Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Poprzednie komiksy Mirki Andolfo - "Wbrew naturze" i "Mercy" - jakoś specjalnie mnie nie zachwyciły, dlatego i do "Papryczki" podchodziłem z umiarkowanym optymizmem... Tymczasem "Sweet Paprika" 1-3 to najlepszy komiks przeczytany przeze mnie w 2023. I chyba dlatego tak długo nie pisałem o nim na LC - zwykle, kiedy mam z lekturą jakiś problem, opinia pisze się sama, a kiedy obcuję z czymś totalnie, absolutnie super, czasem pochwały aż trudno zebrać myśli, żeby nie pierdyknąć odklejonej, psychofanowskiej laurki. Więęęc nie napiszę nic więcej, poza tym, że jest to WZOROWA komedia romantyczna (a może raczej romantyczne dramedy?), w swoim gatunku 9+/10, ze wspaniale poprowadzonymi, przeuroczymi bohaterami, w których nie sposób się nie zakochać. Uwielbiam, a - jeśli jesteście fanami konwencji - istnieje duże prawdopodobieństwo, że też wpadniecie po uszy.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Poprzednie komiksy Mirki Andolfo - "Wbrew naturze" i "Mercy" - jakoś specjalnie mnie nie zachwyciły, dlatego i do "Papryczki" podchodziłem z umiarkowanym optymizmem... Tymczasem "Sweet Paprika" 1-3 to najlepszy komiks przeczytany przeze mnie w 2023. I chyba dlatego tak długo nie pisałem o ...

Rozwiń

Zwiń

Ocena dla tomów 1-4. Świetny koncept, ciekawie rozwijany, kilka naprawdę fajnych rozwiązań fabularnych. Ale mam wrażenie, że strasznie to wszystko przegadane - bohaterowie czasem po kilka razy mówią to, co już wiemy lub czego się domyślamy; czasem zamiast działania akcja sprowadza się do mówienia o robieniu czegoś - to akurat wybitnie niefilmowe ;).

No i problemem są też sami bohaterowie, a raczej ich brak, bo są oni tylko narzędziami do popychania fabuły. To już czwarty tom, a mnie nie obchodzi, co się stanie z supernudnym Cole'em, z jego totalnie pozbawionym osobowości chłopakiem, z Ruby, która jest w tym wszystkim totalnie żadna. Aż dziwne, bo jednak na przestrzeni zaledwie dwóch tomów "Miłego domu nad jeziorem", przy znacznie licznejszym zestawie bohaterów, autorowi udało się wykreować kilka o wiele wyrazistszych postaci.

Okej, ponarzekałem, ale i tak to najlepszy z dotychczas czytanych przeze mnie komiksów ze scenariuszem Tyniona. Doceniam, choć to - po raz kolejny - nie do końca moja bajka.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Ocena dla tomów 1-4. Świetny koncept, ciekawie rozwijany, kilka naprawdę fajnych rozwiązań fabularnych. Ale mam wrażenie, że strasznie to wszystko przegadane - bohaterowie czasem po kilka razy mówią to, co już wiemy lub czego się domyślamy; czasem zamiast działania akcja sprowadza się do m...

Rozwiń

Zwiń

Myślałem, że to będzie typowe odcinanie kuponów i dostanę męczący bułę zlepek fanficków, tymczasem wszystkie zaprezentowane w tym zbiorku historyjki trzymają poziom i fajnie rozwijają uniwersum Czarnego Młota - o wiele lepiej niż "kanoniczne" dla serii '45 czy solowy album o Pułkowniku Weirdzie. No i świetnie, że wydano to w albumie zbiorczym!!! Aż szkoda, że nie na taką formę zdecydowano się przy publikacji "Odrodzenia".

Mimo wszystko (i mimo mojego narzekania na nierówny poziom kolejnych odsłon cyklu) trzymam kciuki, żeby Egmont wydawał serie z uniwersum do końca, bo widać tutaj spory spadek tempa publikacji, a jednak na polską edycję czekają fajny "The Last Days of Black Hammer" i znakomite "Colonel Weird and Little Andromeda".

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Myślałem, że to będzie typowe odcinanie kuponów i dostanę męczący bułę zlepek fanficków, tymczasem wszystkie zaprezentowane w tym zbiorku historyjki trzymają poziom i fajnie rozwijają uniwersum Czarnego Młota - o wiele lepiej niż "kanoniczne" dla serii '45 czy solowy album o Pułk...

Rozwiń

Zwiń

Są we mnie dwa wilki. Jaka szkoda, że to już koniec. I: jak dobrze, że to już koniec. Szkoda, bo świetna to była zabawa, niegłupia, pełna wyrazistych postaci, którym chciało się towarzyszyć. Dobrze, bo jednak ileż można to ciągnąć - w okolicach tomu 8 seria zaczęła zjadać własny ogon, a odsłony 10-12 zamiast pełnoprawną opowieść przypominają raczej streszczenie tego, co dopiero miało w historii nadejść. Mimo to, wciąż jednak doceniam przewrotność zakończenia i to, jak niespodziewanie obraca w błahostkę poprzednie wydarzenia ze świata skrytobójców (to cudowne - ostatnie zabójstwo dokonane przez bohaterów zostaje sprowadzone do roli żartu, bo w sumie "normalne" dorosłe życie okazuje się o wiele bardziej dramatyczne). Trochę to naiwne, trochę cukierkowe, ale - jak przyznaje sam scenarzysta na kartach swojego komiksu - chyba właśnie takiego zakończenia potrzebowaliśmy. Trudno się z nim nie zgodzić.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Są we mnie dwa wilki. Jaka szkoda, że to już koniec. I: jak dobrze, że to już koniec. Szkoda, bo świetna to była zabawa, niegłupia, pełna wyrazistych postaci, którym chciało się towarzyszyć. Dobrze, bo jednak ileż można to ciągnąć - w okolicach tomu 8 seria zaczęła zjadać własny ogon, a od...

