Diuna. Dżihad Butleriański

Przyjemnie się czyta

Przyjemnie się czyta

Hmm ....nie wiem jak mam to ugryźć.Jestem fanem Diuny od szczenięcych lat a mam 54 wiosny. Do tej książki podchodziłem kilka razy wczoraj a raczej dzisiaj skończyłem i jestem trochę rozczarowany. Kibicuje Atrydzie bo jest bardziej sympatyczny niż Harkonen.Harkonen nie przypomina mi późniejszego barona Harkonena zobaczymy jak się dalej potoczy. I tylko mały zgrzyt czy to nie jest Star wars tylko w innym opakowaniu. Ponoć G. Lucas wzorował się trochę na Diunie tek nie do końca.

Hmm ....nie wiem jak mam to ugryźć.Jestem fanem Diuny od szczenięcych lat a mam 54 wiosny. Do tej książki podchodziłem kilka razy wczoraj a raczej dzisiaj skończyłem i jestem trochę rozczarowany. Kibicuje Atrydzie bo jest bardziej sympatyczny niż Harkonen.Harkonen nie przypomina mi późniejszego barona Harkonena zobaczymy jak się dalej potoczy. I tylko mały zgrzyt ...

Obejrzałem obie części Diuny, nigdy nie czytając książki. Zresztą po pierwszej części filmu kupiłem pierwszą powieść Herberta - ojca i postanowiłem poczekać z nią do obejrzenia "dwójki". Jednak po seansie uznałem, że na tyle mocno zafascynowała mnie opowieść, iż uznałem, że mogę spokojnie zacząć czytać o tym świecie zgodnie z chronologią zdarzeń. Jednak trochę niepokoiła mnie sugestia, że książki Briana Herberta to "popłuczyny po dziełach ojca". Trochę zaniepokojony postanowiłem przekonać się samemu i sięgnąłem po "Dżihad". Przyznam, że tytuł też mnie nie ujął, ale już treść jak najbardziej. Początkowo ciężko wchodziło mi się w przedstawiony świat, ale gdy już zrozumiałem co się w nim dzieje, a potem wyjaśniono mi wszelkie szczegóły - było mi łatwiej. Im dalej w książkę, tym trudniej było mi się od niej oderwać. Ostatnie 400 stron przeczytałem w dwa dni, a dla samej końcówki poświęciłem wieczór z piłkarską ligą mistrzów i genialne zapewne spotkanie Realu z Manchesterem City. Ale po skończeniu książki, nawet znając wynik (3:3) nie żałowałem, bo książka była doskonała, a ja zapewne sięgnę do portfela, by jak najszybciej uzupełnić brakujące pozycje serii. Książek obu Herbertów jest ponad 20 - ja mam na razie 10. Szykują się 2-3 lata systematycznych spotkań z tym światem (bo zwykle poszczególne pozycje z serii czy autora przetykam dziesięcioma innymi książkami, żeby nie popaść w monotonię, a czytam ledwie około 70 książek rocznie). Tyle, że teraz, gdy już Brian mnie nie zawiódł obawiam się o Franka...

Obejrzałem obie części Diuny, nigdy nie czytając książki. Zresztą po pierwszej części filmu kupiłem pierwszą powieść Herberta - ojca i postanowiłem poczekać z nią do obejrzenia "dwójki". Jednak po seansie uznałem, że na tyle mocno zafascynowała mnie opowieść, iż uznałem, że mogę spokojnie zacząć czytać o tym świecie zgodnie z chronologią zdarzeń. Jednak trochę niepokoiła...

Tak jestem zafascynowana Diuną, 💜 do tego stopnia, iż zaczęłam kupować te książki, nie wystarczą mi tylko z biblioteki i audio, postanowiłam zgromadzić całą kolekcję tę w twardych, złotych oprawach, w obwolucie.

Tak jestem zafascynowana Diuną, 💜 do tego stopnia, iż zaczęłam kupować te książki, nie wystarczą mi tylko z biblioteki i audio, postanowiłam zgromadzić całą kolekcję tę w twardych, złotych oprawach, w obwolucie.

