Indonezja. Ludożercy wczoraj i dziś

Czy odważylibyście się wkroczyć do dzikiego serca Papui, gdzie duchy przodków wciąż krążą wśród żywych, a echo pradawnych rytuałów wciąż niesie się w powietrzu? Jak zagregowalibyście na propozycję wycieczki do wioski ludożerców?
Alicja Kubiak i Jan Kurzela zabierają nas w niezwykłą podróż do Indonezji, gdzie na jaw wychodzą mroczne sekrety przeszłości.
Książka #Indonezjaludożercy wczorajidziś to nie tylko reportaż z podróży. To wciągająca opowieść o zapomnianych plemionach, ich wierzeniach, tradycjach i okrutnych praktykach, o których współczesny świat dawno zapomniał. ☠️ Autorzy z wyjątkową wrażliwością i szacunkiem dla odmiennych kultur przedstawiają mroczną kartę w historii Indonezji, gdzie ludożerstwo było niegdyś nieodłączną częścią życia. To również historia o przetrwaniu, adaptacji do zmieniających się warunków i walce o zachowanie tożsamości. Poznajemy codzienne życie mieszkańców Papui, ich zwyczaje, problemy i marzenia.
Książka Kubiak i Kurzeli to nie lada gratka dla wszystkich pasjonatów podróży, miłośników historii i tych, którzy szukają czegoś więcej niż tylko powierzchownych opowieści. To lektura, która zmusza do refleksji nad naturą człowieka, granicami moralności i siłą tradycji.
Dla mnie była również okazją do refleksji nad tym jak Europejczycy i cywilizacja niszczą inne kultury, które były szczęśliwe zanim pojawił się tam biały człowiek. Z drugiej strony, czy mamy prawo blokować tym ludom prawa dostępu do osiągnięć techniki, tylko dlatego, że mamy ochotę pooglądać dzikie plemiona. Przyznam szczerze, że czasami miałam poczucie, że te osoby są traktowane jak zwierzęta w ZOO ☹.

Czy odważylibyście się wkroczyć do dzikiego serca Papui, gdzie duchy przodków wciąż krążą wśród żywych, a echo pradawnych rytuałów wciąż niesie się w powietrzu? Jak zagregowalibyście na propozycję wycieczki do wioski ludożerców?
Alicja Kubiak i Jan Kurzela zabierają nas w niezwykłą podróż do Indonezji, gdzie na jaw wychodzą mroczne sekrety przeszłości.
Książka...

Mam wrażenie że autorzy, ale tutaj chyba bardziej chodzi o autorkę, ponieważ to ona jest tutaj pierwszoplanową postacią, minęła się z powołaniem. Już wyjaśniam dlaczego, na początku opisuje jak przez długie miesiące szczegółowo opracowują plan podróży , jak wiedzą na"co się piszą" że będzie trudno, ekstremalnie i niebezpiecznie a później ciągle powtarza jak jej jest ciężko np. spać na gołych deskach albo przemieszczać się łodzią. Często autorka sama przeczy sobie więc pomimo że poruszają bardzo ciekawą i niszową tematykę to jest to podane w sposób czasem nawet infantylny.
Reportaż ratują w dużej mierze zdjęcia, choć tutaj uwaga do wydawnictwa-lepszy ich odbiór byłby jak by były ukazane wtedy kiedy treść ich dotyczy.
Temat reportażu ciekawy bo Indonezja jest różnorodna i fascynująca ale sposób "podania" zdecydowanie do poprawy, dlatego naciągane 6/10

Mam wrażenie że autorzy, ale tutaj chyba bardziej chodzi o autorkę, ponieważ to ona jest tutaj pierwszoplanową postacią, minęła się z powołaniem. Już wyjaśniam dlaczego, na początku opisuje jak przez długie miesiące szczegółowo opracowują plan podróży , jak wiedzą na"co się piszą" że będzie trudno, ekstremalnie i niebezpiecznie a później ciągle powtarza jak jej jest ciężko...

Temat fascynujący i nie watpie, że autorzy również są ciekawymi ludźmi ale książka niestety napisana fatalnie. Infantylny język, często autorka zaprzecza sama sobie, po prostu nie umie opowiadać. A szkoda bo zwiedzili bardzo interesująca część świata i informacje zawarte w książce są ciekawe ale podane w kompletnie niestrawny sposób.

