Była sobie rzeka

Pewnego grudniowego dnia w drzwiach karczmy staje nieznajomy ranny mężczyzna z nieprzytomną dziewczynką na rękach. Po odzyskaniu przytomności okazuje się, że dziewczynka nie mówi, a prawa do niej roszczą sobie trzy rodziny. Kim ona jest i co się wydarzyło?
To urocza książka. Ciepła, klimatyczna, z nutką tajemnicy.

Pewnego grudniowego dnia w drzwiach karczmy staje nieznajomy ranny mężczyzna z nieprzytomną dziewczynką na rękach. Po odzyskaniu przytomności okazuje się, że dziewczynka nie mówi, a prawa do niej roszczą sobie trzy rodziny. Kim ona jest i co się wydarzyło?
To urocza książka. Ciepła, klimatyczna, z nutką tajemnicy.

Magiczna baśń napisana pięknym językiem,

Magiczna baśń napisana pięknym językiem,

Nie będę ukrywać - na początku czytanie tej książki było jak oranie pola w najbardziej upalny dzień, bez czapki, wody i z dala od cywilizacji. Spodziewałam się, że jedyne co będzie mi się tutaj podobać to okładka. Z taką też myślą kończyłam tę pozycję, jednak z upływem czasu, kiedy zaczęłam myśleć o przedstawionej mi historii, ta coraz bardziej mi się podobała.

Nie jest to książka z gatunku fantastyki, więc siłą rzeczy musiałam się przestawić z trybu latających smoków, do ewentualnie latających much nad Tamizą, jednak po głębszym namyśle, "Była sobie rzeka", którą napisała Diane Setterfield, okazała się być na prawdę piękną i dobrze opowiedzianą historią!

Wszystko zaczyna się od przedstawienia nam kilku miejsc, w których ludzie po pracy mogą odpocząć w różny sposób. Zazwyczaj są to gospody, jednak każda specjalizuje się w czymś innym. "Pod Czerwonym Lwem" atrakcją była muzyka. "Pod Jeleniem" spotykali się hazardziści, w gospodzie "Pod Pługiem" często dochodziło do bijatyk, natomiast "Pod Łabędziem" zbierali się wszyscy złaknieni historii. Historii, które mogliby opowiadać innym, które krążyłyby w okolicy przez długie, długie lata. Taką właśnie historią uraczyła nas w książce "Była sobie rzeka" jej autorka - Diane Setterfield.

"Nad rzeką powietrze niesie opowieść w podróż, każde zdanie odpływa i robi miejsce dla następnego."

Wszystko zaczyna się pewnego wieczoru, kiedy w gospodzie pojawili się stali bywalcy tego miejsca, by posłuchać kolejnych historii. Tym jednak razem opowieść przerywa niespodziewane wejście do gospody mężczyzny z dziewczynką. Oboje nie byli w dobrym stanie. Mało tego, mała towarzyszka nieznajomego była już martwa. Los obojga przybyszy niebywale poruszył serca wszystkich zebranych w gospodzie, ale co jeszcze bardziej zaskakujące, wywrócił życie kilku osób do góry nogami.

Historia fenomenalna i na prawdę niesamowita, ponieważ okazuje się, że dziewczynka tak na prawdę nie umarła. Miejscowa lekarka Rita zdążyła już stwierdzić zgon, kiedy mała nieznajoma niespodziewanie odzyskuje świadomość. Po tym niezwykłym incydencie, w miejscowości Radcot dochodzi do wielu spekulacji. Kim jest dziewczynka, która nie mówi? Czy mężczyzna, który pojawił się z nią w gospodzie to jej tata? Co stało się z siostrą Lily, córką państwa Vaughan i wnuczką pana Armstronga?

KONTYNUACJA RECENZJI NA BLOGU:
https://oxfordka.blogspot.com/2024/06/diane-setterfield-bya-sobie-rzeka.html

Nie będę ukrywać - na początku czytanie tej książki było jak oranie pola w najbardziej upalny dzień, bez czapki, wody i z dala od cywilizacji. Spodziewałam się, że jedyne co będzie mi się tutaj podobać to okładka. Z taką też myślą kończyłam tę pozycję, jednak z upływem czasu, kiedy zaczęłam myśleć o przedstawionej mi historii, ta coraz bardziej mi się podobała.

Nie jest to...

Magiczna książka, w której snuje się opowieść o pewnej dziewczynce, która została wyłowiona z rzeki, niemalże ożywiona i do której zgłasza się mnóstwo rodziców twierdząc, że to ich dziecko. Ann, Alice czy Amelia? Kim jest tajemnicze dziecko, które nie mówi? Losy wszystkich tych dziewczynek są że sobą niezwykle powiązane, a dzięki pojawieniu się dziwnej dziewczynki, rozplątane. Bardzo dobra książka, choć że względu na oniryczność i poetyckość dość mi się dłużyła. Ale niektórych książek po prostu nie da się połknąć.

Magiczna książka, w której snuje się opowieść o pewnej dziewczynce, która została wyłowiona z rzeki, niemalże ożywiona i do której zgłasza się mnóstwo rodziców twierdząc, że to ich dziecko. Ann, Alice czy Amelia? Kim jest tajemnicze dziecko, które nie mówi? Losy wszystkich tych dziewczynek są że sobą niezwykle powiązane, a dzięki pojawieniu się dziwnej dziewczynki,...

Nad Tamizą stoi gospoda, w której oprócz piwa i cydru uraczyć się można też opowieściami. W najdłuższą zimową noc na jej progu zjawia się ranny mężczyzna z martwą, utopioną dziewczynką na rękach. Kiedy po jakimś czasie mała ożywa, nowa historia tworzy się na oczach obecnych.

