To, co nas łączy

Bardzo przejmująca,delikatna historia o miłości.
Pióro autorka ma ładne,styl pisania przyjemny,a język zachwyca mnie.
Chwytająca książka głęboko za serce.
Bardzo dobra,urocza lektura.

Bardzo przejmująca,delikatna historia o miłości.
Pióro autorka ma ładne,styl pisania przyjemny,a język zachwyca mnie.
Chwytająca książka głęboko za serce.
Bardzo dobra,urocza lektura.

To taka książka, gdy mamy ochotę na coś lekkiego i nieambitnego. Poznajemy w niej cierpiącą dziewczynę po przejściach. Poprzez zbieg okoliczności kobieta poznaje przystojnego florystę, który prowadzi własną kawiarnię i rosarium. Od słowa do słowa tych dwoje zaczyna się coraz bardziej zbliżać, aż romans staje się nieunikniony. Niestety gdzieś po drodze dogania ich przeszłość, która mocno miesza w ich relacji i niszczy ją. Czy uda się to odbudować?

Jak dla mnie historia zbyt przesadzona i kompletnie nierealna. Relacje buduje się na rozmowie, a nie na domysłach, wyłączaniu telefonu i szukaniu w sobie kozła ofiarnego. Niestety, ale za to ogromny minus. Na szczęście w rozmowach bohaterów i opisach sytuacji nie było lukru, więc przez powieść szybko się płynie.

To taka książka, gdy mamy ochotę na coś lekkiego i nieambitnego. Poznajemy w niej cierpiącą dziewczynę po przejściach. Poprzez zbieg okoliczności kobieta poznaje przystojnego florystę, który prowadzi własną kawiarnię i rosarium. Od słowa do słowa tych dwoje zaczyna się coraz bardziej zbliżać, aż romans staje się nieunikniony. Niestety gdzieś po drodze dogania ich...

" Cóż, bywa, że im lepsze ma się intencje, tym gorsze są efekty."

Szczerze mówiąc, ta historia urzekła mnie swoim przekazem. Nie mówię nie, był on finalnie przewidywalny, ale ta cała otoczka według historii Atalii i Henrika zauroczyła mnie i była dosyć oryginalnie napisana. Fakt miejscami troszkę przydługie opisy, ale niekiedy były one obowiązkowe, także można je wybaczyć. Styl autorki oceniłabym na dosyć przystępny i łatwy w odbiorze. Dodatkowo weźmy pod uwagę, że ta książka to debiut, a więc jednocześnie troszkę więcej można jej wybaczyć. Nie należę do fanki kwiatów, a tutaj wątek kwiaciarni, jak i samych kwiatów i ich znaczenia przypadł mi do gustu. Według mnie każdy znajdzie w tej historii coś dla siebie, a przede wszystkim coś wartościowego. Za to właśnie tak bardzo uwielbiam książki za tak zwane ukryte wartości, którymi są wypełnione.

" Największych marzeń się nie zdradza, żeby nie zapeszyć."

" Cóż, bywa, że im lepsze ma się intencje, tym gorsze są efekty."

Szczerze mówiąc, ta historia urzekła mnie swoim przekazem. Nie mówię nie, był on finalnie przewidywalny, ale ta cała otoczka według historii Atalii i Henrika zauroczyła mnie i była dosyć oryginalnie napisana. Fakt miejscami troszkę przydługie opisy, ale niekiedy były one obowiązkowe, także można je...

Totalnie przeciętna historia. Niczym mnie nie zaciekawiła. Główna bohaterka bardzo irytująca. Już nie wiem czy głupsze było jej postępowanie, czy jednak Henrika. Dorośli ludzie, którzy zachowują się jak dzieci. Do książki przyciągnęła mnie piękna okładka i "Kopenhaga w tle" obiecana w opisie książki. Niestety w ogóle nie czuć klimatu tego miasta, tak naprawdę ta historia mogłaby się rozegrać gdziekolwiek.
Z tego, co wiem, to debiut autorki, dlatego oceniam na 3 a nie na 1.

Totalnie przeciętna historia. Niczym mnie nie zaciekawiła. Główna bohaterka bardzo irytująca. Już nie wiem czy głupsze było jej postępowanie, czy jednak Henrika. Dorośli ludzie, którzy zachowują się jak dzieci. Do książki przyciągnęła mnie piękna okładka i "Kopenhaga w tle" obiecana w opisie książki. Niestety w ogóle nie czuć klimatu tego miasta, tak naprawdę ta historia...

