Wianek z pawich piór

Jest to już ostatnia część sagi o Gradowie. Marcin Guzik jest przerażony wizją utraty żony. Wyrusza więc w długą podróż z żoną. Skłócona z rodzicami Julia wyprowadza się z domu. Na Jagodę Maciejkę spada kolejne nieszczęście, z którym młoda wdowa nie potrafi sama sobie poradzić. Pomaga jej Michał Funcia. Czy Marcin odzyska miłość Lukrecji? Czy Julia wreszcie znajdzie wspólny język z rodzicami? Jak potoczą się dalsze losy Jagody i Michała? Jesteście ciekawi? Przeczytajcie koniecznie. Podobała mi się ta książka. Cała saga zresztą też. Polecam.

Jest to już ostatnia część sagi o Gradowie. Marcin Guzik jest przerażony wizją utraty żony. Wyrusza więc w długą podróż z żoną. Skłócona z rodzicami Julia wyprowadza się z domu. Na Jagodę Maciejkę spada kolejne nieszczęście, z którym młoda wdowa nie potrafi sama sobie poradzić. Pomaga jej Michał Funcia. Czy Marcin odzyska miłość Lukrecji? Czy Julia wreszcie znajdzie...

Zakończyłam swój pobyt w Gradowie. Raczej nie będę tęskiła, choć historie bohaterów może i były ciekawe. Wciąż jednak miałam wrażenie drażniącej niespójności zarówno w budowaniu akcji, jak i kreowaniu bohaterów.
Każda część tej serii ma w tytule jakiś wianek i są one symbolami wiodących historii. Wianek z dmuchawców był motywem przewodnim małżeństwa Jagody i Krzysztofa, w którym pełno było niespełnionych obietnic; o wianek z lauru toczy się rywalizacja w wyborach na wójta w tomie drugim; sczerniały i zakurzony wianek z róż symbolizuje umierający związek Lukrecji i Michała, a wianek z pawich piór wiąże się z dojrzewaniem do odpowiedzialności Julii, która musi porzucić buntowniczą postawę jedynaczki z zamożnego domu na rzecz świadomej kobiety.
Ponieważ to ostatni tom wiejskiej sagi więc wszystkie wątki powinny zostać rozwiązane. Tak się rzeczywiście dzieje. Swoje miejsce w świecie odnajduje i zakochany od lat w młodzieńczej miłości Michał i uwikłany w niesatysfakcjonujące małżeństwo bibliotekarz Jarek, a także Marcin i Lukrecja próbujący na nowo wskrzesić swój związek. O ile jednak losy miłości Jagody i Michała od początku dało się przewidzieć, bo wyczuwało się ich wzajemny pociąg do siebie, o tyle już nagły zwrot w historii Jarka był tak niespodziewany, że aż trudny do uwierzenia. Autorka bardzo nierówno traktuje bowiem swoich bohaterów. Jedni mają dużo miejsca i czasu, by opowieść o nich mogła się rozwinąć, a inni są traktowani po macoszemu- na długo znikają z fabuły, z później dowiadujemy się, że w ich życiu wszystko się zmieniło.
Najwięcej miejsca tym razem poświęcono córce Lukrecji i Michała Julii. Wychuchana i rozwydrzona jedynaczka zostaje zmuszona do samodzielności, co wpływa na nią uzdrawiająco. Dzięki odcięciu od rodzinnych finansów i wygód dojrzewa i znajduje swoje miejsce u boku chłopaka, którego wcześniej okropnie potraktowała. I znów mam zastrzeżenia do sposobu poprowadzenia tego wątku: Julia momentami sprawia wrażenie niezrównoważonej emocjonalnie osoby, która sama nie wie, czego chce. Rozumiem, że nastolatki, szczególnie te, którym pył spod stóp usuwano, bywają trudne i nieobliczalne, ale tu odniosłam wrażenie jakiegoś braku logiki. A to nienawidzi matki za to, że w wieku 42 lat zaszła w ciążę, a to tęskni za domem, jednego dnia deklaruje, że jej noga nigdy nie postanie w domu rodziców, a niedługo później kupuje prezenty dla noworodków i wzruszona odwiedza mamusię i tatusia.
Ae nie czepiam się więcej. Saga o Gradowie zawiera kilka historii o zwykłych ludziach, jakie na pewno zdarzają się naprawdę. Gdyby jednak Agnieszka Olszanowska zrezygnowała z ciągot do moralizowania czytało by się je dużo lepiej.