Dziewczynka nie mówi, nikogo nie rozpoznaje, tylko tęsknie patrzy w kierunku rzeki. Czyim jest dzieckiem? Jak znalazła się w rzece? Co z nią dalej będzie? Dostaje trzy imiona: Amelia, Alice, Ann, Trzy imiona, trzy historie, trzy rodziny, które na nią czekają, które w dziewczynce z rzeki widzą swoją krewną.

Miałam dreszcze czytając tę książkę. W tej książce nie sama fabuła jest najważniejsza, a klimat. Bardzo tajemniczy, trochę przerażający, pełen wody i opowieści z nią związanych. Diane Setterfield tak opisuje cudowne pojawienie się dziewczynki, że automatycznie zaczęłam ją sobie utożsamiać z samą rzeką.Nie twierdzę, że zgadłam i takie było rozwiązanie, ale myślę, że to porównanie dobrze oddaje niesamowitość historii.

Fabuła była równie cudowna, tak skomplikowana i poplątana, że doprowadzenie wszystkich nitek do jednego końca z początku wydawało się niemożliwe. W pierwszej części poznajemy wszystkich bohaterów, którzy, wydaje się, już bardziej się do siebie różnić nie mogą. Poznajemy też ich historie i sytuację, w której obecnie się znajdują. A później, krok po kroku, obserwujemy ich drogę aż do gospody nad rzeką.

Pewne elementy tych kilku historii można odkryć z czasem samemu, inne są całkowitym zaskoczeniem. Wiele sprawia, że ściska się serce. "Była sobie rzeka" to historia wielu życiorysów obfitująca zarówno w dobre jak i złe wydarzenia, w zbiegi okoliczności i sekrety, z którymi trzeba się zmierzyć. To jedna z tych książek, w których nie dąży się do jak najszybszego poznania zakończenia, a delektuje każdym rozdziałem i z żalem patrzy na to, jak mało ich jeszcze do przeczytania zostało.

To druga książka autorki, po "Trzynastej opowieści", którą przeczytałam, i przez którą na zawsze zapamiętam nazwisko autorki. Gorąco polecam każdemu lubującemu się w historiach nieoczywistych.

Nad Tamizą stoi gospoda, w której oprócz piwa i cydru uraczyć się można też opowieściami. W najdłuższą zimową noc na jej progu zjawia się ranny mężczyzna z martwą, utopioną dziewczynką na rękach. Kiedy po jakimś czasie mała ożywa, nowa historia tworzy się na oczach obecnych.

Dziewczynka nie mówi, nikogo nie rozpoznaje, tylko tęsknie patrzy w kierunku rzeki. Czyim jest...

Jak dla mnie trochę brakowało emocji w stylu jeszcze kilka kartek. Ciekawiło mnie wprawdzie kim okaże się dziewczynka i co stało się z pozostałymi 3 ale fabuła trochę za bardzo się ciagnela

Jak dla mnie trochę brakowało emocji w stylu jeszcze kilka kartek. Ciekawiło mnie wprawdzie kim okaże się dziewczynka i co stało się z pozostałymi 3 ale fabuła trochę za bardzo się ciagnela

Wspaniała historia. Magia w tle. Bardzo mi się podobała.

Wspaniała historia. Magia w tle. Bardzo mi się podobała.

Polecam 💜

Polecam 💜

"Once Upon a River" Diane Setterfield to hipnotyzująca opowieść osadzona na tle historycznej Tamizy. W ciemną zimową noc, przybysz pojawia się w gospodzie niosąc pozornie martwe ciało utopionego dziecka. To, co następuje, to wielowarstwowa tajemnica przepełniona folklorem, napięciem i odrobiną romansu. Wspaniała narracja Setterfield przenosi czytelników do serca społeczności nad rzeką, gdzie sekrety, przesądy i dążenie do prawdy się łączą.

Dzięki wciągającemu stylowi narracyjnemu i bogato wykreowanym postaciom "Once Upon a River" zanurza czytelników w życiu, nadziejach i obawach ludzi związanych z rzeką. Poprzez oczy postaci takich jak Rita Sunday, pielęgniarka o bystrym umyśle naukowym, i Henry Daunt, fotografa, którego studio na łodzi rzecznej uchwyci zarówno obrazy, jak i wyobraźnie, Setterfield maluje żywy portret społeczności związanej tradycją i nawiedzonej tajemnicami. Sama rzeka staje się głównym bohaterem, jej przypływy i odpływy odzwierciedlają zakręty historii.

Chociaż proza Setterfield jest niewątpliwie piękna, a jej zdolności narracyjne są widoczne, niektórzy czytelnicy mogą czasami uznać tempo za nieco ospałe, z odchyleniami w poboczne historie i historyczne szczegóły. Niemniej jednak urokliwa koncepcja powieści i fascynujące tematy rodziny, społeczności oraz tajemnic życia i śmierci sprawiają, że jest to wciągająca lektura od początku do końca. "Once Upon a River" to opowieść, która pozostaje w pamięci na długo po przeczytaniu ostatniej strony, pozostawiając czytelników z poczuciem zdumienia i głębszą wdzięcznością za wieczną siłę opowieści.

"Once Upon a River" Diane Setterfield to hipnotyzująca opowieść osadzona na tle historycznej Tamizy. W ciemną zimową noc, przybysz pojawia się w gospodzie niosąc pozornie martwe ciało utopionego dziecka. To, co następuje, to wielowarstwowa tajemnica przepełniona folklorem, napięciem i odrobiną romansu. Wspaniała narracja Setterfield przenosi czytelników do serca...

Książki Diane Setterfield są po prostu magiczne.

Książki Diane Setterfield są po prostu magiczne.