Rozwiń

Zwiń

Ależ to było bełkotliwe i męczące... Niby dużo się dzieje, ale wiele rozwiązań fabularnych wynika nie z przyczyn i skutków poprzednich wydarzeń, tylko z mocno wymuszonych pseudoerudycyjnych popisów-wygibasów autora. A przecież Gaiman, Moore czy choćby Willingham udowodnili, że da się pisać rozrywkowe komiksy kipiące od intertekstualnych nawiązań. Gillen potrafił tylko udowodnić, że do tej ligi mu bardzo daleko... (Aż przypomniało mi się DIE, gdzie autor totalnie pogubił się właśnie w momencie, w którym zaczął wprowadzać coraz więcej i więcej niepotrzebnych odniesień do klasyków fantastyki...) W natłoku akcji zabrakło scenarzyście nawet czasu, by stworzyć pełnokrwistych bohaterów, z wiarygodnymi stawkami i motywacjami. Aż szkoda tak dobrego rysownika i kolorystki na tak jałowy scenariusz.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Ależ to było bełkotliwe i męczące... Niby dużo się dzieje, ale wiele rozwiązań fabularnych wynika nie z przyczyn i skutków poprzednich wydarzeń, tylko z mocno wymuszonych pseudoerudycyjnych popisów-wygibasów autora. A przecież Gaiman, Moore czy choćby Willingham udowodnili, że da się pisać...

Rozwiń

Zwiń

Ocena dla tomów 2-3 Odrodzenia i tomu "The end". Bardzo chciałem, żeby ta miniseria mi się spodobała; po tomie 1. Odrodzenia byłem nawet dobrej myśli, ale... cóż to był za bałagan! 18 zeszytów bieganiny bez ładu i składu, plątanina alternatywnych wymiarów i alternatywnych postaci, które nie wnoszą do fabuły absolutnie nic. Główny wątek, cała dramaturgia, stawki i motywacje postaci - wszystko rozwodnione do granic możliwości. A zaczęło się tak dobrze... Naprawdę, wolałbym, gdyby "Czarny Młot" zakończył się na pierwszej fazie, kiedy miał jeszcze jakiś sens. Tutaj - tylko dla zagorzałych true fanów Jeffa i hardkorowych komplecistów.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Ocena dla tomów 2-3 Odrodzenia i tomu "The end". Bardzo chciałem, żeby ta miniseria mi się spodobała; po tomie 1. Odrodzenia byłem nawet dobrej myśli, ale... cóż to był za bałagan! 18 zeszytów bieganiny bez ładu i składu, plątanina alternatywnych wymiarów i alternatywnych postaci, które ni...

Rozwiń

Zwiń

Nie jest źle, choć spodziewałem się odrobinę więcej. Miałem nadzieję na trochę głębszy portret psychologiczny postaci; ogólnie czegoś poważniejszego, dla dojrzałego czytelnika, a tu taka w sumie przewaga bum-bach-trach nad treścią. Ale z drugiej strony - to w końcu Power Rangers, nie powinienem chyba wymagać zbyt wiele. ;) Tak czy siak - jeśli lubicie franczyzę, sprawdźcie koniecznie, choćby z sentymentu.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Nie jest źle, choć spodziewałem się odrobinę więcej. Miałem nadzieję na trochę głębszy portret psychologiczny postaci; ogólnie czegoś poważniejszego, dla dojrzałego czytelnika, a tu taka w sumie przewaga bum-bach-trach nad treścią. Ale z drugiej strony - to w końcu Power Rangers, nie powin...

Rozwiń

Zwiń

Fajna zabawa, choć z crossoverów z Ligą zdecydowanie bardziej podobał mi się ten z uniwersum "Czarnego Młota". Tak czy siak jednak - polecanko, jeśli poszukujecie szybkiego, niezobowiązującego czytadła.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Fajna zabawa, choć z crossoverów z Ligą zdecydowanie bardziej podobał mi się ten z uniwersum "Czarnego Młota". Tak czy siak jednak - polecanko, jeśli poszukujecie szybkiego, niezobowiązującego czytadła.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Trochę się bałem romantyzowania samobójstwa na koniec (serio łatwo by było autorce skręcić w tę stronę), ale na szczęście dostałem zakończenie dokładnie takie, jakiego pragnąłem. Niby historia o pragnieniu śmierci, a jednak wychodzi z tego mądra afirmacja życia. Warto, bo krótkie i piękne zilustrowane.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Trochę się bałem romantyzowania samobójstwa na koniec (serio łatwo by było autorce skręcić w tę stronę), ale na szczęście dostałem zakończenie dokładnie takie, jakiego pragnąłem. Niby historia o pragnieniu śmierci, a jednak wychodzi z tego mądra afirmacja życia. Warto, bo krótkie i piękne ...

Rozwiń

Zwiń

Mangowe "SE7EN" do końca trzymało poziom. Zakończenie bardzo satysfakcjonujące i bardzo "thrillerowate". Co tam się właściwie...?

Byłby z tego świetny film!

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Mangowe "SE7EN" do końca trzymało poziom. Zakończenie bardzo satysfakcjonujące i bardzo "thrillerowate". Co tam się właściwie...?

Byłby z tego świetny film!

https://www.instagram.com/polishpopkulture/