Zakończyłam swój pobyt w Gradowie. Raczej nie będę tęskiła, choć historie bohaterów może i były ciekawe. Wciąż jednak miałam wrażenie drażniącej niespójności zarówno w budowaniu akcji, jak i kreowaniu bohaterów.
Każda część tej serii ma w tytule jakiś wianek i są one symbolami wiodących historii. Wianek z dmuchawców był motywem przewodnim małżeństwa Jagody i Krzysztofa, w...

Po dwóch latach miałam w końcu okazję przeczytać ostatnią część serii o losach wiejskiej społeczności Gradowa. Na szczęście sporo pamiętałam z poprzednich części, dzięki czemu rozumiałam wydarzenia, które miały miejsce w tej książce.

Poznajemy tutaj dalsze losy Michała Funci piastującego stanowisko wójta, a także jego babki Pani Blanż — wieloletniej kościelnej. Tak jak w poprzednich częściach bohaterowie zmagają się z problemami i niesprawiedliwością losu.

Oczywiście nie obyłoby się bez Jagody Maciejki i jej burzliwego życia, Jarka Pokory i jego rodzinnych problemów oraz wielu innych bohaterów dobrze znanych z wcześniejszych książek.

W ostatniej części zostają z rozwikłane zagadki i problemy wiejskiej ludności. Największą uwagę autorka skupiła na rodzinie Guzików, bo właśnie u nich najwięcej się dzieje.

Rozkapryszona Julia Guzik dostaje lekcję od życia i wyprowadza się z domu rodzinnego. Od tej chwili mieszka sama i żyje na swój rachunek. Z rodzicami nie utrzymuje żadnych kontaktów, gdyż nie wybaczyła im tego, co zrobili.

Dziewczyna przeszła całkowitą przemianę i nie ma śladu po dawnej księżniczce, która żyła w bezproblemowym świecie. Zaczęła pracę, może nie jest to jej wymarzone zajęcie, ale ma za co żyć, więc nie jest tak źle.

Korzysta z pomocy babci i wujka Pieśka, a także Kuby. Ich relacja uległa zmianie i wkroczyła na nowe tory. Hodowla pawi i perliczek zbliżyła dla siebie Julię i Kubę. Czy dziewczyna ma szansę zbudować szczęśliwy związek i uwolnić się od życiowego pecha? Czy wybaczy rodzicom i pokocha nowe rodzeństwo?

Minusy tej książki: za dużo opisów dotyczących ptasich piskląt ich wyklucia się i chowu według mnie niektóre były zbędne. Uważam, że przywoływanie wpisów, które pojawiły się na forum internetowym, gdzie Julia wylała swoje żale, było bez sensu i tak naprawdę nic nie wniosło do książki.

Podsumowując, książka jest w tym samym klimacie, co wcześniejsze części jednak według mnie była ona najsłabsza z całej serii. Mimo to polecam ją fanom obyczajówek, a szczególnie tym, którzy lubią czytać o wiejskiej ludności i jej problemach oraz życiu codziennym.

Po dwóch latach miałam w końcu okazję przeczytać ostatnią część serii o losach wiejskiej społeczności Gradowa. Na szczęście sporo pamiętałam z poprzednich części, dzięki czemu rozumiałam wydarzenia, które miały miejsce w tej książce.