Trochę nie rozumiem negatywnych ocen - książkę bardzo dobrze się czyta, styl nie jest tak toporny jak w oryginalnym cyklu, podoba mi się forma krótkich rozdziałów, fabuła idzie do przodu, nie ma rozmów o niczym, bohaterowie ciekawie zarysowani, widzimy początki grup, które pojawią się w późniejszych częściach... Diuny trochę mało, ale wierzę, że się rozkręci. Jak dla mnie fajne, a już zdecydowanie o niebo lepsze niż ostatnie części oryginalnego cyklu ("Heretycy" i "Kapitularz" to dramat :/). Ale nie jestem fanatycznym "diuniarzem" xD może czegoś nie dostrzegam, że mi się tak podoba

Trochę nie rozumiem negatywnych ocen - książkę bardzo dobrze się czyta, styl nie jest tak toporny jak w oryginalnym cyklu, podoba mi się forma krótkich rozdziałów, fabuła idzie do przodu, nie ma rozmów o niczym, bohaterowie ciekawie zarysowani, widzimy początki grup, które pojawią się w późniejszych częściach... Diuny trochę mało, ale wierzę, że się rozkręci. Jak dla mnie...

Zbyt wiele w niej wątków które wcale się nie przecinają, cymekowie są jak ***oci nie wiedzący kogo chcą za wroga kogo za sojusznika ich wątek zresztą jest nieciekawy - jedyne co w tej książce ciekawe to wątek Arrakis, ale jego jest bardzo mało.

Zbyt wiele w niej wątków które wcale się nie przecinają, cymekowie są jak ***oci nie wiedzący kogo chcą za wroga kogo za sojusznika ich wątek zresztą jest nieciekawy - jedyne co w tej książce ciekawe to wątek Arrakis, ale jego jest bardzo mało.

Niestety bardzo słaba książka. Styl siermiężny i w porównaniu do Diuny jakby pisał to przedszkolak.

Niestety bardzo słaba książka. Styl siermiężny i w porównaniu do Diuny jakby pisał to przedszkolak.

Trochę obawiałam się kontynuacji przez innego autora. Bezzasadnie. Bardzo dobrze się czyta, może momentami trochę dłuży, bo wątki są poprzeplatane, oczywiście ucięte w ważnych momentach. Nie mniej książka mnie zaciekawiła i chcę sięgnąć po kolejną część.

Trochę obawiałam się kontynuacji przez innego autora. Bezzasadnie. Bardzo dobrze się czyta, może momentami trochę dłuży, bo wątki są poprzeplatane, oczywiście ucięte w ważnych momentach. Nie mniej książka mnie zaciekawiła i chcę sięgnąć po kolejną część.

Pierwsze moje spotkanie z Autorem Brianem Herbertem, po przeczytaniu Diuny jego Ojca. Muszę powiedzieć, że bardzo dobre spotkanie. Dużo lepiej czyta się tę opowieść niż książki wielkiego Ojca, któremu oczywiście trzeba oddać cześć za wymyślenie historii. Tym razem jest wartka akcja, brak przydługawych rozmyślań "o niczym", bohaterowie, z którymi można się identyfikować. Na prawdę miło się czyta i płynnie przechodzi do kolejnej części :-)

Pierwsze moje spotkanie z Autorem Brianem Herbertem, po przeczytaniu Diuny jego Ojca. Muszę powiedzieć, że bardzo dobre spotkanie. Dużo lepiej czyta się tę opowieść niż książki wielkiego Ojca, któremu oczywiście trzeba oddać cześć za wymyślenie historii. Tym razem jest wartka akcja, brak przydługawych rozmyślań "o niczym", bohaterowie, z którymi można się identyfikować. Na...

Książka nie ma tego mistycznego podkładu jak Diuna - mesjasz, wizje, przyprawa itd, jest za to bardzo "tech" (w końcu bunt przeciwko maszynom) w trochę naiwnym wydaniu jak na nasze czasy. Czyta się przyjemnie a wydanie z rysunkami Siudmaka śliczne. Nie zaczynałbym od niej przygody z Diuną.

Książka nie ma tego mistycznego podkładu jak Diuna - mesjasz, wizje, przyprawa itd, jest za to bardzo "tech" (w końcu bunt przeciwko maszynom) w trochę naiwnym wydaniu jak na nasze czasy. Czyta się przyjemnie a wydanie z rysunkami Siudmaka śliczne. Nie zaczynałbym od niej przygody z Diuną.