Atalia i Henrik poznają się w dość nie codziennych okolicznościach. Dziewczyna ma dość dostawania bukietów od byłego narzeczonego więc składa wizytę w kwiaciarni w której pracuje Henrik, by prosić o zaprzestanie wysyłania przesyłek pod jej adres. Między dwojgiem młodych ludzi zaczyna rodzić się uczucie szczere i głębokie. Wszystko nagle rozpada się, gdy młodzi dowiadują się jakie zawiłe relacje łączyły ich rodziców co jednak nie ma wpływu na ich pokrewieństwo a jest jak dla mnie jakimś dziwnym i niezrozumiałym tworem.
Poza tym w książce nie dzieje się nic. Jest to jedna z najsłabszych powieści jakie miałam okazję czytać choć opis brzmiał dość zachęcająco...

Atalia i Henrik poznają się w dość nie codziennych okolicznościach. Dziewczyna ma dość dostawania bukietów od byłego narzeczonego więc składa wizytę w kwiaciarni w której pracuje Henrik, by prosić o zaprzestanie wysyłania przesyłek pod jej adres. Między dwojgiem młodych ludzi zaczyna rodzić się uczucie szczere i głębokie. Wszystko nagle rozpada się, gdy młodzi dowiadują się...

"To co nas łączy" to kolejna książka z mojego prywatnego stosiku, którą przesłuchałam w całości w audiobooku na Legimi 💚

Debiutancka książka Adrianny Klary Kosińskiej to powieść z gatunku literatury obyczajowej, całkiem przyjemna, życiowa, o przypadkowych spotkaniach, rozkwitającym uczuciu, rozterkach, niepowodzeniach, niedomowówieniach i kolejnych szansach. Piękna okładka tylko zachęca do sięgnięcia po ten tytuł. Zabrakło mi trochę większych emocji w relacji głównych bohaterów i szybszej, bardziej dynamicznej akcji, aczkolwiek całość odebrałam bardzo dobrze 🙂

"To co nas łączy" to kolejna książka z mojego prywatnego stosiku, którą przesłuchałam w całości w audiobooku na Legimi 💚

Debiutancka książka Adrianny Klary Kosińskiej to powieść z gatunku literatury obyczajowej, całkiem przyjemna, życiowa, o przypadkowych spotkaniach, rozkwitającym uczuciu, rozterkach, niepowodzeniach, niedomowówieniach i kolejnych szansach. Piękna...

Debiutancka powieść Adrianny Kłosińskiej "To, co nas łączy" to historia opowiadająca o tym, że "Życie, niestety nie jest bajką. Jest słodkim z pozoru cukierkiem, który ma piekielnie kwaśne nadzienie". Atalia i Henrik, to młodzi ludzie, którzy sporo przeszli w życiu, a których połączył przypadek, przeznaczenie, zrządzenie losu? Kto, w co wierzy. Mimo wcześniejszych zranień, bardzo udany, aż w jednej chwili wali się, jak domek z kart. Ich historia jest dowodem na to, że nie możemy odpowiadać za błędy popełniane przez naszych rodziców. "Że aby zacząć patrzeć w przyszłość, trzeba najpierw przestać zerkać uparcie w przeszłość", a przede wszystkim brać za nie odpowiedzialność, bo przecież każdy je popełnia. Nikt nie jest nieomylny.
Troszkę zmęczyła mnie ta książka narracją, autorka aż za bardzo perfekcyjnie potraktowała swoje literackie dziecko, ale mimo wszystko to przyjemna historia na ponury dzień.

Debiutancka powieść Adrianny Kłosińskiej "To, co nas łączy" to historia opowiadająca o tym, że "Życie, niestety nie jest bajką. Jest słodkim z pozoru cukierkiem, który ma piekielnie kwaśne nadzienie". Atalia i Henrik, to młodzi ludzie, którzy sporo przeszli w życiu, a których połączył przypadek, przeznaczenie, zrządzenie losu? Kto, w co wierzy. Mimo wcześniejszych zranień,...