Temat fascynujący i nie watpie, że autorzy również są ciekawymi ludźmi ale książka niestety napisana fatalnie. Infantylny język, często autorka zaprzecza sama sobie, po prostu nie umie opowiadać. A szkoda bo zwiedzili bardzo interesująca część świata i informacje zawarte w książce są ciekawe ale podane w kompletnie niestrawny sposób.

Nie czytałam wcześniej podróżniczych książek, poza "Szeptami kamieni", ale jeżeli są one chociaż w połowie tak pasjonujące jak "Indonezja. Ludożercy wczoraj i dziś" to zdecydowanie muszę zacząć. Jestem zachwycona tą książką. Przeżywałam podróż autorów prawie tak jakbym sama była obok nich.

Biorąc tą książkę do ręki powiedziałam do męża "Przeczytam i jedziemy do Indonezji!" i już po kilku pierwszych rozdziałach stwierdziłam "wiesz co... może jednak nie..." ;-) Tym bardziej cieszę się, że miałam okazję dowiedzieć się czegoś o tym państwie, zobaczyć przepiękne zdjęcia (których było mi mało),bo wiem, że nigdy tam nie polecę. Za wysoki poziom na moje małe umiejętności. Dlatego też podziwiam Panią Alicję Kubiak i Pana Jana Kurzela, ponieważ wziąć udział w takiej wyprawie i stawić czoła takim przygodom to nie lada wyzwanie.

Świetnie napisana, przedstawiająca niebezpieczne piękno dżungli, zwierzęta, kulturę "dzikich" ludzi, mieszkających z dala od cywilizacji, która już powoli wdziera się i tam. Jest wszystko.

Chciałabym też podziękować Pani Alicji za to, że powstrzymała się od szczegółowego opisywania dnia siódmego pogrzebu torowajskiego... Pewnie nie umiałabym ominąć i nie przeczytać części książki, a to co już zostało opisane było dla mnie brutalne i bardzo smutne. Dlatego dziękuję, że nie wgłębiała się Pani w szczegóły i gdybym tam była też nie chciałabym tego oglądać. To był jedyny fragment książki, który nie przypadł mi do gustu, co nie jest winą autorów, ale jest spowodowane kulturą obcego ludu, której nie jestem w stanie i nie chcę zrozumieć ani zaakceptować.

Moim zdaniem książka jest świetna i wciągnęła mnie bardzo i planuję sięgnąć po wcześniejsze pozycje dwójki autorów. Jakbym miała się do czegoś przyczepić - zdjęcia mogłyby być rozrzucone między tekstem. To troszkę mi przeszkadzało, że czytam o czymś i dopiero po jakimś większym fragmencie książki były dane zbiorczo zdjęcia i nie zawsze już pamiętałam co to zdjęcie miało przedstawiać i musiałam się cofać. Zdjęcia obok tekstu i będzie 10 gwiazdek ;-) Polecam!

Nie czytałam wcześniej podróżniczych książek, poza "Szeptami kamieni", ale jeżeli są one chociaż w połowie tak pasjonujące jak "Indonezja. Ludożercy wczoraj i dziś" to zdecydowanie muszę zacząć. Jestem zachwycona tą książką. Przeżywałam podróż autorów prawie tak jakbym sama była obok nich.

Biorąc tą książkę do ręki powiedziałam do męża "Przeczytam i jedziemy do...

Z całą pewnością każdy czytelnik literatury podróżniczej podczas lektury danej książki zwraca większą uwagę na różne aspekty. Jednych ciekawi bardziej egzotyczna fauna i flora, inni skupiają się na kulturze tubylców, jeszcze innych urzekają niezwykłe krajobrazy. Wszystko to jest obecne w książce „Indonezja. Ludożercy wczoraj i dziś”. Niezwykłe relacje autorów uzupełniają zdjęcia, które pozwalają czytelnikowi chociaż trochę wyobrazić sobie to, o czym czyta.

Pełna recenzja książki wraz ze zdjęciami:
http://moznaprzeczytac.pl/indonezja-ludozercy-wczoraj-i-dzis-alicja-kubiak-jan-kurzela/

Z całą pewnością każdy czytelnik literatury podróżniczej podczas lektury danej książki zwraca większą uwagę na różne aspekty. Jednych ciekawi bardziej egzotyczna fauna i flora, inni skupiają się na kulturze tubylców, jeszcze innych urzekają niezwykłe krajobrazy. Wszystko to jest obecne w książce „Indonezja. Ludożercy wczoraj i dziś”. Niezwykłe relacje autorów uzupełniają...