Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną

Mistrzostwo! Dotarło do mnie po kilu latach od publikacji tego dzieła, że właśnie nim jest. Arcydziełem. Najpierw był szok i niedowierzanie. Że można się tak obchodzić z językiem i obmyślić tak obłędną fabułę. Masłowska jest, IMO, genialna. Historia Silnego, który głównie jedzie na ćpaniu i nawala blokerskim slangiem z elementami wysokiej polszczyzny oraz makaronizmem Chryzostoma Paska to jest przewrotka na łeb na szyję. Lektura niezapomniana i wybitna.

Mistrzostwo! Dotarło do mnie po kilu latach od publikacji tego dzieła, że właśnie nim jest. Arcydziełem. Najpierw był szok i niedowierzanie. Że można się tak obchodzić z językiem i obmyślić tak obłędną fabułę. Masłowska jest, IMO, genialna. Historia Silnego, który głównie jedzie na ćpaniu i nawala blokerskim slangiem z elementami wysokiej polszczyzny oraz makaronizmem...

Moje oczy krwawiły, gdy czytałam.
Tuż po zakończeniu książki rozpoczęłam autoterapię, i to wszystko co o tej gów****** niby-książce chcę napisać.

Moje oczy krwawiły, gdy czytałam.
Tuż po zakończeniu książki rozpoczęłam autoterapię, i to wszystko co o tej gów****** niby-książce chcę napisać.

Wiem, że dla wielu język, którym posługuje się Masłowska jest absolutnie nie do zdzierżenia... No cóż, dla mnie jest i to bardzo ;) lubię tę jej grę słowem i celowo wplątane w treść błędy językowe. Mam po prostu ubaw z jej książek, a "Wojna..." należała akurat raczej do tych lżejszych i przyjemniejszych lektur.

Wiem, że dla wielu język, którym posługuje się Masłowska jest absolutnie nie do zdzierżenia... No cóż, dla mnie jest i to bardzo ;) lubię tę jej grę słowem i celowo wplątane w treść błędy językowe. Mam po prostu ubaw z jej książek, a "Wojna..." należała akurat raczej do tych lżejszych i przyjemniejszych lektur.

Długo walczyłam, ale ostatecznie poddałam się po przesłuchaniu około 80% książki. Absolutnie koszmarna.

Długo walczyłam, ale ostatecznie poddałam się po przesłuchaniu około 80% książki. Absolutnie koszmarna.

Chwilami czuć tu wielkość i klimat początku XXI wieku. Masłowska jednak czasem trafia na mielizny i jej skatologiczny traktat socjologiczno-filozoficzny wcale nie jest tak doskonały jakim zdawał się być w chwili premiery.

Chwilami czuć tu wielkość i klimat początku XXI wieku. Masłowska jednak czasem trafia na mielizny i jej skatologiczny traktat socjologiczno-filozoficzny wcale nie jest tak doskonały jakim zdawał się być w chwili premiery.

Pewnego dnia Wpływowi Panowie z Warszawki założyli się przy wódeczce, czy uda im się dla żartu wypromować randomowego nołnejma na gwiazdę literatury. Wydali wypociny pryszczatej nastolatki, poprosili zaprzyjaźnionych krytyków o entuzjastyczne recenzje (pamiętam żenujące wyczyny Leszczyńskiego na tym polu). Maszyna ruszyła, zakład wygrany. Lemingi łyknęły, a nieliczne głosy rozsądku zostały zakrzyczane.

Tak mniej więcej sobie wyobrażam okoliczności debiutu Masłowskiej, bo inaczej nie sposób to zrozumieć.

Doszukiwanie się w tym nieporadnie napisanym bełkocie jakiejś mitycznej głębi to dowód, że Panom z Warszawki zabawa się udała.

I doprawdy, nie w wulgaryzmach problem.


1/10 to i tak za dużo...

Pewnego dnia Wpływowi Panowie z Warszawki założyli się przy wódeczce, czy uda im się dla żartu wypromować randomowego nołnejma na gwiazdę literatury. Wydali wypociny pryszczatej nastolatki, poprosili zaprzyjaźnionych krytyków o entuzjastyczne recenzje (pamiętam żenujące wyczyny Leszczyńskiego na tym polu). Maszyna ruszyła, zakład wygrany. Lemingi łyknęły, a nieliczne głosy...

Jak to było w Martinie Edenie, kiedyś na lekcji napisałem lepszy bełkot ale wyrzuciłem do śmieci na długiej przerwie.

Jak to było w Martinie Edenie, kiedyś na lekcji napisałem lepszy bełkot ale wyrzuciłem do śmieci na długiej przerwie.

Pamiętnik kumatego patusa. Ciężko się wgryźć, ale jak już się uda, to wciąga. Sporo metafor i alegorii. Podobało mi się bardziej niż kilka lat temu.

Pamiętnik kumatego patusa. Ciężko się wgryźć, ale jak już się uda, to wciąga. Sporo metafor i alegorii. Podobało mi się bardziej niż kilka lat temu.

wybitne dzieło, które zrozumieją nieliczni.
“choć tego imie­nia nie­na­wi­dzę do ostat­niej krzty, ka­żdą li­te­rę po ko­lei wzdłuż i wszerz chcę skre­ślić w nim”, a to zdanie pozostanie ze mna do konca zycia. pieknie dziekuje za te ksiazke.

wybitne dzieło, które zrozumieją nieliczni.
“choć tego imie­nia nie­na­wi­dzę do ostat­niej krzty, ka­żdą li­te­rę po ko­lei wzdłuż i wszerz chcę skre­ślić w nim”, a to zdanie pozostanie ze mna do konca zycia. pieknie dziekuje za te ksiazke.

Czytałem ją gdy tylko weszła do sprzedaży, ciekawa, odważna ale ostatecznie zmęczyła mnie.

Czytałem ją gdy tylko weszła do sprzedaży, ciekawa, odważna ale ostatecznie zmęczyła mnie.