"To, co nas łączy" to debiut @ak.klosinska i w dodatku bardzo udany! ❤️
Atalia, główna bohaterka tej powieści, ma już po dziurki w nosie kwiatów, które dostaje od swojego byłego. Postanawia udać się do kwiaciarni, by "zabronić" realizacji zamówień, które składa u nich jej ex. Nie przewidziała, że spotka tam Henrika...
Jak się pewnie domysleliście, między Atalią a wczensiej wspomnianym Herikiem zrodzi się uczucie. Najbardziej podobało mi się subtelnie przedstawiona miłość między dwojgiem młodych ludzi. To nie była miłość od pierwszego wejrzenia, która sprawia, że już po godzinie od pierwszego spotkania, zakochani nie potrafią się od siebie oderwać. Uczucie pomiędzy Atalią i Herikiem rodzi się powoli, subtelnie, mogłabym rzec, że wręcz realnie. Bez zbędnych gwałtowności. Akcja powieści jest powolna, ale nie przeszkadzało mi to, przeczytałam ją z przyjemnością, chłonąc każde słowo tej uroczej historii. Cieszę się, że Ada wprowadziła również pewien wątek, który co prawda nie był dla mnie wielkim zaskoczeniem, ale bez wątpienia dodał tej historii nieco tajemniczości.
Co mi przeszkadzało? Zbyt duża ilość mądrości, jakimi bohaterowie sypali na prawo i lewo. Owszem, lubię, gdy w książce mogę zaznaczyć wiele ciekawych cytatów, jednak w tej pozycji trochę mnie one przytłoczyły.
Podsumowując, "To, co nas łączy" jest uroczą, bardzo klimatyczną powieścią z którą spędziłam kilka przyjemnych godzin :)

"To, co nas łączy" to debiut @ak.klosinska i w dodatku bardzo udany! ❤️
Atalia, główna bohaterka tej powieści, ma już po dziurki w nosie kwiatów, które dostaje od swojego byłego. Postanawia udać się do kwiaciarni, by "zabronić" realizacji zamówień, które składa u nich jej ex. Nie przewidziała, że spotka tam Henrika...
Jak się pewnie domysleliście, między Atalią a wczensiej...

"To, co nas łączy" jest całkiem przyjemną, lekką lekturą, opowiadającą o dwójce młodych ludzi, którzy poznają się przypadkiem (czy przypadki istnieją?) i między którymi zaczyna się rodzić uczucie. Uczucie, które z każdym dniem coraz bardziej rozkwita. Atalia i Henrik otwierają się na siebie jak ten pączek róży :) Wszystko to zdaje się takie delikatne, niewinne. Ale czy przyszłość ma szansę zaistnieć, kiedy niespodziewanie wtrąca się w to przeszłość?
Moim zdaniem jest to całkiem dobry debiut, chociaż brakuje trochę tego "wow". Podoba mi się to, że nie jest to nagły wybuch fajerwerków i niemożność trzymania od siebie rąk z daleka już przy pierwszym spotkaniu. Ta nieśmiałość, niepewność. Bardzo to wszystko tutaj pasuje. Jest w tym taka...prawdziwość.
Sama Atalia (piękne imię!)... mam z nią trochę problem, nie wiem czy ją lubię czy jednak nie, no, na pewno nie do końca. Jest w niej strasznie dużo pesymizmu, to aż męczące!
Małe trudności podczas czytania albo może takim rodzajem zgadywajki, były poszczególne rozdziały, czasem z perspektywy Ati, a czasem Henrika. Nie były one jednak podpisane, nie było też reguły, że pojawiały się naprzemiennie, najczęściej wyznacznikiem był więc pierwszy czasownik w rozdziale ;)
Momentami miałam też wrażenie, że autorka bardzo chciała ubarwić książkę, jak największą ilością epitetów. Czasami aż za bardzo :)

"To, co nas łączy" jest całkiem przyjemną, lekką lekturą, opowiadającą o dwójce młodych ludzi, którzy poznają się przypadkiem (czy przypadki istnieją?) i między którymi zaczyna się rodzić uczucie. Uczucie, które z każdym dniem coraz bardziej rozkwita. Atalia i Henrik otwierają się na siebie jak ten pączek róży :) Wszystko to zdaje się takie delikatne, niewinne. Ale czy...

Lekka wakacyjna pozycja.Ona dziennikarka,on właściciel kwiaciarni.Coś ich do siebie ciągnie,ale pewna tajemnica może zaważyć na ich związku.Dobry debiut,ale zabrakło fajerwerków i tego czegoś co sprawia że książkę czyta się jednym tchem.Mimo wszystko myślę że warto pochylić się na książką Adrianny Kłosińskiej i mieć nadzieję że jej kolejne powieści będą dużo lepsze.

Lekka wakacyjna pozycja.Ona dziennikarka,on właściciel kwiaciarni.Coś ich do siebie ciągnie,ale pewna tajemnica może zaważyć na ich związku.Dobry debiut,ale zabrakło fajerwerków i tego czegoś co sprawia że książkę czyta się jednym tchem.Mimo wszystko myślę że warto pochylić się na książką Adrianny Kłosińskiej i mieć nadzieję że jej kolejne powieści będą dużo lepsze.