Poznajemy tutaj dalsze losy Michała Funci piastującego stanowisko wójta, a także jego babki Pani Blanż — wieloletniej kościelnej. Tak jak w...

Książki o mazowieckiej wsi Gradów zaczęłam czytać dla autorki, która jest bibliotekarką. Takie wsparcie dla nieznanej koleżanki po fachu 😉 a tymczasem się wyciągnęłam w lokalną historię. To powieść dla miłośników klasycznych, współczesnych obyczajówek. Takich, w których liczą się emocje między bohaterami a nie seks, bo właściwie go to nie ma. Znaczy się jest, ale autorka nie pisze o nim wprost. To jest ciekawa, choć nieco rozwlekła/epicka opowieść o klasie średniej, a może nawet elitach, współczesnej wsi. Obserwujemy 4 rodziny i ich wzajemne relacje. Jest przedsiębiorca, wójt, nauczycielka, dyrektor gminnej biblioteki. Towarzyszymy ich codzienności. Relacjom warunkowanym przez miłość, nienawiść, zazdrość, zawiść. W małej społeczności uczucia są intensywniejsze, zwłaszcza że wszyscy o wszystko wiedzą. A nawet jak nie wiedzą to sobie dopowiedzą. Może zbyt dużo problemów bibliotekarstwa autorka wprowadza. Choć rozumiem, że chce przybliżyć ten zawód i pokazać jego blaski (mniej) i cienie (więcej). To, że dla wielu włodarzy biblioteka jest obciążeniem. Nowe inwestycje gminne widać, a komu potrzebne są książki i "nawiedzony" bibliotekarz? Przedstawione myślenie, że najlepiej byłoby ją zlikwidować niestety nie jest odosobnione. "Wianek z pawich piór" w ciekawy sposób domyka wszystkie te emocjonalne wątki z wcześniejszych tomów. Streszczać nie będę, bo trzeba całość przeczytać, żeby poznać akcję, zawiłości związków między bohaterami. Ale warto poświęcić czas, to lektury z tych dających do myślenia.

Książki o mazowieckiej wsi Gradów zaczęłam czytać dla autorki, która jest bibliotekarką. Takie wsparcie dla nieznanej koleżanki po fachu 😉 a tymczasem się wyciągnęłam w lokalną historię. To powieść dla miłośników klasycznych, współczesnych obyczajówek. Takich, w których liczą się emocje między bohaterami a nie seks, bo właściwie go to nie ma. Znaczy się jest, ale autorka...

Jak przystało na ostatnią część sagi mamy tu zamknięcie licznych wątków i historii, ze śmiercią włącznie.
Całość nie jest literatura wysokich lotów. W czasie wakacji czy resetu umysłu można i po takie czytadła sięgnąć.

Jak przystało na ostatnią część sagi mamy tu zamknięcie licznych wątków i historii, ze śmiercią włącznie.
Całość nie jest literatura wysokich lotów. W czasie wakacji czy resetu umysłu można i po takie czytadła sięgnąć.

Łapie za serce. Nie sądziłam, że się tak wciągnę, jednak zdecydowanie polecam ten tytuł, jeśli ktoś ma ochotę na chwilę nostalgii :)

Łapie za serce. Nie sądziłam, że się tak wciągnę, jednak zdecydowanie polecam ten tytuł, jeśli ktoś ma ochotę na chwilę nostalgii :)

Świetnie przedstawiona kultura i przeżycia mieszkańców Gradowa. Bardzo ciekawi bohaterowie, których historia wciąga bardzo szybko. Do tego duży nacisk na szczegółowe opisy. Zdecydowanie polecam ostatnią, niestety, część tej serii.

Świetnie przedstawiona kultura i przeżycia mieszkańców Gradowa. Bardzo ciekawi bohaterowie, których historia wciąga bardzo szybko. Do tego duży nacisk na szczegółowe opisy. Zdecydowanie polecam ostatnią, niestety, część tej serii.

+/-

+/-

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam