Wściekły pies

Moje pierwsze spotkanie z twórczością autora. Historie i język w jakim są pisane mocno poruszają emocje. Sama forma krótkich reportaży dość płytko wchodzi w temat, jednak wystarczająco by oddziaływać na czytelnika.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością autora. Historie i język w jakim są pisane mocno poruszają emocje. Sama forma krótkich reportaży dość płytko wchodzi w temat, jednak wystarczająco by oddziaływać na czytelnika.

Podobno dobry reportaż to taki, które zagra na naszych emocjach na fortepianie. To zdecydowanie się udało. ALE:)
Nie rozumiem zabiegu rozdzielenia pierwszego i ostatniego zabiegu - wydaje mi się, że dużo lepiej byłoby zagłębić się w lekturę płonących maturzystów ciurkiem. Niektóre teksty (jak ten o pierd...tym pseudo katoliku, który kosztem życia i zdrowia żony chce narobić dzieci ile się da, a nawet jej nie kocha) wyglądają wręcz nieprawdopodobnie. Musiałam sprawdzić z którego roku to tekst. To na pewno obiektywnie dobre teksty, ale przez takie skrajności, czytało się z niedowierzaniem. Gdybym miała opisać porównanie to najbardziej adekwatna byłaby dla mnie kolejka górska. Bo czasem faktycznie łezka poleciała, a czasem nasuwało mi sie pytanie, po co o tym pisać? Może gdyby to była szersza forma, zrobiłoby na mnie większe wrażenie. Albo jestem zimnym draniem (dranią?) i się nie znam;)

Podobno dobry reportaż to taki, które zagra na naszych emocjach na fortepianie. To zdecydowanie się udało. ALE:)
Nie rozumiem zabiegu rozdzielenia pierwszego i ostatniego zabiegu - wydaje mi się, że dużo lepiej byłoby zagłębić się w lekturę płonących maturzystów ciurkiem. Niektóre teksty (jak ten o pierd...tym pseudo katoliku, który kosztem życia i zdrowia żony chce...

Literacko nie mam Tochmanowi nic do zarzucenia, lubię ten język i styl. Jednak nie w tej formie. Krótkie reportaże, choć poruszają bardzo ciekawe tematy, sprawiają wrażenie niepełnych, momentami wręcz płytkich, jakby autor ledwie prześlizgiwał się po zagadnieniu (wiem, że to specyfika "Gazety", w której się ukazywały, gazeta nie jest z gumy, autor musi wstrzelić się w łamy). No i najważniejsze: lubię reportaże, które opisują wydarzenia łatwe do zweryfikowania, takim jest np reportaż o wypadku autokaru wiozącego białostockich licealistów na pielgrzymkę do Częstochowy. Z tego powodu, czyli braku możliwości weryfikacji, w ogóle do mnie nie trafił reportaż o księdzu-homoseksualiście.

Dobra książka, choć miewa słabsze momenty.

Literacko nie mam Tochmanowi nic do zarzucenia, lubię ten język i styl. Jednak nie w tej formie. Krótkie reportaże, choć poruszają bardzo ciekawe tematy, sprawiają wrażenie niepełnych, momentami wręcz płytkich, jakby autor ledwie prześlizgiwał się po zagadnieniu (wiem, że to specyfika "Gazety", w której się ukazywały, gazeta nie jest z gumy, autor musi wstrzelić się w...

Dziewięć mocnych reportaży o samotności, śmierci, bólu i walce z niesprawiedliwością. Czyta się szybko ale nie jest to łatwa lektura. Polecam!

Dziewięć mocnych reportaży o samotności, śmierci, bólu i walce z niesprawiedliwością. Czyta się szybko ale nie jest to łatwa lektura. Polecam!

