść o Sue i Bertrandzie, właścicielach trzypiętrowego wiktoriańskiego domu w Londynie, "klasycznej angielsko-francuskiej parze". Pewnego sobotniego poranka leżąc w łóżku i pijąc kawę w porannym słońcu, nasi bohaterowie dochodzą do wniosku, że tak naprawdę w życiu są ważne inne wartości niż materialne dobra. Dlatego...

Sympatyczna książka, lubię ten nurt książek o świadomym otoczeniu się rzeczami. Sama staram się bardzo ograniczać książki fizyczne w domu, jak również coraz więcej mam przyjemności z przestrzeni bez rzeczy wokół. Książka nie jest odkrywcza, ale daję dodatkowy impuls i szansę na dotarcie do większego grona ludzi. Którzy też odmienią swój konsumpcyjny styl życia 😁

Sympatyczna książka, lubię ten nurt książek o świadomym otoczeniu się rzeczami. Sama staram się bardzo ograniczać książki fizyczne w domu, jak również coraz więcej mam przyjemności z przestrzeni bez rzeczy wokół. Książka nie jest odkrywcza, ale daję dodatkowy impuls i szansę na dotarcie do większego grona ludzi. Którzy też odmienią swój konsumpcyjny styl życia 😁

Książka o bardzo ciekawej tematyce, jednak bardzo ciężko się czyta. Mogłaby być 2 razy krótsza i nadal przekazać te same treści. Za dużo anegdot, które w pewnym momencie zaczynają... no właśnie męczyć!

Książka o bardzo ciekawej tematyce, jednak bardzo ciężko się czyta. Mogłaby być 2 razy krótsza i nadal przekazać te same treści. Za dużo anegdot, które w pewnym momencie zaczynają... no właśnie męczyć!

Sama nie wiem, jak to "Rzeczozmęczenie" ocenić.
Całym sercem jestem za antymaterializmem, więc sądziłam, że książka przypadnie mi do gustu. Jednak, po pierwsze, jest nudnawa. Po drugie- nie przemawia do mnie idea zamiany gromadzenia rzeczy na gromadzenie doświadczeń, które nadal ma być atawistycznym "stroszeniem piór". W takim podejściu do sprawy nadal widzę pewne zagrożenia i po prostu mnie to odrzuca.
Najciekawszy jest chyba dodatek o tytule "Droga eksperientalisty", który zdradza rozsądne podejście do życia Autora.

Sama nie wiem, jak to "Rzeczozmęczenie" ocenić.
Całym sercem jestem za antymaterializmem, więc sądziłam, że książka przypadnie mi do gustu. Jednak, po pierwsze, jest nudnawa. Po drugie- nie przemawia do mnie idea zamiany gromadzenia rzeczy na gromadzenie doświadczeń, które nadal ma być atawistycznym "stroszeniem piór". W takim podejściu do sprawy nadal widzę pewne...

Warto przeczytać, ponieważ podejście autora jest nieco odklejone (w pozytywnym znaczeniu) od głównego nurtu. Nie jest to jednak zupełnie nowatorska idea, a po prostu nowoczesne podejście do klasycznych idei filozoficznych.

Z pewnością w książce można znaleźć kilka ciekawych propozycji na rozwiązanie problemu materializmu i życie trochę bliżej doświadczania teraźniejszości.

Warto przeczytać, ponieważ podejście autora jest nieco odklejone (w pozytywnym znaczeniu) od głównego nurtu. Nie jest to jednak zupełnie nowatorska idea, a po prostu nowoczesne podejście do klasycznych idei filozoficznych.

Z pewnością w książce można znaleźć kilka ciekawych propozycji na rozwiązanie problemu materializmu i życie trochę bliżej doświadczania teraźniejszości.

Warto przejrzeć, choćby ze względu na formę i nietuzinkowe podejście do tematu. Książka sama w sobie jest rodzajem happeningu.

Warto przejrzeć, choćby ze względu na formę i nietuzinkowe podejście do tematu. Książka sama w sobie jest rodzajem happeningu.

Ciekawy poradnik zwracający uwagę na mnogość posiadanych, niepotrzebnych rzeczy. Warto przeczytać.

Ciekawy poradnik zwracający uwagę na mnogość posiadanych, niepotrzebnych rzeczy. Warto przeczytać.