Dodo

Niby wszystko z tym komiksem ok, dzieciak ma dosyć ciężki okres z powodu starych i pojawia się personifikacja tych wszystkich smutków w postaci ptaka Dodo. Mechanizm znany w psychologii najczęściej w formie wymyślonych przyjaciół. Był nie tak dawno inny komiks zbudowany na podobnym pomyśle, czyli "Pantera" - Brechta Evensa. Tam założenie było wstępem do głębokiej, bardzo niepokojącej historii z drugim dnem, tu niestety wszystko raczej po łebkach i z dosyć banalnym zakończeniem. Dla dzieciaków może w celach terapeutycznych, dla reszty - do zapomnienia zaraz po lekturze

Niby wszystko z tym komiksem ok, dzieciak ma dosyć ciężki okres z powodu starych i pojawia się personifikacja tych wszystkich smutków w postaci ptaka Dodo. Mechanizm znany w psychologii najczęściej w formie wymyślonych przyjaciół. Był nie tak dawno inny komiks zbudowany na podobnym pomyśle, czyli "Pantera" - Brechta Evensa. Tam założenie było wstępem do głębokiej, bardzo...

Sześcioletnia Laila to bardzo samotna dziewczynka, która bardzo potrzebuje kogoś z kim mogłaby się bawić. Ma trudny okres. Nie chodzi do szkoły, nie ma przyjaciół, a rodzice się niedawno rozwiedli. Dziewczynka została z mamą, która próbuje zbudować swój nowy świat, ale pamięcią cały czas wraca do przeszłości.. do tego co minęło i raczej nie wróci. Laily świat zamyka się w czterech ścianach i jedyną atrakcją jest widok (tylko widok) na miejski park. Dziewczynka zauważa tam wielkiego ptaka Dodo, którego postanawia zabrać do domu. Decyzja ta ma swoje konsekwencje - przygarnięty ptak bardzo szybko zaczyna demolować przestrzeń i życie Laili.


https://salomonik.eu/blog/przeczytane/2181-dodo-felipe-nunes

Sześcioletnia Laila to bardzo samotna dziewczynka, która bardzo potrzebuje kogoś z kim mogłaby się bawić. Ma trudny okres. Nie chodzi do szkoły, nie ma przyjaciół, a rodzice się niedawno rozwiedli. Dziewczynka została z mamą, która próbuje zbudować swój nowy świat, ale pamięcią cały czas wraca do przeszłości.. do tego co minęło i raczej nie wróci. Laily świat zamyka się w...

Jeśli już pisać o trudnych tematach dla dzieci, to imo należy to robić albo bardzo dobrze, albo wcale. Kiedy tym trudnym tematem jest rozwód, potrzeba bardzo dużej wrażliwości, aby dziecka - być może poważnie zranionego - tą lekturą nie skrzywdzić. Czytałem ostatnio bardzo zły komiks na ten temat (vide moja opinia o "Wszystko będzie dobrze") i komiks bardzo dobry, podejmujący rzeczoną problematykę z delikatnością i wyczuciem ("Obiecanki"). Dodo, niestety, bliżej do tego pierwszego. Sama warstwa graficzna jest tutaj bardzo ekspresyjna - krzykliwe kolory, kanciasta kreska - przez co temat wydaje się podany w niemal agresywny sposób. Tymczasem książka o podobnej tematyce nie powinna pobudzać emocjonalnie, tylko właśnie emocje tonować, uczyć ich zrozumienia i akceptacji. Dla najmłodszego czytelnika "DODO" zdecydowanie nie polecam. Sięgnijcie lepiej po "Obiecanki".

A tak przy okazji, zapraszam do śledzenia mnie na instagram.com/polishpopkulture :).

Jeśli już pisać o trudnych tematach dla dzieci, to imo należy to robić albo bardzo dobrze, albo wcale. Kiedy tym trudnym tematem jest rozwód, potrzeba bardzo dużej wrażliwości, aby dziecka - być może poważnie zranionego - tą lekturą nie skrzywdzić. Czytałem ostatnio bardzo zły komiks na ten temat (vide moja opinia o "Wszystko będzie dobrze") i komiks bardzo dobry,...

Tyle dobrze, że szybko się to czyta. Próbuję się doszukać jakiegoś subtelnie zaznaczonego drugiego dna, ale ciężko. I dalej nie mogę uwierzyć, że to tak dosłowne może być.

Tyle dobrze, że szybko się to czyta. Próbuję się doszukać jakiegoś subtelnie zaznaczonego drugiego dna, ale ciężko. I dalej nie mogę uwierzyć, że to tak dosłowne może być.

Czytałyśmy ten komiks razem z moją córką. Bardzo jej się podobał motyw z niesubordynacją Dodo.

Czytałyśmy ten komiks razem z moją córką. Bardzo jej się podobał motyw z niesubordynacją Dodo.