"Wściekły pies" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Wojciecha Tochmana.
Książka jest zbiorem reportaży, w których poruszane są różnorodne tematy. Choć w tym zbiorze sporo z nich krąży wokół Kościoła, wiary oraz duchownych. Przykładami są tutaj: walka samotnej kobiety z księdzem molestującym dzieci oraz niezwykle odważne, ale zarazem kontrowersyjne wyznanie katolickiego księdza dotyczące jego seksualności i pokus ciała. Innymi niezwykle poruszającymi artykułami są te dotyczące katastrofy autokaru maturzystów zmierzających z pielgrzymką na Jasną Górę.
Autor w niezwykle bezpośredni oraz jasny sposób opisuje wszystkie szczegóły wybranych historii. Dzięki czemu z dużym zainteresowaniem i emocjami czytamy te reportaże. Z pewnością sięgnę po kolejne publikacje Tochmana.

"Wściekły pies" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Wojciecha Tochmana.
Książka jest zbiorem reportaży, w których poruszane są różnorodne tematy. Choć w tym zbiorze sporo z nich krąży wokół Kościoła, wiary oraz duchownych. Przykładami są tutaj: walka samotnej kobiety z księdzem molestującym dzieci oraz niezwykle odważne, ale zarazem kontrowersyjne wyznanie katolickiego...

Znakomita publikacja, ale większość tekstów pojawia się również w innych książkach Wojciecha Tochmana, co jest bardzo męczące. Ratunkiem jest czytanie zbiorów reportaży autora w dużych odstępach czasowych, aby przy kolejnej książce przypomnieć sobie teksty, a nie frustrować się, że niedawno się je czytało.

Znakomita publikacja, ale większość tekstów pojawia się również w innych książkach Wojciecha Tochmana, co jest bardzo męczące. Ratunkiem jest czytanie zbiorów reportaży autora w dużych odstępach czasowych, aby przy kolejnej książce przypomnieć sobie teksty, a nie frustrować się, że niedawno się je czytało.

Każdy kolejny reportaż Wojciecha Tochmana utwierdza mnie w przekonaniu o jego geniuszu. Nie mogę się nadziwić jak za pomocą tak małej liczby słów można tak dosadnie opisywać rzeczywistość.

Ten zbiór reportaży trafił do mnie równie mocno co reportaże z Rwandy czy Srebrenicy, mimo że tematyka była nieco "lżejsza" w skali Tochmana.

Reportaż dot. wypadku licealistów z Białegostoku czy wypadku, w którym zginęło 3 młodych mężczyzn zostaną ze mną na długo.

Każdy kolejny reportaż Wojciecha Tochmana utwierdza mnie w przekonaniu o jego geniuszu. Nie mogę się nadziwić jak za pomocą tak małej liczby słów można tak dosadnie opisywać rzeczywistość.

Ten zbiór reportaży trafił do mnie równie mocno co reportaże z Rwandy czy Srebrenicy, mimo że tematyka była nieco "lżejsza" w skali Tochmana.

Reportaż dot. wypadku licealistów z...

Bardzo ciężka w odbiorze dla empatycznej osoby, tyle w niej bezsensownego (?) cierpienia. Mnogość tematów religijnych, kwestii związanych z wiarą... z perspektywy osoby niewierzącej można powiedzieć, że religia chrześcijańska jest niesamowicie okrutna, i jesli bóg istnieje, to niewiele ma wspólnego z miłością..

Bardzo ciężka w odbiorze dla empatycznej osoby, tyle w niej bezsensownego (?) cierpienia. Mnogość tematów religijnych, kwestii związanych z wiarą... z perspektywy osoby niewierzącej można powiedzieć, że religia chrześcijańska jest niesamowicie okrutna, i jesli bóg istnieje, to niewiele ma wspólnego z miłością..

Uwielbiam spojrzenie Tochmana na ludzkie losy i historie.

Uwielbiam spojrzenie Tochmana na ludzkie losy i historie.

świetne reportaże i historie dające nowe światło na wydarzenia, którymi żyła Polska. Jak dla mnie najmocniejsza z nich to homilia księdza z ambony, która nigdy nie została wygłoszona, oraz historia wypadku autokaru z maturzystami jadącego na Jasną Górę.

świetne reportaże i historie dające nowe światło na wydarzenia, którymi żyła Polska. Jak dla mnie najmocniejsza z nich to homilia księdza z ambony, która nigdy nie została wygłoszona, oraz historia wypadku autokaru z maturzystami jadącego na Jasną Górę.