„Ale syf”.
Takimi słowami nieświadomie, głośno skomentowałem zakończenie jak i całą książkę.
Niestety nijak ma się ona do niewątpliwe wybitnego dzieła jakim jest Hrabia Monte Christo. Postaci momentami są własnymi przeciwieństwami. Charyzma i przebiegłość obraca się w nieudolność, a przeciętność nagle staje się geniuszem. Mnogość przeciwieństw i niezgodności z oryginałem sprawia momentami wręcz fizyczny ból.

„Ale syf”.
Takimi słowami nieświadomie, głośno skomentowałem zakończenie jak i całą książkę.
Niestety nijak ma się ona do niewątpliwe wybitnego dzieła jakim jest Hrabia Monte Christo. Postaci momentami są własnymi przeciwieństwami. Charyzma i przebiegłość obraca się w nieudolność, a przeciętność nagle staje się geniuszem. Mnogość przeciwieństw i niezgodności z oryginałem...

Przede wszystkim tego nie napisał Dumas. Hogan twierdził, że miał dostęp do notatek Dumasa, czemu sam autor jeszcze za życia zaprzeczał (!) Dołączanie tego do serii to jest jakieś zupełne nieporozumienie.

Przede wszystkim tego nie napisał Dumas. Hogan twierdził, że miał dostęp do notatek Dumasa, czemu sam autor jeszcze za życia zaprzeczał (!) Dołączanie tego do serii to jest jakieś zupełne nieporozumienie.

Ciekawa, ale trochę nie pasuje mi do odbioru pierwszego Hrabiego.

Ciekawa, ale trochę nie pasuje mi do odbioru pierwszego Hrabiego.

Przecież to książka Hogana (ktoś już nawet podał link do Wikipedii),rzekomo wydana na podstawie notatek, które sporządził Dumas. Francuz zresztą kategorycznie temu zaprzeczył.

Wydawnictwa już nawet nie informują, że to książka "na podstawie notatek", tylko po prostu przypisują autorstwo Francuzowi. Bo wtedy kasa ze sprzedaży lepiej się zgadza.

Przecież to książka Hogana (ktoś już nawet podał link do Wikipedii),rzekomo wydana na podstawie notatek, które sporządził Dumas. Francuz zresztą kategorycznie temu zaprzeczył.

Wydawnictwa już nawet nie informują, że to książka "na podstawie notatek", tylko po prostu przypisują autorstwo Francuzowi. Bo wtedy kasa ze sprzedaży lepiej się zgadza.

dobra

dobra

Nie czuć w tej książce ręki Aleksandra Dumasa, przez to ciężko było się w książkę wczuć. Historia jednakże sama w sobie jest druzgocąca. Nie wiem jak inni czytelnicy ale mnie bardzo ten tytułowy upadek Hrabiego zabolał ze względu że przez 2 części czytania o nim bardzo związałam się emocjonalnie, a dodatkowo po "przywaleniu gruzem" jakie doznałam po upadku Monte Christo to końcówka tej książki przebija dodatkowo na wylot żelaznym prętem.

Nie czuć w tej książce ręki Aleksandra Dumasa, przez to ciężko było się w książkę wczuć. Historia jednakże sama w sobie jest druzgocąca. Nie wiem jak inni czytelnicy ale mnie bardzo ten tytułowy upadek Hrabiego zabolał ze względu że przez 2 części czytania o nim bardzo związałam się emocjonalnie, a dodatkowo po "przywaleniu gruzem" jakie doznałam po upadku Monte Christo to...

Nie tyle, że nie polecam wielbicielom Hrabiego Monte Christo, ale wręcz im odradzam czytanie tej książki. Autor burzy mit człowieka idealnego, wszechwładnego, człowieka, którego kochają tłumy. Wręcz ośmiesza tę postać, pokazuje jako zagubionego, targanego rozlicznymi wątpliwościami nieudacznika. Zaś postać pospolitego rzezimieszka podnosi do rangi mistrza, który potrafi wszystko zaplanować, przewidzieć, zorganizować i wykonać. Taka prosta zamiana ról. Uważam, że ta książka nie powinna w ogóle powstać. Niech stworzone postaci żyją własnym życiem w wyobraźni każdego czytelnika. Jednak mniej czasem znaczy więcej...

Nie tyle, że nie polecam wielbicielom Hrabiego Monte Christo, ale wręcz im odradzam czytanie tej książki. Autor burzy mit człowieka idealnego, wszechwładnego, człowieka, którego kochają tłumy. Wręcz ośmiesza tę postać, pokazuje jako zagubionego, targanego rozlicznymi wątpliwościami nieudacznika. Zaś postać pospolitego rzezimieszka podnosi do rangi mistrza, który potrafi...

Wielkie rozczarowanie po genialnym 1 i 2 tomie.

Wielkie rozczarowanie po genialnym 1 i 2 tomie.

Ten to podobał mi się zdecydowanie najbardziej. Historia nabiera tempa, robi się bardziej interesującą i wciągająca, wątki się wyjaśniają. Podobał mi się przekaz autora. Dziś oraz mniej książek z morałem, więcej jest tych z przekazem a ja odróżniam jedno od drugiego:) Warto było wysłuchać tej historii.

Ten to podobał mi się zdecydowanie najbardziej. Historia nabiera tempa, robi się bardziej interesującą i wciągająca, wątki się wyjaśniają. Podobał mi się przekaz autora. Dziś oraz mniej książek z morałem, więcej jest tych z przekazem a ja odróżniam jedno od drugiego:) Warto było wysłuchać tej historii.

Zupełnie nieudana kontynuacja znanej chyba każdemu historii hrabiego Monte Christo. Akcja dzieje się kilka lat po opisanych tam wydarzeniach, kiedy jeden z drugoplanowych bohaterów odkrywa w sobie siłę, aby dokonać na hrabim zemsty.
Już sam fakt, że ów osobnik miał najmniej powodów aby się mścić, bo życie zniszczył sobie w zasadzie sam, sprawia, że treść staje się groteskowa. Jest przy tym jednostajna i miałem wrażenie, że przez cały czas jedzie z górki własnym rozpędem. Nie wiem, co kierowało Autorem, gdy to pisał. Odnoszę wrażenie, że z jakiegoś powodu postanowił zniszczyć wszystko, co zbudował w poprzedniej powieści, jak dziecko, które zbudował piękny zamek z klocków, aby go doszczętnie zburzyć. Nastrój zupełnie nieudany, a sam motyw martwej ręki moim zdaniem dziwaczny i przekombinowany.
Miłośnikom hrabiego Monte Christo zdecydowanie odradzam. Czeka ich rozczarowanie.

Zupełnie nieudana kontynuacja znanej chyba każdemu historii hrabiego Monte Christo. Akcja dzieje się kilka lat po opisanych tam wydarzeniach, kiedy jeden z drugoplanowych bohaterów odkrywa w sobie siłę, aby dokonać na hrabim zemsty.
Już sam fakt, że ów osobnik miał najmniej powodów aby się mścić, bo życie zniszczył sobie w zasadzie sam, sprawia, że treść staje się...